Programma Strafsector 2010 - Rechtspraak.nl

Programma
Strafsector 2010
Deskundigheidsbevordering
en Kennisinfrastructuur

2
3
Inhoudsopgave
1. Inleiding 4
1.1 Aanleiding en achtergrond 4
1.2 Bronnen 6
1.3 Programmaregie 7
1.4 Werkwijze en producten 8
2. Hoofdproject Deskundigheidsbevordering 12
2.1 Inleiding 12
2.2 Subproject Materiedeskundigheid 13
2.3 Subproject Rechter- en Raadsheercommissaris 14
2.4 Subproject Zittingsrechter 15
3. Hoofdproject Kennisinfrastructuur 17
3.1 Inleiding 17
3.2 Subproject Opleidingen 18
3.3 Subproject IT-systemen 20
3.4 Subproject Netwerken 21
4. Overige projecten 24
4.1 Moderne motivering strafvonnissen 24
4.2 Strafprocesreglement 25
4.3 Ketensamenwerking 25
4.4 Reflectie 26
5. Financiën en planning 28
5.1 Planning 28
5.2 Begroting 29
Bijlage Projectenoverzicht 2006 30
(Afronding programma strafsector 2006)

4
1. Inleiding
1 Notitie ‘In het belang van goede
strafrechtspraak’, 4 mei 2006,
kenmerk UIT 86668 ONTW,
Afdeling Onwikkeling, Raad
voor de rechtspraak.
1.1 Aanleiding en achtergrond
Op 4 mei 2006 heeft de Raad voor de rechtspraak de
notitie ‘In het belang van een goede strafrechtspraak’ 1 aan
de minister van Justitie gepresenteerd, waarin een plan
van aanpak wordt gepresenteerd ter verbetering van de
strafrechtspleging en dat een aanvulling biedt op de plannen
die in hetzelfde kader door het Openbaar Ministerie, de
Politie en het Nederlands Forensisch Instituut zijn gepresenteerd.
Maar er zijn meer redenen om extra te investeren
in de kwaliteit van de strafrechtspraak. Zo is er sprake van
een toename van het aantal ‘complexe’ en ‘megazaken’,
zijn er regelmatig ontwikkelingen op het gebied van
forensische opsporingstechnieken en wordt de strafrechtspraak
soms geconfronteerd met snelle en ingrijpende
ontwikkelingen op het gebied van wetgeving.
Het plan van aanpak van de Raad dat is gebaseerd op
voorstellen van het LOVS beschrijft een serie diepte-investeringen
in de kennis, vaardigheden en attitudes van de
Rechtspraak, die een personele, organisatorische en financiële
inzet van die gerechten vergen. Een deel van deze investeringen
zal structureel van aard zijn en worden verrekend
via de aanpassing van de ‘kostprijzen’. Een ander deel zal
meer incidenteel van aard zijn, omdat het vooral de
ontwikkeling van specifieke opleidingen en samenhangende
kennissystemen betreft, die pas na de ontwikkeling ervan
in bestaande infrastructuur moeten indalen. Op dit laatste
onderdeel (deskundigheidsbevordering en kennismanagement)
concentreert dit programma zich. Kortom opleidingen
moeten worden ontwikkeld en kennissystemen moeten tot
stand worden gebracht om de verworven kennis en vaardigheden
ook in de toekomst op een adequaat niveau te houden.
Dit eerste (uitvoerings)programma 2010 richt zich dus in
het bijzonder op de deskundigheidsbevordering en op de
ontwikkeling van de samenhangende kennissystemen
(kennisinfrastructuur), waarmee een belangrijke stap wordt
gezet in de richting van een inhoudelijke kwaliteitsverbetering.
2 Het programma strafsector
2006 had als doelstellingen,
de verbetering van de afdoeningsnelheid
en de verkrijging van
een grotere rechtseenheid.
Dit programma bevindt zich op
dit moment nog in de fase van
implementatie en borging.
Het is een stap die ook relatief snel gezet kan worden
zonder dat er nog brede en diepgravende voorbereidingsstudies
nodig zijn. Het is ook een stap, die als deze
succesvol blijkt te zijn, als een ‘olievlek’ kan uitgroeien
naar alle andere functies en competenties binnen de ZM.
De ervaring met de uitvoering van de eerste fase van het
programma kan, met andere woorden, een belangrijke
bron van informatie vormen voor de vervolgfasen en
uitbreiding van het programma. Om deze reden is er voor
gekozen om een duidelijke fasering aan te brengen en niet
met de volgende fase te beginnen voordat de eerste fase
goed is geëvalueerd.
Parallel aan de bovenstaande ontwikkelingen kent de
strafrechtspraak een aantal vraagstukken die vragen om een
centrale regie. Het gaat hierbij om de verdere ontwikkeling
en implementatie van de moderne motivering binnen de
strafrechtspraak (het project PROMIS II), de ontwikkeling
van een strafprocesreglement waarmee allerlei discretionaire
bevoegdheden binnen het strafprocesrecht een zo groot
mogelijke afstemming krijgen binnen Nederland, het project
ketensamenwerking dat om dezelfde reden overeenstemming
en afstemming zoekt in de presentatie van vonnissen en
beschikkingen en tenslotte de implementatie van reflectie.
Al deze projecten dragen in belangrijke mate bij in de verdere
kwaliteitsverbetering die binnen de strafrechtspraak wordt
nagestreefd. Tegelijkertijd zijn het projecten die al een
eerste aanzet kennen in het programma strafsector 2006. 2
De titel van het programma is ‘Strafsector 2010’. Deze titel
biedt een reële horizon als het gaat om de afronding en implementatie
van de ontwikkelingen die voortvloeien uit de
notitie ‘In het belang van goede strafrechtspraak’. De ondertitel
van het eerste programma luidt: ‘Deskundigheidbevordering
en Kennismanagement’ waarmee de specifieke onderwerpen
van dit programma worden benoemd.
5

