13.07.2015 Views

viernes sábado - Orquesta Sinfónica de Galicia

viernes sábado - Orquesta Sinfónica de Galicia

viernes sábado - Orquesta Sinfónica de Galicia

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

ProgramaAbono<strong>viernes</strong><strong>sábado</strong>4 / 5 octubre 2013PROGRAMA 11Programa abono_T 13-14_05.indd 1 30/09/13 11:19


Programa abono_T 13-14_05.indd 2 30/09/13 11:19


ProgramaAbono<strong>viernes</strong><strong>sábado</strong>Temporada 2013-14Dima Slobo<strong>de</strong>nioukDirector titularPrograma abono_T 13-14_05.indd 1 30/09/13 11:19


Palacio <strong>de</strong> la Ópera <strong>de</strong> A CoruñaViernes, 4 <strong>de</strong> octubre <strong>de</strong> 2013 – 20.30h.Sábado, 5 <strong>de</strong> octubre <strong>de</strong> 2013 – 20h.Temporada2013-142Programa abono_T 13-14_05.indd 2 30/09/13 11:19


<strong>Orquesta</strong> <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> <strong>Galicia</strong>Dima Slobo<strong>de</strong>niouk directorVil<strong>de</strong> Frang violínI SERGUÉI PROKÓFIEV (1891-1953)Sinfonía clásica, op. 25AllegroLarghettoGavotta. Non troppo allegroFinale. Molto vivaceROBERT SCHUMANN (1810-1856)Fantasía para violín y orquesta, op. 131[primera vez por la OSG]II HECTOR BERLIOZ (1803-1869)Sinfonía fantástica, op. 14Sueños - Pasiones (Largo – Allegro)Un baile (Valse: Allegro non troppo)Escena en el campo (Adagio)Marcha al suplicio (Allegretto non troppo)Sueño <strong>de</strong> una noche <strong>de</strong> aquelarre (Larghetto – Allegro – Ron<strong>de</strong> du Sabbat:Poco meno mosso)PROGRAMA 13Programa abono_T 13-14_05.indd 3 30/09/13 11:19


CUANDOINNOVAR ESUNA MODAMaruxa BaliñasLos planteamientos <strong>de</strong> la «vanguardiahistórica» <strong>de</strong> los años posteriores a la 2ªGuerra Mundial —principalmente <strong>de</strong>l serialismointegral— han creado una cierta<strong>de</strong>sconfianza entre el público actual frentea la innovación musical. Aunque sus aportacioneshan sido fundamentales y susavances se han incorporado al <strong>de</strong>venirmusical y no pue<strong>de</strong>n ser obviados, elfracaso popular entre los oyentes <strong>de</strong> lamúsica, que simultáneamente <strong>de</strong>scubríanel pop-rock y en buena medida el jazz, esindudable. Sin embargo <strong>de</strong>s<strong>de</strong> la EdadMedia y hasta las primeras décadas <strong>de</strong>l XX,el avance en música era consi<strong>de</strong>rado algomuy positivo y en general bien aceptado.Incluso cuando Haydn, Mozart y Beethovencomenzaron a «divinizarse», especialmentelos dos últimos, y sus obras a ser consi<strong>de</strong>radasmodélicas, los compositores posterioresno dudaban <strong>de</strong> la necesidad <strong>de</strong> irmás allá <strong>de</strong> lo alcanzado por ellos, lo cuales especialmente evi<strong>de</strong>nte en Berlioz.Los tres compositores que sonarán en esteconcierto fueron todos ellos valorados ensu momento por su capacidad <strong>de</strong> innovacióny cambio, por su mo<strong>de</strong>rnismo. Ysin embargo, con el paso <strong>de</strong>l tiempo, losoyentes actuales ten<strong>de</strong>mos a verlos másbien como firmes seguidores <strong>de</strong> la tradición,a la que sin duda le añadieron algunosaspectos nuevos, pero siempre con unenorme respeto por el pasado.«Mi arte se movía entres direcciones. Laprimera, clásica»Quizá el caso más evi<strong>de</strong>nte sea el <strong>de</strong>Serguéi Prokófiev (Sontsovka, Ucrania, 23<strong>de</strong> abril <strong>de</strong> 1891; Moscú, 5 <strong>de</strong> marzo <strong>de</strong>1953), que muestra la enorme flexibilidadcon que el compositor <strong>de</strong>l siglo XX enfocóla dualidad innovación-tradición. En susaños <strong>de</strong> conservatorio Prokófiev se <strong>de</strong>dicóa enfant terrible como un medio <strong>de</strong> individualizarsefrente a unos compañeros queincluían algunos <strong>de</strong> los gran<strong>de</strong>s pianistasque triunfaron en las siguientes décadasen todo el mundo. Sin embargo su primergran éxito provino <strong>de</strong> una obra atípica enlo que era su estilo <strong>de</strong> aquellos tiempos: laSinfonía clásica.Compuesta en San Petersburgo, entoncesllamada Petrogrado, entre 1916 y 1917,el estreno <strong>de</strong> la Sinfonía clásica op. 25tuvo lugar el 21 <strong>de</strong> abril <strong>de</strong> 1918. Paraentonces Prokofiev ya había comenzadosus contactos con Serguéi Diaghilev (1872-1929) y <strong>de</strong> hecho, estaba empezando aescribir para los Ballets Russes y preparándosepara abandonar Rusia e irse a París,la meta musical <strong>de</strong>l momento, con la ilusión<strong>de</strong> triunfar como Stravinski lo había hechopocos años antes. Diaghilev necesitabaespecialmente un compositor rupturista,capaz incluso <strong>de</strong> crear escándalo, y comoPROGRAMA 15Programa abono_T 13-14_05.indd 5 30/09/13 11:19


