Maart 2004 - Bvkb

Ledenblad van Bergsportvereniging Klein-Brabant
Maart 2004
Klefferaar 1

BVKB
Bergsportvereniging
Klein-Brabant
2880 Bornem
Aangesloten bij
VBSF
Vlaamse Bergsport- en
speleologiefederatie
D. Herreynslaan 155
2610 Wilrijk
03 830 35 60
Clublokaal
Koningsrek (Zates)
Branst-Bornem
03 889 96 57
Bankrelatie
DEXIA 788-5180048-93
Klimmuur Bornem
“Renaat Muys”
Recreatiedomein Breeven te
Bornem
Toegang
Meer info de toegang tot de
klimmuur volgt op onze website
Klimmuur Puurs
KLIMAX
Ingang via sporthal Vrijhals
te Breendonk - Puurs
03 866 53 92
Groepsinitiaties KLIMAX
Sportdienst Puurs
Sporthal Vrijhals
tel 03 886 05 28
fax 03 866 44 00
WEBSITE
Volg dagelijks het gebeuren van
uw club op. Foto’s, verslagen,
aankondigingen, korte filmpjes, je
vindt het allemaal op
www.bvkb.be
WOORDJE VAN
DE VOORZITTER
De Klimax-Goldfinger komt eraan. In een ander kleedje weliswaar, maar daarom niet
minder waardevol.
We zijn er in geslaagd om een manche van de wereldbeker naar Puurs te halen zoals
iedereen onderhand al wel heeft kunnen lezen in de verschillende media.
We zijn op de goede weg. “Goe bezig” om het in moderne termen te zeggen. Een zeer
beperkt groepje mensen heeft de hele procedure i.v.m. de Klimax Goldfinger Worldcup
uitgewerkt en voorbereid. De VBSF kon niet anders dan ons volgen in ons streven om
klimsport ook als een volwaardige topsportdiscipline uit te bouwen.
Als de wereldbeker achter de rug is, dan moeten wij ons gaan bezinnen over de volgende
stap of stappen. Maar het is nu al duidelijk dat we met het bestuur een redelijke
inspanning leveren om iedereen zoveel mogelijk bij alle projecten te betrekken. Voor
een club van bijna 1000 leden is dat niet zo evident.
De nieuwkomers in de klimschool en zij die via de hooggebergte cursus de club leren
kennen, wil ik langs deze weg welkom heten. Wij hebben nood aan iedereen die zich
vrijwillig wil inzetten voor de club. Ik wil ook alle sportklimmers aanspreken, die
gebruik maken van de faciliteiten die de club hen aanreikt. Bedenk dat een deel idealoten
van het eerste uur de fantastische accommodatie in Bornem en Puurs hebben mogelijk
gemaakt. We koesteren nog grote plannen, maar zonder jullie inzet en enthousiasme
gaat het niet.
Tot op één van de volgende activiteiten om tussen pot en pint een boompje op te zetten
over wat jij zou kunnen betekenen voor BVKB. Er schuilt meer in je dan je denkt.
Tuur.
Klefferaar 2

OPENINGSUREN KLIMAX
Ma, Di, Do & Vr 19.00 - 23.00
Wo 14.00 - 23.00
Za 10.00 - 22.00
Zo 10.00 - 20.00
INKOM KLIMAX
Inwoners Puurs en leden VBSF
Leeftijd -12 12 - 18 +18
1 klimbeurt 3.7 4.5 5.5
10 beurtenkaart 32 39.5 47
jaarabonnement 128.5 156 188
Andere
Leeftijd -12 12 - 18 +18
1 klimbeurt 4.5 5.5 6.7
10 beurtenkaart 39.6 47 57
jaarabonnement 156 188 233
KLIMMUUR RENAAT MUYS
Lid van Geen UIAA
1 klimbeurt 2.5 1.25
Jaarabonnement 25 12.5
Voor leden van BVKB is de inkom gratis
KLEFFERAAR
Tweemaandelijks ledenblad van BVKB.
Leden BVKB Gratis
Los abonnement 12.5
ALGEMENE INFO EN AFSPRAKEN ACTIVITEITEN
Voor klimschool en open klimdagen
Afspraak om 8u00 aan het station van Bornem, of om
8u15 op de parking Klimax, of 9h30 aan het massief,
tenzij anders vermeld.
Dames en heren klimmen te Klimax
Elke maandagavond, beginnelingen zijn altijd welkom.
Tijdens de openingsuren van Klimax kan er altijd in
clubverband geklommen worden.
Bestuursvergadering
Elke eerste dinsdag van de maand is er een bestuursvergadering
te Zates. Alle werkende leden kunnen hier
altijd aanwezig zijn vanaf 20h00.
Niet VBSF leden
Betalen een dagverzekering van 2.5 Euro voor deelname
aan BVKB-aktiviteiten.
Klefferaar 3
Index
SPORTKLIMMEN
Plaatsen module Klimax p.7
UIAA Flanders worldcup 2004 (Goldfinger) p.10-11
Belgisch kampioenschap boulderen 2004 p.14
The North-face A5 dag p.15
Belgisch kampioenschap Junioren p.18
Climb 2004 Senioren p.19
REISVERSLAG
Ook Nieuw-Zeeland is niet veilig voor de BVKB vlag p.4-5-6
Beklimming Kang Yatze p.6
Trekken en klimmen in Bolivië p.12-13
CLUBACTIVITEITEN
Clubkampioenschap 2004 p.7
Info vergadering zomertreffen - meibekliming p.19
CLUBNIEUWS
Verslag van de Statutaire algemene vergadering p.9
Ledenfeest p.17
Kortnieuws p.21
WANDELEN
Wandelen in eigen streek p.9
Beho p.15
Wandelen in April p.15
Avondwandeling p.17
BVKB
Woordje van de voorzitter p.2
Adressen bestuur p.20
Agenda p.21
KOPIJSLUITING
1 MEI 2004

