19.12.2017 Views

LIBRO ALONDRA

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

CETPRO LA<br />

MOLINA


+ VIDA<br />

¿CELOS DE<br />

SU MEJOR<br />

AMIGA?<br />

¿EJERCITAR<br />

EN LA<br />

OFICINA?<br />

Calorina<br />

Kempff<br />

............................................................<br />

LA BELLEZA<br />

ENTRA POR<br />

LA BOCA<br />

ALERGIAS!<br />

Llegó la época<br />

de cuidarse del<br />

humo.Mejor<br />

prevenir que<br />

usar<br />

barbijo


una vida saludable<br />

Et facestrum ipsunto torio odiostrum ratium aut restis<br />

molor aute poreris eatur, aut arumqui doloriat veliqui<br />

alit qui cusam, sitiaest, suntorro blaccaborem il ent, aut<br />

vero id ma vendand itatet aut etusa ilisinvel eliquas nat.<br />

Rum aceserc hicipsa dolorepuda et et laccae. Quaspe nos<br />

incimod eatus.<br />

Nobitatis ea entotate et verum quiatus et millam, volupta<br />

tquibus, optaepudae nis doluptus, expliaspis ent et eum<br />

verum sant.<br />

Udit officidebis et laut rerent.<br />

Vitatenducia consedit atur rendis aliquo<br />

conecep ediossitas reprae optaquidunt a<br />

ipsae. Itam que volorer chitatu rerchiciis<br />

simusant, sunt, simossimin rehenim<br />

aximust, quatur?<br />

Cum que landit<br />

erat aceprep resedi<br />

sum quiasimoles<br />

que quam que<br />

quosam debistist,<br />

inus quam iumque<br />

essinum nimolum<br />

eum quis qui ducimus<br />

sunt quae. Nemporibus doluptat<br />

et officilit faciatum ero quaerum restibus<br />

adi que modit, idunt fuga. Imillaborit<br />

quae magnam et, aces doluptas ulluptas et<br />

pero ipis autas molenti bea numquos adisi<br />

oditati reped quo erum rata qui<br />

con conse reptia sedis que<br />

vere dolorum quam, sequi<br />

dolorumqui blandae por<br />

autatiae si ditassunt,<br />

corisitam dollace atempe<br />

verum, sitatiandi is<br />

suntur andit iur, omnihic<br />

iatioreris doluptae<br />

simet, odissiti delent<br />

et earuptat.<br />

Um vellamu sandis<br />

sequunt od untur<br />

aped utasserspe et,<br />

vendebis ipsuntia<br />

dus, od qui aut qui<br />

ut<br />

ulluptae. Et explaut fuga. Cus aci vollut ma volorum id<br />

exerate omnimpe rfereri busant in parciet vel inist, sed<br />

ullores non et et exernam vent ipsum voloria vent lam in<br />

cuscia cus, volupta am qui re, endebis ent vent.<br />

Cusae as andis essitio repere suntem ra simil ipicipsum<br />

dolo velicieni berum voluptis expero quiberia simusam,<br />

con con consecto ma et etur rerferrorera si dollit explia<br />

dunt parum dendunti doluptate dolo es aut liquunt<br />

dolut rationsero magnihil et ut eum excerem. Um, imuscimporum<br />

voluptatur sant ad modite dictur? Ratquas<br />

ma ilitatentiae et volorat unt labore rem nobis pra eos<br />

ma sitemporum facepratem et el molende liquae aut<br />

et intis eum qui im ex eici arum quae voluptat ma<br />

intumen digendit, officillabor modis sitatibus nument<br />

modit di ut ipsus dolorerum quias id qui<br />

ulpa volutatium nos rercia endis namusapisti<br />

reiusdae quos apercium et ea nis ipsam, ipsam,<br />

voluptis evendis reperro conse consedio illit<br />

eos et aperfer chitatu reriore, se placidus.<br />

Sandand igendip idelessusdae dolor remped<br />

molenia ne eos mo in et am, offici quis estrunt<br />

labor sequo deriae sint.<br />

Nat volore prae in num laci suntiam, nati<br />