cións con Stravinski estaban algo <strong>de</strong>terioradas,Prokófiev podía ser o seu sucesorcomo <strong>de</strong>mostraron tras a guerra os seusballets Chout (1915-1920) e Paso <strong>de</strong> aceiro(1926-7).Mais ao mesmo tempo, Prokófiev mantiñaunha veta clásica ou neoclásica que elmesmo nas súas memorias relacionacunha das súas personalida<strong>de</strong>s creativas:«a miña arte movíase en tres direccións.A primeira, clásica, remóntase á miñaprimeira infancia, á época en que escoitaba,tocadas pola miña nai, as Sonatas<strong>de</strong> Beethoven. Ela obriga a miña músicaunhas veces a se revestir <strong>de</strong> neoclasicismo(sonatas, concertos); outras convídaa aimitar o estilo clásico do século XVIII».William Austin, no seu venerable libro sobrea música do século XX, dá outra versión<strong>de</strong>ste aparente «clasicismo» <strong>de</strong> Prokófiev,centrándose na ironía que acompaña aSinfonía clásica, que para el é un exemplodo <strong>de</strong>sprezo que Prokófiev amosaba polaensinanza recibida no conservatorio —principalmentea veneración por Chaicovsqui—e o seu <strong>de</strong>sexo <strong>de</strong> sorpren<strong>de</strong>r. Austinve nesa sinfonía un elegante <strong>de</strong>sprezorespecto do pasado que o público seguía aadmirar. E así a Gavotte do terceiro movementobaséase nunha melodía totalmenteanticlásica que só grazas ao uso dun ritmoe mais dunha articulación moi regulares,convértese en algo anódino, aparentementeclásico. Máis <strong>de</strong>mostrativa <strong>de</strong>staironía é a estraña harmonización <strong>de</strong> todaa obra, que produce unha sensación <strong>de</strong>sorpresa que transmite ao mesmo tempoun dinamismo e unha vitalida<strong>de</strong> contraditorios.É, xa que logo, nesta dosificación emestura <strong>de</strong> efectos tradicionais e innovadoreson<strong>de</strong> estriba a mestría <strong>de</strong> Prokofiev,que logrou un dos seus principais éxitosprecisamente polo seu acerto niso.Do que non cabe dúbida é <strong>de</strong> que nestaobra temperá hai unha importante anticipacióndo que nos anos <strong>de</strong> entreguerrassería habitual en Europa: o uso <strong>de</strong> trazosclásicos como elemento <strong>de</strong> distanciamentosentimental, o que caracteriza oschamados «neoclasicismos», que teñenpouco que ver co conservadorismo e atradición, e moito co <strong>de</strong>sexo <strong>de</strong> escaparda metafísica dos compositores posrománticose expresionistas, das néboas queabafan a razón, <strong>de</strong> buscar a obxectivida<strong>de</strong>,a niti<strong>de</strong>z do discurso e o gusto pola músicapura.«Po<strong>de</strong> ser interpretada conéxito ante unha audienciaculta e receptiva»A Fantasía en dó maior op. 131 para violíne orquestra, escrita en setembro <strong>de</strong> 1853,é unha das últimas obras compostas porRobert Schumann (Zwickau, 8 <strong>de</strong> xuño<strong>de</strong> 1810; En<strong>de</strong>nich, Bonn, 29 <strong>de</strong> xullo <strong>de</strong>1856) antes do seu ingreso (o 4 <strong>de</strong> marzo<strong>de</strong> 1854) nun sanatorio psiquiátrico enEn<strong>de</strong>nich, ás aforas <strong>de</strong> Bonn, e o mesmoque o resto da súa produción serodiaresulta aínda pouco habitual en concerto.Non hai unha razón clara para este <strong>de</strong>scoñecemento,que é especialmente inxusto,xa que no período 1850-1854 Schumann,aínda que xa con crecentes problemasmentais ou <strong>de</strong>presivos, compuxo algunhasdas súas mellores obras. Máis grave aíndaé o que acontece coas obras compostasen En<strong>de</strong>nich, que permaneceron inéditasdurante case un século tras a súa morteporque se consi<strong>de</strong>raba que estas últimasobras eran produto dun compositor cuxamente estaba xa moi <strong>de</strong>teriorada, e queTemporada2013-146Programa abono_T 13-14_05.indd 6 30/09/13 11:19


sus relaciones con Stravinski estabanalgo <strong>de</strong>terioradas, Prokófiev podía ser susucesor como <strong>de</strong>mostraron tras la guerrasus ballets Chout (1915-1920) y Paso <strong>de</strong>acero (1926-7).Pero al mismo tiempo, Prokófiev manteníauna veta clásica o neoclásica que élmismo en sus memorias relaciona con una<strong>de</strong> sus personalida<strong>de</strong>s creativas: «mi artese movía en tres direcciones. La primera,clásica, se remonta a mi primera infancia,a la época en que escuchaba, tocadas pormi madre, las Sonatas <strong>de</strong> Beethoven. Ellaobliga a mi música unas veces a revestirse<strong>de</strong> neoclasicismo (sonatas, conciertos);otras le invita a imitar el estilo clásico <strong>de</strong>lsiglo XVIII».William Austin, en su venerable libro sobrela música <strong>de</strong>l siglo XX, da otra versión<strong>de</strong> este aparente «clasicismo» <strong>de</strong> Prokófiev,centrándose en la ironía que acompañaa la Sinfonía clásica, que para éles un ejemplo <strong>de</strong>l <strong>de</strong>sprecio que Prokófievmostraba por la enseñanza recibidaen el conservatorio —principalmente laveneración por Chaikovski— y su <strong>de</strong>seo<strong>de</strong> epatar. Austin ve en esa sinfonía unelegante <strong>de</strong>sprecio respecto al pasadoque el público seguía admirando. Y asíla Gavotte <strong>de</strong>l tercer movimiento se basaen una melodía totalmente anticlásicaque sólo gracias al uso <strong>de</strong> un ritmo y unaarticulación muy regulares, se convierteen algo anodino, aparentemente clásico.Más <strong>de</strong>mostrativa <strong>de</strong> esta ironía es laextraña armonización <strong>de</strong> toda la obra, queproduce una sensación <strong>de</strong> sorpresa quetrasmite al mismo tiempo un dinamismo yuna vitalidad contradictorios. Es por tantoen esta dosificación y mezcla <strong>de</strong> efectostradicionales e innovadores don<strong>de</strong> radicala maestría <strong>de</strong> Prokofiev, que logró uno <strong>de</strong>sus principales éxitos precisamente por suacierto en ello.De lo que no cabe duda es <strong>de</strong> que en estaobra temprana hay una importante anticipación<strong>de</strong> lo que en los años <strong>de</strong> entreguerrassería habitual en Europa: el uso <strong>de</strong>rasgos clásicos como elemento <strong>de</strong> distanciamientosentimental, lo que caracteriza alos llamados «neoclasicismos», que tienenpoco que ver con el conservadurismoy la tradición, y mucho con el <strong>de</strong>seo <strong>de</strong>escapar <strong>de</strong> la metafísica <strong>de</strong> los compositorespostrománticos y expresionistas,<strong>de</strong> las nieblas que empañan la razón, <strong>de</strong>buscar la objetividad, la niti<strong>de</strong>z <strong>de</strong>l discursoy el gusto por la música pura.«Pue<strong>de</strong> ser interpretada conéxito ante una audienciaculta y receptiva»La Fantasía en do mayor op. 131 para violíny orquesta, escrita en septiembre <strong>de</strong> 1853,es una <strong>de</strong> las últimas obras compuestas porRobert Schumann (Zwickau, 8 <strong>de</strong> junio <strong>de</strong>1810; En<strong>de</strong>nich, Bonn, 29 <strong>de</strong> julio <strong>de</strong> 1856)antes <strong>de</strong> su ingreso (el 4 <strong>de</strong> marzo <strong>de</strong> 1854)en un sanatorio psiquiátrico en En<strong>de</strong>nich, alas afueras <strong>de</strong> Bonn, y al igual que el resto<strong>de</strong> su producción tardía resulta todavía pocohabitual en concierto. No hay una razónclara para este <strong>de</strong>sconocimiento, que esespecialmente injusto, ya que en el período1850-1854 Schumann, aunque ya concrecientes problemas mentales o <strong>de</strong>presivos,compuso algunas <strong>de</strong> sus mejoresobras. Más grave aún es lo que acontececon las obras compuestas en En<strong>de</strong>nich,que permanecieron inéditas durante casi unsiglo tras su muerte porque se consi<strong>de</strong>rabaque estas últimas obras eran producto <strong>de</strong>un compositor cuya mente estaba ya muy<strong>de</strong>teriorada, y que <strong>de</strong>bían ser ocultadas alPROGRAMA 17Programa abono_T 13-14_05.indd 7 30/09/13 11:19


