42-96 - Stichting Grueles

"een tien-rijen dikke opeengeperste menschenhaag". Als we Van der Ven
mogen geloven oogstte de afvaardiging uit Gronsveld en Rijckholt in de
stoet grote bijval bij de honderdduizenden die de route van de opt4ht
omzoomden. We laten Van der Ven zelf aan het woord: "Zoo bracht \de
viering van het eerste Vaderlandsch Historisch Volksfeest ook deze
zwierig uitgedoste mannenschaar onder het oog van duizenden stomverbaasde
Noord-Nederlanders, die nimmer vermoed hadden, dat zulk een
zeldzaam uitgebreide collectie gala-uniformen nog in eere wordt gehouden
door de opper- en subalterne officieren van het Gronsveldsche
schutterij-kader. Drie eeuwen lang heeft de broederschap bestaan, bij
kermis en processie geschitterd en thans heeft zij in de demonstratieve
daad van 4 en 5 september 1919 op waardige wijze herdacht dat juist
driehonderd jaar geleden, in 1619 Justus Maximiliaan, Rijksgraaf van
Gronsveld en Bronckhorst de confreye fundeerde."
Uit het programma van de stoet blijkt dat schutterij en harmonic als
groep nr. 85 meeliepen en dat vlak voor de Gronsveldse vertegenwoordiging
een versierde banderol werd meegedragen met het opschrift: "Wij
willen Limburg houden", hetgeen verwijst naar de eerder vermelde
politieke situatie waarin Limburg verkeerde. Niet duidelijk is of het bord
met het bewuste opschrift met instemming van de Gronsveldse verenigingen
is meegedragen of dat de plaats van het bord pal voor schutterij
en harmonic zo door de organisatie was geregisseerd. Hoe het ook zij,
Van de Ven schroomt niet om een en ander met elkaar in verband te
brengen: "Hun verschijning achter den oranjebanier met het opschrift
"Wij willen Limburg houden" was gewis bedoeld als een
aanhankelijkheidsbetuiging en een hedendaagse demonstratie van
oprechten schutterstrouw. Hoog in hun hart droegen zij hun gezwollen
patriottisme en door daverde bewoordingen hebben zij hun
vaderlandslievende gevoelens uiting gegeven in een manifest, gericht tot
Arnhems bevolking."
Het vervolg van Van der Vens beschrijving is weer onschuldig en getuigt
van zijn grote, haast neeve bewondering voor de Gronsveldse schutterij
en harmonic als hij het heeft over "de baardige mannetjesputters uit het
aardige dorpje aan de Belgische grens, de ruige Limburgsche boeren, die
zoo van achter hun ploeg waren weggeloopen om in schuttersdos naar
Arnhem te trekken, hun bronk te laten schitteren in dien wonderen stoet.
Een schare geestdriftigen, die in hun eerlijk enthousiasme hun
Limburgse aard niet verloochenden en er rond voor uitkwamen het een
eer en genoegen te vinden op zijn fraaist te mogen meetrekken in een
60 61