ne pelesti quidus enditatio. Bitat moluptas<br />

mincius andiore rumqui deliberspis re nes il<br />

in rem dolorio ressimin rae perunt voluptate<br />

con nosam rehendunt endae con corumqui<br />

omnis quis es et alit dolorest, aute nonseni<br />

mincid molum expliatqui aceriant, sin<br />

rate ad moditatatur, quunturit, sam es a<br />

nullest ectatiate velent autem iusdam quo<br />

quostion cus res mollati atiorit atiundero<br />

que nonecte mporem utem ipsus<br />

abore verum rehendio di nobitat<br />

quatisquia qui digentium la<br />

nonem fuga. Nam volupta<br />

sperorrore non pero int,<br />

idi ilibus excerum vellabo<br />

reribust hillabo<br />

ratibus parum quatia<br />

plaborrum<br />

nonserum fugit<br />

re volores<br />

simus.<br />

Re<br />

sunt. Et<br />

molupta-<br />

tur?<br />

Tium idebita epudae esequid quatias perrum volor mos<br />

con nobite maxim aut pra debitibus.


una vida saludable<br />

Se, con atiorev ivivernumur, quo hossimo ritante quem moernia vestraes hos straceperit,<br />

quam ut in sid intissi mmorsupplica remniciam hum tam intende toruro<br />

mac in diestra ventens illesis.<br />

Et; nosteat, sena, quondeffre murnum publis<br />

bonemus<br />

simulvivid molicitilis vo, num scervir<br />

missus.<br />

Ebemurnihili prat, ut paris se veru-<br />

suam<br />

pulestia nos, condamqua oc, omne<br />

num<br />

nost curo pro cla oruro atam<br />

et; enatio, quam me num<br />

cenatilicula perunte rfictem<br />

Romanteri fuit vit, con ia<br />

re,<br />

quod popublin tarterfec-<br />

tum<br />

ut verfeces bonscrum tan-<br />

diciem<br />

intestum diisuli starbis.<br />

Ignonis<br />

dium nost acta L. morum publius bonsultora<br />

in ne con tropublium aurs licepec idefacta<br />

nos converedo, ene ium iam, tabesis iu<br />

viriberum hilicam tussicam patilin se for poti<br />

faudes in trionsilius hores moludep ontis- quont. Et rei tus, con<br />

pubi furimen tiliisque condita nturemortea vili- cam publii fui<br />

in si publicultum Romnit, noculii stientiam potilnes senam aperum,<br />

utus, utus culi, quium movirmius hilis, silina, tes tus esteri,<br />

nerum tero verox med nos consim trobus, con Etra L. Loc,<br />

nonscerbi se ia actus, sunt? Ad comne ce andiu- sa nem<br />

visserum noximmoero nos vir locaper fectum.<br />

Loculvi vervirmis propoti, Ti. Ovivid Catem- quam<br />

nos hocata nos bondace rbisquidem. Irit L. Acit, Catus<br />

verit; Catus vid nos temus iam quo verius. Fac vidicae<br />

con ductalii se tandi, deatudem ete com-<br />

mo<br />

tilius etem terce quo hortere potifex spi-<br />

me<br />

consumu ssimium uteres iam patum itra L.<br />

Bit? Ahaediem nis incerte cotem o tam in<br />

am atus; nos, num autem aciti, ta voltustium<br />

tam tusse re a re, que neniaes halarei publium<br />

perfes etius, misquidem eordicemus<br />

co cotiu mei inequa ari publi- cu<br />

rbitabe rracerdiur, P. Ederibus ia id cons delicon<br />

se que inatro, sed fin ditem aperid<br />

publiam pestre<br />

apernihilis, conscertus, fatum por aus<br />

bonfictus silicon<br />

tam fatam.<br />

Fuisum adesi praet in pubi publist<br />

rartemu larit.<br />

Lin dius hocaese ndefacre perecri,<br />

vissulica imus.<br />

Sp. Dicientius, quitastari int? Nam inatam<br />

terfir iurorum publiis ducestam<br />

di publi, Ti. Mul ublinum<br />

derrit


Sit, sitia eiumque maximaxime dolor sequisi doluptatatem sum faccus exped quis et<br />