<strong>de</strong>bían ser ocultadas ao público para nonmanchar a memoria dun gran compositor.No caso da Fantasía en dó maior op. 131non existiron dúbidas sobre a súa calida<strong>de</strong>,pero o feito <strong>de</strong> que Schumann non estiveseen condicións <strong>de</strong> <strong>de</strong>fen<strong>de</strong>la persoalmente,afectou seriamente a súa popularida<strong>de</strong>. Ocomentario do violinista Ferdinand David(1810-1873) que se seguiu a repetir ataben entrado o século XX, é significativo damo<strong>de</strong>rada atención prestada á Fantasía:«presenta a obra unha sorpren<strong>de</strong>nte efectivida<strong>de</strong>,<strong>de</strong>mostrando que realmentepo<strong>de</strong> ser interpretada con éxito ante unhaaudiencia culta e receptiva ás composicións<strong>de</strong> Schumann».Coñecemos bastante ben as circunstanciase as datas <strong>de</strong> composición daFantasía. O violinista Joseph Joachim(1831-1907), amigo da familia e <strong>de</strong>stinatario<strong>de</strong> gran parte da música para violín<strong>de</strong> Schumann, estivo <strong>de</strong> visita na súa casa<strong>de</strong> Düsseldorf entre o 28 <strong>de</strong> agosto e o 1<strong>de</strong> setembro. Catro días, tempo abondopara que Schumann iniciase a composicióndun concerto para violín e orquestrasemellante ao Concert-Allegro mit Introductionpara piano e orquestra que principiaraa compoñer cara ao 24 <strong>de</strong> agosto.No seu diario, Schumann anota que avisita <strong>de</strong> Joachim coincidira «cun nadausual espertar» do seu «po<strong>de</strong>r <strong>de</strong> oratoria»e efectivamente o 13 <strong>de</strong> setembro, día do34 aniversario da súa dona Clara, comoagasallo —a<strong>de</strong>mais dun novo piano—preséntalle catro novas obras orquestraisescritas en pouco menos <strong>de</strong> un mes, entreelas esta Fantasía en dó maior. É probableque logo <strong>de</strong>sta data aínda retoque algoa peza porque a estrea non ten lugarata o 27 <strong>de</strong> outubro, en Düsseldorf, conJoachim ao violín. Posteriormente, enxaneiro <strong>de</strong> 1854 a Fantasía vólvese tocaren Hannover, outra vez con Joachim —queera o concertino da orquestra da cida<strong>de</strong>—como solista.«Unha imaxinación rica emonstruosa, un turbiotorrente <strong>de</strong> paixóns»É difícil saber se Berlioz pretendía serun innovador ou simplemente un continuadorque chegara un paso máis alá <strong>de</strong>Beethoven cando se propuxo a composiciónda Sinfonía fantástica: episodio davida dun artista op. 14, aínda na actualida<strong>de</strong>a súa obra máis célebre, entrefebreiro e abril <strong>de</strong> 1830. Fose conscienteou non, a sinfonía resultou un revulsivo paramoitos dos compositores do momentoe os comentarios sobre ela sucedéronsemesmo entre aqueles que non a chegarana oír. Quizais a crítica máis famosa é a <strong>de</strong>Schumann, quen —como el mesmo recoñece—nunca chegou a escoitar nin ler enpartitura orquestral a Sinfonía fantástica <strong>de</strong>Berlioz, o que non obsta para que o seucomentario sobre ela —publicado en 1835,un ano <strong>de</strong>spois da aparición da reduciónpianística <strong>de</strong> Liszt— se erixise nunhaopinión canónica.Menos coñecidos, pero en absolutomenos entusiastas, son os comentarios<strong>de</strong> Wagner sobre esta sinfonía en 1841 e1860, <strong>de</strong>masiado longos para seren reproducidosaquí —Wagner era tan expansivoescribindo coma compoñendo— peroque amosan claramente a súa admiración:«El é Berlioz e escribiu a Symphoniefantastique, unha obra que po<strong>de</strong>ría terfeito sorrir a Beethoven, como provocouo sorriso <strong>de</strong> Auber, pero que foi quen <strong>de</strong>arrastrar a Paganini á éxtase máis febrile gañar para o seu autor uns partidariosTemporada2013-148Programa abono_T 13-14_05.indd 8 30/09/13 11:19


público para no manchar la memoria <strong>de</strong> ungran compositor.En el caso <strong>de</strong> la Fantasía en do mayor op.131 no existieron dudas sobre su calidad,pero el hecho <strong>de</strong> que Schumann no estuvieseen condiciones <strong>de</strong> <strong>de</strong>fen<strong>de</strong>rla personalmente,afectó seriamente a su popularidad.El comentario <strong>de</strong>l violinista FerdinandDavid (1810-1873) que se siguió repitiendohasta bien entrado el siglo XX, es significativo<strong>de</strong> la mo<strong>de</strong>rada atención prestada a laFantasía: «presenta la obra una sorpren<strong>de</strong>nteefectividad, <strong>de</strong>mostrando que realmentepue<strong>de</strong> ser interpretada con éxitoante una audiencia culta y receptiva a lascomposiciones <strong>de</strong> Schumann».Conocemos bastante bien las circunstanciasy las fechas <strong>de</strong> composición <strong>de</strong>la Fantasía. El violinista Joseph Joachim(1831-1907), amigo <strong>de</strong> la familia y <strong>de</strong>stinatario<strong>de</strong> gran parte <strong>de</strong> la música para violín<strong>de</strong> Schumann, estuvo <strong>de</strong> visita en su casa<strong>de</strong> Düsseldorf entre el 28 <strong>de</strong> agosto y el 1 <strong>de</strong>septiembre. Cuatro días, tiempo suficientepara que Schumann iniciara la composición<strong>de</strong> un concierto para violín y orquestasimilar al Concert-Allegro mit Introductionpara piano y orquesta que había empezadoa componer hacia el 24 <strong>de</strong> agosto. En sudiario, Schumann anota que la visita <strong>de</strong>Joachim había coincidido con «un inusual<strong>de</strong>spertar» <strong>de</strong> su «po<strong>de</strong>r <strong>de</strong> oratoria» yefectivamente el 13 <strong>de</strong> septiembre, día <strong>de</strong>l34 cumpleaños <strong>de</strong> su esposa Clara, comoregalo —a<strong>de</strong>más <strong>de</strong> un nuevo piano— lepresenta cuatro nuevas obras orquestalesescritas en poco menos <strong>de</strong> un mes,entre ellas esta Fantasía en do mayor. Esprobable que tras esta fecha aún retoquealgo la pieza porque el estreno no tienelugar hasta el 27 <strong>de</strong> octubre, en Düsseldorf,con Joachim al violín. Posteriormente,en enero <strong>de</strong> 1854 la Fantasía se vuelve atocar en Hannover, otra vez con Joachim—que era el concertino <strong>de</strong> la orquesta <strong>de</strong>la ciudad— como solista.«Una imaginación rica ymonstruosa, un turbiotorrente <strong>de</strong> pasiones»Es difícil saber si Berlioz pretendía ser uninnovador o simplemente un continuadorque llegara un paso más allá <strong>de</strong> Beethovencuando se planteó la composición <strong>de</strong> laSinfonía fantástica: episodio <strong>de</strong> la vida <strong>de</strong>un artista op. 14, todavía en la actualidadsu obra más célebre, entre febrero y abril<strong>de</strong> 1830. Fuera consciente o no, la sinfoníaresultó un revulsivo para muchos <strong>de</strong> loscompositores <strong>de</strong>l momento y los comentariossobre ella se sucedieron inclusoentre aquellos que no la habían llegado aescuchar. Quizá la crítica más famosa esla <strong>de</strong> Schumann, quien —como él mismoreconoce— nunca llegó a escuchar ni leeren partitura orquestal la Sinfonía fantástica<strong>de</strong> Berlioz, lo que no obsta para quesu comentario sobre ella —publicado en1835, un año <strong>de</strong>spués <strong>de</strong> la aparición <strong>de</strong> lareducción pianística <strong>de</strong> Liszt— se erigieraen una opinión canónica.Menos conocidos, pero en absoluto menosentusiastas, son los comentarios <strong>de</strong>Wagner sobre esta sinfonía en 1841 y 1860,<strong>de</strong>masiado largos para ser reproducidosaquí —Wagner era tan expansivo escribiendocomo componiendo— pero quemuestran claramente su admiración: «Él esBerlioz y escribió la Symphonie fantastique,una obra que podría haber hecho sonreíra Beethoven, como provocó la sonrisa <strong>de</strong>Auber, pero que fue capaz <strong>de</strong> arrastrar aPaganini al éxtasis más febril y ganar parasu autor unos partidarios que no quierenPROGRAMA 19Programa abono_T 13-14_05.indd 9 30/09/13 11:19