REISVERSLAG
Ook Nieuw-Zeeland is niet
veilig voor de BVKB vlag
Na het lezen van de Klefferaar (november), vond ik
het nodig het verhaal van die vlag waarmee Bernadette
en Carl op stap zijn geweest te vervolledigen,
daar ik deze vlag van hun had overgenomen.
Ze had het genoegen om mij te vergezellen op een huttentocht
van het VBSF naar de Dolomieten ( Sella Massief).
Maar dit was slecht een eerste
opwarmertje, zes dagen
later heeft ze het Lechtal in
Oostenrijk kunnen aanschouwen.
Na een rust pauze van vier dagen
in Belgie, klimschooldagen,
was het weer hoogtijd om te
vertrekken naar het Oetztal.
Gunter Lemmens was hier mijn
tochtgenoot. We zijn van uit
de Ambergerhutte vertrokken
voor de beklimming van de
Schrankogel (3496 m) één van
de mooiste uitzichtsbergen
van de streek. Het is geen
eenvoudige tocht daar de hut op
2135 m ligt en men dus 1300
m moet stijgen en dalen. Uit
voorzorg hadden we stijgijzers
en pikkel mee genomen (er was
verse sneeuw gevallen), maar
dit bleek niet nodig te zijn. Na
een extra nacht in de Ambergerhutte zijn we afgezakt naar
Längenfeld om ons daar te wagen aan een Klettersteig.
In Längenfeld zijn twee klettersteigen, wij hebben gekozen
voor de Reinhard Schiestl Klettersteig, deze staat beschreven
als moeilijk. Wat ook wel zo is, men gaat onmiddellijk 60 m recht
omhoog soms licht overhangend, dit om onervaren mensen af
te schrikken. Nadien gaat men al traverserend hogerop met af
en toe stukken overhangend. De drie voorziene rust plaatsen
zijn een deugd en niet alleen om van het landschap te genieten.
In totaal is het een hoogte verschil van 200 m met een kabel
lengte van 300 m, de tijd die men nodig heeft is 1,5 tot 2 h.
Nog een klein verhaaltje: aan de laatste rustplaats worden we
ingehaald door een iets ouder uitziende dame, het was haar 192
ste maal dat ze deze klettersteig beklom. Ze doet er normaal
35 minuten over (wij 1,5 h), deze dame was 80 jaar !!!!
We hadden plannen gemaakt om in Vent nog een paar
dagen rond te lopen met als uitvalsbasis de Martin Busch
Hutte. Dit was echter niet mogelijk daar de Duitsers
alle hutten in de omgeving in beslag hadden genomen.
Na een gedwongen nacht in Sölden, afgezakt naar Imst
voor onze volgende klettersteig, de Imster Klettersteig.
Deze vertrekt een uurtje voorbij de Muttekopf Hutte(1934
m) en gaat tot op de top van Schrantizköpfe (2554 m). Wij
Klefferaar 4
als jonge gasten zijn beneden in het dal vertrokken, eerst
naar de hut, om iets te drinken, dan verder tot aan het begin
van de klettersteig. Na een 3 tal uren waren we op de top
van de Schrantizköpfe aangekomen. Het weer begint wat
tegen te werken en er vallen regendruppels. Dus snel aan de
afdaling begonnen, maar viel dat even tegen. De afdaling
was zeer (!!) gevaarlijk, enorm veel steenslag gevaar. We
waren dan ook opgelucht toen we gras onder onze voeten
voelden. Maar daar mee was onze dag nog niet voorbij. Voor
het laatste stuk van de afdaling naar het dorp hadden we
gerekend op de lift, maar die sluit om 17 uur. Dus wij in lichte
looppas naar beneden om dan 5 minuten te laat te komen
aan de lift en ook het laatste stuk te voet te moeten doen.
De week hebben we afgesloten met 2 daagse huttentocht in het
Lechtal. Voor mij was dit alles slecht een voor bereiding op wat
nog komen moest, mijn reis van een maand naar Nieuw-Zeeland.
Op 15 november was het zover 24 uren vliegen
(zaterdag 15h vertrokken en maandag 12h
aankomen), wat een mens zichzelf allemaal
niet aandoet om op verlof te gaan en dit al voor
de tweede maal. Dit maal was het vooral de
bedoeling om meerdaagse trekkings te lopen.
Na een dag recuperatie in Christchurch(Zuid
Eiland) rustig afgezakt naar Te
Anau waar ik 2 tochten had gepland.
De eerste was de beroemde Milford
Track, de tweede is de Kepler Track,
deze is iets minder bekend maar voor
mij persoonlijk mooier om te lopen.
Eens alle formaliteiten(tikketten voor de
hutten, bus en boot) geregeld zijn, kan men
vertrekken. Eerst een busrit van een halfuur naar
Te Anau Downs, daar ligt de boot te wachten
om ons te vervoeren naar de overzijde van
Lake Te Anau waar de Milford Track begint.
Zoals ze daar zeggen moet je de Milford
experience ondervinden( dit wil zeggen
REGEN), maar de eerste dag valt dit goed mee daar er maar 1
uur gewandeld mag worden. Ja je mag maar 1 uur wandelen,
dan moet je overnachten in de Clinton Hut. Er zijn natuurlijk
nog kleine zijwegen die je kan begaan, maar een advies, ga
eerst je rugzak afzetten en zoek een bed uit in de hut. Neem
ook voor de eerste dag veel eten mee, je hebt tijd om te koken
en je moet het maar een uurtje dragen. Let wel op als het hard
regent zoals ik ervaren heb, zijn zelfs de beste waterdichte
schoenen niet voldoende om de voeten droog te houden. Het
wandelpad verandert namelijk in een rivier waarbij het water
de knie hoogte sterk benadert. Dus het wordt vier dagen met
natte voeten lopen daar er geen mogelijkheid is om iets te
drogen. De volgende drie dagen hebben we schitterend weer
en kunnen we genieten van het Fjordland National Park. Een
mooi zicht heb je van op Mackinnon Pass, alleen bij helder
weer(dit is niet altijd het geval), dus als je kan en het weer
laat het toe, ga dan op dag 2 nog een kijkje nemen. De derde
dag passeert men de Sutherland Falls 580 m hoog( dit zijn
de hoogste van Nieuw Zeeland), en probeer er niet achter
door te gaan, het is daar vrij vochtig(doornat geworden).
De laatste dag is een wandeling door het regenwoud tot aan
de Milford Sound(een absolute must voor iemand die naar
Down Onder trekt). Dit punt noemt men Sandfly point, het

heeft zijn naam niet gestolen. Sandfly’s (officieel heten ze
Blackfly’s) zijn ververlende beesten, waarvan alleen de
wijfjes (?) bijten, men voelt de beten tot een week nadien!!
Ik had het genoegen er 30 op één been te mogen tellen.
Op deze tocht(in totaal 53km) had ik het gezelschap van
een Nederlandse en een pas getrouwd Belgisch koppel.
Na 2 nachten in Te Anau (inkopen van eten en wassen
kledij,na een week beginnen de mensen raar te kijken) mij
klaar gemaakt om de Kepler Track te bewandelen. Deze tocht
heb ik samen gelopen met een Zwiterse die ik heb ontmoet
in de lodge. Men vertrekt aan het info kantoor van het DOC
(Department of Conservation) vanwaar het een 3 km is tot
het eigenlijke begin van de tocht. Het eerste gedeelte gaat
langs het Lake Te Anau, vanaf Brod Bay, waar een rustplaats
is, gaat het omhoog richting Luxmoore Hut(1085 m). Neem
zeker de tijd om te genieten van de uitzichtspunten daar je
sneller boven bent dan ze in de brochure schrijven( 6 uur
aangegeven, wij slechts 4 uur nodig).De weg is op sommige
plaatsen weg gespoeld door de overvloedige regen en moeten
we handen en voeten gebruiken om terug op de goede weg
tekomen. Eenmaal aangekomen aan de hut hebben we
genoten van een warme thee( zelf klaar te maken, er is
daar niemand, geen luxe hutten hier zoals in de Europeese
Alpen), om nadien nog tot op de top van Mount Luxmoore
(1500 m) te wandelen. Hier heeft men een prachtig uitzicht
op het meer, het dorp en de omliggende bergketens. Wij
hadden geluk met het weer helblauwe hemel en windstil.
Tijdens de nacht is het sterk beginnen afkoelen( in de hut
werd het echt koud). Tijdens het ontbijt overleg gepleegd met
andere wandelaars over de strategie voor de dag, temperatuur
gedaald tot –5 °C en sneeuwstorm 60 km/h. Wij beslissen
om te vertrekken samen met een Nieuw-Zeelands echtpaar,
de andere wil wachten op beter weer, zij vertrekt op de
middag terwijl het nog steeds sneeuwt. Het gedeelte na de
hut is in onbeschut terrein dus het is afzien, maar met goede
kledij geeft dit toch geen probleem. Er zijn twee noodbivaks
voorzien op de wandeling, die nu toch van pas komen om
even op temperatuur te komen. De afdaling is in het begin
vooral over aangelegde trappen, nadien gaat het over in een
bospad( daar is het regen en geen sneeuw). De aangegeven
tijd was weer ruim overdreven daar door waren wij tijdig in
de volgende hut, de laatste is maar toegekomen om 18h30.
In deze hut zijn een paar Nederlanders aanwezig( ze hadden
een beetje lawaai bij), een van hun zal ik twee dagen later
opnieuw ontmoeten (we hebben nog 6 dagen samen rond
getrokken). De Kepler Track kan men ook met slechts 2
overnachtingen lopen maar dan stapt men uit aan de parking
voor de dagwandelaars. Dit was voor mij geen optie ofwel
Klefferaar 5
volledig ofwel niet, dus wij hebben een derde overnachting
genomen in de Moturau Hut. Deze hut is prachtig gelegen
aan Lake Manapouri en biedt een mooie zonsondergang.
De laatste dag vroeg vertrokken, daar ik mijn huurauto
moest afhalen, en ik nog 3 uur rijden voor de boeg had
richting noorden. De Kepler Track is in totaal 73 km lang.
Met Jeroen, de Nederlander, tot in Wanaka gereden, dit is de
snelst groeiende stad van NZ en biedt een goed alternatief
voor Queenstown.Tijdens de autoreis was het landschap
zo mooi dat mijn passagier bijna de hele rit heeft zitten
filmen. Ons volgend doel was de gletsjer van de Zuid
Alpen met name Franz Jozef Glacier. Onderweg er naar
toe nog een Amerikaanse opgepikt die ook met de rugzak
onderweg was. In FJG is eigenlijk niet veel te beleven
buiten de gletsjertochten, dus wandelbureau’s in overvloed
evenals helikoper firma’s. We hebben gekozen voor een
dagwandeling op gletsjer, dit wil zeggen
dat men ongeveer een uur of vijf op het
ijs is. Fysiek is dit helemaal geen probleem
daar er enorm traag gestapt wordt, men
heeft één gids voor 10 personen, men is
ook niet ingebonden aan een touw. Het
enige grote nadeel van deze streek is dat er
enorm veel neerslag valt, tot 9 meter!! Wij
hebben geluk met onze gletsjerwandeling
maar niet met onze geplande overnachting
in een berghut met hot pool, het regende
dan zo hard dat vertrekken pure waanzin
was. De keuze viel dan op het noorden van
het zuideiland met name het Abel Tasman NP. Hier kan men
een vierdaagse huttentocht lopen, maar door tijdsgebrek(
het noord eiland roept), kiezen we voor een boottocht tot
het noordelijkste punt. Vandaar hebben we dezelfde dag nog
een 16 km gewandeld tot aan de Bark Bay hut, de volgende
morgen vroeg vertrokken om tot het eindpunt(Marahau)
te wandelen dit zijn nog eens 23 km. Persoonlijk vond
ik het noorden van het park het mooiste stuk, het is ook
het minst drukke daar de dagwandelaars vertrekken in
Marahau. Die avond nog tot Picton gereden, zodat we de
dag daarop met de overzet naar het Noordeiland kunnen.
Eens op het noordeiland afscheidgenomen van mijn
tochtgenoot, hij had nog 3 weken tijd ik slecht 6 dagen. Over
het noordeiland kan ik kort zijn over deze reis, regen en nog
meer regen. Enkel in Rotorua was het droog zodanig dat ik
toch nog een paar thermische parken heb kunnen aan doen. In
het Tongariro NP is er een mooie dagwandeling die men kan
maken, maar het mag er niet regen of het wordt gevaarlijk, ik