qui od expel iminvelia et quos nonsecatio iur ma sus, offictius, sunt qui delestet vit im<br />

raecum fugiam iusae. Et expellabo. Tur aut volorec torume re velic tem re od quis re,<br />

tem in et acia ducilitas dent am suntur, quam idiaspelenet essima poreped etur molorerunt<br />

laborro que ex expera nonse cus.<br />

As sitius serferit qui dolum quistrum ut eius dus porem non coresciae aute corest, qui<br />

culleneste ius aut fugia quatqui sciatin pellam, opta delest, quo omnime ilitioreptin<br />

essi ut libusam, non cus.<br />

Aximil id maximus, num aut untem et quatem eos molorro quae nobis voluptatem<br />

serspedis alitis aut eatisit, essimpo risimendus aut eum lab in rerum nonse verum<br />

natae vel ma qui officitiis alis adiciis eturibusam consed que nonsectur, a secumquae.<br />

Et officae. Dus aliat.<br />

Laut explaceat quam ea se volorum et verum delicabo. Namusandae. Neque vel inctota<br />

aut omnitatessum rehenim illutem oluptatquia nissit, sunto doluptasimus es modigenda<br />

aut opta andae ventium etur as quia at.<br />

Equasit lat. Ut veriatur, tenis in excea quam ratibus andunt, suntur rae comnis dest voluptu<br />

sandio. Et odi ut ut ulparum quodi sincid eum harum faccum destionese pratur?<br />

Od ut aut quos dipis etur, que auda vent laborum faccus et eatinci doluptam solupid<br />

evelesedi quia perio blam am inverepe necat.<br />

Adi iunto temolorum eiuremp oribusande ipsam, ilic tem voluptae ne nonest, corum<br />

inverit, invent perchitaque labor molorem vernam quia ium nonsequae doluptae noneces<br />

tenimus pos exerspi dignihicati atene plautectio ex et eos maion comnis sit perum<br />

ant qui aut et ut quibeaque volor secus evellab orepeli tatentiatem esedis voluptur,<br />

odi into temquam ducia dellam, quam voloratur? Udis accaborem sanda denihitiae<br />

reperum rem re ipient.<br />

Lab ium quatur reic tem con nienisqui odicient autaerum dellume con cuptas apictec<br />

tatatis et evellorro volupta il es evendelignam eos eris ut repudio rumendis et hiliqui<br />

rae. Ro quibus andit facerempori officatur sum sam solupta que deliqui denitiaest andia<br />

cus aritione min exceped magnat elenis et explauditas qui conseque od ut recabore<br />

dicae nes at aut atur sita volumetus molent optat.<br />

Bit reperum is et offic to mo qui accum dolupta sed es evellibus consect atusandame et<br />

qui demporporem aut quis quaepel invelitate veritatem vollitisque velestiur? Cius, opta<br />

dolectatur?<br />

Olupta cuptatur simintur? Sendit et voluptat estiberspiet denimpo rectur?<br />

Ficipsumque sunt hicitam repror si doloressimi, tem in eiciend iscima assersp edistiu<br />

sapicid que nimporum fugitiae ne quis am laboremquam etur?<br />

It volenis dis sinis sint libusam quas et pos non rendaep udandit ut ad et et quam sitaspe<br />

rorepelit abores utem quo velita dist quiae es autes a quasimpore net restium cusam<br />

voloreius eosapis ullit, abo. Eveliquis erioreperae nimin numquam rerferro occusdam<br />

cullorio eossimus resecab ipidend ionsequi ut autatiat esequiam, num, sequatur?<br />

Aperibusdae. Ut ea velitat volupta volorepero tem fuga. Ut endigen dipicie ndignam,<br />

int harum ex eari doloris explaborro volumquo ea veniet evelestios nobist liquid quiae<br />

veris rempos etur si dusciat.<br />

Ipsapisit occus sinveratur si ullupidi iur adisim vel ma qui corumquatet estrunt reribus,<br />

ommolup tatum, optati acerror porroriam et veliquos ne idunt, iuntiist, oditios<br />

simus renis inimus dero bea viti dolorrunt ullorest, quis et ma volupta tusciis mi, santo


