Politieke kleding in Afghanistan - Museum Volkenkunde

VIII. Bibliografie
Caroe, Olaf,
The Pathans, 550 B.C. - A.D. 1957. Londen 1958.
Dupree, L., Afghanistan. Princeton 1973 (revised edition: 1980)
POLITIEKE KLEDING IN AFGHANISTAN. © WILLEM VOGELSANG
Digitale publicaties van het Rijksmuseum voor Volkenkunde
Elphinstone, Mountstuart,
An Account of the Kingdom of Caubul and its Dependencies in Persia, Tartary, and India,
comprising a view of the Afghaun Nation, and a history of the Dooraunee Monarchy. Londen
1815 (reprint 1998)
Gervers-Molnár, Veronika, The Hungarian Szür. An Archaic Mantle of Eurasian Origin.
Toronto 1973
Martin, Frank A., Under the Absolute Amir of Afghanistan. Londen en New York 1907
Spykes, Percy,
A History of Afghanistan. New Delhi 1981
Vogelsang, Willem,
The Afghans. Oxford 2002
----, Afghanistan. Een Geschiedenis. Amsterdam 2002
----, Afghanistan (Landenserie KIT). Amsterdam 2002
Noten
1 Dat Shah Shudja in eigen land echt weinig te vertellen had bleek al snel nadat hij Macnaghten de mantel had
gegeven. In de loop van 1841 braken overal in Afghanistan opstanden uit tegen Shah Shudja en zijn Britse troepen.
In december 1841 moesten de Britten lijdzaam toezien hoe één van hun leiders, Alexander Burnes, in Kabul door
een woeste menigte werd vermoord, terwijl noch Shah Shudja noch het Britse garnizoen een hand uitstak. Op 23
december wilde Macnaghten ten einde raad een overeenkomst sluiten met de opstandige Afghanen, waarbij de
Britten zouden verklaren zich zo spoedig mogelijk uit het land terug te trekken. Maar de Afghanen vermoedden dat
Macnaghten hen wilde verraden, en tijdens een bijeenkomst aan de oevers van de Kabul-rivier werd Macnaghten
gedood. Zijn lichaam hing, volgens de verhalen, dezelfde dag aan een vleeshaak in de bazaar.
Op 6 januari 1842 waren de overgebleven Britten gedwongen om hun legermacht uit Kabul terug te trekken. Ze
wilden proberen contact te leggen met het Britse garnizoen in de stad Djalalabad, 150 km verder naar het oosten,
langs de weg van Kabul naar Peshawar en Brits-Indië. Verzwakt door de kou en honger en onder voortdurende
aanvallen van de kant van de Afghanen, gebrekkig geleid door officieren die niet wisten wat ze moesten doen, en
zonder enige steun van de kant van Shah Shudja die zelf geen enkel gezag meer had, verlieten de Britten hun
kantonnement even buiten Kabul. Ze begonnen hun terugtocht met 16.500 man. Slechts één Brit bereikte uiteindelijk
het Britse garnizoen in Djalalabad. De rest was gedood of gevangen genomen.
15