50 jaar VAKOV - (312kb)

38 IN Beeld
50 jaar VAKOV
De Vereniging voor Amateurkineasten uit Oost-Vlaanderen, kortweg
VAKOV, bestaat inderdaad al vanaf 1 mei 1960 als vereniging van alle amateurfilmclubs
uit de provincie Oost-Vlaanderen. De officiële viering was op
zaterdag 22 mei in Sint-Niklaas, hoewel het nog wachten is op de erkenning
van ‘koninklijke’ maar het dossier is alvast ingediend.
De huidige voorzitter, Daniël De Vetter, sprak er de genodigden toe: “De
geschiedenis vertellen van VAKOV op een korte tijd is niet mogelijk, hoe vat je
immers 50 jaar samen.... De eerste voorzitter werd de heer Cyriel Vermang (Kinova
Aalst), ondervoorzitter de heer Marechal, secretaris de heer Roothooft, schatbewaarder,
ja in die tijd waren er blijkbaar nog schatten, de heer Van Coppenolle,
verslaggever de heer Willems, public-relations, persattaché en propagandameester
de heer De Lantsheere en tot slot de commissarissen de heren Bougoujon, De
Vos, Mallebrancke en Colle. Zoals je ziet was bestuur in die tijd geen eenvoudige
zaak”.
De beginjaren
Maar is het niet beter om de geschiedenis van een vereniging te vertellen
aan de hand van de over al die jaren gerealiseerde producties, moet het
huidige bestuur gedacht hebben. En zo hadden ze acht filmpjes geselecteerd
die representatief waren voor die evolutie van 50 jaar. Het begon met een
zwart-witfilm van eind jaren vijftig van de Koninklijke Filmclub Meetjesland:
‘Murder in mass production’. Een klassieke gangsterfilm zou je zo zeggen maar
met een originele ontknoping... Gevaarlijk uitziende gangsters in kostuum met
borsalino's en sigaren schieten mekaar overhoop in een sfeervolle omgeving
met goede vondsten...
Van meet af aan was er de bedoeling om de werken aan mekaar te tonen
en de eerste VAKOV-wedstrijd had plaats in Eeklo. In de reeks 8 mm werd
goud toegekend aan ‘Maddona’ van P. Moens van OVAKI en in de reeks 16
mm aan ‘Uitweg’ van H. Willems-Van Wilder van Kinova en ‘Dalkloof van de
Tarn’ van A. Van Poecke van Meetjesland.
Goud+
In 1986 waren de eerste deelnemers met video er, maar dat jaar behaalde
François Aelbrecht uit Beveren de enige Goud+ waardering op een VAKOVwedstrijd
met zijn film ‘Ommekeer’ in super 8. De cineast over waar hij het
idee vandaan haalde: “In een hoofdstuk uit de paperback ‘Handicap onverklaarbare
bondgenoot’ van Jean-Pierre Goetghebeur, beschrijft de priester scoutaalmoezenier
hoe hij, de eerste 8 maanden na zijn zwaar ongeval, als het beleg tussen een
sandwich leefde in een zogenaamd kantelbed. Het hele filmscenario komt letterlijk
uit dit hoofdstuk, op uitzondering van de twee ‘vooruit-flashes’, één met de scouts
in het bos en de andere met zijn moeder thuis. Die scènes zijn eigen vinding”.
De film is meer dan 20 jaar oud, maar de opnames en de montage getuigen van
creativiteit en vakmanschap, en zijn bijlange niet voorbijgestreefd: “Destijds reed
ik met zo’n kleine Honda Civic, met voor- en achteraan verchroomde schokbrekers.
Vooraan boorde ik aan de linkerkant twee gaten, monteerde daardoor een stuk
plat ijzer dat een eindje naar buiten stak. Daarin ging een statiefvijs en daarop mijn
super-8 camera met afstandsbediening vanuit de auto. De
opnames zijn gemaakt op een zondagmorgen heel erg
vroeg op de expresweg Antwerpen-Knokke aan 30 km/
uur en nadien versneld,” vertelt François. Het was even
zoeken naar een kantelbed dat in een leeggemaakte
operatiekamer in het ziekenhuis van Beveren (toen in
afbouw) werd opgesteld. Een rail werd voor 14 dagen
gehuurd bij Maurice Van Bavel in Retie. “Tenslotte viel
‘Ommekeer’ zowat op alle mogelijke festivals in de prijzen:
laureaat in het Hart van Brabant te Tilburg, ereprijzen in
het wereldfestival van Huy en in het Benelux festival, goud
in de internationale biënnale du Cinéma humain Marcel
Mignon te Luik, algemeen laureaat in de schaal St-Géry
te Brussel...” en zowel naar vorm als naar inhoud heeft
de film nog niets van zijn waarde verloren...
