Nieuwsbrief maart 2012 Deel 4 Het eindspel is begonnen Nu komt ...

Nieuwsbrief maart 2012
Deel 4
Het eindspel is begonnen
Nu komt het erop aan!
*
‘Wij moeten in staat zijn alle oppositie uit te schakelen
door het buurland van het land
dat het waagt tegen ons in verzet te komen
dat land de oorlog te verklaren.
Zouden deze buurlanden echter op hun beurt besluiten
zich te verenigen tegen ons,
dan zal ons antwoord zeker een wereldoorlog zijn.’
Uit: Protocol 7
Ineenstorting van de wereldeconomie: opmaat tot een derde wereldoorlog?
Dat de catastrofale gebeurtenissen in de wereldeconomie niet zomaar zijn ontstaan, maar gepland zijn, is
uitvoerig beschreven in de vorige delen van deze Nieuwsbrief. Binnen de machtselite werkt een aantal
spindoctors, adviseurs, specialisten en vooral economen en speculanten nauw met elkaar samen. Zij staan in
verbinding met de grote banken, die weer hún adviseurs, spindoctors en specialisten bij regeringen, grote
organisaties, zoals de VN, universiteiten, allerlei stichtingen en denktanks hebben. Ondergronds zijn ze
verbonden door het old boys network, geheime genootschappen en loges.
Hoe zit dit netwerk in elkaar, hoe en waar komen bepaalde besluiten tot stand en waartoe leiden die?
‘De bestuurders zullen wij uitzoeken onder mensen die wij geschikt achten vanwege hun slaafse houding. Ze
zullen geen ervaring hebben in de kunst van het regeren en daardoor gemakkelijk tot pionnen in ons schaakspel
worden gemaakt in handen van onze wetenschappers en wijze raadgevers – specialisten die van jongs af aan
getraind zijn om de hele wereld te regeren. Zoals u inmiddels weet, hebben deze specialisten zich de
noodzakelijke kennis van de kunst van het regeren eigen gemaakt uit onze politieke plannen, het bestuderen van
de geschiedenis en de observatie van alle gebeurtenissen die zich voordoen.’
Uit: Protocol 2
Van ‘de Verenigde Staten van Europa’ tot Europese Unie
‘We zullen een wereldregering krijgen, of we het willen of niet.
De enige kwestie is om te weten of de wereldregering met toestemming
of door strijd geïnstalleerd zal worden.’

James Paul Warburg (1896-1969)
(topbankier en lid van de CFR in een toespraak
voor de Senaat van de VS, 7 februari 1950)
De Europese Unie (EU), die gecreëerd werd buiten de besluitvorming van de burgers om, is nu tijdelijk
‘gewond’ door de kritieke situatie in Griekenland en in enkele andere ‘economisch zwakke landen’. Maar ze zal
uit haar as herrijzen en dan in een uiterst snel tempo een aantal wetten tot stand brengen, die ons onze vrijheid
volledig zullen ontnemen. Zoiets kan echter alleen lukken als er sprake is van een ernstige crisis, een dreigende
ineenstorting van de wereldeconomie bijvoorbeeld, waardoor een toestand van totale chaos kan ontstaan. En
vanuit die chaos kan dan de lang voorbereide fascistische nieuwe wereldorde worden ingesteld. De EU is slechts
een middel om te komen tot de reeds lang geplande wereldregering, een wereldleger en een wereldreligie.
Vanzelfsprekend zal er daarna één leider zijn die deze nieuwe wereldorde bestuurt en controleert. De mens zal
dan een horige, lijfeigene, onderdaan, kortom een slaaf geworden zijn van hen die geen mededogen en liefde
kennen, maar een tomeloze begeerte naar macht, geld, goederen en grondstoffen.