heb zelfs de bergen niet gezien. Het einde van deze reis heb
ik vervroegd af gesloten in Auckland(het regent nog steeds),
met een bezoek aan War Memorial Museum. Hier heeft men
prachtige tentoonstelling van al het levende dat er te vinden
is in Nieuw Zeeland, en dus een absolute must. Een andere
attractie in Auckland is Sky City, een 220m hoge toren met
het klassieke restaurant boven. Maar het bijzondere aan deze
toren is dat men vanaf 192m naar beneden kan springen
beveiligd door een stalen kabel. Alles bij elkaar was het
weer een prachtige reis en natuurlijk voor herhaling vatbaar.
Mijn volgende grote reis gaat opnieuw richting
Nieuw Zeeland en dan hoop ik een paar mensen te
kunnen laten genieten van dit wondermooie land.
Na deze reis heb ik de vlag opnieuw ingeleverd bij de
club, waar ze hopelijk nog meer reizen kan maken.
Hier bij nog een paar websites: www.purenz.com
www.govt.nz
Stefan Vergouwen
Klefferaar 6
25 jaar BVKB
Beklimming van
Kang Yatze (6400 meter)
In de klefferaar van Januari verscheen een verslag van de
beklimming van de Kang Yatze, een 6400 meter hoge top
in India. Blijkbaar was de verslaggeefster nog altijd niet
helemaal bekomen van deze beklimming, want per ongeluk
is ze Johan De Boeck vergeten, één van de expetieleden
die deze beklimming mee tot een goed einde bracht.

SPORTKLIMMEN
Plaatsen module Klimax
Zat. 7 Februari 2004
Zaterdag 7 februari, na
een kleine week aan de
diamantstructuur thuis
gewerkt te heben, wordt hij
vandaag verhuisd naar de
klimax. Om 12.30u kwam
Hendrik, Michel en Roland,
beter gekend als “de Krol”,
eraan. Michel was de oude
structuur en een deel grepen
daarrond aan het verwijderen.
En daarna hop met het
diamantgeraamte naar boven,
met wat vloeken en tefferen
kwam deze tegen de muur. Hendrik en Michael schroefden de
platen er tegen, en wat een geluk dat Willy alles op maat had
gezaagd, alles paste perfect.
Ondertussen zijn Krol en
Dirk de hoekprofieltjes aan
het vastnagelen. Rond half 5
waren de werken afgelopen
en eindelijk konden de
monteerders hun grote
dorst gaan lessen. Maar
nu begon het werk voor
Michel pas, routes terug
aanpassen die door andere
routebouwers gezet waren.
Wij danken:
Hendrik Peeters – Michel De Vogel – Roland Van Dyck – Dirk
Vervoort – Michael Prinsen – Willy Vervoort – Kris Lambert
Klefferaar 7
CLUBACTIVITEITEN
Clubkampioenschap 2004
Dat het clubkampioenschap
ook deze keer een groot
succes was is wel duidelijk
als je het aantal deelnemers
bekijkt. Maar liefst 61
BVKB leden streden voor
de welbegeerde titel van
clubkampioen. De receptie
erna was nog een groter
succes, en zal door vele liters
wijn die er vloeide bij vele
niet vlug vergeten worden.
Zat. 10 Januari 2004
De clubkampioenen per reeks:
benjamins meisjes Kaat Peeters
benjamins jongens David Leduc
Kristof Dedecker
miniemen meisjes Katie Steenackers
miniemen jongens Sam Van Den Driessche
kadetten meisjes Dorien Schampaert
kadetten jongens Vincent Dedecker
Wedstrijdklimmers Fré Van Driessche
Recreanten dames Lore Van Miegem
Recreanten heren Alex Vinck
Veteranen dames Bernadette Peeters
Veteranen Heren Johny Van Lent
Snelheidsklimmen dames Eline Vanderbeke
Snelheidsklimmen heren Fré Van Driessche
Super jeté heren Roel Vernimmen
Fré Van Driessche
Super jeté dames Katie Steenackers

