De krante fan 2011 - Siderius

Moandei en tiisdei
‘Hoe-kom-ik-sa-mâl-mooglik-wiet-survival’
Tiisdeitemoarn, de twadde dei,
kamen de bern wer fol entûsjasme
op it fjild. Heit en mem krigen net
iens in tút. De bern wienen allegearre
goed taret mei âlde klean,
want hjoed stie de ferneamde
boeresurvival op it programma.
Of beter sein de hoe-kom-ik-samâl-mooglik-wiet-survival.
De
boeresurvival bestie út in yndi-
Boer siket kaai
Op de twadde dei dat de bern
yn Easterjarre kamen fûnen boer
Evert en boerin Marlou in kiste.
Dizze kiste lei tusken de striepakjes.
Se wisten net hoe die
kiste dêr kaam en wat der yn siet.
Boer Evert wie namentlik nochal
ferjitlik. Fan de sleutel fan de
trekker oant en mei de heafoarke,
hy rekke alles kwyt. En as ‘r
dan iets werom fûn joech er syn
anebrêge, in toubrêge, in flot
besteande út twa surfplanken
mei dêrop in picknickbank, in slingertou
en fansels de kabelbaan.
Dizze attraksjes wienen sa wol oer
de grutte feart as oer de lytsere
dreksleatten. Nettsjinsteande dat
it oan it begjin fan de survival net
al te waarm wie, is der net ien
bern droech bleaun. Se woenen
frou de skuld. Boer Evert waard
gek yn’e holle fan al die ferjitlikheid
en frege de bern om ried.
De snoade bern fûnen tidens
de spultsjes yn Wiuwert oanwizings.
Dizze oanwizings lieden
nei wat der yn de kiste siet.
Doe’t de bern werom wienen yn
Easterjarre moasten de lieders
in wedstriid dwaan tsjin elkoar.
De bern moaten riede hokker
stik foar stik meidwaan. Prachtich!
Letter op’e middei kaam de sinne
lokkigernôch wol te foarskyn dat
oan it ein fan’e dei koene de bern
wer aardich droech nei hûs ta. Al
kamen de measte âlders wol mei
in plestik pûde op it fjild. Wêr die
no foar wêze soe...?
Troch lieder Bauke Jelsma
lieder de opdracht soe winne.
Lieder Nico wûn bygelyks it beskút-iten-en-dernei-fluitsje,
mar
liedster Elisabeth wie rapper
mei it ballon-opbalzen-tot’rknapt-spultsje.
Nei de hiele dei
hurd wurke te haffen op it lân en
yn de greiden tusken Easterjarre
en Wiuwert hienen de bern en
lieder honger as in echt boer.
De pankoeken gienen der dan
ek yn as hienen se de hiele dei
gjin iten hân. Doe’t de búkjes
rûn wienen setten de bern mei
in soad lûd Easterjarre op ‘e
kop, want eltsenien moast witte
hoe leuk it wol net wie! Doe’t de
bern werom kamen op’e buorkerij
fan ûnnoazele boer Evert,
seagen se dat de kaai fan de
kiste yn syn bûse siet. Yn de kiste
sieten fansels de fotolistjes die’t
de lieders spesjaal foar de bern
makke hienen.
Troch lieders Doede Douwe
en Joost
Gruningse import yn Weidum
Oant safier skriuw ik yn it Frysk
want eigenlijk ben ik gewoon
Gronings. Ik moet trouw blijven
aan mijn roots, iets wat jullie
niet vreemd is. De afgelopen zes
jaar heb ik vijf keer mee gedaan
aan de Spulwike in Weidum.
Via mijn huisgenootje Margriet
Feenstra (mevr. De Vries voor
intimi) begon mijn Fryske avontuur
in 2006. Wat een andere
wereld ging er voor me open! De
eerste week was een week van
“voor de eerste keer...”. Voor
de eerste keer op de tractor. Als
stadse meid had ik natuurlijk
maar weinig ervaring en mijn
eerste trekkerritje staat dan
ook in mijn geheugen gegrift.
Maar ook voor de eerste keer
het Fryske volkslied zingen. Met
pijn in het hart moet ik toegeven
dat ik het mooi vind en dat ik het
zelfs beter ken dan mijn eigen.