Een ‘Verenigd West-Europa’ leek na de Tweede Wereldoorlog dé oplossing voor de Koude Oorlog tussen het
kapitalistische Westen en de communistische Sovjet-Unie en haar satellieten. Het Amerikaanse Marshallplan,
genoemd naar de Amerikaanse legergeneraal en Nobelprijswinnaar voor de vrede, George Catlett Marshall
(1880-1959), die vanaf 1947-1949 minister van buitenlandse zaken was, omvatte een uitgebreid
herstelprogramma voor Europa. Aan de wieg van de realisatie van het Marshallplan stond Dean Acheson (die
aan de Yale University en de Harvard Law School zijn studies had gedaan), met op de achtergrond David
Rockefeller, oprichter van de Council on Foreign Relations (CFR). Acheson was de vierde minister van
buitenlandse zaken onder president Harry S. Truman (1884-1972). Hij was bevriend met de toenmalige
Nederlandse minister van buitenlandse zaken, Dirk Stikker, en diens voorganger Eelco van Kleffens. In 1962
ontmoette Acheson prinses Beatrix op een Bilderbergconferentie. In 1952 had hij koningin Juliana begeleid
tijdens haar eerste staatsbezoek aan de VS, waar ze op 3 april van dat jaar een toespraak hield voor het Congres
te Washington. (Geluidsfragmenten toespraak) Stikker vond de inhoud van de lezing te ‘dromerig’. Acheson, die
sympathiseerde met Soekarno, zette Nederland onder druk om de onafhankelijkheid van Indonesië op 27
december 1949 te erkennen. (Lees ook Elsevier over Acheson)
Dean Acheson ondertekent het NAVO verdrag namens de VS
Door het Marshallplan kreeg West-Europa niet alleen financiële steun voor de wederopbouw, maar konden de
VS, via de CFR en andere organisaties, invloed uitoefenen op de totstandkoming van dit ‘Verenigd West-

Europa’, dat stap voor stap zou uitmonden in de EU. Vanzelfsprekend maakte het Marshallplan de Europese
landen schatplichtig aan de VS. Niet alleen vanwege de rente op de langlopende leningen, maar vooral door de
snel toenemende invloed van de VS, in het bijzonder van de bankiers van Wall Street, op het opkomende
Europa, dat in een door hen gewenste richting werd gemanoeuvreerd.
Manipulatie via de stap voor stap methode
De grote promotor van ‘de Verenigde Staten van Europa’ was de invloedrijke spoorwegindustrieel en
Amerikaanse ambassadeur in Engeland, W. Averell Harriman, bevriend met de Rothschilds en vele andere
vermogende invloedrijke mensen.
Econoom en historicus Antony Sutton ontdekte de naam van W.A. Harriman op de aan hem in het geheim
overhandigde ledenlijst van The Order, het beruchte geheime genootschap (ook Skull & Bones genoemd), dat
een wereldwijde invloed heeft.
WA Harriman Beeldmerk van The Order
De familie Bush en nog een aantal machtige steenrijke families, zoals de Whitney’s en de Bundy’s, zijn er lid
van, terwijl de Rockefellers een nauwe relatie met The Order onderhouden. Harriman had uitstekende contacten
met de Brown Brothers (bankiers en lid van The Order) en Prescott Bush, de vader van Bush senior, die
zakenpartner was van de Brown Brothers.
Vanuit The Order lopen lijnen naar bankiersfamilies als Guggenheim, Schiff en Warburg, naar diverse Illuminati
en de Engelse equivalent van The Order, The Group. (Antony Sutton, An Introduction to the Order, 1986 3 , blz.
24-28; zie ook mijn boek Het huis op de rots gebouwd, 2010, blz. 128-143)
Skull and Bones met links naast de klok George W Bush
Stap voor stap ontstond wat we nu de Europese Unie (EU) noemen, in de jaren vijftig begonnen als de Europese
Economische Gemeenschap (EEG).
Was de EEG nog een vrijhandelsgebied, in 1962 rijpte het idee van een Europese muntunie. In 1967 werden de
EEG, EGKS (Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal: het eerste West-Europese samenwerkingsverband,

opgericht in 1952) en Euratom (Europese Gemeenschap voor Atoomenergie) samengevoegd tot de Europese
Gemeenschap (EG). Vanaf 1992 spreken we van de EU. In 2002 werd de euro als gemeenschappelijke munt
ingevoerd.
Tijdens dit hele proces naar deze ‘superstaat’ werd stapsgewijze de inbreng van de burger uitgeschakeld en de
Europese Centrale Bank (ECB) opgericht om de macht over de financiën te concentreren. Zo is een
ondoorzichtige organisatiestructuur ontstaan, waarbij er steeds meer buiten de nationale parlementen om
geregeld wordt door een snel groeiend ambtenarenapparaat vanuit vooral Brussel.
Van EGKS naar EU
Een gedrocht
Wat bedoeld was als een sociaal-economisch samenwerkingsverband in elkanders belang groeide uit tot een
gedrocht met steeds meer autoritaire trekken. Parallel aan ‘de Verenigde Staten van Europa’ was de machtselite
bezig met het realiseren van een Amerikaanse Unie, een Stille Zuidzee Unie en een Afrikaanse Unie, waarbij de
bevolking evenmin betrokken werd en waarbij eveneens van boven af structuren en wetten werden opgelegd.