que non queren escoitar ningunha outramúsica no mundo, máis que a Symphoniefantastique <strong>de</strong> Berlioz. Quen queira queescoite esta sinfonía aquí en París creráque está a escoitar algo estraño e inaudito:unha imaxinación rica e monstruosae unha fantasía <strong>de</strong> enerxía épica proferirán,como saído do cráter dun volcán, unturbio torrente <strong>de</strong> paixóns; no que o quese po<strong>de</strong> discernir son nubes <strong>de</strong> fume <strong>de</strong>colosais proporcións, atravesadas só porrepentinos lóstregos e golpes salvaxes.Todo é excesivo e audaz, pero extremadamente<strong>de</strong>sagradable. Non hai formaningunha <strong>de</strong> atopar aquí beleza formal, ouunha corrente calma e maxestosa cuxasondas regulares poidan inspirar confianzaou esperanza».Quen é o compositor que tanto alterou amúsica francesa?, <strong>de</strong> on<strong>de</strong> saía este espíritorevolucionario?Os Berlioz eran unha respectada familia <strong>de</strong>avogados e médicos resi<strong>de</strong>ntes no <strong>de</strong>partamento<strong>de</strong> Isère (entre Lión e Grenoble)<strong>de</strong>s<strong>de</strong> principios do século XVII. O médicoLouis-Joseph Berlioz (1776-1848) era unliberal <strong>de</strong> ampla cultura e un fondo sentidocívico, que ten un lugar propio na historiada medicina polas súas investigaciónssobre prácticas clínicas incruentas e oxeito <strong>de</strong> mellorar a calida<strong>de</strong> <strong>de</strong> vida dospacientes crónicos, plasmadas en relevantestratados entre os que se conta undos primeiros tratados europeos sobreacupuntura. Frautista diletante, ensinoulleos rudimentos musicais ao seu primoxénitoLouis-Hector e convenceu un grupo<strong>de</strong> veciños para contratar un profesor <strong>de</strong>música para os rapaces <strong>de</strong> La Côte-Saint-André. O segundo <strong>de</strong>stes profesores eraguitarrista, motivo polo cal Berlioz apren<strong>de</strong>ueste instrumento aos 16 anos, ida<strong>de</strong> á queun editor parisiense aceptou publicar unhadas súas cancións.En 1821 viaxa a París para estudar medicina,carreira que abandona <strong>de</strong>finitivamenteen 1824. Dous anos <strong>de</strong>spois <strong>de</strong>ci<strong>de</strong>ingresar no Conservatorio on<strong>de</strong> adquireprestixio <strong>de</strong> alumno brillante e rebel<strong>de</strong> apartes iguais. En 1827 consegue quedarfinalista no Premio Roma, o mesmo quenos dous anos sucesivos. Por fin enxullo <strong>de</strong> 1830, ano da Sinfonía fantástica,consegue o ansiado Premio Roma. Esteequivalía á consagración académica dosmozos compositores e proporcionaba asoñada oportunida<strong>de</strong> <strong>de</strong> coñecer Italia erelacionarse con importantes figuras domundo musical. No aspecto persoal, en1827 Berlioz namórase a distancia dunhaactriz irlan<strong>de</strong>sa, Harriet Smithson (1800-1854), que está triunfando en París, elogo <strong>de</strong> se <strong>de</strong>senganar <strong>de</strong>ste amor —elaé a principal inspiración para a Sinfoníafantástica— empren<strong>de</strong> en 1830 un noivadoformal cunha alumna súa, Camille Moke(1811-1875), que o abandona en abril<strong>de</strong> 1831, mentres está en Roma. Berlioz<strong>de</strong>ci<strong>de</strong> asasinala así como a súa nai e o seunovo esposo, pero finalmente renuncia ecompón Lèlio ou le retour à la vie H. 55. En1832 Berlioz coñece finalmente a HarrietSmithson persoalmente e en 1833 casan,aínda que o matrimonio non funcionou bene separáronse en 1844.Non é doado saber por que finalmente, eá cuarta ocasión, o xurado lle conce<strong>de</strong>uun premio que valoraba principalmente apericia técnica e o «bo gusto», pero penalizabaestritamente calquera afastamentodo canon académico. En calquera caso,Berlioz aproveitouno amplamente <strong>de</strong>s<strong>de</strong> unpunto <strong>de</strong> vista persoal e non tanto musicalmenteporque <strong>de</strong>s<strong>de</strong> a estrea <strong>de</strong> éxito daTemporada2013-1410Programa abono_T 13-14_05.indd 10 30/09/13 11:19


escuchar ninguna otra música en el mundo,más que la Symphonie fantastique <strong>de</strong>Berlioz. Quienquiera que oiga esta sinfoníaaquí en París creerá que está escuchandoalgo extraño e inaudito: una imaginaciónrica y monstruosa y una fantasía <strong>de</strong> energíaépica proferirán, como salido <strong>de</strong>l cráter <strong>de</strong>un volcán, un turbio torrente <strong>de</strong> pasiones;en el que lo que se pue<strong>de</strong> discernir sonnubes <strong>de</strong> humo <strong>de</strong> colosales proporciones,atravesadas sólo por repentinos relámpagosy golpes salvajes. Todo es excesivoy audaz, pero extremadamente <strong>de</strong>sagradable.No hay forma alguna <strong>de</strong> encontraraquí belleza formal, o una corriente calma ymajestuosa cuyas ondas regulares puedaninspirar confianza o esperanza».¿Quién es el compositor que tanto alteróla música francesa?, ¿<strong>de</strong> dón<strong>de</strong> salía esteespíritu revolucionario?Los Berlioz eran una respetada familia<strong>de</strong> abogados y médicos resi<strong>de</strong>ntes enel <strong>de</strong>partamento <strong>de</strong> Isère (entre Lyon yGrenoble) <strong>de</strong>s<strong>de</strong> principios <strong>de</strong>l siglo XVII.El médico Louis-Joseph Berlioz (1776-1848) era un liberal <strong>de</strong> amplia cultura y unprofundo sentido cívico, que tiene un lugarpropio en la historia <strong>de</strong> la medicina por susinvestigaciones sobre prácticas clínicasincruentas y la manera <strong>de</strong> mejorar lacalidad <strong>de</strong> vida <strong>de</strong> los pacientes crónicos,plasmadas en relevantes tratados entrelos que se cuenta uno <strong>de</strong> los primerostratados europeos sobre acupuntura.Flautista diletante, enseñó los rudimentosmusicales a su primogénito Louis-Hector yconvenció a un grupo <strong>de</strong> convecinos paracontratar un profesor <strong>de</strong> música para losmuchachos <strong>de</strong> La Côte-Saint-André. Elsegundo <strong>de</strong> estos profesores era guitarrista,motivo por el cual Berlioz aprendióeste instrumento a los 16 años, edad a laque un editor parisino aceptó publicar una<strong>de</strong> sus canciones.En 1821 viaja a París a estudiar medicina,carrera que abandona <strong>de</strong>finitivamente en1824. Dos años <strong>de</strong>spués <strong>de</strong>ci<strong>de</strong> ingresaren el Conservatorio en don<strong>de</strong> adquiereprestigio <strong>de</strong> alumno brillante y rebel<strong>de</strong> apartes iguales. En 1827 consigue quedarfinalista en el Premio Roma, al igual queen los dos años sucesivos. Por fin en julio<strong>de</strong> 1830, año <strong>de</strong> la Sinfonía fantástica,consigue el ansiado Premio Roma. Ésteequivalía a la consagración académica <strong>de</strong>los jóvenes compositores y proporcionabala soñada oportunidad <strong>de</strong> conocer Italia yrelacionarse con importantes figuras <strong>de</strong>lmundo musical. En el aspecto personal, en1827 Berlioz se enamora a distancia <strong>de</strong> unaactriz irlan<strong>de</strong>sa, Harriet Smithson (1800-1854), que está triunfando en París, y tras<strong>de</strong>sengañarse <strong>de</strong> este amor —ella es laprincipal inspiración para la Sinfonía fantástica—empren<strong>de</strong> en 1830 un noviazgoformal con una alumna suya, Camille Moke(1811-1875), quien lo abandona en abril<strong>de</strong> 1831, mientras está en Roma. Berlioz<strong>de</strong>ci<strong>de</strong> asesinarla así como a su madre ysu nuevo esposo, pero finalmente renunciay compone Lèlio ou le retour à la vie H.55. En 1832 Berlioz conoce finalmentea Harriet Smithson personalmente y en1833 se casan, aunque el matrimonio nofuncionó bien y se separaron en 1844.No es fácil saber por qué finalmente, y ala cuarta ocasión, el jurado le concedióun premio que valoraba principalmentela pericia técnica y el «buen gusto», peropenalizaba estrictamente cualquier alejamiento<strong>de</strong>l canon académico. En cualquiercaso, Berlioz lo aprovechó ampliamente<strong>de</strong>s<strong>de</strong> un punto <strong>de</strong> vista personal y no tantomusicalmente porque <strong>de</strong>s<strong>de</strong> el estrenoPROGRAMA 111Programa abono_T 13-14_05.indd 11 30/09/13 11:19