Klefferaar 8

CLUBNIEUWS
Verslag van de Statutaire
Algemene Vergadering
Zat. 14 Januari 2004
1. De voorzitter opent de vergadering
2. De penningmeester geeft een overzicht van het
kasverslag, dat correct bevonden wordt door de
kastoezichters Stefan Vergouwen en Bart Van
Hove. De algemene vergadering keurt vervolgens
de jaarrekeningen van 2003 eenparig goed en geeft
kwijting aan de raad van bestuur en de kastoezichters.
3. Bart van Hove en Stefan Vergouwen worden unaniem
herverkozen als kastoezichters.
4. Anne Aerts, de medewerkster van de
penningmeester stelt de begroting van 2004 voor.
De Algemene Vergadering keurt de begroting
eenparig goed.
5. De verantwoordelijken brengen verslag uit over de
clubactiviteiten.
6. Eric Burm, Marc D’Hooge en Filip Top zijn uittredend
en worden met meerderheid van stemmen herverkozen.
7. Raad van bestuur voor werkjaar 2004
Voorzitter : Tuur Ceuleers
Penningmeester : Johny Van Lent
Secretaris : Machteld Van Duynslaeger
Bestuursleden : Koen De laet
Filip Top
Hendrik Peeters
Marc D’Hooge
Anna Aerts
Eric Burm
Maria Borghijs
Michaël Prinsen
8. Vanuit de algemene vergadering is de opmerking
gemaakt dat er veel tijd en geld gaat naar de jeugd
en niet naar de andere leeftijdsgroepen. Ook werd de
opmerking gemaakt dat de clubactiviteiten te eenzijdig
zijn. Waarom niet eens denken aan bv. tourskiën,
rakettentochten enz. De club zal hiermee rekening houden.
Er is ook gevraagd of het niet mogelijk is trainingen te
geven aan beginnelingen en vrijetijdsklimmers. Koen
Hauchecorne engageert zich om deze training te geven.
9. VBSF zal voor de internationale uitrusting van onze
jeugdklimmers zorgen en wil actief meehelpen aan de
uitbouw en het beheer van de buitenmuur Renaat
Muys.
Tot slot bedankt Lus Van Den Bossche, voorzitster
van VBSF, de club voor de goede werking.
Klefferaar 9
Zondagnamiddag 7 maart rond 13.30 uur komen de
wagens een voor een toe aan de kerk van Liezele
voor een namiddagwandeling in de mooie natuur van
Liezele en omgeving. Bij de aanvang van de tocht kregen
we al meteen een hagelbui, gelukkig niet te hevig maar
toch genoeg om ons eraan te herinneren dat het nog winter
was, alhoewel we hoopten op de lente. Maar niet getreurd,
met een groep van een 15 tal wandelaars werd er dadelijk
stevig de pas ingezet. Er werd gestapt langs de velden, slijk
ontbrak er niet. Dan kwamen we aan de vliet, even verder
was het de Molenbeek en dan weer de Vliet. Niet te volgen
voor wandelaars uit andere regionen. Hoe het te doen was
met buggy’s weten we niet goed, tenzij het over een soort
gemotoriseerde buggy op vier wielen ging. De enige jonge
spruit die erbij was had het geluk op de rug van zijn vader te
mogen zitten in een zeer comfortabel stoeltje. Hij vroeg wel
even aandacht omdat de tocht wat te lang duurde naar zijn
mening. Na ¾ van de wandeling haakten hij en zijn ouders af.
De rest van de groep ging onverstoord verder. Er werd verder
geploegd langs de veldwegen en naast de beken en na 3 uur
was het einde in zich. Enkelen konden niet meer wachten om
iets de drinken, maar de echte wandelaars volgden de gids.
Eenmaal in Liezele dorp werd de groep terug herenigd in
“De Nachtegaal”, terwijl de wandelgids ons juist verteld
had dat hij daar niet meer binnenging. De groep besliste
er anders over. Vlug het glas geledigd en dan verder naar
het café (restaurant) zoals voorzien was door Fons Suys,
onze wandelgids. Hoe het daar verder verlopen is weet
ik niet want na het eerste café ben ik naar huis gereden.
Het was een wandeling langs overwegend veldwegen,
zelden een grote baan. Veel dank aan onze gids en
tot een volgende keer in deze mooie en rustige streek.
Machteld
WANDELEN
Wandelen in eigen streek
Zon 7 Maart 2004

SPORTKLIMMEN
UIAA FLANDERS
WORLDCUP 2004
Vr 23 - Za 24 April 2004
Na 4 jaar van Master Competities (d.i. wedstrijden
met enkel de 20 beste klimmers van de wereld)
is Klimax Godfinger voor de eerste keer een Wereldbeker
Competitie geworden. Dit heeft natuurlijk enkele
veranderingen als gevolg. Vermits elk land hun beste 4
klimmers mag sturen, gaan er meer deelnemers zijn als andere
jaren. Om deze reden starten we al op vrijdag 23 april. Deze dag
gaan de selecties door, en op zaterdag zullen de beste uit deze
selectie tegen elkaar strijden in een halve finale en een finale.
Maar wat is nu eigenlijk een wereldbeker?
Elk jaar wordt een reeks internationale klimwedstrijden
gehouden in het kader van het Wereldbeker Kampioenschap.
Voor elke discipline van het klimmen (moeilijkheid, snelheid,
boulderen) mogen maximaal 10 wedstrijden per jaar worden
georganiseerd. Elke wedstrijd heeft categorieën voor mannen
en vrouwen. De minimumleeftijd voor deelname bedraagt 16
jaar. Op de finale wedstrijd van de jaarlijkse reeks wordt de
Wereldbeker toegekend aan de deelnemer(s) met het hoogste
puntenaantal. Vlaanderens Wereldbeker in Puurs is de
eerste manche van het Wereldbeker Kampioenschap 2004.
Kaarten en prijzen
Er zijn verschillende soorten tickets:
Vrijdag 23 april:
Selectieronde: vrije toegang
Zaterdag 24 april:
Wereldbeker semifinale en finale - 8EUR
Multivision show Mauro ‘Bubu’ Bole - 6EUR
Combiticket: Wereldbeker & Bubu - 10EUR
VIP ticket (alles inbegrepen, inclusief lunch) - 45EUR
Kaarten kunnen besteld worden via
- website: www.bvkb.be
- KLIMAX, BREENDONK, 03/866 53 92
- VBSF, WILRIJK, 03/830 35 60
Wees er snel bij voor ticketten, voordat
alles uitverkocht is.
Klefferaar 10
Vori jaar zijn we gestart met het uitnodigen van een
gekende klimmer om een filmavond van zijn avonturen
te geven. Toen was het Alexander Huber met een
voorstelling van de meest knappe beklimmingen. Wegens
het overdonderend succes hiervan hebben we ook dit jaar
besloten om iemand uit te nodigen. En het is niemand
minder dan de Italiaan Mauro “Bubu” Bole.
Maar wie is deze man eigenlijk, een korte voorstelling.
Mauro “Bubu” Bole, woonachtig in Trieste in Italië, is
reeds sinds 1990 alpiene gids en zal zijn unieke gevoel
voor humor en passie voor het klimmen met ons delen.
Hij klom op tot werelds
beste klimmers door
een 10e graad aan
de schaal van het
moeilijkheidsklimmen
toe te voegen met zijn
eerste vrije beklimming
van de Couzy route op de
Cima Ovest di Lavaredo
in de Dolomieten.
In 1999 legde hij zich
volledig toe op een
nieuwe discipline in het
klimmen: het dry-toolen.
Hij dreef zijn grenzen tot het uiterste door de moeilijkste
bestaande routes al dry-toolend te herhalen en nieuwe te openen.
Op zijn eerste buitenlandse expeditie in Peru, in 2000, opende
Bole een nieuwe route op de Cordillera Blanca. Hiermee was
hij de eerste die een beklimming van de 9e graad op een hoogte
van meer dan 5000 meter tot een goed einde wist te brengen.
Het jaar daarop, tijdens zijn expeditie in Pakistan,
opende Bole een nieuwe route op de Trango Towers
en een 10e graads route op de Shipton Spire (5850 m).
In datzelfde jaar (2001) werd Bole bekroond met
de titel ‘Italiaanse Bergsporter van het Jaar’ en
verdiende hij de trofee Grignetta d’Oro op het
Wereldkampioenschap Klimmen in Lecco (Italië).
Enkele hoogst interessante links:
www.climbubu.com
www.camp4.com
www.edicionesdesnivel.com