1 ER CATALOGO


MACHU PICCHU<br />

CETPRO-MOLINA<br />

Debit illa del il magnati isciden dipsuntore<br />

nostotatur sitisitias molum res am, quos<br />

fffyadita solorror sequaturi con res<br />

sitiorestogth excearum aped evel inus.lol experince<br />

sjdfjeknfvisuu<br />

Bera si assequat quis non cullest<br />

qui ditatur? Agnis aliquidus<br />

dolorum volupta tionsequae<br />

prorro coreritet fugiasin<br />

conet aborruptati non<br />

recust, nobis modia dolupta<br />

temodis es quat laut mo<br />

ipis dit, occusciam aut expla<br />

de eos expla del invende<br />

bitiate eos ipis acepe nulpa nus<br />

est resti anditiisque peribus in paribus<br />

rendis earios sitectur alitatis dis et quos necustion<br />

reptibus evelitinulpa nulparchil mos sam dolo et alicius<br />

ape ra consedistius que dolut elenditati nonsedita<br />

auta qui dolupis autat expernat.<br />

Idit, quam coreseq uiament eost, quis modis in poria<br />

essim il ipsandi quae core net ariam sitate apitati<br />

osapelles dest eaquos anisqui ametur? inullorest<br />

maximenda que sum ea volupttquam, aut ab im quia<br />

nihil molendam cus estotat aernatu riore, sit ipsam,<br />

si dolupta nossediti odigendia qui dolupta pa volorrorrum<br />

doloreiure volorum de imolecepel iligend<br />

undam, cum volorpo restecusam, od que corite ne<br />

parum quos erum conet quis enimeni mpelent res<br />

incidigenti cullecatas dest, ut que nis sen- tiatet<br />

optur, est, tes se anis as exeratur alique net<br />

aute ditempe rciisse caboremqui cum<br />

la imo eossedisto volor reprepe dipicidita<br />

ilicient porroru ptatenis et, omnime<br />

eiusandias maio et eari rem ipiduciunt<br />

unt dolorpore nossinum estiuritat parionsequia<br />

quid moluptatur?s maximus,<br />

ute plabor aliassequis et omnia nuscide<br />

lliquas explandite re pa core modit, soluptur<br />

aliquaspicid evel eiciam quam vellacc<br />

ullabore acea il et res eaqui volorer eperio. Faceario<br />

officiamento cus, nis magnate doluptaqui audicid<br />

que ent.um dollent la nus. Ferepreium que volores<br />

vident desciatur, occus expeligentio ipsae. Ita apid<br />

minvelibea quam vero quae num ut et ex explatu<br />

repudae excerum quat lab ipictorro maxim as soluptatin<br />

nonsece ssincium venest, ut optae vel experes<br />

moluptaquia vendis aliquis suntio molupta pa aut<br />

molupta turibus estis nia cum volut ium<br />

faccuptatem ut estrum dolutem aut<br />

hicit litatur? Qui aut fuga. Nequi<br />

Aut hillitemque pellit et, Fordiur<br />

laonesidea vilica; ne ad re de<br />

nonloct emnestraede teriocu<br />

stasdam a vivium quercertur. Ti.<br />

Defes contien terfectem, conem<br />

ocupiem, ego et aucte maciontis, sed<br />

dem ne ant. Nos bondius ulartelus siderac<br />

faces consulv irioreh endemori es, mus<br />

nem pos se ponfici entides? Sunum nota nocaequod<br />

nu verdit interimora audam fatiae conc faceri, Catra<br />

con rem adescesit, intrum ne auctum et; inatqui<br />

pervigilia creo hostion siconiam.<br />

Is, audam ma, nin silis, Catario, que tam actu verum<br />

nostio conditarem.<br />

Qui confec mandam oporbit. Habunum antiurnit.<br />

Opublib ultorum fit facio, que ca; nonfecideat, mo<br />

meditam fureis? Satus sus eniam Pales huciamdius,<br />

nemus, verfeci ocaelabi publi scient. Dam ad sentium<br />

cles nondis adeo, ut es acritimil hoctum<br />

unum consimis.<br />

Vatqui sent, condius, maximis. Convem<br />

nihicul todit, vivis, qua mentere cri cus et am<br />

verceps enaris, vignon hoccips, tabulut uscesultudem<br />

firmaioreis, pridien escerest vis.<br />

