Handleiding PGS 15

Bijlage D Stappenplan vergunningverlening
4
Handleiding PGS 15 - InfoMil - December 2007
Hierna is kort beschreven volgens welke stappen de toepassing van PGS 15 bij vergunningverlening kan
worden aangepakt.
Stap 1: Is sprake van een nieuwe of bestaande situatie?
Voor de toepassing van PGS 15 is van belang of sprake is van een nieuwe of bestaande situatie. Bij nieuwe
situaties (oprichtings- of uitbreidingsvergunningen) is PGS 15 direct van toepassing.
Wanneer een vergunning wordt verleend voor een opslagvoorziening waarvoor al eerder vergunning is
verleend, kan het zijn dat deze voorziening niet voldoet aan de eisen zoals die voor nieuwbouw gelden.
Dan moet worden bezien of het redelijk is of voor deze voorziening wordt verlangd dat deze in de nieuw
af te geven vergunning wel op dat niveau wordt gebracht. Een en ander hangt af van de kosten, in
verhouding tot het te bereiken hogere veiligheidsniveau. In het kader van het Bouwbesluit is bepaald dat
er een gegronde reden moet zijn om van een bestaande bouwkundige voorziening te verlangen dat deze
wordt gebracht op het niveau van nieuwbouw. Tussenoplossingen zijn ook mogelijk, waarbij enige
bouwkundige verbeteringen worden aangebracht zonder dat geheel aan de eisen voor nieuwbouw wordt
voldaan. Daarbij is van belang na te gaan in hoeverre de eisen op grond van PGS 15 verschillen van die uit
CPR 15. Een voorbeeld is de situatie dat uitsluitend klasse 8, VG II en III wordt opgeslagen. De eisen ten
aanzien van de brandwerendheid van een opslagvoorziening zijn daarvoor komen te vervallen. Het is
derhalve niet redelijk om van een inrichtinghouder te verwachten dat de brandwerendheid in stand wordt
gehouden.
Stap 2: Gegevens in vergunningaanvraag
Om op grond van de vergunningaanvraag te kunnen beoordelen of en zo ja welke eisen uit PGS 15 van
toepassing zijn moet de vergunningaanvraag informatie bevatten over de aanwezige verpakte gevaarlijke
stoffen. Voor alle verpakte gevaarlijke stoffen geldt, dat ten minste de volgende gegevens moeten worden
verstrekt:
− omschrijving van de stof;
− ADR-klasse (plus bijkomend gevaar en classificatie);
− aard van de verpakking, het verpakkingsmateriaal en inhoud van de verpakking;
− maximaal aanwezige totale hoeveelheid;
− wijze en locatie van de opslag of opslagvoorziening.
Bij opslagvoorzieningen voor meer dan 10.000 kg is altijd maatwerk nodig. Zie daarvoor hoofdstuk 4 van
PGS 15 of hoofdstuk 4 van deze Handleiding.
Stap 3: Voorschriften in de vergunning
Aan de hand van de verstrekte gegevens moet allereerst worden beoordeeld of PGS 15 van toepassing is.
Vervolgens kan worden vastgesteld welk soort opslagvoorziening nodig is (het bedrijf zal dit in de vergunningaanvraag
hebben omschreven) en welke eisen daar aan worden gesteld. De relevante voorschriften
uit PGS 15 kunnen in de vergunning worden opgenomen, waarbij de overwegingen die bij het vaststellen
van die voorschriften een rol hebben gespeeld in de considerans kunnen worden vermeld.
De voorschriften uit PGS 15 kunnen op verschillende manieren via de milieuvergunning van toepassing
worden verklaard. Elk bevoegd gezag hanteert hiervoor zijn/haar eigen aanpak, uiteenlopend van een
algemene verwijzing 'dat de opslag van verpakte gevaarlijke stoffen moet voldoen aan PGS 15' tot het
overnemen van letterlijke teksten uit PGS 15 in de milieuvergunning. Uitgangspunt moet hierbij altijd zijn,
dat de voorschriften eenduidig en handhaafbaar zijn en dat het voor de inrichtinghouder ondubbelzinnig
duidelijk is welke eisen er aan de opslag van verpakte gevaarlijke stoffen worden gesteld.
Aanbevolen wordt om in een milieuvergunning te verwijzen naar de voor de Wet milieubeheer relevante
bepalingen uit PGS 15.
Gelijkwaardigheidsbeginsel
Maatwerk moet worden toegepast voor situaties waar een interpretatie van een voorschrift nodig is om
de eisen vast te kunnen stellen, dan wel waar de feitelijke situatie afwijkt van PGS 15. Het is dan aan de
vergunningaanvrager om gegevens te overleggen waaruit blijkt dat met de afwijkende situatie een
minimaal gelijkwaardige bescherming kan worden bereikt. Het bevoegd gezag bepaalt uiteindelijk of
dit ook daadwerkelijk het geval is en of voor de afwijkende situatie vergunning kan worden verleend.