Klefferaar 11

REISVERSLAG
Trekken en klimmen
in Bolivië
In juli 2003 organiseerden Jos Vanmarsenille en Robert
Wijnants een drieweekse VBSF stage in Bolivië. Twee
deelnemers doen het relaas van een schitterende klimreis.
Vooraf een tip voor kandidaat andinista’s (zo heten alpinisten
in de Latijns-Amerikaanse Andes). Boek op tijd groepstickets
voor de vliegtuigreis. Zo niet moet de groep in gespreide
slagorde vertrekken.
De heenreis is een moeizame tocht met overstap in Madrid,
Buenos Aires en Santa Cruz om na meer dan 24 uur de
Boliviaanse hoofdstad La Paz te bereiken. In deze lange
reistijd zit ook tien uur transittijd in Buenos Aires. We zien dat
lange wachten niet zitten en besluiten een ontsnappingspoging
te wagen. Tijdens de taxirit richting stad bestuderen we
snel het stadsplan en stippen we aan wat we willen zien: de
graftombe van Evita Perron, Puerto Madero en als afsluiter
een cappuchino in het kloppend hart van de tango San Telmo.
Na een toffe citytrip moeten we terug in de transitzone van de
luchthaven geraken. We halen ons beste Spaans boven, maar
moeten toch 35 dollar per persoon luchthaventax afdokken.
Eindelijk zetten we voet aan grond in La Paz. De luchthaven
ligt op de adembenemende hoogte van 4100 meter in de
volkswijk met de toepasselijke naam El Alto. Na een helse
taxirit door de verkeerschaos van de binnenstad belanden we
eindelijk bij de rest van de groep die al vroeger arriveerde;
In het holst van de nacht herschikken we onze rugzak voor de
trektocht van vier dagen langs het Taquesi pad.
’s Anderendaags dalen we met de bus van een lokale
trekkingorganisatie af van het kale Altiplano hoogvlakte
naar het groene Yungagebied. We verkiezen om het
Taquesipad van laag naar hoog te stappen als optimale
acclimatisatietocht. In ons vertrekpunt Yanacachi staat een
familie ezeldrijvers klaar om ons te begeleiden. Langs een
waterval van groen en snelstromende beken klimmen we
naar onze eerste kampplaats Kakapi. Deze naam houdt geen
verband met onhygiënische toestanden. Ons probleem is wel
dat de ezels het tempo niet kunnen volgen en pas na lang
wachten in het pikdonker komen opduiken. Maar onze kok
Pablo en zijn helper Ronald doen hun uiterste best om een
maaltijd tevoorschijn te toveren. Zij zullen voor de rest van
de reis nog vaak hun culinaire toverstok hanteren.
De tweede dag trekken we verder langs het zorgvuldig
aangelegde incapad naar het dorpje Takesi. Het 32 km lange
Takesipad is best vergelijkbaar met een heirbaan die hier in
trapvorm over een bergpas van 4650 meter is gebouwd.
Op het einde van de derde stapdag in Ventilla mogen we er
dan ook van uit gaan dat ons lichaam zich klaargestoomd
heeft om de Andes in te trekken.
Klefferaar 12
Maar vooraleer we aan het eigenlijke klimprogramma
beginnen, gaan we in La Paz nog een dagje bijtanken.
De terugkeer in de uitlaatgassen van de metropool is een
tegenvaller. Toch bezit de stad prachtige kunstschatten en
archeologische sites van de Tiawanaku. Bovendien kan je
heerlijk eten en drinken in de plaatselijke restaurants terwijl
traditionele muziekgroepjes met trom en panfluit het geheel
opvrolijken.
Een bezoek aan de Palca Canyon is eveneens een absolute
must: op de uitgedroogde rivierbedding lopen we tussen
steile wanden en enorme rotspeilers. We klauteren ook op de
Muela del Diablo (kies van de duivel) en wanen ons op de
maan in de Valle de la Luna.
Dan is het hoog tijd om naar de hoge Andestoppen te
trekken in het Condoriri massief. De bus brengt ons naar het
bergdorpje Tuni waar lama’s ons naar het basiskamp zullen
vergezellen. Wie zijn bagage zelf op de lamarug wil binden,
moet handig zijn. Een lama krijg je best onder bedwang door
ze bij hun oren vast te pakken. Succes!
In het basiskamp aan het Chair Kotameer worden we
verwelkomd door een heuse sneeuwstorm. De eettent krijgt
het hard te verduren en een minder stormvast tentje sneuvelt.
Onze kok blijft echter enthousiast en schotelt ons een
voortreffelijk drie gangenmenu voor.
Na een stormachtige nacht en weinig slaap komt er een
schuchtere weersverbetering. We wagen ons aan een eerste
beklimming : de 5000 meter hoge Austria. De volledige groep
kan ’s middags van op de top genieten van het overweldigend
berglandschap. Maar enige twijfel rijst of we wel op de juiste
top staan. Dus besluiten we om er nog een tweede klauterpartij
aan toe te voegen naar een bergtop in de buurt.
Het hek is van de dam: ’s Anderendaags hebben we de
Piramida Blanca (5250 meter) in het visier. Het gekraak van
het gletsjerijs onder onze stijgijzers klinkt ons als muziek in
de oren. Op de top aanschouwen we ons volgende doelwit:
de Pequeno Alpamayo (5370 meter). Deze berg biedt een
perfecte mix van rots en ijs op het scherp van de graat.
We krijgen bijna vleugels, net zoals de roofvogel die komt
overvliegen.
De wereld lijkt aan onze voeten te liggen. In de verte ligt
onze volgende uitdaging te wachten. De Huayna Potosi is
een mololiet van 6088 meter in de onmetelijke Andesketen.
Vaarwel Condoriri basiskamp. Op naar de Zongo pas. Na een
overnachting aan het Zongo stuwmeer start de klim naar het
Potosi hoogtekamp nabij Campemento Argentino. Hier staan
de tentjes dicht opeengepakt, want de Potosi is een populaire
zesduizender. De wekker wordt op twee uur gezet voor een
lange en steile klim naar de top. In de normaalroute zit een
enorme ijsspleet waar de Bolivaanse Alpenclub een dubbele
ladder over heeft gelegd. We wanen ons hier een beetje op
de Everest. Iedereen incasseert zijn portie koude handen en
tenen. Maar de heldere hemel gunt ons prachtige vergezichten
met het Titicacameer aan de einder.
Daarna dalen we in rappel af richting hoogtekamp. De laatste

krachten gaan naar het afbreken van de tenten en de terugtocht
naar de Zongopas waar de bus op ons wacht.
De rustdag in La Paz hebben we dan ook dubbel en dik
verdiend. Omdat hotel Austria weinig comfort biedt,
besluiten we onze intrek te nemen in hotel Torino. Er worden
nieuwe plannen gesmeed. Oorspronkelijk stond de Illimani
on top of the bill. Een lokale verkenner bevestigt echter dat
deze huisberg van La Paz er zeer gevaarlijk bij ligt. Enkele
dodelijke ongevallen geven de doorslag om naar een ander
objectief uit te kijken. We kiezen dan maar voor de hoogste
top van Bolivië: de Sajama (6780 meter) in de Cordilleoa
Occidental.
Op naar het Sajama National Park aan de Chileense grens.
Vanuit het dorpje Sajama gaat het te voet verder naar het
basiskamp van deze gigantische berg. ’s Anderendaags leidt
een lokale gids ons naar het hoogtekamp. Terwijl we ’s
middags de tenten op de smalle richel opzetten, verkent de
gids de route en installeert enkele veiligheidstouwen.
Om half vier start de toppoging. We laveren in’t donker door
de beruchte penitentis: door zon en wind gevormde ijspieken.
Het ochtendlicht verhoogt de subjectieve gevoelstemperatuur
niet want er steekt een ijskoude wind de kop op. Bovendien
geeft de Sajama een vals beeld van de top, want achter
elke top duikt steeds een nieuwe op. Maar onze volharding
zegeviert en rond 9.30 uur staan we op de top… zo groot als
een voetbalveld. Even wappert de vlag van de jarige BVKB.
Dan blazen we snel de aftocht om veilig terug te keren naar
het basiskamp. Daar wacht een Indiaanse vrouw ons zowaar
op met serveza: blikjes bier om te toasten op ons avontuur.
Klefferaar 13
De locale gidsen kauwen ondertussen op hun traditionele
cocabladeren.
’s Anderendaags is er nog even tijd om ons persoonlijk
hoogterecord freesby spelen aan te scherpen. Daarna wacht
ons nog een vorstelijke beloning. Onze begeleiders hebben
weet van een warmwaterbron in de buurt. Stel je voor: na
dagen zwoegen, duik je in een 30° warme bubbelbad met de
hoogste berg van Bolivië op de achtergrond en blikje bier
binnen handbereik. Daar is volgens onze begeleider Jos maar
één woord voor: heee..rlijk!
Namens de deelnemers Jan Ackaert, Jaak Beckers, Pieter De
Bock, An Hoffelinck, Monique Kokken, Philippe Maelfait,
Eddy Serneels, Stefan Van Overtvelt, Eddy Willems en
ondergetekenden:
Dank u wel, Boliviaanse Andes voor uw wonderbaarlijke
natuur, dank u wel koks en sherpa’s voor uw inzet en
gastvrijheid, dank u wel Jos en Robert voor uw voortreffelijke
voorbereiding en begeleiding van deze stage.
Erwin Bytebier en Paul Van Aelst