Zonder schokkende gebeurtenissen of revoluties komen dit soort monsterstaten niet tot stand. Zonder
manipulaties, leugens en bedrog kan een gedrocht niet ontstaan. Immers, een gedrocht heeft zijn wanstaltige
vorm te wijten aan het voorbijgaan aan natuurlijke groeiprocessen. Na bepaalde tijd ruimt de natuur een dergelijk
organisme onverbiddelijk op door een proces van implosie.
Schumann, Monnet, Kohnstamm en de Bilderbergclub
Achter de totstandkoming van de EEG stonden vooral mensen als de Franse socialistische premier, Robert
Schuman, en Jean Monnet, zoon van een Franse cognachandelaar. Samen met de Oostenrijkse graaf Richard N.
Coudenhove-Kalergi en de Poolse socialist Joseph Retinger, die de European Movement oprichtte, steunde
Monnet de uit Duitsland afkomstige prins Bernhard zur Lippe Biesterfeld om, mede op initiatief van David
Rockefeller, de Bilderbergclub op te richten. De totstandkoming van de EU is ondenkbaar zonder de
Bilderbergclub. Lees ook op wijwordenwakker.org...
In 1923 schreef Coudenhove-Kalergi zijn boek Pan Europa, dat opriep tot de Verenigde Staten van Europa. Een
goede vriend van zijn vader was Theodor Herzl, die met zijn boek Der Judenstaat (1896) aan de basis staat van
het zionisme.
In 1910 vertrok Monnet naar Canada en kwam in contact met de Hudson Bay Company en de Lazard Brothers
Bank. Monnet was een belangrijke vertegenwoordiger van de machtselite. Hij onderhield goede contacten met
regeringsleiders, zoals Franklin Delano Roosenvelt (FDR), die familiewortels in Nederland heeft en samen met
zijn vrouw bevriend was met leden van het Nederlandse koningshuis.
Voor zijn inzet bij de totstandkoming van de EGKS ontving Monnet de Wateler Peace Prize en een bedrag van 2
miljoen francs uit handen van de machtige Carnegie Foundation. Naar buiten toe zet deze stichting zich in voor
vrede, maar bevordert in werkelijkheid de nieuwe wereldorde. Ze werkt nauw samen met de familie Ford en de
Rockefellers.
De Ford Foundation betaalde voor een groot deel het salaris van Monnet en van de Nederlandse historicus Max
Kohnstamm, die zo’n 25 jaar nauw met Monnet samenwerkte aan de totstandkoming van de ‘Verenigde Staten
van Europa’. Max Kohnstamm, die de geest van het nationalisme had leren kennen in ‘strafkamp Amersfoort’
tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd na de oorlog de particulier secretaris van koningin Wilhelmina en in 1952
de eerste voorzitter van de EGKS. Hij steunde de New Deal, bezocht de Bilderbergconferentie (1972), was
betrokken bij de oprichting van de Trilaterale Commissie (Rockefeller) en onder meer bevriend met Acheson.

Kohnstamm met Wilhelmina en Beatrix
Henry Ford, eigenaar van het automobielbedrijf Ford, was goed bevriend met bankier J.P. Morgan. Ford
financierde Hitlers nationalistische en antisemitische beweging in München en zorgde er persoonlijk voor dat in
iedere nieuwe Ford die van de band rolde een gratis exemplaar van de Protocollen lag. Henry Ford (33ste graad
vrijmetselaar) was lid van de vrijmetselaarsloge Palestine Lodge no. 357 (Detroit) en erelid van de Zion Lodge 1,
de oudste loge in Michigan, waarvan zijn schoonbroer W.R. Bryant voorzittend meester was. Voor zijn
financiële ondersteuning van het nazi-regime ontving Henry Ford het Grootkruis van de Duitse Adelaar (Sutton,
Wall Street and the Rise of Hitler, 1976, blz. 89-97), zoals de oprichter van IBM, Thomas Watson, van Hitler het
‘kruis van verdienste’ ontving. (Marcel Messing, Worden Wij Wakker?, 2007 4 , blz. 78)
In het boek Jean Monnet and the United States of Europe schrijven Merry en Serge Bromberger, bewonderaars
van Monnet:
‘Langzamerhand, zo dacht men, zouden de supranationale autoriteiten onder supervisie van de Europese Raad
van Ministers in Brussel en de Vergadering in Straatsburg alle activiteiten
van het vasteland van Europa besturen. De dag zou komen waarop de regeringen gedwongen zouden worden te
erkennen dat een geïntegreerd Europa een voldongen feit was, zonder enige zeggenschap te hebben gehad in de
beginselen die eraan ten grondslag liggen. Alles wat ze te doen zouden hebben was al deze autonome instituten
te laten opgaan in één federale regering en vervolgens de Verenigde Staten van Europa uit te roepen.’ (z.j., blz.