Ik weet nog dat we eens een
gezamenlijke avond hadden met
de andere dorpen en dat toen
Rintje Kas kwam optreden.
Hij zette het Friese volkslied in.
Ik werd naar voren geduwd als
Friese import en zou wel samen
met hem even het Fries volkslied
Vet chill op it fjild
“We dogge it foar de bern” is in
faak brûkte gjalp troch de lieding
fan de Spulwike. Mar op tiisdei te
middei tochten de bern dêr hiel
oars oer. Sy setten die dei nammentlik
de lieding fan Easterjarre
yn it sintsje.
Dêr lizze je dan: tegearre op it
gers lekker útrêste ûnderwiles
de bern oan it boartsjen binne.
En as it sintsje dan ek nochris
troch brekt, kin de dei net better
wurde. Mar dêr hienen wy it by it
ferkearde ein. Neidat de spultsjes
ôfrûn wienen kamen de bern nei
ús ta en joegen ús in massaazje!
En in talint dat se hienen! Nei dat
de bern de nekkespieren losmakke
hienen, kamen de oare spieren
oan bod. Sels de earleltsjes en
wangen waarden ûnder hannen
Spulwikenijs 2011 - side 3
Troch de weidlannen fan Weidlân
Yn Weidum wie it hjoed, tiisdei,
de twadde dei fan de Spulwike
foar de bern fan groepen 7 en 8.
In hichtepunt fan de wike, yn elts
gefal foar sommige bern, want op
tiisdei wurdt der altyd survivale.
Dit jier wie der in rûte útstippele
yn it weidlân rún Weidum.
Tegearre mei in oare groep en
in polsstok waarden se op paad
stjoerd. Ûnderweis kamen se
zingen. Zo gezegd, zo gedaan.
Blijkbaar had ik de smaak te pakken
want vervolgens heb ik herhaaldelijk
zijn microfoon afgepakt
en ben zelf gaan zingen. Op
het moment dat ik het Groningse
volkslied inzette, werd ik door
mijn Weidumse vriendinnen
tegen mezelf in bescherming
genomen. Door externe factoren
kan ik mij van dit voorval
weinig tot niets herinneren. Dat
is maar beter ook volgens intimi.
Dit jaar was mijn vijfde en laatste
keer dat ik mee heb gedaan als
leiding. Waarom zo vaak? Dat
spultsjes tsjin, die fanatyk útfierd
waarden. It waar siet ús fer skriklik
mei, mar droech bleaunen se yn
elts gefal net, want se moasten
dwers troch alle sletten hinne. De
spultsjes ferskilden fan trekker
lûken oant lieder bekûgelje, en
foaral dat lêste foel bij de bern
goed yn’e smaak. Al mei al, in
prachtige dei.
nommen. En omdat nei in skoftke
ús magen begûnen te rammeljen,
waard der ek iten foar ús regele.
Oan koekjes en snobbersguod
gjin gebrek; de bern woenen it
wol graach mei ús diele.
Doe’t de oare lieders dit yn’e
gaten krigen, waarden ek sy yn’e
massaazjehâlding setten. It duorre
net lang foardat der wol tsien
lieders op it gers leinen mei in
keppeltsje bern dêr omhinne. It
wie in machtich gesicht.
De bern ha hjirtroch der foar
soarge dat de lieding fitter fan
de Spulwike wei kommen is as it
momint dat se der oan begûnen.
Wat ús betreft kin dit in fêst
ûnderdiel wurde fan de Spulwike!
Troch liedster Boukje Kuipers
is eigenlijk maar moeilijk uit te
leggen. Elke keer bij het ‘grut
neipertear’ was ik weer helemaal
tot tranen geroerd omdat het
gewoon fantastisch is dat iedereen
zich zo inzet om de kinderen
een fijne week te geven. Erg ontroerend.
Bedankt Spulwike voor
prachtige ervaringen en leermomenten.
Al valt er nog wel veel
te leren zoals dat het niet bijster
handig is om met slippers door
de weilanden te trekken…
Door de Groningse leider
Anna Jeronimus