6
1.2 Bronnen
Bij de ontwikkeling van het programma is gebruik gemaakt
van verschillende bronnen, te weten:
• Het programma versterking opsporing en vervolging van
het Openbaar Ministerie, de Politie en het NFI. Dit programma
dat in maart van dit jaar is aangeboden aan de
Tweede Kamer vormt een belangrijke kennisbron voor het
programmamanagement, omdat het Openbaar Ministerie,
de Politie en het NFI niet alleen belangrijke ketenpartners
van de zittende magistratuur zijn, maar ook bepalend
zijn in de toepassing van ontwikkelingen op het gebied
van opsporing en vervolging. Zodra deze ketenpartners
nieuwe technieken of werkprocessen toepassen, moet de
zittende magistratuur zich immers voorbereiden voor
de binnenkomst van deze technieken en werkprocessen
binnen de rechtszaal. In sommige gevallen kan volstaan
worden met de aanschaf van hard- of software en een
cursus bij het gebruik ervan, maar voor andere technieken
en werkprocessen moet nagedacht worden over de juridische
implicaties van de toepassing ervan.
• Officiële publicaties van de Tweede Kamer der Staten-
Generaal, zoals, onder meer, de brief van de minister bij
het ‘Programma versterking opsporing en vervolging’
van het Openbaar Ministerie, n.a.v. het evaluatierapport
van de Schiedammer Parkmoord (Kamerstuk 30300 VI,
nr. 32) en de Herziening Strafvordering (Kamerstuk
2005-2006, 29271, nr. 3, Tweede Kamer).
• Het eindrapport programma Strafsector 2006: Verbeteren
van het functioneren van de strafsectoren in de keten incl.
onderliggende rapporten en bijlagen en de resultaten van
de bijbehorende slotconferentie.
• Artikelen, zoals onder meer, van prof. mr. Th.A. de Roos
(De Schiedamse parkmoordzaak, Njb 30 september 2005,
pag. 1782 –1785, prof. dr. P.J. van Koppen (Lering uit
de Schiedammer Parkmoord, Trema, maart 2006, pag.
111 – 113).
• Conclusie AG mr. Jörg; LJN: AR7190, Hoge Raad,
25-01-2005, 01698/04; NJ 2006, 411
• De notitie ‘In het belang van goede strafrechtspraak’,
Voorstellen voor versterking van de rechterlijke oordeelsvorming
in strafzaken, Raad voor de rechtspraak/
LOVS, 4 mei 2006.
• Het evaluatieonderzoek in de Schiedammer parkmoord
door F. Posthumus, 13 sept. 2005.
• Agenda Raad voor de Rechtspraak 2005-2008;
• Rapport ‘Borging van permanente educatie’; zie Intro
algemeen;
• Rapport Kwaliteit kost tijd, Projectgroep RvdR d.d.
21 juli 2006;
1.3 Programmaregie
Het bestuur van het LOVS en de portefeuillehouder strafsector
van de Raad voor de Rechtspraak zijn de opdrachtgevers
van het programma. Op deze wijze houdt het
LOVS grip op het programma dat immers ten behoeve van
de sectoren wordt uitgevoerd. Maar ook de Raad houdt,
in nauwe samenspraak met de Presidentenvergadering,
inzicht en zeggenschap, vanwege de verantwoordelijkheden
op het gebied van ondersteuning van de bedrijfsvoering,
kwaliteitsbevordering en financiering van de gerechten.
De programmaleider of –manager wordt in beginsel gekozen
vanuit het bestuur LOVS. De programmaleider kan voor
een deel van zijn tijd gedetacheerd worden bij de Raad en
wordt naast de programmasecretaris ondersteund door
het stafbureau van het LOVS. De afdeling Ontwikkeling
van de Raad ondersteunt het programma bij procesmatige
aangelegenheden.
Per kwartaal wordt verslag gedaan door de programmaleider
middels een voortgangsverslag en een opdrachtgeversoverleg
aan de opdrachtgevers.
7

8
Het programma kent een aantal projecten (zie hieronder)
met projectleiders. Deze komen bij voorkeur uit de gerechten.
De leden van de verschillende projectgroepen worden
door het bestuur LOVS benoemd en zijn werkzaam bij de
gerechten, het bureau van de Raad, de landelijke diensten
(bijv. SSR, Prisma).
Waar nodig, zullen klankbordgroepen worden ingericht
met bijvoorbeeld ketenpartners of zullen deskundigen
worden geraadpleegd of ingezet.
De werving van de projectleiders en -medewerkers zal in
de komende maanden plaatsvinden in samenwerking met
het LOVS en in samenspraak met de Raad.
De projectmedewerkers zijn in beginsel afkomstig uit de
organisaties van de gerechten en de deelname moet worden
ondersteund door de verantwoordelijke sectorvoorzitter.
Voor sommige projecten is een samenwerking met partners
onontbeerlijk en zal door het bestuur van het LOVS een
formeel beroep worden gedaan om medewerking van die
betreffende partner(s). Waar en wanneer nodig bestaat er
uiteraard ook een mogelijkheid om externe deskundigen
in te schakelen.
1.4 Werkwijze en producten
Algemeen
Dit programma richt zich met name op knelpunten in
de strafrechtspraak, die een optimale kwaliteit in de weg
lijken te staan. Dit is vertaald in een serie projecten, die
nog geen vastomlijnde eindproducten kennen. In de meeste
gevallen bestaat daar wel een beeld bij, maar de keuze
voor en uiteindelijke samenstelling van de producten vormt
een onderdeel van elk project zelf. In de op te stellen
projectplannen, die in samenspraak met het (bestuur)
LOVS worden vastgesteld, worden de keuzes nader uitgewerkt.
In sommige gevallen zal gekozen worden voor een
eenvoudige checklist, terwijl in andere gevallen er een
concreet advies gegeven zal worden ten aanzien van
de werkwijze en organisatie van de strafsector. In zijn
algemeenheid moeten de producten wel voldoen aan de
volgende kwaliteitseisen:
a. zij moeten bij voorkeur maatschappelijke relevant en/of
bevorderend voor het vertrouwen in de rechtspraak zijn.
b. zij moeten aanhaken bij de vijf strategische kernpunten
genoemd in de agenda voor de rechtspraak, t.w.:
- institutionele borging onafhankelijkheid
- differentiatie zaaksbehandeling
- bevorderen rechtseenheid
- specialisatie door concentratie
- vergroten transparantie
c. zij moeten directe en praktische meerwaarde op werkvloerniveau
hebben voor de gerechten
Niet minder belangrijk is de aanvullende eis dat elk product
voorziet in een concreet implementatie- en borgingstraject,
waarmee wordt zeker gesteld dat de door het LOVS
aanvaarde kwaliteitsverbeteringen ook feitelijk worden
geïmplementeerd door de gerechten. De eindprodukten
worden in beginsel overgedragen aan de gerechten, terwijl
het Stafbureau LOVS, indien noodzakelijk, ondersteuning
biedt bij de implementatie en borging.
Programma Strafsector 2006
Het belangrijkste kenmerk van kwaliteit is dat het zowel
inhoud als bedrijfsvoering omvat. Het programma
strafsector 2006 kende naast het sectorstatuut een aantal
verbeteringen gericht op de doelmatigheid, productiviteit
en formele rechtseenheid die ook een belangrijke bijdrage
leveren aan de kwaliteit van de rechtspraak. Een aantal
van deze verbeteringen verkeren nog in de fase van implementatie
en het stafbureau van het LOVS heeft de taak om
implementatie en borging ervan bij de gerechten te begeleiden.
Tegelijkertijd is het belang dat de programmaleiding van
het nieuwe programma er op toeziet dat de verbeteringen
9