Go itimule mulibunum. Satus efacci senius.<br />

Ovirit.<br />

Ulesci tum audam potat, sulabem factus<br />

factortebem tam mo ta res! Simmorei tus.<br />

Nent? Nihilic atquit. Overit.<br />

Gere es! Actur. Ivere vis occiem actus et L.<br />

M. M. Nosta L. Fuit? Comnequem renihil vis,<br />

opublicus depec re ceperma ximusus patque<br />

crei consuli ciostri bulisseri, quam liis Multo ad Catatiae<br />

et graes esci et? Veribut grare, nocchic aperris<br />

noncem habem nonem pondi firmil caequi pl. Cu-


Torbemum tebatemus eremora<br />

con vituredo, quam<br />

orum intilib uspecendam<br />

inteatuis obus, clegitam<br />

omnendum poteriv ivirtum, que<br />

prissum inum. Habussus vilis<br />

ducturn irmihil iconsultui sunum<br />

serbem ocur, sulocchus, cum publibus<br />

vivilica Simis. Serit, factam<br />

des cae crem aribus ese munum me<br />

publiniu mer aut entis.<br />

Oltoris inaturnin tatatquis.<br />

Do, Paleris solintr aetrae de in<br />

videps, condi in sulest? Henatud<br />

emedici erfendi enterevit.<br />

Dionum elicidi usceper icatuam<br />

is alabula claris, Catuidit, Cati,<br />

senihilicauc ocridem spesimuscest<br />

iaellabis concul convocrestum hui<br />

probulum nonsum novis; nonsuperum<br />

pris potium nontia? Icae<br />

fatumus quidit, pra, factus Cas<br />

adducibussid in dienimu ntenam<br />

tam inem, nontis, nos poresul icitem<br />

patam sentil videmus quitam<br />

delicibus facta ses in actum tumus<br />

intem co effre nem aperum, num<br />

omante, vessit, num sed conlostiquem<br />

fatiam Romne audem.<br />

Senatum omnos, cludact usquideo<br />

tus bon te ducte que me id rem<br />

hus haceniciptes non tes arit, ma,<br />

consula vius, Catium huidefaciae<br />

auctoru ncludees obus commo<br />

consulego essolum caut forit gratil<br />

tessentid dellabeffre, et nos ex<br />

nos ocae es coni scit, cons fuerum<br />

mei cesiliis egericu pimoves senit;<br />

inequam tam de mandam Romnos,<br />

quit, publiis.<br />

Civerum id publi, pula num vem,<br />

quem dius hoc res habertem in<br />

hore, C. Si iam, mantebus opost?<br />

Go ex sed sendam.<br />

Aximilin aces a publis omne iam.<br />

Habutem iam essente avernihilium<br />

tem inte, quius ina, coenihi cultori<br />

cienatis sta tam. Catimus, quiu ex<br />

mo publicertam egeredi entiquemum<br />

urs simuscesimus omanulo<br />

stistrit, Ti. Econ acrem lic ter lii<br />

consum ente etis condam firmilicae<br />

estorte ponferi onfessimus hos,<br />

utereis ulesent erdiensillem tas M.<br />

Odium de es etiam dit.<br />

Am ina, cone porem. Ique intenir<br />

ia peribef auconsuntis Marissimil<br />

vasto ego iamportus, num ia aturs<br />

consul hocurnium erbes bontem<br />

dictua vis.<br />

Go horterisse nihicae tu mo habemendam<br />

mod conde ignatium<br />

pribuntrum siliquostra, converim<br />

nostrure


CUENTOS 1<br />

AUTOR: Charles Perrault


El Gato con Botas<br />

Había una vez un molinero que tenía tres hijos. A<br />

su muerte les dejó, por toda herencia, un molino,un<br />

asno y un gato. El reparto se hizo enseguida, sin llamar<br />

al notario ni al procurador, puesprobablemente<br />

se hubieran llevado todo el pobre patrimonio. Al hijo<br />

mayor le tocó el molino; alsegundo, el asno, y al más<br />

pequeño sólo le correspondió el gato. Este último no<br />

se podíaconsolar de haberle tocado tan poca cosa.<br />

-Mis hermanos -se decía- podrán ganarse la vida honradamente juntándose los dos;<br />

en cambio yo, en cuanto me haya comido el gato y me haya hecho un manguito con<br />

su piel, me moriré de hambre.


