BKW Over Parthenocissus gesproken... 42/2004 - De Boomkwekerij

De Boomkwekerij 42 (15 oktober 2004)
22
Heesters/coniferen
Afnemers
P. tricuspidata ’Green Spring’
Deze cultivar behaalde in 1981 drie sterren tijdens de sortimentskeuring.
Parthenocissus sempervirens is echter onvoldoende
winterhard, wat juist wel vereist
is voor de professionele gevelbegroening.
Bij Mostert de Winter vindt de wilde
wingerd toch regelmatig toepassing. Het
bedrijf bekleedt met deze klimmer tal van
geluidsschermen. Daar is een goed hechtende
Parthenocissus juist ideaal voor,
P. henryana
Deze soort behoort tot de productie van
Tom van Dijk uit Hazerswoude.
meent Van Cooten. Hij ziet in die situaties
graag de grootbladige typen toegepast.
Daarvan is hij meer geporteerd dan van
de kleinbladige. Een bijzonder aspect van
deze toepassing vormt echter de gevoeligheid
voor strooizout. Daarop moet de
soortkeuze worden afgestemd, benadrukt
Van Cooten.
Verrijking
Net als Van Cooten vraag ook Peter
Bouw uit Barneveld zich af of er
wintergroene Parthenocissus bestaat.
Die zou in zijn ogen een verrijking
van het sortiment zijn. Hij runt een
architectenbureau en een hoveniersbedrijf,
onder de vlag van Peter Bouw
Groenconcepten. Af en toe sturen zijn
opdrachtgevers bewust aan op het opnemen
van de wilde wingerd in een beplantingsplan.
Bouw zelf geeft daarbij
de voorkeur aan P. tricuspidata. „Het
is een soort die goed hecht.’’ Welke
Partenocissus hij werkelijk toepast,
hangt volgens hem voor een belangrijk
deel af van het aanbod. Voor zijn
opdrachtgevers maakt de uiteindelijke
keuze niet zoveel uit, weet hij. Voor
de ‘gemiddelde’ klant is een wilde
wingerd gewoon een wilde wingerd en
niet meer dan dat.
Voor Jan Boelens, inkoper voor
de Intratuin-vestigingen van Drenth
Inkoop in voornamelijk Noord-Nederland,
is de ene wingerd de andere
Verwarrende
naamgeving
Parthenocissus sempervirens is, zoals de
naam suggereert, wintergroen. Voor wie
uit is op een bladhoudende wilde wingerd,
is deze klimmer volgens collectiehouder
Siegfried Zuhr echter niet het
‘ei van Columbus’. De plant is namelijk
onvoldoende winterhard. Volgens Zuhr
zou P. sempervirens sterk lijken op de
bladverliezende P. quinquefolia of P.
inserta. Hij voegt er gelijk aan toe dat P.
sempervirens volgens sortimentsdeskundigen
nu Cissus striata zou moeten heten.
In het productcodeboekje van de gezamenlijke
veilingen geldt de naam van
deze Cissus als synoniem voor P. inserta.
Verwarrend genoeg brengt Smit Kwekerijen
uit Sappemeer sinds enkele jaren
een Parthenocissus striata als kamerplant
op de markt, onder het label van de Eden
Collection. Alle planten uit deze collectie
hebben bijzondere namen meegekregen,
zoals Watermeloenplant, Schildpadplant
en Eendepootje. Voor de kamerplant
Parthenocissus bedacht Smit de naam
Suikerdruifje. Het publiek ziet deze plant
duidelijk zitten, want de productie groeide
in enkele jaren naar een niveau van
meer dan 200.000 planten in P10,5, P12
en P19. Die gaan voornamelijk naar het
buitenland. Echter, ook bij veel Nederlandse
tuincentra staat het Suikerdruifje
zoetjes aan op de verkooptafels.
juist niet. Hij twijfelt regelmatig aan de
soortechtheid van ’Veitchii’. „Spreek ik
de kweker daarop aan, dan zegt hij dat
hij die altijd als ’Veitchii’ verkoopt. Daar
erger ik mij aan.’’ De ’Veitchii’ die Boelens
uit Italië haalt, heet volgens hem terecht
zo. Daarvandaan komen de zware maten
van 1,20 en 1,50 m. „Dan zie je gelijk ook
het mooie grote blad van deze cultivar.’’
In de bestellingen van Drenth Inkoop
komt ’Green Spring’ de laatste twee jaar
steeds vaker voor. Verder koopt Boelens
ook P. quinquefolia en P. q. ’Engelmannii’
in, alhoewel het hier om relatief
kleine aantallen gaat. Boelens kan voor
de ontwikkelingen moeilijk een verklaring
aandragen. De verkooptafels zeggen
genoeg. „De klant pakt quinquefolia en
’Engelmannii’ veel minder vaak. Dat kunnen
we gewoon zien.’’
Guus Wijchman
Wijchman is freelance journalist
voor De Boomkwekerij, boomkwekerij@hortipoint.nl.