123)
Jean Monnet, grondlegger van de EU
Wie meer informatie zoekt over hoe de ‘Europese integratie’ stapsgewijze is ontstaan en uiteindelijk uitmondde
in de EU, kan hierover lezen in het boek Tragedy and Hope. A History of the World in Our Time (1966) van een
van ’s werelds meest vooraanstaande historici, Carroll Quigley. Op grond van zijn informatie ziet men des te
beter hoe ‘de droom’ van Monnet, die ‘de vader van Europa’ wordt genoemd, stap voor stap gerealiseerd werd.
Een droom, die wel eens in een nachtmerrie zou kunnen eindigen. Monnet had namelijk vele gezichten.
Het andere gezicht van Jean Monnet
Jean Monnet wist belangrijke handelscontracten los te krijgen voor vrienden in Canada en Frankrijk. Hij
bepleitte al vroeg de introductie van één Europees leger, een rol die de NAVO steeds meer begint te vervullen.
Na de Eerste Wereldoorlog kreeg Monnet een reeks belangrijke functies in economische raden, werd adviseur
van de Ronde Tafelgroep van Lord Alfred Milner (33ste graad vrijmetselaar) en van kolonel Edward Mandell
House (33ste graad vrijmetselaar). Mandell House was topadviseur van president Thomas Woodrow Wilson
(1913-1921), die hem vaak zijn ‘alter ego’ of ‘my second personality’ noemde. Wilson was op de hoogte van een
‘allesomvattende, allesdoordringende macht’ achter de handel en de industrie. (Messing, 2010, blz. 148)
Mandell House was ook betrokken bij het Verdrag van Versailles (1919), waar Rothschild gastheer was.
Bovendien stond hij met David Rockefeller aan de wieg van de VN. Monnet werd dus door de machtselite
uitermate geschikt bevonden om zowel de EEG als de EGKS, die zoals we hebben gezien zijn opgegaan in de
EU, mede te initiëren.

De EGKS, CIA, Truman
‘Zo gaat dat altijd in oorlogstijd. Kijk naar de geschiedenis.
Harry Truman was een uitstekende president (1945-1953).
Hij droeg bij tot de nieuwe wereldorde na de Tweede Wereldoorlog.
En toch vond slechts 23 procent van de Amerikanen hem
een goede president toen hij in 1953, tijdens de Koreaanse Oorlog,
na twee ambtstermijnen afscheid nam.’
Donald Rumsfeld
(oud-minister van defensie van de VS,
in: Knack, 4 januari 2006)
Het idee van Schuman en Monnet om de EGKS van de grond te krijgen, werd ten volle gesteund door John
Foster Dulles, voormalig minister van buitenlandse zaken van de VS en de broer van Allen Dulles. Allen Dulles
was de eerste directeur van de CIA. Hij gaf leiding aan hetMind Control Program MKULTRA, was lid van de
CFR en de Bilderbergclub en advocaat van Prescott Bush, toen deze Hitler-Duitsland financieel steunde. Hij
onderhield goede relaties met IG Farben (Rockefeller) en Dean Acheson, die zich niet alleen sterk maakte voor
het Marshallplan, maar zich als geen ander inzette voor de nieuwe wereldorde. Acheson was de architect van de
NAVO, het militaire bondgenootschap tussen de Verenigde Staten, Canada, de West-Europese landen en
Turkije, dat in het leven is geroepen om later de rol te kunnen vervullen van een wereldleger. Hij was lid van de
Bilderbergclub, onderhield contacten met een aantal leden van The Order en had als topadviseur een grote
invloed op Truman. Zo overtuigde hij Truman dat deze moest interveniëren in de oorlog van Noord-Korea tegen
Zuid-Korea (juni 1950).
