boek - Sint-Kristoffel

Vanaf de jaren zestig werd er sporadisch een ouder-
avond georganiseerd. En dat was echt een bonte
avond: de takken oefenden maanden op voorhand
voor hun toneeltjes voor de ouders.
Afscheidprentje van Pierre De Vos (1966)
Afscheid van Sint-Johannes (1968)
In 1966 was er een voetbalmatch tussen Kristo�el en
Sint-Johannes op Puitvoet. De regen viel met bakken
uit de lucht en er waren amper supporters. In
de Schakel wond de leiding er geen doekjes om:
“Kristo�el hee� de match tussen broeders gewonnen,
want zij zijn de besten.” Zo ging en gaat dat nu eenmaal
bij ons.
32
Sint-Gillis had de match verloren, maar de groep
kon wel steeds beter op eigen benen staan. Het werd
steeds moeilijker om af te spreken met scouts op drie
sites en in twee steden. In 1968 besloten Sint-Kristo�el
en Sint-Johannes elk hun eigen weg te gaan.
Binnen Kristo�el had de leiding ook af te rekenen
met een ander probleem. Het was namelijk volle
hippietijd en de publieke opinie keerde zich tegen
de Vietnamoorlog. Scouting had toen nog heel wat
militaire elementen: de focus op discipline en het
gebruik van baretten, linten en sterren. Het spreekt
voor zich dat dit ook als negatief werd beschouwd.
Het aantal verkenners daalde zienderogen, net als
de sfeer. Zelfs de verkennerleiders leken niet meer
overtuigd en besloten hun tijd te investeren in hun
studies. De Kristo�elverkennertak stopt er een jaar
mee en de overgebleven verkenners werden naar
Sint-Tarcitius gestuurd.
Op leidingsweekend (1969)
Kristo�el kon in die periode zelf te weinig leiding
rekruteren. De nieuwe leiding kwam in grote mate
van Sint-Joris, Sint-Tarcitius en Don Bosco. Ook
was er eind jaren zestig geen groepsleiding. Soms
stonden er een paar op, maar na twee groepsraden
gaven ze er weer de brui aan.
Om het tij te keren werd er in 1969 voor het eerst
een leidingsweekend georganiseerd in Doel.