10
uit het programma strafsector 2006 niet worden doorkruist
door nieuw uit te voeren projecten uit het programma
2010.
Projectindeling
De notitie ‘In het belang van goede strafrechtspraak’ reikt
verschillende verbeteringsvoorstellen aan die niet alleen
de kennis (deskundigheid, opleidingen, e.d.) binnen de
organisatie raken, maar die ook organisatorische gevolgen
hebben. Een bekend voorbeeld is de introductie van materiedeskundigen.
Materiedeskundigen moeten niet alleen
worden opgeleid, maar moeten ook concreet inzetbaar zijn
binnen de gerechten. Voor het project materiedeskundigheid
betekent dit dat voor beide aspecten van de inzet van
materiedeskundigen concrete handvatten moeten worden
geboden. Dus het product moet zowel een opleidingsplan
als een formatieplan bevatten. Omdat sommige projecten
raakvlakken met elkaar kunnen hebben is het de verantwoordelijkheid
van het bestuur LOVS om zorg te dragen
voor een goede afstemming tussen de thema’s en projecten.
Vanwege deze afstemming is er ook voor gekozen om
de overige projecten van het LOVS onder te brengen binnen
de nieuwe programmastructuur. Hoewel deze ‘overige’
projecten niet direct aansluiten op de hoofdthema’s
Deskundigheidsbevordering en Kennisinfrastructuur, zijn ze
van groot belang voor de kwaliteit van de strafrechtspraak.
De eerste fase van het programma 2010 voorziet in de
volgende projecten en subprojecten:
Hoofdproject Deskundigheidsbevordering.
• Subproject Materiedeskundigheid
• Subproject Rechter- en Raadsheer-commissaris
• Subproject Zittingsrechter
Hoofdproject Kennisinfrastructuur
• Subproject Opleidingen
• Subproject IT-systemen
• Subproject Netwerken
Overige projecten
• Moderne motivering vonnissen
• Strafprocesreglement
• Ketensamenwerking
• Reflectie
Naast deze projecten kent het programma een aantal
project-overstijgende functies, die door het LOVS en
in het bijzonder het Stafbureau zullen worden opgepakt.
Het gaat daarbij niet alleen om de verzorging van de
programmatische en financiële verantwoording van alle
projecten tegenover de opdrachtgevers, maar vooral ook
om de beschikbaarheid van een intern en extern aanspreekpunt
voor zaken die op een of andere manier kunnen
worden gekoppeld aan de programma-activiteiten.
Projectplannen
Hieronder is per (hoofd)project een (globale) beschrijving
gegeven van de aard en strekking van het betreffende
project. De eerste taak van de projectleiders zal zijn
om per project een projectplan te maken, waarin de doelstelling,
aanpak, tijdpad, projectmedewerkers en financiën
worden beschreven.
Deze projectplannen zullen worden besproken met het
programmamanagement en vervolgens aan het (bestuur)
LOVS en de Raad (afdeling ontwikkeling) worden aangeboden
ter goedkeuring.
11

12
2. Hoofdproject
Deskundigheids
bevordering
2.1 Inleiding
De discussie over de wijze waarop de behandeling door de
rechter van strafzaken verder zou kunnen worden verbeterd
is recentelijk in een stroomversnelling geraakt. De oorzaken
daarvoor zijn nogal divers. Allereerst is er al langere tijd
een toename van het aantal zogenaamde complexe en
megazaken, die een geheel andere aanpak vergen. Vooral
zaken op het terrein van georganiseerde criminaliteit,
mensenhandel, terrorisme en internationale misdrijven
dragen daarbij een extra dimensie in zich. Daarnaast is er
sprake van snelle technische ontwikkelingen op terreinen
als cybercrime en forensische opsporingsmethoden. Ook
de verwikkelingen rond een aantal geruchtmakende strafzaken
en opmerkingen over de kwaliteit van rechtspraak
vanuit de Hoge Raad en wetenschap geven aanleiding om
nadere en meer gerichte aandacht te besteden aan de
inhoudelijke kant van het rechterlijk werk. Hoewel de eerste
gedachten daarbij onmiddellijk uitgaan naar concrete
opleidingen kan daarmee niet worden volstaan, omdat
vooral bij de aanpak van zaken binnen de gerechten
verbetering op zijn plaats lijkt.
In het kader van deskundigheidsbevordering zijn in eerste
instantie drie functies geselecteerd, waarmee direct een
belangrijke impuls kan worden gegeven aan de deskundigheidsbevordering
binnen de ZM: de materiedeskundige,
de rechter- en raadsheer-commissaris en de zittingsrechter.
Voor alle drie de functies moet niet alleen worden nagedacht
over het gewenste profiel en de daarbij behorende (permanente)
educatie, maar moet ook worden vastgesteld op
welke wijze de inzet moet plaatsvinden. De opleidingsplannen
die voor alle functies moeten worden ontwikkeld,
bevatten uitgewerkte aanbiedingen van opleidingsinstituten,
waarbij in de eerste plaats de gedachten uitgaan naar
SSR. Ook andere (opleidings)instituten, zoals bijvoorbeeld
Prisma, kunnen eventueel worden ingeschakeld. Daarnaast
wordt ruimte geboden om training-on-the-job te organiseren
op ressortelijk en/of arrondissementaal niveau.
2.2 Subproject Materiedeskundigheid
Bij de voorbereiding van complexe zaken, bestaat er in
toenemende mate behoefte aan het kunnen consulteren
van op bepaalde forensische, (wapen)technische en gedragskundige
gebieden meer dan gemiddeld onderlegde collega’s.
De vereiste geheimhouding en onderzoeksbelangen maken
het in de praktijk zeker in dat stadium zeer moeilijk tot
onmogelijk om langs andere weg te voorzien in deze
consultatiebehoefte. Nochtans is voor de beantwoording
van (voor)vragen als: moeten er wellicht (ambtshalve)
getuige-deskundigen (al dan niet in het kader van een
contra-expertise) worden opgeroepen, welke vragen dienen
ter zitting precies aan een deskundige te worden gesteld
en hoe is een deskundigenrapport te duiden, een zekere
mate van kennis van en inzicht in het betreffende gebied
noodzakelijk. Het gaat er hierbij niet om dat rechterlijke
‘materiedeskundigen’ worden opgeleid tot een niveau
vergelijkbaar met dat van ‘getuige-deskundigen’. Beoogd
wordt alleen dat de rechterlijke materiedeskundigen een
zodanig kennisniveau verkrijgen, dat binnen de gerechten
de rol en inhoudelijke inbreng van getuige-deskundigen
optimaal wordt benut, door bijvoorbeeld de juiste vragen
te stellen aan de deskundige ten aanzien van zijn of haar
rapport. Over een basaal niveau hiervan zou iedere rechter/
raadsheer dienen te beschikken.
Een belangrijk uitgangpunt daarnaast is dat elke strafsector
in voldoende mate beschikt over gekwalificeerde, gespecialiseerde
‘materiedeskundigen’ (rechters, raadsheren,
stafjuristen en/of gerechtssecretarissen). Waar sectoren
(nog) niet over het benodigde expertiseniveau beschikken
moet daarnaast uit een landelijke pool (rechters, secretarissen
en stafjuristen) kunnen worden geput. Zo mogelijk wordt ten
aanzien van deze ontwikkeling zoveel mogelijk aansluiting
gezocht bij een systeem van kenniskaarten.
Concreet betekent het bovenstaande dat er in het kader
van het project Materiedeskundigheid:
13