Sinfonía fantástica (Conservatorio <strong>de</strong> París,5 <strong>de</strong> <strong>de</strong>cembro <strong>de</strong> 1830) a súa carreiracomo compositor xa estaba lanzada. EnRoma, on<strong>de</strong> se instalou en febreiro <strong>de</strong>1831, non compuxo <strong>de</strong>masiado e pasouen Francia boa parte dos catro anos que<strong>de</strong>bía ter permanecido en Italia e Alemaña.De feito, unha das súas tarefas en Roma eLa Côte-Saint-André foi revisar a Sinfoníafantástica, que na súa segunda versiónse estreou o 9 <strong>de</strong> <strong>de</strong>cembro <strong>de</strong> 1832,novamente no Conservatorio e baixo adirección <strong>de</strong> Habeneck. É esta segundaversión a que se publicou en 1845 enLeipzig, na editorial Breitkopf & Härtel, ea que se consi<strong>de</strong>ra canónica. PosteriormenteBerlioz fixo aínda algúns cambiosna sinfonía, pero menores, e realizou unhanova versión literaria, máis reducida, doprograma da obra.Segundo os <strong>de</strong>sexos iniciais <strong>de</strong> Berlioz,as interpretacións da Sinfonía fantástica<strong>de</strong>bían incluír sempre o programa daobra: «é indispensable para a comprensióncompleta do plan dramático daobra», porque é coma se se tratase do«texto falado dunha ópera». Pero a partir<strong>de</strong> 1855 Berlioz pasa a indicar que «oautor espera que a sinfonía proporcionepor si mesma suficiente interese musical,in<strong>de</strong>pen<strong>de</strong>ntemente <strong>de</strong> calquera intencióndramática».No programa reducido <strong>de</strong> 1855 Berliozresume así o argumento da Sinfoníafantástica: «Un mozo músico <strong>de</strong> sensibilida<strong>de</strong>mórbida e unha ar<strong>de</strong>nte imaxinaciónenvelénase a si mesmo con opionun momento <strong>de</strong> <strong>de</strong>sesperación causadopor un amor frustrado. A dose <strong>de</strong> narcótico,aínda que <strong>de</strong>masiado feble paralle causar a morte, arrástrao a un sonopesado acompañado polas visións máisestrañas, nas cales as súas experiencias,sentimentos e lembranzas se convertenen pensamentos e imaxes musicais noseu cerebro enfebrecido. A súa amadaconvértese para el nunha melodía e nunhaespecie <strong>de</strong> i<strong>de</strong>a fixa que oe e coa quetropeza <strong>de</strong> continuo».Temporada2013-1412Programa abono_T 13-14_05.indd 12 30/09/13 11:19


exitoso <strong>de</strong> la Sinfonía fantástica (Conservatorio<strong>de</strong> París, 5 <strong>de</strong> diciembre <strong>de</strong> 1830)su carrera como compositor ya estabalanzada. En Roma, don<strong>de</strong> se instaló enfebrero <strong>de</strong> 1831, no compuso <strong>de</strong>masiado ypasó en Francia buena parte <strong>de</strong> los cuatroaños que <strong>de</strong>bía haber permanecido en Italiay Alemania. De hecho, una <strong>de</strong> sus tareasen Roma y La Côte-Saint-André fue revisarla Sinfonía fantástica, que en su segundaversión se estrenó el 9 <strong>de</strong> diciembre <strong>de</strong>1832, nuevamente en el Conservatorioy bajo la dirección <strong>de</strong> Habeneck. Es estasegunda versión la que se publicó en 1845en Leipzig, en la editorial Breitkopf & Härtel,y la que se consi<strong>de</strong>ra canónica. PosteriormenteBerlioz hizo aún algunos cambiosen la sinfonía, pero menores, y realizó unanueva versión literaria, más reducida, <strong>de</strong>lprograma <strong>de</strong> la obra.Según los <strong>de</strong>seos iniciales <strong>de</strong> Berlioz, lasinterpretaciones <strong>de</strong> la Sinfonía fantástica<strong>de</strong>bían incluir siempre el programa <strong>de</strong> laobra: «es indispensable para la comprensióncompleta <strong>de</strong>l plan dramático <strong>de</strong> laobra», porque es como si se tratara <strong>de</strong>l«texto hablado <strong>de</strong> una ópera». Pero apartir <strong>de</strong> 1855 Berlioz pasa a indicar que«el autor espera que la sinfonía proporcionepor sí misma suficiente interésmusical, in<strong>de</strong>pendientemente <strong>de</strong> cualquierintención dramática».En el programa reducido <strong>de</strong> 1855 Berliozresume así el argumento <strong>de</strong> la Sinfoníafantástica: «Un joven músico <strong>de</strong> sensibilidadmórbida y una ardiente imaginaciónse envenena a sí mismo con opio en unmomento <strong>de</strong> <strong>de</strong>sesperación causado porun amor frustrado. La dosis <strong>de</strong> narcótico,aunque <strong>de</strong>masiado débil para causarlela muerte, le arrastra a un sueño pesadoacompañado por las visiones másextrañas, en las cuales sus experiencias,sentimientos y recuerdos se conviertenpensamientos e imágenes musicales ensu cerebro enfebrecido. Su amada seconvierte para él en una melodía y unaespecie <strong>de</strong> i<strong>de</strong>a fija que oye y con la quese tropieza continuamente».PROGRAMA 113Programa abono_T 13-14_05.indd 13 30/09/13 11:19