SPORTKLIMMEN
Belgisch kampioenschap
Boulderen 2004
17 Februari 2004
Afgelopen zaterdag was Klimzaal Blok na een pauze van 3
edities opnieuw de gastheer van het Belgisch Kampioenschap
Boulderen. Deze tak van de klimsport heeft de laatste jaren
een enorme opmars gemaakt maar dat zal niet de enige
reden geweest zijn dat er zóveel geïnteresseerde kijkers
kwamen opdagen. Ook de eerste Belgische Klimbeurs in het
aanpalende pand zal daar wel voor een deel tussenzitten.
Ondanks een paar late afzeggingen waren toch 47 klimmers
komen opdagen om zich in de voormiddag door de 7
selectie-boulders te worstelen. De wedstrijd verliep in een
gemengde formule. De selecties verliepen middels het à vue
principe waarbij de deelnemers 70 minuten lang afwisselend
konden (moesten?) klimmen en rusten: 5 minuten om een
boulderprobleem uit te werken, daarna 5 minuten rust.
De zeven selectieboulders, eigenlijk waren er 8 aangekondigd
maar door een organisatorisch probleem viel er eentje
af, gingen van 6c tot 7b. De twee rode problemen waren aan
de lichte kant waardoor de overstap naar de zwarte grijze 7a
en zwarte 7b boulders voor de mindere goden nogal hard was
maar je moet toch érgens de grens kunnen trekken.
Weinig verrassingen bij de finalisten of misschien
het ontbreken van Johan De Coninck en Birk
Klefferaar 14
Brummack, de Duitser die buiten categorie deelnam.
De terugkeer van Julien André ging zeker niet onopgemerkt
voorbij. Na twee competitieloze seizoenen maakte hij
een succesvolle rentrée tijdens het kampioenschap en
ging zowaar met de derde plaats aan de haal. Voor wie het
wedstrijdklimmen nog niet zo lang volgt kwam dit als een
complete verrassing, voor ons allerminst.
De 6 finale-boulders voor de heren waren een overtreffende trap
van de selectieronde: bikkelhard! Uit het doorwrochte brein
van de routebouwers waren enkele spectaculaire hoogstandjes
ontsproten waarvoor zelfs het klassieke top-duo, Jérôme
Abraham en Nicolas Favresse, de duimen moest leggen.
Slechts 3 boulderproblemen werden opgelost en enkel
het aantal nodige pogingen hiervoor leverde Jérôme de
overwinning op.
De strijd tussen de twee sterkste dames werd eveneens
beslecht door het aantal pogingen om de 4 gerealiseerde
boulders te klimmen, meer nog, Kim Anthoni en Chloé
Graftiaux behaalden tevens 5 zone’s maar Chloé deed er 2
pogingen minder over en haalde net zoals Jérôme haar derde
opeenvolgende nationale titel binnen.
Bron: www.belclimb.net
Uitslag BVKB leden:
13. Baets Jerry
26. Vervecken Thierry
27. Vervoort Dirk
30. De Coninck Johan
35. Vanden Driessche Sam
37. Van Lommel Marc

Programma:
SPORTKLIMMEN
The north-face
A5 dag
15 Mei 2004
10.00 uur kliminitiatie voor iederéén
12.30 uur einde kliminitiatie
13.00 uur inoefenen boulders
14.00 uur begin boulderwedstrijd (20 boulders)
16.30 uur einde boulderwedstrijd
16.45 uur jeté wedstrijd
17.15 uur prijsuitreiking
• kliminitiatie wordt gegeven door de jeugdtrainers
en is opengesteld voor iederéén
• boulderwedstrijd in 3 of 4 cat. En afzonderlijk voor
heren en dames.
• Jeté- wedstrijd staat open voor iederéén.
• Iederéén die aan één van de activiteiten deelneemt
krijgt een verrassing.
WANDELEN
Wandelen in April
4 April 2004
Afspraak aan de Sint-Jozefskerk in Londerzeel Sint-Jozef :
ZONDAG 4 APRIL 2004 vertrek stipt om 14 u.
Vandaar vertrekken we richting Malderen . Ondertussen
genieten we van de rustgevende sfeer tussen akkers en
weiden. We komen de Molenbeek tegen, en daarna
komen we terug in de bewoonde wereld. Langs een smal
asfaltweggetje komen we ook voorbij het pompstation
Koevoet. Gaandeweg zien we ook de kerktorens van
Lippelo en Malderen en ja hoor, het domein van kasteel
Groenhof zullen we ook passeren.
Klefferaar 15
Verslagje van ons wandelweekend in Beho.
En dat het plezant was…. Hier hadden de afwezigen zeker
ongelijk. Om de zoveel jaar… en het was weer lang
geleden, ligt er sneeuw. Toen we vertrokken die bewuste
vrijdagavond 30 januari lag er inderdaad sneeuw. We keken
er allemaal naar uit, zou het ons lukken om zaterdag nog te
kunnen gaan langlaufen, want de weerman voorspelde dooi,
en temperaturen waar de sneeuw niet tegen kan. Inderdaad
toen we ginder aankwamen lag er nog een mooi wit tapijt.
Zaterdagmorgen vertrokken dan een 15 tal moedigen die
de latten gingen aanbinden. De rest van het gezelschap trok
kordaat zijn bergschoenen aan om een stevige wandeling in
de sneeuw te maken, zelfs de duo-buggy met Maarten en
Jeroen (kindjes van David) reed mee. Toffe kereltjes die
veel gevoel voor ritme en muziek hebben, maar helemaal
niet graag in hun karretje op wielen zitten.
Ook de langlaufers hebben nog een stevige wandeling
gemaakt zaterdagnamiddag.
’s Avonds, na een lekker warm avondmaal hadden Christel
en Sabine nog voor een toffe kwis gezorgd en was er héél
veel sfeer. Het jonge volkje liep rond met de radio-cd speler
en huppelden er vrolijk op los, zelf onze allerkleinsten deden
mee, tot groot jolijt van iedereen.
Zondagmorgen zat het weer niet zo mee, maar tussen 2
regenbuien door hebben we toch nog een kleine wandeling
kunnen maken in een naburig bos.
Al bij al was het weer leuk om 2 dagen samen op pad te zijn
en hebben we ervan genoten.
We kijken al uit naar volgend jaar. Bedankt Johan.
Groetjes Mit B.
WANDELEN
Beho
30 - 31 Januari 1 Februari 2004
Een wandeling vol contrast, de ene keer een kiezelweg,
dan weer een veldweggetje, af en toe eens een bruggetje
oversteken, het beloofd een afwisselende wandeling te
worden… dicht bij onze deur, maar een misschien toch niet
zo gekende omgeving.
Daarom zou ik jullie allemaal willen uitnodigen op deze
wandeling van +/- 12 km.
Na de wandeling zal er zeker nog mogelijkheid zijn om
samen iets te drinken en na te praten.