14
• Het definiëren van het basale deskundigheidsniveau;
• een inventarisatie wordt gemaakt van de op dit moment
noodzakelijke en beschikbare specifieke materiedeskundigheid
binnen de ZM (inhoudelijk en formatief);
• opleidingsplannen worden gemaakt voor de noodzakelijke
materiedeskundigen (inclusief certificering);
• een landelijk formatieplan beschikbaar komt met
betrekking tot de inzet van materiedeskundigen (incl.
borging voor de toekomst en eventuele aansluiting op
het systeem van kenniskaarten);
• brede voorlichting gericht tot de gerechten over de
wijze van inzet van materiedeskundigen binnen de ZM
tot stand wordt gebracht.
2.3 Subproject rechter- en raadsheer-commissaris
De positie van de rechter-commissaris is de laatste jaren
verzwakt ten opzichte van de positie van de officier van
justitie en gebleken is dat dit risico’s met zich meebrengt
die voor een belangrijk deel gepareerd kunnen worden
door een versterking van de rol van de rechter-commissaris,
die voor een geïnstitutionaliseerde vorm van tegenwicht
zorgt binnen de opsporing en vervolging. Inhoudelijk
dient de rechter-commissaris ook voldoende toegerust te
zijn voor zijn taak. Dit geldt te meer, indien deze taak aan
zwaarte gaat winnen. Een ruimer gebruik van de bevoegdheden
van de artikelen 315 en 316 Sv, waar ten aanzien
van complexe zaken voor wordt gepleit, kan bovendien
tot een vergroting van de nu al bestaande capaciteitsproblemen
leiden bij de rechters-commissarissen. Dit laatste
is in de praktijk inmiddels aan de orde, aangezien er een
tendens zichtbaar lijkt te zijn om vaker dan voorheen – al
dan niet ambtshalve – terug te verwijzen naar de rechtercommissaris
voor het verrichten van nadere onderzoekshandelingen.
Ook de verzoeken vanuit de gerechtshoven
aan de rechter-commissaris tot het verrichten van nadere
onderzoekshandelingen nemen toe. Ook deze ontwikkeling
vereist nadere bezinning over de positie van de
3 Bijzondere aandacht verdient
hier de verbetering van verhoortechnieken
en het gebruik van
verhoorplannen door de rechtercommissaris.
Het verhoor door
de rechter-commissaris, zeker in
de context van een inbewaringstelling,
is voor een verdachte
een belangrijk moment. De wijze
waarop dat verhoor plaatsvindt
moet zeker in de ernstiger zaken
nader worden geprofessionaliseerd.
Te allen tijde moet
verzekerd blijven dat een
verdachte zich tijdens het verhoor
vrij voelt te verklaren als hij
wenst, ook als zijn verklaring bij
die gelegenheid afwijkt van die
welke hij eerder tegenover de
politie heeft afgelegd. Bij de
nadere concrete invulling van een
en ander zal waar mogelijk de
samenwerking met de wetenschap
moeten worden gezocht.
rechter- en raadsheer-commissaris. Dat vereist niet alleen
het ter beschikking stellen van meer tijd om voorgelegde
zaken goed te kunnen onderzoeken, maar dit vereist ook
dat wordt voorzien in een adequate ondersteuning door
stafjuristen, secretarissen en (materie)deskundigen (het
hoogste niveau van gerechtelijke ondersteuning binnen de
kabinetten rechters-commissaris is momenteel de administratief-juridisch
medewerker).
Het bovenstaande vereist dat in het kader van het project
rechter- en raadsheer-commissaris:
• het competentieprofiel van de rechter- en raadsheercommissaris
wordt geëvalueerd en waar nodig wordt
bijgesteld;
• een profiel wordt ontwikkeld ten aanzien van de
(gewenste) formatieve samenstelling van het kabinet
RC c.q. RHC en ondersteuning (incl. de bijbehorende
competenties);
• opleidingsplannen worden bijgesteld, respectievelijk
gemaakt voor de RC, RHC en de ondersteunende
medewerkers van de kabinetten RC en RHC (incl. certificering)
3 ;
• brede voorlichting, gericht op de gerechten, tot stand
komt ten aanzien van de noodzakelijke ontwikkeling
binnen de kabinetten RC en RHC.
Het project voorziet overigens nadrukkelijk ook in de
mogelijkheid om tot wetgevingsadviezen te komen, die kunnen
worden voorgelegd aan de minister van Justitie.
2.4 Subproject Zittingsrechter
Complexere zaken vragen meer kennis en ervaring van de
rechter. Het is immers de rechter die in eerste instantie als
aanspreekpunt geldt voor beslissingen ter zake van procesorde.
Hij of zij is natuurlijk ook het aanspreekpunt voor de
officier van justitie/advocaat-generaal en de advocaat.
Daarnaast wordt van de zittingsrechter in de praktijk
15