IOGRAFÍASDimaSlobo<strong>de</strong>nioukVil<strong>de</strong>Frang<strong>Orquesta</strong><strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong><strong>Galicia</strong>Programa abono_T 13-14_05.indd 14 30/09/13 11:19


Programa abono_T 13-14_05.indd 15 30/09/13 11:19


DIMASLOBODENIOUKDirector titular <strong>de</strong> la<strong>Orquesta</strong> <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong><strong>Galicia</strong>Dima Slobo<strong>de</strong>niouk combina as súas raíces rusas orixinarias cos seus anos <strong>de</strong> estudoen Finlandia, país on<strong>de</strong> agora resi<strong>de</strong>. O ter fundido as fortes raíces musicais <strong>de</strong> ambosos dous países permitiulle a Slobo<strong>de</strong>niouk situarse entre a nova xeración <strong>de</strong> directoresmusicais, cunha fonda formación e intelixencia artística.Na temporada 2011/12, Slobo<strong>de</strong>niouk realizou o seu <strong>de</strong>but coa Orquestra Filharmónicada Radio Francesa, coa <strong>Orquesta</strong> <strong>de</strong> Castilla y León xunto a Baiba Skri<strong>de</strong>, coa OrquestraSWR <strong>de</strong> Stuttgart xunto a Christian Poltera e mais coa Filharmónica <strong>de</strong> Essen xunto aKari Kriikku. Despois <strong>de</strong> realizar un magnífico <strong>de</strong>but nos EUA coa Orquestra <strong>Sinfónica</strong><strong>de</strong> Cincinnati en 2010, Dima Slobo<strong>de</strong>miouk volveu a este país para o seu <strong>de</strong>but coaOrquestra <strong>de</strong> Cámara St. Paul, xunto ao violinista finlandés Pekka Kusisto como solista.Como director titular da <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> Oulu, entre 2005 e 2008, dirixiu tanto concertoscoma producións <strong>de</strong> ópera, como Os Contos <strong>de</strong> Hoffmann, Don Giovanni e Orfeo e Euridice<strong>de</strong> Gluck. En maio <strong>de</strong> 2010 volveu á Ópera <strong>de</strong> Estocolmo para dirixir Tosca, logo <strong>de</strong>ter <strong>de</strong>butado anteriormente coa obra O Anxo <strong>de</strong> Lume <strong>de</strong> Prokófiev.Nado en Moscova, Dima Slobo<strong>de</strong>niouk estudou violín na Escola Central <strong>de</strong> Música conZinaida Gilels e J. Chugajev entre 1980 e 1989, para posteriormente continuar os seusestudos no Conservatorio <strong>de</strong> Moscova, no <strong>de</strong> Middle Finlands e mais na Aca<strong>de</strong>mia Sibeliuscon Olga Parhomenko. En 1994 iniciou os seus estudos <strong>de</strong> dirección, participandonas clases <strong>de</strong> Atso Almila entre 1996 e 1998. Continuou os seus estudos na Aca<strong>de</strong>miaSibelius con Leif Segerstam, Jorma Panula e Atso Almila. Tamén estudou con Ilja Musinine Esa-Pekka Salonen.Temporada2013-1416Programa abono_T 13-14_05.indd 16 30/09/13 11:19


Dima Slobo<strong>de</strong>niouk combina sus raíces rusas originarias con sus años <strong>de</strong> estudio enFinlandia, país don<strong>de</strong> ahora resi<strong>de</strong>. El haber fundido las fuertes raíces musicales <strong>de</strong>ambos países ha permitido a Slobo<strong>de</strong>niouk situarse entre la nueva generación <strong>de</strong> directoresmusicales, con una profunda formación e inteligencia artística.En la temporada 2011/12, Slobo<strong>de</strong>niouk realizó su <strong>de</strong>but con la <strong>Orquesta</strong> Filarmónica<strong>de</strong> la Radio Francesa, la <strong>Orquesta</strong> <strong>de</strong> Castilla y León junto a Baiba Skri<strong>de</strong>, la <strong>Orquesta</strong>SWR <strong>de</strong> Stuttgart junto a Christian Poltera y la Filarmónica <strong>de</strong> Essen junto a Kari Kriikku.Después <strong>de</strong> realizar un magnífico <strong>de</strong>but en los EE UU con la <strong>Orquesta</strong> <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong>Cincinnati en 2010, Dima Slobo<strong>de</strong>miouk volvió a este país para su <strong>de</strong>but con la <strong>Orquesta</strong><strong>de</strong> Cámara St. Paul, junto al violinista finlandés Pekka Kusisto como solista.Como director titular <strong>de</strong> la <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> Oulu, entre 2005 y 2008, dirigió tanto conciertoscomo producciones <strong>de</strong> ópera, como Los Cuentos <strong>de</strong> Hoffmann, Don Giovanni y Orfeo yEuridice <strong>de</strong> Gluck. En mayo <strong>de</strong> 2010 volvió a la Ópera <strong>de</strong> Estocolmo para dirigir Tosca,tras haber <strong>de</strong>butado anteriormente con El Ángel <strong>de</strong> Fuego <strong>de</strong> Prokófiev.Nacido en Moscú, Dima Slobo<strong>de</strong>niouk estudió violín en la Escuela Central <strong>de</strong> Músicacon Zinaida Gilels y J. Chugajev entre 1980 y 1989, para posteriormente continuar susestudios en el Conservatorio <strong>de</strong> Moscú, en el <strong>de</strong> Middle Finlands y en la Aca<strong>de</strong>mia Sibeliuscon Olga Parhomenko. En 1994 inició sus estudios <strong>de</strong> dirección, participando en lasclases <strong>de</strong> Atso Almila entre 1996 y 1998. Continuó sus estudios en la Aca<strong>de</strong>mia Sibeliuscon Leif Segerstam, Jorma Panula y Atso Almila. También ha estudiado con Ilja Musininy Esa-Pekka Salonen.PROGRAMA 117Programa abono_T 13-14_05.indd 17 30/09/13 11:19