Truman, een zeer actief 33ste graad vrijmetselaar, volgde FDR op als de 33ste president van de VS. In het
voorwoord van het vierdelige standaardwerk 10.000 Famous Freemasons (1957) schrijft Truman dat het hem
een groot genoegen is ‘dat de Missouri Lodge of Research vier delen publiceert met biografieën van meer dan
tienduizend vrijmetselaars die hebben bijgedragen tot de geschiedenis van de vrije wereld.’ (1957, blz. III)
Truman had een goede relatie met Wall Street, was de initiator van de National Security Agency (NSA), die met
65.000 mensen in dienst de ‘veiligheid’ van Amerika moet waarborgen door middel van de meest geavanceerde
big brothertechnieken. (Messing, 20074, blz. 102-105). Truman werd vooral bekend vanwege zijn goedkeuring
voor het afwerpen van een atoombom op Hiroshima (‘little boy’, 6 augustus 1945) en een atoombom op
Nagasaki (‘fat man’, 9 augustus 1945). Hij deed dat op aanbeveling van de minister van oorlog Henry Stimson,
lid van The Order. Stimson was al in 1940 minister van oorlog onder president Theodore Roosevelt (1858-1919),
die 32ste graad vrijmetselaar was en de Nobelprijs voor de vrede ontving. De helse atoombommen werden
volgens Stimson afgeworpen ‘voor de vrije wereld’ van de toekomst.
Stimson, die goede contacten onderhield met Acheson, was voor de post van minister van oorlog voorgedragen
door de voormalige president en minister van justitie van de VS, William Howard Taft (1857-1930), zoon van de
bekende Alphonso Taft (1810-1891). Alphonso Taft was oud-minister van oorlog, vrijmetselaar en
medeoprichter van The Order, waar ook William Howard lid van was. (Sutton, 19863, blz. 54-56) William
Howard Taft ontving verschillende inwijdingen in de vrijmetselarij en was betrokken bij de hoeksteenlegging

van het Capitool (14 april 1906), net als president Theodore Roosevelt.
De rol van Einstein
Diverse vooraanstaande natuurkundigen, zoals Albert Einstein (ooit gevraagd minister-president van Israël te
worden, maar er de voorkeur aan gevend wetenschapper te blijven), hebben onder leiding van de Duitse
natuurkundige Robbert Oppenheimer en de Hongaars-Amerikaanse fysicus Edward Teller meegewerkt aan de
ontwikkeling van de atoombom in het zogeheten Manhattan Project.
Einstein met Oppenheimer (links) en Ben Gurion (rechts)
Onbekend voor velen is dat Einstein en Tesla ook hebben meegewerkt aan het beruchte Philadelphia
Experiment, dat de dematerialisatie van de oorlogsboot The Eldridge teweegbracht, met dramatische gevolgen.
Dit experiment was de voorloper van de ‘stealthtechnologie’, die het mogelijk maakt dat schepen en vliegtuigen
onzichtbaar zijn op de radar. (Oliver Gerschitz, VerschluBsache Philadelphia-Experiment, 2008). Einstein was
overigens goed bevriend met Bernhard Baruch (33ste graad vrijmetselaar), voorzitter van het bestuur van de
oorlogsindustrieën, en met J.P. Morgan en de Rothschilds. Weinigen weten dat Einstein het ook goed kon vinden
met Immanuel Velikovsky.
Baruch noemde de atoombom het ‘absolute wapen’, met een verwijzing naar Hitlers ‘Wunderwaffe’. Behalve de
VS heeft tot nu toe geen enkel land een atoombom afgeworpen op een ander land. De VS bezitten ‘officieel’
zo’n 1800 atoombommen, maar beschikken daarnaast over nog veel gevaarlijker wapens, zoals HAARP en
elektromagnetische wapens, die gebaseerd zijn op uitkomsten van de relativiteitstheorie, de kwantumfysica, het
elektromagnetisme (Maxwell) en de veldtheorie. De elektromagnetische wapens, die ook in het bezit van
Rusland zijn, worden scalarwapens genoemd. (Voor literatuur over HAARP en scalarwapens, die alle twee
aardbevingen, veranderingen van het klimaat en van het bewustzijn kunnen manipuleren, verwijs ik naar de
boeken van Nick Begich en Jeane Manning, Angels Don’t Play This HAARP. Advances in Tesla Technology
(2002 7 ), en van Jerry E. Smith, HAARP. The Ultimate Weapon of the Conspiracy (2003 5 ). Over
scalartechnologie schreef Tom E. Bearden het specialistische, maar evengoed lezenswaardige boek
Gravitobiology (2002).