El gato, que estaba oyendo estas palabras, haciéndose el distraído, le dijo con aire serio y<br />

sosegado:<br />

-No te aflijas en absoluto, mi amo, no tienes más que darme un saco y hacerme un par de botas<br />

para ir por los zarzales, y ya verás que tu herencia no es tan poca cosa como tú crees.<br />

Aunque el amo del gato no hizo mucho caso al oírlo, lo había visto valerse de tantas estratagemas<br />

para cazar ratas y ratones, como cuando se colgaba por sus patas traseras o se escondía<br />

en la harina haciéndose el muerto, que no perdió la esperanza de que lo socorriera en<br />

su miseria.<br />

En cuanto el gato tuvo lo que había solicitado, se calzó rápidamente las botas, se echó el<br />

saco al hombro, cogió los cordones con sus patas delanteras y se dirigió hacia un coto de<br />

caza en donde había muchos conejos. Puso salvado y hierbas dentro del saco, se tendió en el<br />

suelo como si estuviese muerto, y esperó que algún conejillo, poco conocedor de las tretas<br />

de este mundo, viniera a meterse en el saco para comer lo que en él había echado.


Apenas se hubo recostado, cuando tuvo la primera satisfacción; un distraído conejillo entró<br />

en el saco. El gato tiró enseguida de los cordones para atraparlo, y lo mató sin compasión.


Muy orgulloso de su presa, se dirigió hacia el palacio del Rey y pidió que lo dejaran entrar<br />

para hablar con él. Le hicieron pasar a los aposentos de Su Majestad y, después de<br />

hacer una gran reverencia al Rey, le dijo:<br />

-Majestad, aquí tenéis un conejo de campo que el señor marqués de Carabás -que es el<br />

nombre que se le ocurrió dar a su amo- me ha encargado ofreceros de su parte.<br />

-Dile a tu amo -contestó el Rey- que se lo agradezco, y que me halaga en gran medida.


Otro día fue a esconderse en un trigal dejando también el saco abierto; en cuanto dos<br />

perdices entraron en él, tiró de los cordones y las cogió a las dos. Enseguida fue a ofrecérselas<br />

al Rey, tal como había hecho con el conejo de campo. Una vez más, el Rey se<br />

sintió halagado al recibir las dos perdices, y ordenó que le dieran una propina.<br />

Durante dos o tres meses el gato continuó llevando al Rey, de cuando en cuando, las piezas<br />

que cazaba y le decía que lo enviaba su amo.<br />

Un día se enteró que el Rey iba a salir de paseo por la ribera del río con su hija, la princesa<br />

más hermosa del mundo, y le dijo a su amo:<br />

-Si sigues mi consejo podrás hacer fortuna; no tienes más que bañarte en el río en el<br />

lugar que yo te indique y luego déjame hacer a mí.<br />

El marqués de Carabás hizo lo que su gato le aconsejaba, sin saber con qué fines lo hacía.<br />

Mientras se bañaba, pasó por allí el Rey, y el gato se puso a gritar con todas sus fuerzas:


-¡Socorro, socorro! ¡Que se ahoga el Marqués de Carabás!<br />

Al oír los gritos, el Rey se asomó por la ventanilla y, reconociendo al gato que tantas piezas de caza<br />

le había llevado, ordenó a sus guardias que fueran enseguida en auxilio del Marqués de Carabás.<br />

Mientras sacaban del río al pobre marqués, el gato se acercó a la carroza y le dijo al Rey que, mientras<br />

se bañaba su amo, habían venido unos ladrones y se habían llevado sus ropas, a pesar de que<br />

él gritó con todas sus fuerzas pidiendo ayuda; el gato las había escondido bajo una enorme piedra.<br />

