Elî berê her tiştê spas ku te vê derfeta hevpeyvînê da me - Webland.ch

Ji dil ev xebatên han bi têra xwe hêvî dan min. Tenê ne jibo min, jibo nexweşên pêdivî pêhene, ji ew kesên ku bi dilînî xwîn û mêjî dane ra, ji endamên komîteyê ra û ji hemû kesênalîkar ra pir, lê pir minetdar im.Ez car carinan di derheqê xebatên komîteyê de agahdar bûm. Lê mixabin min nekarî biawayeke çalak tiştekî bikim.Kampanyayên alîkariya dayîna xwînê hatin destpêkirin li Sîwisre, Almanya,Îngilîzistan, Frensa, Kanada, Turkiye û heta li ser pêşniyaza doxtoran li cîyê kutu lê hatî dinê û li derûdorê wê…Di serî da zarok îro gelek kes nexweşê losemiyê ne. Tu wek nexweşekî losemiyêdixwezî çi bêjî di derheqê vê mijarê de?Losemî nexweşiyeke pir kêm tê dîtinê ye. Nerihetiyekewiha heta neyê serê kesek û xismên wê/wî, ew vê wekcûreyeke pençêşêr dihesibîne. Merivên li welatên wekşaristan ên ewropayê mîna ku di derheqê losemiyê dexwediyê zêde agahdariyan ne. Dibe ku ji ber vê yekê be,însanên li vir bêhtir dibin daner.Biqasê ku tê digîhim, di vê babetê de kêmasiyeke girînga sazîbûnê heye li Turkiyayê. Wek mînak; li gundê ku ezji dayîk bûm û li yên derûdora wî gelek kes xwestin kualîkariya xwînê bikin. Lê mixabin ez hîn bûm, ku evînsan nikarin bi derfetên xwe ji derheqê pirsgirên wihaderin. Min dixwest ku tedbîrên pêdivî bên wergirtin,jibo ev cûre neyînî dernekevin holê di pêşerojê de.Lê di encama van kampanyayan de bi dayîna alîkariyaxwînê yên zêdeyî du hezar kesê, ez hem pir pê şa bûm,hem jî serbilind.Belê ev tiştekî pir çê ye.Elî rayagiştî te mîna kesekî ji Girgim, Bazarcixê şitlekî genc ê 27 salî dinase.Helbet tiştên bin cil jî hene. Tu dikarî xwe bi me hinek bidî nasîn?