Overzicht huidige kennis omtrent interne verzilting - Wageningen ...

17
6. Zouttolerantie in land- en tuinbouw
In de landbouw liggen de zaken nog iets gecompliceerder. De verwachting is niet
alleen dat in laag Nederland het water brakker wordt, maar tevens dat er een
verschuiving in landgebruik op gaat treden. Wegens het teruglopen van het
economisch belang zal het areaal aan grootschalige akker- en weidebouw
afnemen, terwijl een uitbreiding wordt verwacht van specialistische teelten in
de tuinbouw. Deze zijn in het algemeen van zoet beregeningswater afhankelijk.
Om goed te kunnen inspelen op verzilting van land- en tuinbouwgebieden, is het
van groot belang te weten wanneer schade te verwachten is bij verschillende
gewassen, en hoe deze beperkt of voorkomen kan worden. De hierover
beschikbare informatie werd geïnventariseerd in samenwerking met Praktijkonderzoek
Plant & Omgeving (WUR).
Als maat voor het zoutgehalte dat schadelijk zou kunnen zijn is de ‘schadedrempel’
gedefinieerd: het chloridegehalte (of de electrische conductiviteit, die afhankelijk
is van de concentratie van chloride en andere ionen) waaronder geen schade aan
het gewas optreedt. Van de meeste gewassen uit de landbouwteelt bleken wel
enige gegevens voorhanden over schade bij continue blootsteling aan zout bodemvocht
of gietwater. Deze gegevens bleken echter niet altijd eenduidig en de
nauwkeurigheid was beperkt. Over schade bij fluctuerende zoutgehalten werden
helemaal geen gegevens gevonden.
De resultaten staan in gedetailleerde tabellen in het deelrapport. De schadedrempel
varieert van 100 mg Cl/l voor aardbeien tot meer dan 2000 mg/l voor
koolzaad. Voor de meeste groenten die in open grond verbouwd worden ligt de
schadedrempel onder de 500 mg/l, voor de meeste fruitsoorten ligt deze rond de 250
mg Cl/l. De drempels voor tarwe, gerst en suikerbieten variëren tussen de 1000 en
1500 mg Cl/l. Het gevoeligst lijken snijbloemen te zijn, waarvan de schadedrempels
onder de 100 mg/l duiken (tot slechts 16 mg Cl/l, voor orchideeën).
De schadedrempel is echter een zeer grof meetinstrument, waarbij vele factoren
buiten beschouwing zijn gelaten:
• De zouttolerantie van gewassen is lager naarmate de transpiratie,
bepaald door temperatuur, straling en luchtvochtigheid, hoger is.
Een hoge transpiratie resulteert in meer wateropname door het
gewas, waardoor het moeilijker wordt om Na- en Cl-ionen buiten te sluiten.