16
inhoudelijk het nodige verwacht, ook ten aanzien van de
bewaking van een optimaal verloop van de terechtzitting
en eventueel het raadkamerproces. Bij dit alles heeft
de zittingsrechter veelal ook een taak bij de opleiding,
begeleiding en beoordeling van toekomstige rechters/
voorzitters, raio’s en gerechtssecretarissen.
Kortom van zittingsrechters wordt veel gevraagd en die
taken worden er met de eerder genoemde ontwikkelingen
in de criminaliteit en de opsporing niet eenvoudiger op.
Het is dan ook niet vreemd dat er een behoefte blijkt
te zijn aan een gerichte verbetering en aanpassing van de
bestaande opleidingstrajecten, zodat de zittingsrechters
beter in staat zullen zijn hun steeds complexer wordende
taken naar behoren te vervullen. Certificering kan hierbij
een aanvullende kwalitatieve impuls geven.
In het kader van het project zittingsrechter leidt het bovenstaande
tot:
• een of meer geactualiseerde competentieprofielen voor
zittingsrechters;
• opleidingsplannen voor de betreffende zittingsrechters
(incl. certificering).
Het bovenstaande geldt des te meer voor de voorzitter van
de meervoudige strafkamer, met name ook in megazaken.
Bezien moet worden of hiervoor een afzonderlijke traject
dient te worden ingezet. Hierbij kan tevens gebruik gemaakt
worden van de kennis en vaardigheden die binnen
het Landelijke Coördinatiecentrum Megazaken (LCM)
de afgelopen periode is opgebouwd. Binnen de lopende
evaluatie van het LCM is door de evaluatiecommissie
zelfs de vraag gesteld of het expertisecentrum LCM niet
bij het stafbureau LOVS zou moeten worden opgehangen
en de activiteiten in het onderhavige programma. Dit alles
dient bezien te worden.
3. Hoofdproject
Kennisinfrastructuur
4 Kennisbeleid en kennismanagement:
sturen en organiseren
rond kennis als cruciaal middel;
advies landelijke werkgroep
kennismanagement; mr. E. Bos
en dr. E.J. Rooze, 27 mei 2004.
3.1 Inleiding
In de afgelopen jaren is er binnen de organisatie van de
strafrechtspraak al veel veranderd op het gebied van de
organisatie en de infrastructuur van kennis. Binnen veel
strafsectoren heeft de vice-president inhoudelijk of advisering
zijn intrede gedaan, zijn er stafjuristen binnen de organisatie
gekomen en bestaat er een tendens om specialistische kennis
en ervaring te bundelen in bijvoorbeeld kenniscentra of
kennisgroepen. Op het niveau van het LOVS is verder een
Stafbureau opgezet dat een belangrijke rol moet gaan spelen
in de kennisinfrastructuur op het gebied van strafrecht.
Tenslotte zijn ook op het gebied van ICT verschillende
verbeteringen doorgevoerd, waardoor kennis sneller en
beter toegankelijk is.
Al deze ontwikkelingen kunnen een belangrijke rol spelen
bij de verdere ontwikkeling van een hoogwaardige kennisorganisatie
als de ZM, maar al deze kennis en de wijze
van verspreiding daarvan moet worden ‘gemanaged’, op een
zodanige manier dat opleidingen en in het bijzonder
permanente educatie bijna spontaan plaatsvindt binnen de
organisatie. Het project kennisinfrastructuur richt zich op het
inventariseren, evalueren en structureren van beschikbare
kennisbronnen en -instrumenten, zodanig dat daarna met
behulp van een kennismanagementsysteem ook in de toekomst
een hoogwaardig kennisniveau binnen de ZM zeker kan
worden gesteld. 4 Drie invalshoeken zijn hierbij van belang,
te weten: Opleidingen, IT-systemen en netwerken. Opleidingen
zijn immers belangrijk maar vergankelijk, als met
de opgedane kennis geen aansluiting wordt gekregen op
een netwerk (digitaal en collegiaal) waarmee de kennis
actueel gehouden wordt en zich verder ontwikkelt.
In het bovenstaande schuilt de valkuil dat teveel, tegelijk
wordt aangepakt, zonder dat voldoende wordt geleerd
van de ervaringen tijdens allerlei ontwikkelingen. Om die
reden is er voor gekozen om de onderstaande projecten in het
begin vooral toe te spitsen op de functie materie-deskundige,
17

18
5 Advies Projectgroep Borging
permanente educatie voor de
rechtspraak, mr. EJ.M. Boogaard-
Derix e.a., maart 2006.
zodat voldoende ervaring kan worden opgedaan om de
structuur uit te breiden naar alle andere functies binnen
de ZM.
3.2 Subproject Opleidingen
Education permanente
Er zijn signalen dat de langjarige bestuurlijke focus op
doelmatigheid, doorlooptijden en efficiency als neveneffect
heeft dat rechters en gerechtssecretarissen thans onvoldoende
ruimte zouden hebben en krijgen om hun (juridische)
kwaliteit op peil te houden. Zo blijkt een groot deel (40%)
van degenen die zich inschrijven voor een SSR-cursus
daaraan uiteindelijk niet deel te nemen. Navraag leert dan
in de regel dat het volgen van de cursus heeft moeten wijken
voor het voorbereiden, doen of nabewerken van een zitting.
Voor dit tijdsaspect van education permanente 5 is inmiddels
budgetruimte toegezegd aan de gerechten Nu is het nog de
vraag op welke wijze education permanente het beste
vorm kan worden gegeven.
Alleen nog bezien naar de functies van materiedeskundige,
zittingsrechter, rechter- en raadsheer-commissaris (het
kader van dit project) is het de vraag op welke wijze deze
functionarissen voldoende op de hoogte blijven van alle
ontwikkelingen binnen het betreffende vakgebied. Hoe
wordt dit georganiseerd binnen de rechtspraak? Wie moet
welke informatie aanbieden en op welke wijze? Hoe wordt
binnen de organisatie zeker gesteld dat de permanente
educatie inderdaad op adequaat niveau plaatsvindt (systeem
van certificering).
Nieuwe en bestaande cursussen
Op 10 april j.l. heeft het seminar ‘Wie wat vindt heeft niet
goed gezocht’ plaatsgevonden, waarmee wordt beoogd
om te komen tot een reguliere cursus voor de leden van de
strafsectoren en de leden van het openbaar ministerie. Het
seminar stond vooral in het teken van de bestrijding van
de tunnelvisie die kan ontstaan bij de opsporing en vervolging
en was bedoeld als een try-out voor een nieuwe cursus.
De algemene ervaring was dat deze cursus nog niet geschikt
is voor het ZM-veld. Belangrijke vragen bleven
nog onbeantwoord en dus zal in overleg met de SSR,
wetenschap en praktijk de cursus verder ontwikkeld
dienen te worden. Tegelijkertijd met de ontwikkeling
van, onder meer, deze nieuwe cursus komt de vraag naar
boven of de beschikbare cursussen voor zittingsrechters en
rechter- en raadsheer-commissaris nog actueel zijn. Dit
project concentreert zich op de opleiding in het algemeen.
Welke opleidingen zijn noodzakelijk? Hoe komen deze
tot stand en hoe wordt de kwaliteit bewaakt. Wie
bewaakt dit eigenlijk en wie bewaakt het noodzakelijke
(permanente) opleidingsniveau? De bestaande opleidingen
die samenhangen met de materiedeskundige, zittingsrechter,
rechter- en raadsheer-commissaris vormen voor dit project
belangrijke ervaringsbronnen.
Kort samengevat, leidt het project Opleidingen tot praktische
handvatten om te komen tot:
• een landelijk systeem van geborgde permanente educatie;
• evaluatie (screening) van bestaande cursussen;
• ontwikkeling van nieuwe cursussen.
Vanzelfsprekend zullen in dit kader tevens de initiële
opleidingen voor rechters en secretarissen tegen het licht
gehouden worden.
E-learning
Met de breed verspreide digitalisering moet onderzocht
worden of het mogelijk is om (bepaalde) SSR-cursussen
digitaal aan te bieden, zodat collega’s op het werk en thuis
zich rustig kunnen verdiepen in verschillende onderwerpen,
zonder een dag ‘op pad te moeten’. Vanzelfsprekend kan
een samenzijn met collega’s ook een bijdrage leveren aan
de opleiding en aan de werkvreugde, maar de keuze voor
19