Bekende namen
Namen die onafscheidelijk met VAKOV verbonden
zullen blijven, zijn Roger Van Brakel, die jaren voorzitter
was en Jozef Robberecht, penningmeester, beiden
al overleden. Ook Emile Lerou heeft als secretaris
ongetwijfeld zijn stempel op de vereniging gedrukt. En
dan onthouden we nog Yvon De Wispelaere die, na
het familiediner ter gelegenheid van zijn 60ste huwelijksverjaardag
met Angèle, later op de avond in de
bloemen gezet werd (zie foto). Begin jaren ‘90 kwam
er een jongere ploeg aan het bestuur, de komst van de
nieuwe technieken vergde ook een andere aanpak.
En de technische ploeg van VAKOV is sterk: zij zorgden
voor de techniek op UNICA 2005 in Blankenberge
en doen elk jaar ook de techniek van de nationale
wedstrijd.
In 2002 werd VAKOV een vzw
Freddy Van Vlaenderen overhandigde, namens het CvB,
de jarige vereniging een medaille van 50 jarig bestaan.
Hij had het over een “ferme madame die uitgegroeid
was tot een krachtige vrouw” en een vereniging waar
“samen zijn een grotere waarde heeft dan het winnen”.
Sterke clubs
De burgemeester van Sint-Niklaas, Freddy Willockx,
nam de gelegenheid te baat om - de verkiezingen
moesten toen nog plaats hebben - de inzet van de
stad op cultuurvlak te benadrukken: niet minder dan
10 foto- en filmclubs zijn aangesloten bij de cultuurvereniging.
Eén daarvan is Close-up Sint-Niklaas,
die in deze kolommen al aan bod kwam. Op deze

galaprojectie mocht Etienne Maes met ‘Tigra’ de honneurs waarnemen. Een
emotionele speelfilm over een onderwerp dat maatschappelijk nog steeds
vragen oproept in bepaalde middens, homoseksualiteit.
Ook met Filmclub Meetjesland kon u hier al kennismaken. Zij kwamen aan de
beurt met een film van de voorzitter Thomas Van Hoeteghem ‘La Tarea’.
Een apart genre is het onderwaterfilmen, daarvoor moet je zowel de filmtechniek
beheersen als het duiken. Iemand die dat al jaren onder de knie
heeft, is Raymond Hutse van vtbKultuur Videoclub Gent, die de kijkers
opnieuw meenam naar het boeiende nachtelijk onderwaterleven van de
Oosterschelde in ‘Oosterschelde nachtleven’.
Nieuwe leden, nieuwe bestemmingen, nieuwe onderwerpen
Jonge mensen aantrekken blijft een heikel punt, maar er komen wel nieuwe
cineasten bij, alleen niet in de dezelfde mate als vroeger of als er leden wegvallen.
Om dat te bewijzen kregen we ‘Normandië, in het licht van Claude
Monet’ van het duo Herman Verheyen en Fabienne De Groote van de
Beverse Film- en Videoclub.
Tussen de Namib- en de Kalahariwoestijn in Zuidwest-Afrika speelt ‘Life
between two desserts’ zich af van Denise Van Uytfanghe van Ovaki.
En de laatste film was de laureaat van 2010: ‘Milieubewust paprika's kweken’
van Robert Saelens en Denisa Quintyn van Film- en Videoclub Het Spoor
Gent.
Het academische gedeelte werd afgesloten met 9 filmpjes van VAKOV-clubs
aan wie gevraagd werd zichzelf voor te stellen; dat ging voor de ene al vlotter
dan voor de andere. Een receptie en een avondbuffet sloten de avond af.
30 jaar later
Roger Van Brakel naar aanleiding van 20 jaar VAKOV: “... En nog steeds komen
er nieuwe leden de rangen aanvullen, mensen die menen dat ook zij iets mee te
delen hebben, en het dus ook via het medium 'amateurfilm' willen waarmaken. En
DAT is het bijzonderste... dat wat vroeger de pioniers eigen was nu nog steeds door
nieuwkomers wordt voortgezet. Een eresaluut aan de ouderen en een woord van
welkom aan het nieuwe bloed dat door onze club- en VAKOV-rangen moet stromen.
Mét hen blijft onze hobby actueel: met al zijn narigheden, beslommeringen
maar ook met zijn voldoeningen. Hopelijk kan het nog vele jaren doorgaan...”
Dat de filmkunst in VAKOV nog lang moge verder leven! (mc)
n
IN Beeld
39