Foto-Online Foto Individueel De X-factor - Fotobond

LATENT TALENT
Rudy Mateeuwsen Fotoclub Fodipres
Fotografeert al heel lang
Waarom is fotografie
jouw ding?
Door mijn vader wellicht, die fotografeerde
veel. Toen ik een jaar of
13 was kocht ik van mijn spaarcentjes
een compactcamera. En na
mijn afstuderen kocht ik van mijn
eerste salaris een spiegelreflex. Ik
ben graag in de natuur en maak
veel reizen. Ik ben lid van het IVN en
van de fotowerkgroep van die vereniging.
Eigenlijk ligt mijn hart in de
natuur. Om een goede tot uitstekende
natuurfotograaf te kunnen
zijn, komt heel wat kijken. In ieder
geval moet je er veel tijd aan kunnen
besteden en ook je apparatuur
bepaalt of je boven ‘het maaiveld’
uit kunt komen. Door een fotografiecursus
in 2004 ontdekte ik de
stadsfotografie. Naast natuur is dat
ook mijn ding in de fotografie geworden.
Ik heb nu, door omstandigheden,
een maand niet gefotografeerd
en merk dat ik daar onrustig
van word. Kennelijk is de wens van
het fotograferen iets in mijzelf.
20 INBEELD 57 I FEBRUARI 2010
Wat is voor jou belangrijk
aan een fotoclub?
In 2005 ben ik lid geworden van
Fodipres en ook ben ik aangesloten
bij een groepje dat overgebleven
is van de cursus destijds, dat nog
steeds geleid wordt door een docent
van de Fotoacademie uit Breda.
Een fotoclub moet vooral zorgen
voor inspiratie. Het moet gaan over
foto’s en soms bespeur ik dat er teveel
vergaderd of gesproken wordt
over organisatorische zaken. Dit jaar
hebben we in de club een mentor
gehad en ik zie dat dit de club in
verschillende opzichten goed doet
Wat is je
favoriete genre?
Ik wed eigenlijk op twee paarden. Ik
ben iemand die graag in de natuur
is en wil dat ook graag vastleggen.
Daarnaast merk ik dat mensen fotograferen
me erg ligt. Daarbij let ik op
het onverwachte, ook wel het spontane
moment. Als ik in een stad loop
gebeurt er altijd wel iets. In het begin
maakte ik de meer voor de hand
liggende foto’s maar het lijkt wel of
je steeds meer oog krijgt voor de
wat bijzondere, aparte dingen die
gebeuren. De verrassing zien en
vastleggen is misschien wel waar ik
op uit ben. Voor mij is het dan ‘iets
nieuws’ waarmee ik me kan onderscheiden.
Nog steeds heb ik dat ik
aan het begin van de dag meer clichéfoto’s
maak dan later op de
dag. Het is alsof je steeds meer ziet.
Meestal werk ik met een groothoek,
een enkele keer ‘de standaard’. Met
de groothoek zit je meer in de situatie
zelf, met een tele bekijk je het
toch meer op een afstand en dat zie
je later terug in de foto. In het begin
was er wel een zekere gêne om
mensen dichtbij te fotograferen.
Wie is je grootste
voorbeeld?
De bewogen foto’s van Carl de
Keijzer (India) en Bruce Gilden
(New York) spreken me erg aan. Ik
ben nu ook met invulflitsen bezig.
Ook naar het wat cynische of spottende
waarmee Martin Parr zaken
aan de orde stelt, bijvoorbeeld in
de serie over het massatoerisme,
kijk ik met veel plezier.
Peter van Tuijl