VILDE FRANGViolínVil<strong>de</strong> Frang obtivo o Premio Artista Mozo <strong>de</strong> Credit Suisse en 2012 e fixo o seu <strong>de</strong>butcoa Filharmónica <strong>de</strong> Viena baixo a dirección <strong>de</strong> Bernard Haitink no Festival <strong>de</strong> Música <strong>de</strong>Verán <strong>de</strong> Lucerna en setembro <strong>de</strong> 2012.Caracterizada pola súa gran<strong>de</strong> expresivida<strong>de</strong> musical así como o seu ben <strong>de</strong>senvolvidovirtuosismo e musicalida<strong>de</strong>, Vil<strong>de</strong> Frang converteuse nunha das máis importantes violinistasnovas da súa xeración <strong>de</strong>s<strong>de</strong> que <strong>de</strong>butou aos doce anos con Mariss Jansons ea Orquestra Filharmónica <strong>de</strong> Oslo.Os momentos máis importantes dos seus compromisos recentes e futuros inclúen actuaciónscoa Orquestra Filharmónica <strong>de</strong> Viena, coa Symphonieorchester <strong>de</strong>s BayerischenRundfunks, coa Mahler Chamber Orchestra, coa Philharmonia Orchestra, coa Aca<strong>de</strong>myof St. Martin in the Fields, coa <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> Goteborg e mais coas orquestras sinfónicas<strong>de</strong> Houston e Atlanta.Vil<strong>de</strong> participou como músico <strong>de</strong> cámara e en recital nos festivais <strong>de</strong> Schleswig-Holstein,Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau, Lockenhaus, Gstaad, Verbier e Lucerna, e colaborou,entre outros, con Gidon Kremer, Yuri Bashmet, Martha Argerich, Julian Rachlin,Leif Ove Andsnes, Maxim Vengerov e Anne-Sophie Mutter, coa que realizou unha xirapor Europa e Estados Unidos, interpretando o Duplo concerto <strong>de</strong> Bach coa Camerata<strong>de</strong> Salzburgo. Durante a temporada 12/13 realizou unha extensa xira <strong>de</strong> recitais coseu compañeiro habitual, Michail Lifits, que incluíu representacións en Londres, Múnic,Zürich, Milán, Nova York e Boston. Logo do seu <strong>de</strong>but en 2007 coa Orquestra Filharmónica<strong>de</strong> Londres, Vil<strong>de</strong> foi inmediatamente invitada <strong>de</strong> novo para un concerto coaorquestra e Vladimir Jurowski no Royal Festival Hall na temporada 2009, seguido dunrecital no Wigmore Hall. O seu disco <strong>de</strong> presentación como Artista Nova do Ano 2010con EMI foi recibido con gran<strong>de</strong>s eloxios pola crítica en todo o mundo e recibiu o PremioEdison Klassiek e un Premio Classic BRIT. O seu disco recital foi igualmente ben recibido,e conseguiu o Editor’s Choice da revista Classic FM Magazine e mais o Diapason d’Or <strong>de</strong>Diapason Magazine, a<strong>de</strong>mais <strong>de</strong> ser galardoado co Premio Echo Klassik. O seu lanzamentomáis recente, con concertos <strong>de</strong> Chaicovsqui e Carl Nielsen, recibiu o DeutscheSchallplattenpreis e foi nomeado Editor’s Choice por Gramophone Magazine.Nada en 1986 en Noruega, Vil<strong>de</strong> estudou no Barratt Due Music Institute en Oslo, con KoljaBlacher en Musikhochschule Hamburgo e Ana Chumachenco na Kronberg Aca<strong>de</strong>my.Vil<strong>de</strong> toca o Engleman’ Stradivari <strong>de</strong> 1709, prestado pola Fundación <strong>de</strong> Música Nippon.Temporada2013-1418Programa abono_T 13-14_05.indd 18 30/09/13 11:19


Vil<strong>de</strong> Frang obtuvo el Premio Joven Artista <strong>de</strong> Credit Suisse en 2012 e hizo su <strong>de</strong>but conla Filarmónica <strong>de</strong> Viena bajo la dirección <strong>de</strong> Bernard Haitink en el Festival <strong>de</strong> Música <strong>de</strong>Verano <strong>de</strong> Lucerna en septiembre <strong>de</strong> 2012.Caracterizada por su gran expresividad musical así como su bien <strong>de</strong>sarrollado virtuosismoy musicalidad, Vil<strong>de</strong> Frang se ha convertido en una <strong>de</strong> las más importantes jóvenesviolinistas <strong>de</strong> su generación <strong>de</strong>s<strong>de</strong> que <strong>de</strong>butó a los doce años con Mariss Jansons y la<strong>Orquesta</strong> Filarmónica <strong>de</strong> Oslo.Los momentos más importantes <strong>de</strong> sus compromisos recientes y futuros incluyen actuacionescon la <strong>Orquesta</strong> Filarmónica <strong>de</strong> Viena, Symphonieorchester <strong>de</strong>s BayerischenRundfunks, Mahler Chamber Orchestra, Philharmonia Orchestra, Aca<strong>de</strong>my of St. Martinin the Fields, <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> Goteborg y las orquestas sinfónicas <strong>de</strong> Houston y Atlanta.Vil<strong>de</strong> ha participado como músico <strong>de</strong> cámara y en recital en los festivales <strong>de</strong> Schleswig-Holstein, Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau, Lockenhaus, Gstaad, Verbier y Lucerna,y ha colaborado, entre otros, con Gidon Kremer, Yuri Bashmet, Martha Argerich, JulianRachlin, Leif Ove Andsnes, Maxim Vengerov y Anne-Sophie Mutter, con la que realizóuna gira por Europa y los Estados Unidos, interpretando el Doble concierto <strong>de</strong> Bach conla Camerata <strong>de</strong> Salzburgo. Durante la temporada 12/13 realizó una extensa gira <strong>de</strong> recitalescon su compañero habitual, Michail Lifits, que incluyó representaciones en Londres,Múnich, Zúrich, Milán, Nueva York y Boston. Tras su <strong>de</strong>but en 2007 con la <strong>Orquesta</strong> Filarmónica<strong>de</strong> Londres, Vil<strong>de</strong> fue inmediatamente invitada <strong>de</strong> nuevo para un concierto conla orquesta y Vladimir Jurowski en el Royal Festival Hall en la temporada 2009, seguido<strong>de</strong> un recital en el Wigmore Hall. Su disco <strong>de</strong> presentación como Joven Artista <strong>de</strong>l Año2010 con EMI fue recibido con gran<strong>de</strong>s elogios por la crítica en todo el mundo y recibióel Premio Edison Klassiek y un Premio Classic BRIT. Su disco recital fue igualmente bienrecibido, y consiguió el Editor’s Choice <strong>de</strong> la revista Classic FM Magazine y el Diapasond’Or <strong>de</strong> Diapason Magazine, a<strong>de</strong>más <strong>de</strong> ser galardonado con el Premio Echo Klassik.Su lanzamiento mas reciente, con conciertos <strong>de</strong> Chaikovski y Carl Nielsen, recibió elDeutsche Schallplattenpreis y fue nombrado Editor’s Choice por Gramophone Magazine.Nacida en 1986 en Noruega, Vil<strong>de</strong> estudió en el Barratt Due Music Institute en Oslo,con Kolja Blacher en Musikhochschule Hamburgo y Ana Chumachenco en la KronbergAca<strong>de</strong>my. Vil<strong>de</strong> toca el Engleman’ Stradivari <strong>de</strong> 1709, prestado por la Fundación <strong>de</strong>Música Nippon.PROGRAMA 119Programa abono_T 13-14_05.indd 19 30/09/13 11:19


<strong>Orquesta</strong><strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong><strong>Galicia</strong>Director titularDima Slobo<strong>de</strong>nioukmIEMBROSDirector honorarioVíctor Pablo PérezViolines IMassimo Spadano*****Ludwig Dürichen****Vladimir Prjevalski****Ruslan AsanovIana AntonyanCaroline BournaudGabriel BussiVinka HauserDominica MalecDorothea NicholasBenjamin SmithStefan UtanuFlorian VlashiRoman WojtowiczViolines IIFumika Yamamura***Gertraud BrilmayerLylia ChirilovMarcelo González KriguerDeborah HamburgerEnrique Iglesias PrecedoHelle KarlssonGregory KlassStefan MarinescuViolasEugenia Petrova***Francisco Miguens Regozo***Andrei Kevorkov*Raymond Arteaga MoralesAlison DalglishDespina IonescuJeffrey JohnsonJozef KramarKaren PoghosyanWladimir RosinskijViolonchelosDavid Etheve***Rouslana Prokopenko***Gabriel Tanasescu*Mª Antonieta Carrasco LeitonBerthold HamburgerScott HardyVladimir LitvihkRamón Solsona MassanaFlorence RonfortContrabajosRisto Vuolanne***Diego Zecharies***Todd Williamson*Mario J. Alexandre RodriguesDouglas GwynnSerguei RechetilovJose F. Rodrigues AlexandreFlautasClaudia Walker***Juan Ibáñez Briz*OboesCasey Hill***David Villa Escribano**Scott MacLeod*ClarinetesJuan Antonio Ferrer Cerveró***Iván Marín García**Pere Anguera Camós*FagotesSteve Harriswangler***Mary Ellen Harriswangler**Manuel Alejandro SalgueiroGarcía*TrompasDavid Bushnell***Manuel Moya Canós*Amy Schimmelman*TrompetasJohn Aigi Hurn***Thomas Purdie**Michael Halpern*TrombonesJon Etterbeek***Eyvind Sommerfelt*Petur Eiriksson***Temporada2013-1420Programa abono_T 13-14_05.indd 20 30/09/13 11:19