20
dat voordeel mag er niet toe leiden dat minder vaak cursussen
of trainingen worden gevolgd.
Het digitaal aanbieden van een cursus of training vormt
verder op zichzelf geen probleem, maar het verzorgen van de
ondersteuning en oefenpakket vergt iets meer. Er moeten
naar aanleiding van de cursus vragen kunnen worden gesteld
en worden gediscussieerd over de stof.
3.3 Subproject IT-systemen
Eén van de beleidsprioriteiten uit de Agenda voor de
Rechtspraak – continuïteit en vernieuwing 2002-2005 was
het verbeteren informatievoorziening door gebruik van
moderne technologie. Ten behoeve daarvan werd een eerste
plan opgesteld onder de titel Continuïteit en vernieuwing
in informatiebeleid – Informatieplan 2002-2005, waarin
met name werd vastgesteld dat informatiebeleid centraal
beleid is en waarin en aantal beheers, – exploitatie – en
ontwikkeldoeleinden werden vastgelegd.
Ook in de Agenda van de Rechtspraak 2005-2008 speelt
ICT een belangrijke rol. Het is voor de doelstellingen van
de strategische agenda een noodzakelijke randvoorwaarde
dat de vernieuwingen op ICT terrein gerealiseerd worden.
Deze vernieuwingen zullen zich voor een belangrijk deel
concentreren op de documentenstromen en de interne
en externe communicatie binnen de rechtspraak. Niet
onbelangrijk daarnaast is de vernieuwing en verbetering
van de IT-systemen ter facilitering van de verspreiding en
het beheer van kennis, waar het onderhavige subproject
IT-systemen zich op concentreert. Hierbij kan men denken
aan systemen als Prismaweb/InTeam – The Square (rechtbank
Middelburg) – Bloggen (Bistro) – Wiki en Judges’Net.
Dit zijn allemaal digitale applicaties die (digitale) discussieplatforms
kunnen bieden. De gedachte hierbij is dat
geselecteerde strafrechtelijke thema’s en/of vragen op de
intropagina een koppeling krijgen naar deze applicatie,
waarmee betrokkenen de voorafgaande discussie kunnen
lezen en, zo mogelijk, zelf een bijdrage leveren aan de
discussie die weer aan de geschiedenis wordt toegevoegd.
Op deze wijze kan vrij eenvoudig, een geselecteerde
groep, collega’s worden geraadpleegd en wordt er een bijdrage
geleverd aan de landelijke kennisontwikkeling en rechtseenheid.
Om te voorkomen dat er non-discussies ontstaan
en toezicht op de site worden gevoerd. Een dergelijke site
kan ook in het kader van opleidingen zijn functie hebben.
Een ander onderwerp dat van belang is vanuit het oogpunt
van IT-kennissystemen is natuurlijk het landelijk sectorportaal
strafrecht dat door het Stafbureau LOVS actueel
wordt gehouden. Een Helpdesk functie biedt daarnaast de
mogelijkheid voor alle collega’s om alle soorten vragen te
stellen. Het sectorportaal moet daarmee uitgroeien tot de
centrale kennisbron/-link op het gebied van het strafrecht.
Een dergelijke ambitie vereist een goede beheersstructuur
(in personele achtervang, kwaliteitsbewaking, e.d.) en de
beschikbaarheid van de nieuwste IT-applicaties (in snelheid,
vormgeving en communicatiemogelijkheden).
In het kader van het project IT-systemen wordt er:
• één of meer landelijke bloggen tot stand gebracht voor
specifieke gebruikersgroepen (bijv. RC’s);
• een goed beheerd en actueel sectorportaal strafrecht
zeker gesteld (geborgd);
3.4 Subproject Netwerken
Netwerken of samenwerkingsverbanden tussen bepaalde
functionarissen of specialisten, kunnen veel voordelen
bieden bij de instandhouding en ontwikkeling van kennis.
De ervaring leert dat kennis en ervaring zich eenvoudig
laat uitwisselen en veredelen binnen netwerken. Netwerken
bestaan overwegend uit collega’s, waardoor de contacten,
minder formeel, laag drempelig en dus overwegend als
prettig worden ervaren. ‘Je helpt elkaar toch’. Een punt
van aandacht ten aanzien van netwerken is wel dat een
21

22
zekere kwaliteit geborgd is om te voorkomen dat onjuistheden
op dezelfde snelle en informele wijze worden uitgewisseld.
Kring van stafjuristen
Een voorbeeld van een recent tot stand gekomen netwerk
betreft de kring van stafjuristen. Deze groep stafjuristen
die allen werkzaam zijn binnen de sector strafrecht van de
gerechten informeren en bevragen elkaar over uiteenlopende
onderwerpen. De contacten zijn laagdrempelig (groepsmail)
en daardoor kunnen snel antwoorden en reacties
worden gegenereerd. De stafjuristen komen ongeveer een
keer per half jaar bij elkaar en vormen een prominent
aanspreekpunt voor het stafbureau van het LOVS.
Kenniscentra
In het land zijn ook een aantal kenniscentra ontstaan op
het gebied van strafrecht. Een kenniscentrum is een groep
mensen, veelal collega’s, die met meer dan gemiddelde
belangstelling de ontwikkelingen in een bepaalde rechtsgebied
volgen en daar eventueel en databank voor bijhouden.
Sommige van deze kenniscentra kennen inmiddels al een
landelijke ontsluiting via het sectorportaal Straf op Intro
(bijv. Kenniscentrum Milieu en Openbare Gezondheid en
het LCM). Anderen kennen een meer bescheiden bestaan,
bijv. omdat de kennis zeer specifiek is voor een bepaalde
rechtbank of gerechtshof.
Wetenschappelijke kring
Binnen de ZM zijn een aantal mensen beschikbaar met
veel wetenschappelijke kwaliteiten, die het ook leuk vinden
om daar zo nu en dan mee bezig te zijn. Daarnaast kent iedere
sector wel een aantal collega’s, die vanwege hun ervaring
niet alleen als ervaringsdeskundige worden benaderd,
maar vaak ook als sectoraal geweten worden gezien.
Natuurlijk is er een ontwikkeling met kenniskaarten, maar
dwars daar doorheen lijkt het nuttig om een algemene
‘denktank’ beschikbaar te krijgen, die niet alleen voor een
belangrijk klankbord, maar in sommige gevallen ook voor
een draagvlak zorg kan dragen. Het is overbodig te zeggen
dat deze groep mensen bij uitstek geschikt kan
zijn om mee te denken over en mee te werken aan bijv.
opleidingen en het (inhoudelijk) beheren van kenniswebsites,
maar ook kunnen meedenken over allerlei andere
onderwerpen die vragen om een deskundig oordeel (nieuwe
wetgeving, vraagstukken op het gebied van jurisprudentie
en rechtseenheid).
In het licht van het bovenstaande moet er in het kader van
het project Netwerken tot stand komen:
• een overzicht van alle netwerken (incl. werkwijze,
doelstellingen) die binnen de ZM beschikbaar zijn op
het gebied van strafrecht;
• een evaluatie met betrekking tot het bestaan van deze
netwerken, waarbij advies wordt gegeven ten aanzien
van eventuele lacunes en de borging van de kwaliteit;
• een expertgroep strafrecht die landelijk als algemene
bron van kennis en ervaring op het gebied van strafrecht
kan functioneren.
23

