WEEK 5 Gemeenskap: 'n Nuwe lewe voor die Here - Suiderkruis ...

DANS EN SING
In Eksodus 25 gee God die opdrag: 8 “Hulle moet vir My
’n heiligdom oprig dat Ek tussen hulle kan woon. Die
tabernakel. En sy woorde in vers 22 wat daarop volg:
22 “Dáár sal Ek jou ontmoet. Ek sal met jou praat van die
deksel af tussen die twee gerubs uit wat op die ark met
die getuienis is. Al my bevele vir die Israeliete sal Ek jou
van daar af gee.” Die verbondsark was God by die
Israeliete. Die simbool van sy heilige teenwoordigheid
en beskerming. Die teken van uitverkiesing. Ook die
teken van sy toorn. Dit is voor hierdie selfde ark wat
Dawid gesing en dans het. Met feesvreugde en volle
oorgawe. Hy het immers geweet God is teenwoordig.
Net ’n paar maande vantevore het hy dit op die harde
manier geleer:
5 Dawid en die hele Israel het uitbundig voor die ark van
die Here gedans, begelei deur liedere, liere, harpe,
tamboeryne, ratels en simbale. 6 Toe hulle by die
dorsvloer van Nakon kom, gryp Ussa na die ark van God
om dit teë te hou, want die osse het gestruikel. 7 Die
toorn van die Here het teen Ussa ontvlam en God het
hom net daar, by die daad van heiligskennis, getref. Hy
het op die plek gesterf, langs die ark van God. 8 Dawid
was diep ontsteld omdat die Here vir Ussa so
weggeskeur het, en hy het daardie plek genoem Ussa-se
-Skeur. Dit is nou nog die naam. 9 Dawid het daardie dag
bang geword vir die Here en gesê: “Hoe kan die ark van
die Here nou na my toe kom?” (2 Samuel 6) Dawid het
na hierdie gebeurtenis nie kans gesien om die ark na
Jerusalem te bring nie. Ek sou ook nie!
Maar na drie maande het hy toe tog die ark weer
gaan haal: 12 … Dawid het toe gegaan en die ark van
God met feesvreugde uit die huis van Obed-Edom na
die Dawidstad toe laat bring. 13 Elke keer wanneer die
draers van die ark van die Here ses tree gestap het, het
hy ’n bul en ’n vetgemaakte kalf geoffer. 14 Met volle
oorgawe het Dawid voor die Here gedans met net ’n
Blaai om vir die huisgodsdiens...
Vrydag
8 Maart
linneskouerkleed aan. 15 Hy en die hele Israel het die ark
van die Here met gejuig en onder die geklank van die
ramshoring ingebring. 16 Terwyl die ark die Dawidstad
ingekom het, het Saul se dogter Mikal deur die venster
afgekyk. Sy het koning Dawid gesien terwyl hy spring
en dans voor die Here en sy het hom in stilte verag. (2
Samuel 6:12-16)
Ons het nie meer die ark by ons nie. Waar is God dan
nou? Het ons nog rede om te dans en juig?
Koos van der Merwe van die groep Prophet antwoord
hierdie vraag in ’n lied wat hy 20 jaar gelede geskryf
het: Daar was ’n houtkruis / ’n Redder aan ’n houtkruis
vas geslaan / Ja, daar was ’n houtkruis / en daarom sal
ek sing / Ek onthou vir Dawid / Voor die ark het hy
gedans en juig / Na die kruis van Jesus / hoe sal ons kan
hande vou en swyg / Wie sal my kan stil maak? / Wie sal
my kitaar se snaar aPreek? / Wie sal my kan
doodmaak / as my voete dan in dans los wil breek? / Ek
vra nie hoe jy voel nie / As gevoelens hoegenaamd
besluite raak / Dan was daar nooit die pyn nie /toe die
spykers deur die bloed daardie houtkruis kraak
Gaan soek ’n kruis in jou huis. Iewers moet daar ’n
kruis hang. Dalk ’n prentjie in ’n boek of ’n boekmerk
in jou Bybel. Kyk na die kruis en weet: Die kruis is God
met ons. Teken van God se beskerming en liefde.
Teken van jou verlossing en uitverkiesing. Die teken
van sy heilige teenwoordigheid in jou huis en lewe.
En dan dans en juig jy met volle oorgawe voor jou
Verlosser. Daar wag immers ’n blink toekoms op jou!
Sing uitbundig. En lag hardop. Met feesvreugde.
Geesdriftig en vrolik. Gooi al die bagasie af. Gooi die
jas van gereserveerdheid af. Die Skepper het gekom!
11 Moenie in julle toewyding verslap nie, bly altyd
geesdriftig, dien die Here. (Romeine 12)