TubaJesper Boile Nielsen***PercusiónJosé A. Trigueros Segarra***José Belmonte Monar**Alejandro Sanz Redondo*ArpaCeline Lan<strong>de</strong>lle***MÚSICOS INVITADOSTEMPORADA 13-14Violines IIMirela Lico*Adrián Linares ReyesAngel Enrique Sánchez MaroteMihai Andrei Tanasescu KadarPercusiónMiguel Angel MartínezMartínezMÚSICOS INVITADOSPARA ESTE PROGRAMAViolines IILilit PoghosyanViolaYair LantnerViolonchelosTeresa Morales DiegoMª Victoria Pedrero PérezContabajoDavi<strong>de</strong> VittoneFagotMiguel Angel Mesa Díaz*TrompasDavid Fernán<strong>de</strong>z Alonso***Pedro Pintos Rodríguez*TrompetaAlejandro Vázquez Lamela*Trombon BajoFaustino Núñez Pérez***TubaFernando Escribano Lucas-Torres*PercusiónIsabel Diego CalviñoArpaMiguel Angel SánchezMiranda****** Concertino | **** Ayuda <strong>de</strong> concertino | *** Principal | ** Principal asistente | * CoprincipalPROGRAMA 121Programa abono_T 13-14_05.indd 21 30/09/13 11:19


CONSORCIOPARA LAPROMOCIÓNDE LA MÚSICAPresi<strong>de</strong>nteCarlos Negreira SoutoGerenteAndrés Lacasa NikiforovSecretario-interventorJuan José <strong>de</strong> Ozámiz LestónJefa <strong>de</strong> gestióneconómicaMaría Salgado PortoCoordinadora generalÁngeles Cucarella LópezJefe <strong>de</strong> producciónJosé Manuel QueijoJefe <strong>de</strong> prensa ycomunicaciónJavier VizosoTemporada2013-1422Programa abono_T 13-14_05.indd 22 30/09/13 11:19


ContableAlberto García BuñoSecretaría <strong>de</strong> producciónNerea VarelaArchivo musicalZita TanasescuPrensa y comunicaciónLucía Sán<strong>de</strong>z SanmartínProgramas didácticosIván Portela LópezAdministraciónJosé Antonio Anido RodríguezMargarita Fernán<strong>de</strong>z NóvoaAngelina Déniz GarcíaNoelia Reboredo Seca<strong>de</strong>sGerencia y coordinaciónInmaculada Sánchez CanosaRegidoresJosé Manuel Ageitos CalvoDaniel Rey CampañaAuxiliar <strong>de</strong> regidorJosé Rúa LoboAuxiliar <strong>de</strong> archivoDiana Romero VilaPROGRAMA 123Programa abono_T 13-14_05.indd 23 30/09/13 11:19


Programa abono_T 13-14_05.indd 24 30/09/13 11:19


PRÓXIMOSconciertosPrograma abono_T 13-14_05.indd 25 30/09/13 11:19


CICLO DECÁMARA YLIEDConcierto en colaboracióncon la Sociedad Filarmónica<strong>de</strong> A CoruñaTEatro Rosalía Castro <strong>de</strong> A CoruñaMiércoles, 9 <strong>de</strong> octubre <strong>de</strong> 2013 – 20h.Camerata BoccheriniMassimo Spadano directorGEORG FRIEDRICH HAENDELObertura SalomonConcerto grosso, op. 3 nº 4Concerto grosso, op. 3 nº 2ANTONIO VIVALDILas cuatro estacionesEntradas a la venta en la taquilla <strong>de</strong>l Teatro RosalíaCastro <strong>de</strong> A Coruña el mismo día <strong>de</strong>l concierto.Temporada2013-1426Programa abono_T 13-14_05.indd 26 30/09/13 11:19


VIGOHomenaje a AntónGarcía AbrilCentro Cultural NovacaixagaliciaJueves, 10 <strong>de</strong> octubre <strong>de</strong> 2013 – 20.30h.<strong>Orquesta</strong> <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> <strong>Galicia</strong>Lawrence Renes directorNicole Cabell sopranoSAMUEL BARBERKnoxville: Summer of 1915ANTÓN GARCÍA ABRILHemeroscopiumGUSTAV MAHLERSinfonía nº 4, en sol mayorPROGRAMA 127Programa abono_T 13-14_05.indd 27 30/09/13 11:19


ABONOVIERNESPROGRAMA 2Homenaje a AntónGarcía AbrilPalacio <strong>de</strong> la Ópera <strong>de</strong> A CoruñaViernes, 11 <strong>de</strong> octubre <strong>de</strong> 2013 – 20.30h.<strong>Orquesta</strong> <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> <strong>Galicia</strong>Lawrence Renes directorNicole Cabell sopranoSAMUEL BARBERKnoxville: Summer of 1915ANTÓN GARCÍA ABRILHemeroscopiumGUSTAV MAHLERSinfonía nº 4, en sol mayorTemporada2013-1428Programa abono_T 13-14_05.indd 28 30/09/13 11:19


ABONOVIERNESPROGRAMA 3Palacio <strong>de</strong> la Ópera <strong>de</strong> A CoruñaViernes, 18 <strong>de</strong> octubre <strong>de</strong> 2013 – 20.30h.<strong>Orquesta</strong> <strong>Sinfónica</strong> <strong>de</strong> <strong>Galicia</strong>Michail Jurowski directorJohannes Moser violoncheloSAMUEL BARBERThe School for Scandal (Obertura)WITOLD LUTOSLAWSKIConcierto para violonchelo y orquestaROBERT SCHUMANNSinfonía nº 4, en re menor, op. 120facebook.com/sinfonica<strong>de</strong>galicia twitter.com/OSGgalicia youtube.com/sinfonica<strong>de</strong>galiciaPROGRAMA 129Programa abono_T 13-14_05.indd 29 30/09/13 11:19


TRADUCCIÓNRoxelio Xabier García RomeroPilar Ponte PatiñofotografíasMarco BorggreveIMPRIMENorprint, S.A.EDITAConsorcio para la Promoción <strong>de</strong> la MúsicaA Coruña - <strong>Galicia</strong> - España, 2013Programa abono_T 13-14_05.indd 30 30/09/13 11:19


Programa abono_T 13-14_05.indd 31 30/09/13 11:19


Consorcio para la Promoción <strong>de</strong> la MúsicaGlorieta <strong>de</strong> América, 3 | 15004 A Coruña | T. 981 252 021 | F. 981 277 499sinfonica<strong>de</strong>galicia.com | sonfuturo.comfacebook.com/sinfonica<strong>de</strong>galicia twitter.com/OSGgalicia youtube.com/sinfonica<strong>de</strong>galiciaPrograma abono_T 13-14_05.indd 32 30/09/13 11:19

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!