Klefferaar 16

CLUBNIEUWS
Ledenfeest
14 Februari 2004
Het jaarlijks ledenfeest begon voor mij reeds vrijdagmiddag.
Dessertjes maken voor de hele meute is sinds 3 jaar mijn
taak. Liever lui dan moe, heb ik dit jaar de hulp van Magda
Van Hove en Els Maetens ingeroepen, one happy family. Bij
deze wil ik hen bedanken voor hun inzet. Dat de ‘Van Hove
Sisters’goed werk hadden geleverd, staat buiten kijf : alles was
op. Maar we lopen
vooruit op de zaken.
Zaterdag was het
immers zover. Eerst
dachten we dat we
verkeerd waren
gereden, maar nee,
de Zates was zowaar
omgetoverd tot een
4 sterren restaurant.
De opkomst bleek
dit jaar iets minder
dan andere jaren, was het te wijten aan Valentijn?
Ikzelf heb bloemetjes gekregen en een liefdevol geschenk.
In ruil daarvoor ga ik mee naar het ledenfeest op Valentijn.
Bovendien, volgens Tuur zijn speech op ons trouwfeest, ben
ik niet alleen getrouwd met Filip, maar ook met de club.
Was polygamie niet verboden in België? Al bij al, ik zou het
ledenfeest voor geen geld ter wereld meer willen missen.
Het koud buffet en de show-cooking werden verzorgd door
traiteur J&L catering. Niets dan lof over deze mensen.
Iedereen heeft zijn buikje goed kunnen vullen en goed
nagespoeld met drank.
Dit jaar werd de muziek verzorgd door een andere dj, wat
meteen een hit bleek te zijn. Alle kaloriën die we deze avond
naar binnen hadden gespeeld, hebben we er terug afgedanst.
Alle ingrediënten voor een leuke en ontspannende avond
waren aanwezig, ik heb er ongelooflijk van genoten, en hoop
voor jullie hetzelfde. Afspraak volgend jaar?
Hildeke
Klefferaar 17
WANDELEN
Avondwandeling
15 Mei 2004
Op zaterdag 15 mei maken we een avondwandeling in het
natuurreservaat ‘De Walenhoek’.
Dit natuurreservaat ligt in een oude kleiput in Niel
(Hellegat) en is eigenlijk maar een boogscheut verwijderd
van Ruisbroek (aan de andere kant van de Rupel).
De wandeling wordt geleid door een natuurgidsvogelkenner.
We krijgen de gelegenheid om tal van zangvogels te leren
kennen. De Walenhoek is immers de broedplaats van de
nachtegaal, de blauwborst, de ijsvogel, ….
Deze wandeling loopt over wandelpaden en is geschikt
voor gezinnen met jonge kinderen.
Nadien is er gelegenheid tot gezellig napraten in de
cafetaria/tentoonstellingsruimte van natuurcentrum ‘De
Paardenstal’ (een restant van een vroegere steenbakkerij).
Samenkomst om 19.30 u. aan de parking
Einde wandeling: 21.30 u.
De Walenhoek ligt in het gehucht ‘Hellegat’ in de kleiputten
van Niel.
Na de Rupeltunnel afrit Boom nemen.
Bovengronds de A-12 richting Antwerpen nemen.
Aan het kruispunt met supermarkt Delhaise: linksaf
Derde straat linksaf – richting industriegebied
‘Krekelenberg’
Rechtdoor het industriegebied tot T-kruispunt.
Aan het T-kruispunt rechtsaf, richting Niel
De eerste scherpe bocht links mee volgen
Na 100 m op je rechterkant : parking (nog voor je Hellegat
binnenrijdt)

SPORTKLIMMEN
Belgisch kampioenschap
Junioren
6 maart 2004
Zaterdag 6 Maart 2004 ging te Klimax het Belgisch kampioenschap
Junioren door. Een wedstrijd waar een deel van
onze jeugdige klimmers al lang naar uitkeken. Ze waren
onder leiding van Christian Rolfs hunzelf
al maanden aan het voorbereiden, om hier
een zo goed mogelijk resultaat neer te kunnen
zetten. De vier beste per reeks mogen
namelijk meedoen aan de Europese beker,
een beloning die de extra inspanningen
meer dan waard is. En dat de extra inspanning
resultaten heeft opgeleverd, is direct
af te leiden uit de resultaten. 3 podiumplaatsen,
en 4 maal de 4de plaats is zeker
niet slecht. David Leduc eindigde tweede
nadat zijn voet ongelukkig van de steun
weggleed, en Sam Van Den Driesche miste
nipt de laatse pas, een explosieve jump. Eén
enkele haalde die greep, een ander deed het
even goed als hem. Maar door een mindere
prestatie op de selecties eindigde Sam
derde. Met enkele foto’s en de resultaten
laten we u meegenieten van de wedstrijd.
Klefferaar 18
Meisjes kadetten
4. Steenackers Katie
5. Schampaert Dorien
6. Burm Charlotte
Meisjes miniemen
3. Vanderbeke Eline
Jongens juniors
4. Meeus Matthias
8. Somers Jan
Jongens kadetten
4. Van Lent Koen
8. Dedecker Vincent
9. Meeus Jonas
Jongens miniemen
3. Van Den Driessche Sam
5. Dedecker Kristof
11. Van der Vreken Hannes
12. De Wit Tim
14. Dierck Nicolas
Jongens benjamins
2. Leduc David
4. Wyn Yannick

Zoals ondertussen weer enkele jaren de gewoonte, slaan we
deze zomer onze tenten op van 24 tot 31 juli. Dit jaar viel
de keuze op Val Maggia, vlakbij Locarno (Lago Maggiore)
in Ticino (Tessin), Zwitserland. In het vlakbijgelegen Ponte
Brolla is een ruime keuze aan rotsklimmogelijkheden voor
iedereen. De vallei heeft 700km wandelpaden! Nu nog de
juiste kaart…..
Wat kan je verwachten van een zomertreffen van BVKB?
Eigenlijk kan je het zo zien: je kampeert gewoon op een
camping,zorgt voor je eigen eten en afwas, betaalt voor je
plaats… alleen is de kans dat je buren ook lid zijn van
BVKB nogal groot….. Je kan overdag aansluiten bij een
wandeling of je eigen wandeling uitstippelen, klimmen met
andere liefhebbers, één van de bezienswaardigheden in de
buurt bezoeken, of je nestelt je met een boek op een steen
bij de rivier en laat ondertussen de zon z’n werk doen. ’s
Avonds kan je terecht in de Klamix, het mobiele reiscafé van
BVKB. De club zorgt voor een infopakket en klimmateriaal.
PS: de beoogde camping ‘piccolo Paradiso’ in Avegna heeft
geen bungalows o.i.d. te huur…
Heb je interesse om erbij te zijn? Kom dan op maandag 29
maart om 20u. naar dorpshuis Paepenheide in Breendonk.
Of laat iets weten aan Lief Verbeeck 03/899 52 81 of
liefpje@hotmail.com.
Maar niet alleen in de zomer trekt BVKB de bergen in.
Tijdens het onze-heer-hemelvaart weekend (woensdag 19
mei tot zondag 23 mei) is het al een jarenlange traditie dat
enkele moedige van BVKB ergens in Europa een bergtop
beklimmen. Waar we dit jaar naartoe trekken komt u te
weten op de infovergadering die zal doorgaan op donderdag
29 april om 20 uur te Klimax.
Meer info:
Koen De Laet
Koen.DeLaet@bvkb.be
Tel: 0475/26.50.32
.
CLUBACTIVITEITEN
Info-vergadering
zomertreffen - Meibeklimming
Klefferaar 19
Zaterdag 13 maart ging te Altitude CCM (Braine l’Alleud)
het Belgisch kampioenschap moeilijkheidsklimmen door.
Maar liefst 31 mannen en 8 vrouwen streden voor de titel.
Dit jaar niemand aanwezig van de militaire ploeg, en dit
door het plotse overlijden van Pierre Jonkers. Al vlug bleek
dat de routes van een iets te eenvoudige aard waren, want
maar liefst 25 mannen topte hun eerste route (7b). De tweede
route beloofde niet veel beters, deze 7c route werd door 12
deelnemers getopt. Bij de vrouwen loopt het niet veel beter,
7 van de 8 dames topt de eerste 7a, de 7b wordt door 5 van
hun getopt. Met deze resultaten wordt de finale ingezet, 20
mannen en 5 vrouwen gaan door. De heren moeten een 8a
bedwingen, een zeer lange route die door heel de overhang
van de wand traverseert. Maar om alles wat spectaculairder
te maken naar het publiek toe, wordt er halverwege de route
een mogelijkheid voorzien om je kniën te klemmen achter
een greep, waardoor de klimmers ondersteboven kunnen
hangen, met al hun gewicht op de benen. Dit levert enkele
spectaculaire beelden, maar jammer genoeg rust iedereen
hier zolang dat ze volledig recuperen van de eerste helft.
Tot overmaat van ramp gaat de route verder, met de ene
rustpas na de andere. Een eenvoudige uitklim (toch voor dit
niveau) maakt dat maar liefst 9 mannen de top halen, al de
rest sneuvelt een paar grepen voor het einde. Bij de vrouwen
loopt de finale iets beter, de meesten raken vrij hoog, maar
vallen op verschillende plaatsen uit de route. Toch ook hier
twee dames die erin slagen om tot boven te raken. Zij krijgen
de 8a als superfinale, de reusachtige rustpas wordt echter eerst
verwijderd. Allebei raken ze vrij ver, en met minder dan een
greep verschil wordt het hier beslecht. De superfinale voor de
mannen (8b) moet echter nog gebouwd worden, wat voor mij
de doorslag gaf om eens huiswaarts te keren. Een wedstrijd
van over de twaalf uur is meer dan lang genoeg, en met 9
superfinalisten en een route die nog gezet moest worden, was
de duur van deze wedstrijd toch iets teveel van het goede
voor mij. Er kan wel gezegd worden dat het publiek vele uren
klimmen konden bewonderen voor de 3 Euro inkom die ze
betaald hadden.
Het resultaat voor onze BVKB leden
MANNEN
3 Van Driessche Frederik
26 Vervoort Dirk
VROUWEN
7 Steenackers Katie
Top Filip
SPORTKLIMMEN
Climb 2004 Senioren
13 maart 2004

