HELIUSJOURNAAL - Watersportvereniging HELIUS

hebben wij niet, een bekeuring willen we niet en we volgen
dan ook zijn advies op. We hebben tóch vakantie.
De mist trekt op en als we weer willen vertrekken dient het
volgende ongemak zich aan. Het onweert. Harde donders,
flinke flitsen in de verte en een enorme wolkbreuk boven
Willemstad.
Het Afrikaanse zand dat de dag tevoren gevallen is spoelt
nu hopelijk van het dek.
Marco boekt een nachtje bij, bij de vrolijke havenmeester.
“Jullie blijven zeker weer?”
Zeeland lijkt steeds verder weg en deze bestemming zetten
we dan ook maar uit ons hoofd.
De weersvoorspelling is niet best. De komende dagen veel
regen met dalende temperaturen tot 9 graden. Van de
havenmeester hebben we inmiddels gehoord dat de matrixborden
op de snelweg voor de Haringvlietbrug niet goed
werken, waardoor handmatige bediening m.b.v. vrachtwagens
met signalering nodig is.Bovendien schijnt de matrixbordenfabrikant
failliet te zijn, dus “het kan nog wel een
tijdje duren op deze manier”. De brug is dus helemaal niet
kapot?? Ook treffen we zeilers die vertellen dat zij gisteren
onder de brug van 10.00 uur wilden. Deze opende echter
om 12.00 uur. Zij waren er niet blij mee in de regen.
Ondanks dit alles varen wij de volgende ochtend positief
gestemd de haven van Willemstad uit met als doel de brug
van 10.00 uur te nemen. Je kan maar aan de goede kant
van de brug zitten! Als we ooit een Plan A hadden, dan zijn
we inmiddels bij plan F beland. Ruimschoots op tijd sluiten
we ons aan bij de andere wachtenden. We hebben goede
hoop; er komen twee vrachtwagens aanrijden met grote
geel-oranje- verlichte verkeerssignalering. Zij zorgen er
voor dat het verkeer tot stilstand komt.
Onze lichten voor de brug verspringen op rood-groen. Deze
keer gaat het goed komen.
De Haringvlietbrug toen deze nog open kon
9
Ruim een kwartier later horen we getoeter op de brug. De
file moet inmiddels enorm zijn; de automobilisten laten hun
protest horen. En wij, jachtjes, dobberen nog steeds rond.
Muts op, handschoenen aan. BBrrr…, kom op met die brug!
Een mede lotgenoot heeft opgevangen dat er een ‘inspecteur’moet
komen. We zien een auto hard aan komen rijden,
de man stapt uit, morrelt wat aan de railing van de brug zo
lijkt het, stapt zijn auto weer in en…… Blijkbaar is ‘iets’ niet
goed gelukt, want het verkeer mag nu weer gaan rijden.
‘Onze’ verlichting springt weer op dubbel rood, Er volgt een
korte mededeling over de marifoon, waarin medegedeeld
wordt dat “ de volgende draai om 15.00 uur verwacht wordt”.
Zitten we met z’n allen in ‘de verborgen camera?’ vragen
we ons af. Om ons heen niets te zien. Alle boten keren om
en zoeken wederom een nieuwe bestemming; de Annemare
ook. De meeste boten varen terug naar Willemstad; de
Volkeraksluis heeft inmiddels ook een probleempje opgelopen.
Wij zijn er ‘helemaal klaar’mee en kiezen er voor om
rond te varen, via de Oude Maas en het Spui, richting ‘huis’.
Even denken we er nog aan om naar Dordrecht te gaan,
maar we horen ‘ iets ‘ over de spoorbrug waar ‘wat mee aan
de hand is’; dit doen we dus maar niet. Inmiddels moeten
we maar om lachen.
We hebben geluk:de stroom loopt nog een eind mee en we
vliegen met motor en genua het Spui over. Het zicht wordt
wat beter, de regenwolken drijven over en de wind wakkert
aan. Als tegen vieren op het Haringvliet aankomen kunnen
we heerlijk zeilen. We lopen ruim 7 knopen , ruime wind.
Als we achterom kijken zien we geen enkele boot. Zou de
brug van 15.00 uur dan misschien weer niet gedr…..? Om
17.00 uur liggen we in de box. We hebben 40 mijl afgelegd.
We nemen een welverdiend ‘binnenkomertje’ en proosten
op de vreemde wending van onze voorjaarsvakantie.
Jantien Stouten.
Annemare.