24
4. Overige
projecten
4.1 Project moderne strafmotivering
PROMIS staat voor Project motiveringsverbetering in
strafvonnissen en is een project dat door de strafsectoren
van de rechtbanken Almelo, Arnhem, Utrecht, Zutphen,
Zwolle-Lelystad en de strafsector van het gerechtshof te
Arnhem gezamenlijk in de jaren 2004 en 2005 is uitgevoerd.
De doelstelling van het project was:
... om bij een gelijkblijvende inzet van mensen en middelen
te komen tot een betere bewijs- en strafmotivering en
daarmee tot een betere communicatie tussen de strafrechter,
betrokkenen en uiteindelijk de samenleving als geheel.
De verbetering in de strafvonnissen wordt getracht te bereiken
in een andere opzet van de motivering van:
- de bewezenverklaring en/of (deel)vrijspraak
- de strafsoort en strafmaat.
Teneinde deze doelstelling te bereiken hebben de voormelde
gerechten een model bewijs- en strafmotiveringen ontwikkeld,
verder kortweg het model B&S. De Raad voor de rechtspraak
en het Landelijk Overleg Voorzitters Strafsectoren
(LOVS) zijn van oordeel dat de kwaliteitswinst waartoe
PROMIS heeft geleid een brede implementatie van de PROMISmotivering
rechtvaardigingen. De gerechten zijn daar ook
middels de brief uitvoering maatregelen ‘In het belang van
goede strafrechtspraak’ ook door de Raad toe aangezet. Tegelijkertijd
of parallel daaraan vereist de PROMIS motivering
een actualisatie vanwege wetsontwikkeling en de adviezen
van de PROMIS- toetsingscommissie en is er een nadere ontwikkeling
noodzakelijk om, waar mogelijk, tot een landelijk,
herkenbaar, model van strafvonnissen te komen. Dit project
heeft betrekking op de actualisatie en verdere ontwikkeling
van PROMIS I en staat dus ‘los’ van de implementatie van
PROMIS I bij de gerechten. Uiteraard zal er vanuit project
wel nadrukkelijk worden gelet op de implementatie van
PROMIS I om eventuele knel- en aandachtspunten, zoveel
mogelijk, direct op te pakken in het kader van PROMIS II.
4.2 Strafprocesreglement
Nederland wordt steeds kleiner. Zowel het openbaar
ministerie als de advocatuur werken in steeds meer gevallen
op landelijke schaal. Dat komt enerzijds door de ontwikkeling
van specialismen die zoveel mogelijk landelijk worden
ingezet. Anderzijds komt dat door de schaalvergroting
van organisaties. Dit maakt het belang van de formele
rechtseenheid steeds groter. Het is immers verwarrend (en
zeker niet efficiënt) om bij gerechten geconfronteerd te
worden met afwijkende regels over bijvoorbeeld het in
indienen van stukken. Voor de goede orde gaat het alleen
om regels die gerechten hanteren ter nadere invulling van
het Wetboek van Strafvordering. Daarbij kan het gaan om
de beschrijving van een schriftelijke procedure (bijv. ten
behoeve van een ontnemingzaak) of de wijze van het
aanbieden van dossiers en/of stukken. Het project Strafprocesreglement
strekt er dus toe om, waar mogelijk, deze (strafprocesrechtelijke)
regels (werkwijzen) te inventariseren,
te evalueren en te selecteren, zodanig dat daaruit een aanvaardbaar
landelijk strafprocesreglement kan worden afgeleid.
Een bekend voorbeeld vormt het recent ontwikkelde
landelijke aanhoudingenprotocol, dat onderdeel uit zal gaan
maken van het nieuw te ontwikkelen strafproces- reglement.
Het strafprocesreglement heeft overigens niet de intentie
om bindend te zijn voor alle gerechten. Het is bedoeld als
modelreglement, waar uiteraard bijzondere locale omstandigheden,
afwijkingen op mogelijk maken. Overigens zijn al
veel zaaksgebonden werkwijzen verzameld in het kader van
het project Keten OM-ZM van het programma strafsector
2006. Ook van deze input zal uiteraard dankbaar gebruik
worden gemaakt.
4.3 Ketensamenwerking
De rechtseenheid komt voor een belangrijk deel ook tot
uiting in de wijze waarop vonnissen en beschikkingen
worden gepresenteerd. Uiteraard gaat het bij kwaliteit
vooral om de inhoud en niet om de presentatie, maar het
25

26
is onmiskenbaar dat de presentatie belangrijk af kan leiden
van de inhoud. Dit geldt nog meer, nu de belangrijkste
partners van de ZM steeds meer landelijk opereren. Ook
de landelijk werkende automatiseringssystemen vereisen
een zo groot mogelijke uniformering in presentatie.
Kortom er bestaat een noodzaak om de huidige presentatie
van vonnissen en beschikkingen kritisch tegen het daglicht
te houden en te onderzoeken of er een landelijk model kan
worden vastgesteld, dat mede gebruikt kan worden bij de
ontwikkeling van automatiseringssystemen. Er wordt bewust
gekozen voor de term model en niet standaard, omdat de
ervaring leert dat bijna elk gerecht de ruimte wil houden
om, indien noodzakelijk, (tijdelijke) wijzigingen aan te
brengen.
De titel van het project is Ketensamenwerking, omdat dit
project direct en concreet, voortborduurt op het project Keten
OM-ZM, zoals dat heeft gefunctioneerd binnen het programma
Strafsector 2006, maar daarnaast uitbreiding behoeft
tot de andere AJB (Algemeen Justitieel Beraad) – partners.
4.4 Reflectie
Reflectie is de gebruikelijke aanduiding voor allerlei
methoden van beschouwing en overdenking ter verbetering
van de (eigen) kwaliteit c.q. competenties. Zo kent de notitie
‘in het belang van goede strafrechtspraak’ de beleidsuitgangspunten
dat er meer, en gestructureerde, tijd moet
worden ingeruimd voor intercollegiaal overleg en kennisdeling
over jurisprudentiële en vakinhoudelijke ontwikkelingen
en dat intervisie- en integriteittrajecten als onderdelen
van een gericht professionaliserings- en kwaliteitsbeleid in
de organisatie van de gerechten dienen te worden verankerd.
De belangrijkste drempel voor de uitvoering van dit soort
reflecties wordt natuurlijk gevormd door het gebrek aan
tijd. Het primaire proces oefent immers een grote druk uit op
minder dwingend voorgeschreven vormen van reflectie.
Een andere, minstens zo belangrijke drempel is de vorm van
reflectie (intervisie, jurisprudentieoverleg, vakinhoudelijk
overleg, etc.), die in veel gevallen als onvoldoende boeiend
of tenminste als niet uitnodigend wordt ervaren. Dit project
Reflectie richt zich op de tweede categorie drempels.
Welke methodes worden er zoal gehanteerd in het land?
Welke zijn succesvol? Zijn er nog andere methoden van
bijv. vakinhoudelijk overleg te bedenken (denk aan andere
beroepsgroepen)?
Kortom de projectgroep zal proberen een aantal succesformules
te verzamelen, die direct toepasbaar zijn voor de
gerechten die eens een andere weg willen inslaan.
27

