Overval op de gebroeders Verhoeven te Oijen 1932-1935

Mr. J. P. PU LLES
ADVOCAAT EN PROCUREUR
Molenstraat 62
OSS
Postrekening 48848
TELEFOON 233
Mr, Pulles pleit.
Mr. Pulles houdt vervolgens zijn pleidooi.
Hoewel beide verdachten terecht staan voor
dezelfden roofoverval, die zij te samen zouden
hebben gepleegd, meent pleiter toch, dat voor
verdachte de B. de zaak anders ligt, dan voor
verdachte van O. Spr. zal trachten dit verschil
aan te toonen.
Aan beide verdachten is ten laste gelegd, dat
zij zouden hebben gepleegd diefstal met geweldpleging.
Aan verdachten is dus ten laste
gelegd overtreding van art. 312 Wetboek van
Strafrecht. In dit artikel is één misdrijf omschreven
n.l. diefstal met geweldpleging, bij
welk misdrijf de geweldpleging de verzwarende
omstandigheid vormt bij den diefstal eli hier
dns niet de diefstal en het geweld als twee
misdrij,'en kunnen worden aangemerkt.
De eerste vraag, die thans beantwoord moet
worden, is deze: Heeft de B. diefstal gepleegd?
Pleiter meent deze vraag ontkennend te moeten
beantwoorden.
Er is een portemonuaie mel geld en een zakdoek
met geld gevonden in de broek van Van
O. Op de B. of in zijn kleeren is geen geld gevonden.
Dat het geld in de zakdoek van de B.
zou zijn kan ook de heer Officier ni et bewijzen,
want hij zegt in zijn requisitoir dat dit
geld "ldaarblijkel~jk" van de B. zou zijn. Dit
acht de officier dus enkel waarschijnlijk.
Uil hel vinden van het geld in de broek van I
v. O. kan nooit het bewijs geleverd worden
dat de B. het geld zou hebben gestolen.
Ware aan ieder van beide verdachten afzonderlijk
diefstal met geweldpleging ten laste gelegd,
dan zou de B. te dezer zake moelen WOI'- I
den vrijgesproken, want zonder diefstal is het \
delict vim art. 312 niet bestaanbaar.
Nu is hen echter ten laste gelegd geqUalifi-1
ceerrle diefstal "te zarnen en in vereeniging" .
. Het plegen van een misdrijf in vereeni ging
onderstelt mededaderschap, waarbij de daders,
handelen in gemeen overleg en samenwerkinc, j
KaJ? aangenomen worden, dat beide verdacll-j
ten het misdrijf met al zijn gevolgen te samen
hebben beraamd? Znlks acht pleiter niet mogelijk.
Hij kan niet aannemen, dal verdachte.'
de B. een jongen, toen nauwelijks 16 [aar oud,
zoo verdorven kan z~n geweest, dit misdrijf ge-
'wild te hebben. Pleiter weet de naam de B.
zegt bij de rechtbank veel, docJ;l, naar hij hoopt,
niet alles, Verdachte stamt lilt een ongunstig
bekend staande familie, maar" kan de ongu~:
stige reputatie van zijn familie hem persoonlijk
worden aangerekend? Spr. wil hier naar voren
brengen de gunstige verklaringen omtrent
het gedrag en de levenswijze van del B. door I
r twee betrouwbare personen afgelegd zooals in
I het Reclasseeringsrapport is vermeld. Het hoofd
. van de school, die verdachte de B. bezocht heeft
I en die hij nog niet lang geleden had verlaten,
noemt verdachte een oppassende en vlijtige
leertina ijverig in zijn werk en oplettend op
school~'Hü kon niet begrijpen, dat een jongen
met een dergelijk karakter bij een misdrijf betrokken
kon zijn. Thuis zorgde hij voor he
huishouden. Zijn eenige ontspanning was de
duivensport en zijn verteringen wat snoeperij.
De pastoor del' parochie verklaart, dat verdachte
altijd zijn godsdienstplichten is nagekomen
en overigens gunstig bij hem stond aanaescht-even.
De gezindheid van dezen dader,
~it zijn verleden af te leiden, kan niet op het
I volbreno-en van het misdrijf zijn gericht.
; Niettegenstaande de pogingen om de B. in
gezelschap van van O. te brengen op den avond
~óór den overval, is de heel' Oîficier, hoewel
hij hieromtrent drie getuigen heeït voorgebracht
er niet in geslaagd aan te toonen, dat
zij in ~lkaars gezelschap zijn geweest, l~at staa~~
te samen weggegaan. De B. verklaart dat hIJ
om half twaalf bij Boeyen is binnengekomen.
Boeyen, die omstreeks half een twee personen
binnenliet, meende dat de een van O. was en
de an de!' Antoon Hendriks. Ook hierbij wordt
de B. niet vernoemd. Pleiter meent, dat de 1110aelijkheid
open blijft, dat de B. de waarheid
~preekt. De onjuistheid hiervan is in ieder geval
niet aangetoond.
Alles te samen genomen blijft el' veel reden
tot twijfel of de B. in Oven is geweest. En dit
feit 1110et toch eerst definitief vast staan, gezien
de zware straf die geëischt is. Spr. meent,
dat het bewijs, dat zij te samen in Oyen zijn
geweest ten aanzien van verdachte de B., ni~t
is geleverd. Op deze gt-ontlen vertrouwt pleiter
dat de rechtbank de B. van het hem ten laste
gelegde zal vrijspreken.