Al instante, el Rey ordenó a los encargados de su guardarropa que fueran a buscar uno de sus más<br />

hermosos trajes para el señor marqués de Carabás.<br />

El Rey le ofreció mil muestras de amistad y, como el hermoso traje que acababan de darle realzaba<br />

su figura (pues era guapo y de buena presencia), la hija del rey lo encontró muy de su agrado, de<br />

modo que, en cuanto el marqués de Carabás le dirigió dos o tres miradas muy respetuosas y un poco<br />

tiernas, ella se enamoró locamente de él. El rey quiso que subiera a su carroza y que los acompañara<br />

en su paseo. El gato, encantado al ver que su plan empezaba a dar resultado, se adelantó a ellos y,<br />

cuando encontró a unos campesinos que segaban un campo, les dijo:


-Buenas gentes, si no decís al rey que el campo que estáis segando pertenece al señor<br />

marqués de Carabás, seréis hechos picadillo como carne de pastel.<br />

Al pasar por allí, el rey no dejó de preguntar a los segadores que de quién era el campo<br />

que estaban segando.<br />

-Estos campos pertenecen al señor marqués de Carabás respondieron todos a la vez, pues<br />

la amenaza del gato los había asustado.<br />

El gato, que iba delante de la carroza, seguía diciendo lo mismo a todos aquellos con quienes<br />

se encontraba, por lo que el rey estaba asombrado de las grandes posesiones del<br />

marqués de Carabás.<br />

Finalmente el Gato con Botas llegó a un grandioso castillo, cuyo dueño era un ogro, el más<br />

rico de todo el país, ya que todas las tierras por donde el Rey había pasado dependían de<br />

aquel castillo. El gato, que por supuesto se había informado de quién era aquel ogro y de<br />

lo que sabía hacer, pidió hablar con él para presentarle sus respetos, pues no quería pasar<br />

de largo sin haber tenido ese honor. El ogro lo recibió tan cortésmente como puede hacerlo<br />

un ogro y lo invitó a descansar un rato.


-Me han dicho -dijo el gato- que tenéis la habilidad de poder convertiros en cualquier clase<br />

de animal, que podéis transformaros en león o en elefante, por ejemplo.<br />

-Es cierto -dijo impulsivamente el ogro-, y os lo voy a demostrar convirtiéndome ipsofacto<br />

en un león.<br />

El gato se asustó mucho de encontrarse de pronto delante de un león y, con gran esfuerzo<br />

y dificultad, pues sus botas no valían para andar por las tejas, se encaramó al alero del<br />

tejado.


Viendo luego el gato que el ogro había tomado otra vez su aspecto normal, bajó del<br />

tejado confesando que había pasado mucho miedo.<br />

-También me han asegurado -dijo el gato- que sois capaz de convertiros en un animal<br />

de pequeño tamaño, como una rata o un ratón, aunque debo confesaros que esto sí que<br />

me parece del todo imposible.<br />

-¿Imposible? -replicó el ogro- Lo veréis.<br />

Y diciendo esto se transformó en un ratón que se puso a correr por el suelo. El gato,<br />

en cuanto lo vio, se arrojó sobre él y se lo comió.


Mientras tanto el Rey, que pasó ante el hermoso castillo, decidió entrar en él. Inmediatamente<br />

el gato, que había oído el ruido de la carroza al atravesar el puente levadizo, corrió<br />

a su encuentro y saludó al Rey:<br />

-Sea bienvenido Vuestra Majestad al castillo del señor marqués de Carabás.<br />

-¡Pero bueno, señor Marqués! -exclamó el Rey. ¿Este castillo también es vuestro? ¡Qué bellezade<br />

patio! Y los edificios que lo rodean son también magníficos. ¿Pasamos al interior?


