Vegetatiekartering van het Kooibosch-Luttickduin 2004 H.E. ...

1 Inleiding
1.1 Algemeen
Voor u ligt de rapportage van de vegetatie en plantensoortskartering van het Kooibosch-Luttickduin uit 2004.
Aanleiding tot deze kartering vormde de behoefte aan actuele informatie met betrekking tot vegetatie en soorts
verspreidingsgegevens.
Het Kooibosch-Luttickduin ligt ten noordoosten van Callantsoog op ongeveer 1,5 km van de zeereep en is in
beheer bij Staatsbosbeheer regio West. De kern van het gebied bestaat uit een nat schraalgrasland (Centrale
hooiland) dat is omgeven door een bos (Kooibosch), binnen dit bos ligt ook een voormalige eendenkooi.
Daarnaast omvat het een tweetal open gebieden die bestaan uit kopjesduinen, de Heidenollen en het
Luttickduin, deze zijn begroeid met open kort grazige duinvegetaties en heiden. Ten noorden van de Jewelweg
liggen voormalige intensieve graslandpercelen rond het restant van de voormalige oude kreek, deze percelen
zijn in de loop van de jaren negentig verworven. Het gebied ten oosten van deze kreek is in 1995 via
natuurbouw heringericht en wordt aangeduid als de Garnekuul.
Aan de zuid-westzijde van het oude Kooibosch zijn nieuwe bossen aangelegd midden jaren tachtig ten
behoeve van de opvang van recreanten vanuit Callantsoog. Tussen deze nieuwe bossen en het Kooibosch in ligt
nog een helofytenfilter dat in 1986 is aangelegd (zie Afbeelding 1).
Afbeelding 1 Toponiemen Kooibosch Luttickduin
1.2 Doelstelling
De vegetatiekartering maakt deel uit van de basisinventarisaties die worden uitgevoerd binnen het kader van
de bedrijfssturing bij Staatsbosbeheer op het vlak van flora, vegetatie en avifauna. Enerzijds dient een
basiskartering om de huidige ontwikkeling en toestand vast te leggen, anderzijds dient het, indien het een
herhalingskartering is, om de ontwikkeling in de tijd te plaatsen. In het geval van het Kooibosch-Luttickduin
betreft het een herhalingskartering, in 1993 is de eerste vegetatiekartering uitgevoerd in dit gebied (Buro
Bakker, 1995). Daarnaast vormt de basiskartering de basis voor de uitwerking van een lokaal
monitoringsprogramma, waarmee kwaliteitsveranderingen van terreinen kunnen worden vastgelegd en
gevolgd. Naast het meten van kwantitatieve en kwalitatieve parameters op het vlak van hydrologie en bodem,
vindt monitoring plaats door het gebruik van indicatieve plantensoorten. Deze soorten zijn karakteristiek voor
een bepaalde kwaliteit of ontwikkeling binnen een terrein. Binnen de basisvegetatiekartering wordt hier ook
specifiek aandacht aan besteed.
De kartering en de interpretatie van de resultaten dienen inzicht te gegeven in:
Vegetatiekartering Kooibosch-Luttickduin 2004 Staatsbosbeheer Regio West
7