28
5. Financiën en
planning
6 Zie voor de programmabestedingen
voor het jaar 2006
(als onderdeel van programma
strafsector 2006) de bijlage.
Materiedeskundigheid
RC/RHC
Zittingsrechter/
Kamervoorzitter
Opleidingen
IT-systemen
Netwerken
Moderne
motivering vonnissen
Strafprocesreglement
Ketensamenwerking
Reflectie
5.1 Planning
Hoewel het totale programma een looptijd kent tot 2010,
kent de onderhavige fase van het programma een einde in
2009 6 . Het uitgangspunt is dat de meeste projecten binnen
deze fase zullen zijn afgerond. Dit wil zeggen dat de deskundigheidsbevordering
bij alle gerechten een concrete
invulling heeft gekregen en dat de kennisinfrastructuur
zodanig op het niveau is gebracht dat het zichzelf in stand
houdt en verbetert. Aan de hand van een op dat moment
(eind 2009) uitgevoerde evaluatie zal daarna worden vastgesteld
op welke onderdelen het programma aanvullende
maatregelen vereist. Naar verwachting zal de implementatiefase
van alle projecten doorlopen tot 2010. Dat is ook de
datum dat formeel een punt gezet moet kunnen worden
achter het programma. Omdat de meeste projecten moeten
worden uitgevoerd binnen de eigen organisatie is het van
belang om de projecten te doseren in de tijd en een goede
afstemming te verzorgen tussen samenhangende projecten.
Hieronder staat een nog ruwe planning die in de loop
van de uitvoering van het programma met behulp van de
verschillende projectplannen verder zal worden verfijnd.
2006 2007 2008 2009
5.2 Begroting
De belangrijkste kosten die samenhangen met de kwaliteitsslag
‘In het belang van goede strafrechtspraak’ zijn al
beschreven in de betreffende notitie en worden begroot op
een structurele kostenverhoging van 25 miljoen euro per
jaar. De incidentele ontwikkelingskosten die samenhangen
met de kwaliteitsslag worden in totaal begroot op 2 miljoen
euro over een periode van drie jaar.
Deze kosten hangen overwegend samen met de compensatie
van salarissen aan gerechten, de inzet van externe deskundigen
en de ontwikkeling van werkprocessen, opleidingsmaterialen
en -technieken. Van deze kosten bestaat nog
geen duidelijk inzicht, maar gelet op de kosten die samenhangen
met het programma Strafsector 2006 wordt voorgesteld
om de volgende bedragen te reserveren:
2007: Euro 600.000
2008: Euro 800.000
2009: Euro 600.000
29

30
Bijlage
Projectenoverzicht 2006
(Afronding programma strafsector 2006)
In het jaar 2006 worden op dit moment nog de volgende
projecten voorzien:
1) Moderne motivering strafvonnissen
2) Algemene bevordering rechtseenheid
3) Opleidingen
4) Strategieontwikkeling
Sub 1. Moderne motivering strafvonnissen
Het project moderne motivering strafvonnissen is hiervoor
al meer in detail beschreven. Het project is onder het
project programma strafsector 2006 reeds opgestart in het
jaar 2006 onder de titel Promis II.
Sub 2. Algemene bevordering rechtseenheid
In het jaar 2006 is het stafbureau LOVS tot stand gekomen
met als belangrijke doelstellingen de ontwikkeling van een
kenniscentrum en bevordering van de rechtseenheid. Om
een extra impuls te geven aan deze doelstellingen wil het
LOVS een LOVS strafbundel uitgeven, die gratis wordt verspreid
onder alle binnen de strafsectoren werkzame raadsheren,
rechters, gerechtssecretarissen, stafjuristen en andere juridische
medewerkers. De strafbundel zal qua formaat en uitvoering
eenvoudig zijn mee te nemen naar de rechtszaal en zal naast
de belangrijkste (straf)wetsteksten, LOVS-oriëntatiepunten
en beleidsnotities bevatten. Uiteraard zullen allerlei wetenswaardigheden
van belang vanuit het oogpunt van het LOVS
en binnen de strafrechtspraak ook worden vermeld (belangrijke
data, telefoonnummers/email adressen van kenniscentra,
contactpersonen commissies, e.d.).
Het ligt in de bedoeling om de bundel jaarlijks te actualiseren
en te verspreiden.
Sub 3. Opleidingen
Het onderwerp Opleiding vormt één van de speerpunten
van het programma 2010. In de aanloop naar de start van het
programma en de daaruit voortvloeiende opleidingsactiviteiten
wil het LOVS in 2006 reeds een training/cursus
(laten) ontwikkelen en aanbieden. De inhoud en vorm van
deze training zullen nader worden bepaald, maar de opzet
en wijze van aanbod moet vernieuwend zijn, zodanig dat
de evaluatie van deze training onmiddellijk gebruikt kan
worden binnen het programma 2010 (Goed beschouwd
gaat het om een praktische verkenning van de (on)mogelijkheden
van een spoedige introductie van E-learning). De
training moet ook een bijdrage leveren aan de rechtseenheid.
Voor de ontwikkeling en implementatie zal vooral gebruik
gemaakt worden van externe adviseurs.
Sub 4. Masterclasses Strategieontwikkeling binnen
de strafrechtelijke keten (NSOB)
Het LOVS wil het strategisch beleid meer vorm en inhoud
geven en onderzoeken welke hoever de ambities in deze
kunnen en mogen reiken. Een serie masterclasses wordt
2006 uitgevoerd door de Nederlandse School voor Openbaar
Bestuur (NSOB) met deelneming van het bestuur en
alle leden van het LOVS.
31

32
Colofon
Het programma strafsector 2010 wordt uitgevoerd
in opdracht van het Landelijk Overleg Voorzitters
Strafsectoren en de Raad voor de Rechtspraak.
Programmamanager mr. A.J. Milius
Programmasecretaris mw. mr. A.M.M. van Leuven
Stafjurist mr. ing. P.C.T. van Dam
Contactgegevens
Voor meer informatie kunt u zich wenden tot
mw. mr. A.M.M. van Leuven
Postbus 90613
2509 LP Den Haag
Telefoon 070 3619706
Fax 070 3619746
E-mail programmasecretaris
a.m.m.van.leuven@rechtspraak.nl