Voorzitter, Klimax verantwoordelijke
Tuur Ceuleers C.Verschaevestraat 31 2870 Breendonk 03/886.43.83
Tuur.Ceuleers@bvkb.be
PR, Ondervoorzitter, Special Events
Koen De Laet Biezenstraat 1 2880 Bornem 0485/84.09.73
Koen.DeLaet@bvkb.be
Secretaris
Machteld Van Duynslaeger Nieuwelaan 119.4 1853 Grimbergen 0485/84.09.73
Machteld.VanDuynslaeger@bvkb.be
Penningmeester
Johny Van Lent Riddermoerstraat 8 2880 Bornem 03/889.37.87
Johny.VanLent@bvkb.be
Verantwoordelijke begroting
Anne Aerts J.Hammeneckerstr. 30 2870 Breendonk 03/886.60.85
Anne.Aerts@bvkb.be
Jeugdklimmen & Materiaal
Hendrik Peeters Groenstraat 63b 2870 Breendonk 03/886.16.14
Hendrik.Peeters@bvkb.be
Jongerenwerking
Michael Prinsen Kapelstraat 6 2870 Puurs 0472/87.57.50
Michael.Prinsen@bvkb.be
Feestverantwoordelijke
Mit Borghijs J.Hammeneckerstr. 27 2870 Breendonk 03/886.59.69
Mit.Borghijs@bvkb.be
Klefferaar & website
Filip Top De Buisseretlaan 7 2870 Breendonk 0496/26.11.46
Filip.Top@bvkb.be
Klimmen
Marc D’Hooge Vinkenlaan 10 2880 Bornem 03/889.95.15
Marc.Dhooge@bvkb.be
Coördinatie opleidingen
Eric Burm St.Amandsesteenweg 384 2880 Bornem 03/889.22.17
Eric.Burm@bvkb.be
Arikels Klefferaar Redactie Klefferaar
Met artikels kan je terecht bij:
klefferaar@bvkb.be
Bestuur
de Buisseretlaan 7 2870 Breendonk - Puurs
Zwarte brievenbus in KLIMAX
algemene inlichtingen
Filip Top 0496 26 11 46 filip.top@bvkb.be
Klefferaar 20
Redacteur
Top Filip
Vormgeving
Jan Morel
Verdeling
Marc D’Hooge

MAART
Zo 14 Klimschool Marche-Les Dammes
Ma 15 Hooggebergtecursus Weerkunde
Za 20 Klimschool technische eindproef Marche-Les-Dammes
Zo 21 3de jaar klimschool buitenmuur Renaat Muys (10 uur - 16 uur)
Ma 22 Hooggebergtecursus Weerkunde
Di 23 Studentenkampioenschap te Klimax
Zo 28 Open klimdag te Dave
APRIL
Za 03 Hooggebergtecursus Klettersteig
Zo 04 Hooggebergtecursus Oriëntatie
Zo 04 Namiddagwandeling
Zo 11 Paaswandeling Engeland
Ma 12 Paaswandeling Engeland
Di 13 Paaswandeling Engeland
Wo 14 Paaswandeling Engeland
Do 15 Paaswandeling Engeland
Vr 16 Paaswandeling Engeland
Za 17 Paaswandeling Engeland
Zo 18 Paaswandeling Engeland
Vr 23 Goldfinger
Za 24 Goldfinger
Zo 25 Open klimdag te Beez
MEI
Za 02 3de jaar klimschool Marche-Les-Dammes
Zo 09 Klimschool Yvoir
Za 15 Avondwandeling
Za 15 The north-face A5 dag
Zo 16 1ste jaar klimschool buitenmuur Renaat Muys
Wo 19 Meibeklimming
Do 20 Meibeklimming
Vr 21 Meibeklimming
Za 22 Meibeklimming
Zo 23 Meibeklimming
Zo 30 Open klimdag Freyr
JUNI
Zo 06 Klimschool Durnal
Za 19 Open klimdag
Zo 20 Monitorendag VBSF
Za 26 Klimmuurfeest
Agenda BVKB
kort nieuws
Zo 27 Open klimdag Corphale
Klefferaar 21
Negen maanden zaten we te broeden
we hadden wel een vermoeden
nu zijn we superblij want
JADE
kroop uit haar ei !
op 9 januari 2004
Dit melden ons Patrick
Vermeeren en Heidi Soet.
Dinsdag 23 maart gaat te
klimax het Vlaams Studenten
Kampioenschap door.
Iedereen is altijd welkom
om te komen supporteren,
zij die op hogeschool of
universiteit zitten kunnen
altijd deelnemen.
Meer info op:
www.vbsf.be
www.belgischealpenclub.be
www.vssf.net
Zoals u in dit nummer
al kon lezen organiseert
BVKB dit jaar de eerste
manche van de wereldbeker
klimmen. Speciaal voor deze
gelegenheid werd de Klimax
website volledig omgevormd.
Wenst u ticketten voor dit
evenement, surf dan snel naar
www.klimax.be. Maar wacht
niet te lang, een groot deel
van de kaarten zijn immers al
de deur uit.
Het systeem om de sleutel
van onze buitenmuur te
verkrijgen wordt herbekeken.
Het bestuur hoopt u spoedig
een oplossing te kunnen
voorleggen, voor updates over
dit item houdt u het best de
website in het oog.

Periodiek tijdschrift - Tweemaandelijks Maart 2004
Verantwoordelijke uitgever: Tuur Ceuleers
C.Verschavestraat 31
2870 Puurs
Kantoor van uitgifte: 2870 Puurs
Klefferaar 22
België-Belgique
P.B.
2870 PUURS
8/5157