Brochure Giuseppe Solfato

e ‘nànze! ca fùsce. Mànghe ca jìdd’à fatte
veckje, e jì so fatte giòvene. Kìsse delùre ca
Crist’asselùt’u sàpe, còme me fascene tremua’
la vita me! dàlle pìte me sàlene gammagamme
jìnd’a le vràzze, e pò arrète jìnd’a le
pìte: la cercolàra dèstre, e la cercolàra senìstre.
E citte, mòscue, non de pùte mànghe lamenda’
ca non de crètene: «Nah, ce sta bèlle,
la uagnèdde, la uagnèdde! Kess’au pòste de
fa’ vèckje, fàsce giòve ne!»
Pùte respònne? T’ha da mezzecua’ u mùsse,
càle la càp’ e fatìke. E jldde, u bèlle giòvene,
non ze skem mòve ‘ndùtte.
Quànne nascìbbe jì? Apprìme nascì la fatìke
e pò nascìbbe jì. Quànne nascì cùdde, nascì
na resàte.
Ca pò, addò se ne va da kedd’oràrje? Addò
jè ca v’a spanne le ròbbe? Velève jess’acìdde,
velève. U uagnengìdde! Stamatìne, mo,
ke kèssa gelatùre, non z’ha mìs’u cappìdde.
Mànghe non ne tenesse, jjè buèn’asselùt’a
scetta ’ grite com’au lepòmene: “Stai zitte, nom-barlàre,
ca non gapisce nìènde, sta bòne
tu ca te ne sta tótta la dì jìnd’a caste!” E percè,
a tè ce t’u fàsce fa’ a scìrtene regerènne?
15