"Smrt Smail-age Čengića" (Ivan Mažuranić, 1846.) - Kroata ...

Mažuranić grandon aspiris. Grandega estas
lia faro . . .
Per sia flamanta lingvo nacia la poeto superas
ĉiujn vivintajn kaj vivantajn poetojn jugoslavajn.
Preskaŭ la tuta frazeologio estas prenita el la buŝo
de la popolo mem. Turkajn vortojn Mažuranić uzas
nur en malgranda nombro kaj sole pro kolorado.
Tiujn vortojn malmultajn ankaŭ mi transprenis en
la tradukon opiniante, ke ili — klarigitaj — ne
ĝenos la legantaron. Mi ilin transprenis, por ke
mia laboro iĝu kiel eble plej fidela al la originalo.
Tiel same mi transprenis ne nur la ok- kaj dek-,
sporade nur eĉ dekunu kaj dekdu silaban pertroĥean,
malofte jamban strofmezuron, sed ankaŭ la
senriman, ofte riman versaĵon. Mi rimarkas, ke la
oksilaba metro estas uzata, kie la poeto sian penson
esprimas mallonge, fortike kaj koncize kaj kie
li prikantas rapide sinsekvintajn okazintaĵojn. La
deksilaba versaĵo rakontas larĝe kaj priskribas vaste
(ekz. kiam la poeto paroligas la pastron en la tria
kanto).
La rimo troviĝas ĉefine de kelkaj alineoj kaj
kantoj, plue en sentencoj.
Ĉe mia verkado mi utiligis la jenajn verkojn
kroatlingvajn:
D-ro Ĝuro Ŝurmin: Historio de la literaturo
kroata kaj serba (1898.)
Ferdo Ŝiŝiĉ: La morto de Smail-Aga Ĉengiĉ
(1908.)
Nikola A n d r i ĉ : Ivan Mažuranić: La morto
de Smail-Aga Ĉengiĉ (1922.)
D-ro David B o g d a n o v i ć : La morto de Smail-
Aga Ĉengiĉ (1924.)
14
27