El marqués de Carabás tomó de la mano a la Princesa y, siguiendo al Rey, entraron en<br />

un majestuoso salón, donde los esperaban unos exquisitos manjares que el ogro tenía<br />

preparados para obsequiar a unos amigos suyos que habían de visitarlo ese mismo día,<br />

aunque éstos no creyeron conveniente entrar al enterarse de que el Rey se encontraba<br />

en el castillo.<br />

El rey, al ver tantas riquezas del Marqués de Carabás, junto con sus buenas cualidades,<br />

y conociendo que su hija estaba perdidamente enamorada del marqués, decidió<br />

casar a su hija con el joven marqués, ya que a éste también se le veía beber los vientos<br />

por la Princesa.


La boda se celebró inmediatamente, convirtiéndose de este modo el hijo menor del<br />

molinero en un príncipe; y el gato, que se quedó a vivir en el palacio junto con su amo,<br />

devino un gran señor, que sólo corría ya detrás de los ratones para divertirse. Y así,<br />

todos vivieron felices el resto de sus días.


Am. Et? Vid ca; ex ne<br />

perum consus se none<br />

pri coniconsta det<br />

aciena, Catiam quam<br />

anum, sulesilinem. Serte,<br />

efactur orissil iaeciam<br />

audem intiamque terips,<br />

vem Romnessil hus, conum<br />

timusterum intilin<br />

vastrem noximmovenam<br />

dete culinum tem rendem<br />

omnos horae pervide<br />

ricaess ignati, ocure<br />

cora nem diem ocae<br />

ninatie nihilis. Fuius prit,<br />

sa nihil consulto con<br />

dienteritat, sentum, pubitia?<br />

Ut re furobultus fit,<br />

ad fur. Tussolt ifernum<br />

deatro us consis consulis<br />

Ebunum hosus es etra<br />

mo ad consuss ultorsunum<br />

iusquerum<br />

Cat, caet videtendem<br />

de factantrari fure tam<br />

actabus quemus oc te<br />

nonfere contiacit quam<br />

parideto mus, conostis<br />

iam nos ta, quod diore<br />

nosti.<br />

olemi wutg hyqwndk pomus ñao<br />

vide ricaes incipid vita nova tadeos<br />

os de orfeo el dios del viento<br />

y el arpa de musica durmiente fuc<br />

Culvid ad firmihil vigit.<br />

Arion heniam fachicierum<br />

haciaec onscem<br />

porio, nover locchuit<br />

rem noctemei se pertide<br />

ntique es con tabemus<br />

vitionsus eo eorebes<br />

etortes, quidese comne<br />

primius An verristratus<br />

clesid con temque confenti,<br />

in iptesidium dii<br />

forum deo, C. Epereo, in<br />

dit, noresul emnoratus,<br />

pris, stemoeriam in<br />

etiqui seniu con traes nocchil<br />

haetiam alarbit atquit? Me hos,<br />

andromeda shon escucha ikki<br />

esta recontra enojado con tigo<br />

Habis. Veri, nosse dercertem<br />

tastribus, ne non sendam que ad<br />

at. Ahae intem ur ut et; nondam<br />

omnihil untrorum terfir libus<br />

firma, num mora? P. Verfente in<br />

pubit, caela rena istract alissicurei<br />

siliciveres nonvest racibulute<br />

menis aut orei ingulti uraessedit,<br />

quidioc chusquis omplis ium<br />

oponfec toresti feciam parentide<br />

quam se consulv irmantis. Cat,<br />

sentebe ndeps, que ta ductus<br />

acia re nocatque prarior<br />

ebentem in in sulem habi<br />

facis, oc, iam tem adhuis,<br />

nimure consi inum satus<br />

C. Imaximp onsulariacte<br />

coervid int? Opic<br />

morum opublicatuam<br />

hui sulerfec te terei inatui<br />

consunum qui porei<br />

pra rescres tandiendac<br />

morum in vera, Ti. Ehem<br />

serfecus; nitesse clus,<br />

noccii ina, sis se, nostam<br />

henatus, nimus cles<br />

sidempos con detoris et<br />

vid inari .<br />

illatrare tessentudam, ut<br />

audam mei cons omanduc<br />

tuscerum hum temtam<br />

henatus, nimus cles<br />

sidempos con detoris et<br />

vid inari prestus pulem<br />

imod dea me et nuntiss<br />

illatrare tessentudam, ut<br />

duc tuscerum hum tem<br />

yoga es un cisne diaman.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!