HAARP installatie in Gakona Alaska
De bankiers dagen op
In zijn autobiografie beschrijft graaf Coudenhove-Kalergi hoe hij begin 1924 in contact kwam met baron Louis
de Rothschild, die hem vertelde dat zijn vriend Max Warburg uit Hamburg Pan Europa had gelezen en er zo
enthousiast over was dat hij de graaf meteen 60.000 gouden marken gaf om de ‘beweging’ de komende drie jaar

op te starten. Volgens Coudenhove-Kalergi bleef Max Warburg heel zijn leven in Pan Europa geïnteresseerd. In
1925 werd de graaf in de VS door Warburg voorgesteld aan zijn broer Paul Warburg en aan Bernhard Baruch.
(Eustace Mullins, The World Order, Our Secret Rulers, 1984, blz. 248)
Het boek van Mullins
Bernhard Baruch was goed bevriend met de Lehman Brothers (bankiers en politici), Felix Frankfurter (rechter
van het Hooggerechtshof), de Rothschilds, de Rockefellers en Henry Morgenthau, minister van financiën, allen
verbonden met de internationale Rotschildbanken en het zionistische ‘ideaal’. Zij, en vele anderen, zijn al
decennialang de adviseurs, specialisten of spindoctors rondom de Amerikaanse presidenten.
Morgenthau had overigens voorgesteld om de complete Duitse industrie tot de grond toe plat te bombarderen,
zodat de Duitsers zouden terugvallen tot ‘een plattelandsbevolking’. Dit soort geluiden hoorden we ook uit de
mond van senator Mc Cain toen het om de oorlog in Irak ging en nog niet zo lang geleden uit de mond van de
Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Hillary Clinton toen het om ‘humanitaire acties’ in Libië ging.
Ook met betrekking tot Iran klinken her en der al soortgelijke geluiden.
Baruch had een zeer grote invloed op Franklin Delano Roosevelt (FDR), mede doordat hij een van de
belangrijkste sponsors was voor diens presidentschap en zeer goede relaties met Wall Street onderhield. De
woning van Roosevelt lag vlak naast het CFR-gebouw. Curtis B. Dall, de schoonzoon van FDR, beschrijft in zijn
onthullende boek FDR. My Exploited Father-In-Law over de manier waarop zijn schoonvader gegijzeld werd
door de financiële machtselite. Hij droeg zijn boek op aan de jonge Amerikaanse generatie, als een
waarschuwing.
‘Mogen jullie lering trekken uit het bewust en met aandacht waarnemen hoe bepaalde schaduwkrachten het zo
meedogenloos aanleggen dat hun eigen financiële en ideologische doelstellingen er op jullie kosten op
vooruitgaan. Zij selecteren een groot aantal van onze hoogste regeringsfunctionarissen en bereiden hen voor op
hun verdere politieke loopbaan om ze ten slotte te controleren. Zij beramen de oorlogen en door hun
“buitenlands beleid” sturen ze het erop aan, oorlogsincidenten uit te lokken. Zij gebruiken heel vaak het woord
“vrede” om je te misleiden en trekken zo een aanvaardbaar rookgordijn op om hun werkelijke operaties te
verhullen. Je kunt herkennen wie “ze” zijn. Daarom zeg ik jullie, jonge Amerikanen, wees op je hoede – wees
daadkrachtiger dan mijn niets vermoedende en verdwaasde generatie. Treed naar voren, verdedig onze grote
erfenis van vrijheid en onafhankelijkheid en houd haar levend, voor jezelf en voor hen die na jullie komen.’
(Dall, 1967, blz. 3)
Interludium: Wall Street bepaalt de presidentsverkiezingen
In het eveneens onthullende boek Wall Street and FDR (1975) beschrijft Antony Sutton de nauwe banden van
Franklin Delano Roosevelt (FDR) met de banken van Wall Street, zijn promotie van de New Deal (ook wel ‘new
economic order’ genoemd) en de opkomst van het socialisme in de VS.

Roosevelt
FDR was een zakenpartner van kolonel Edward Mandell House en onderhield uitstekende contacten met de
Warburgs. Roosevelt, die Joodse wortels heeft, was familiair verwant met een derde van zijn presidentiële
voorgangers. Het Amerikaanse presidentschap lijkt meer op een koninklijke dynastie dan op een republiek met
een door het volk gekozen president. Wall Street, verbonden met allerlei lobby’s, geheime genootschappen en
grote bedrijven, bepaalt de verkiezingen. Vroeger en nu. Zonder Wall Street, zegt Sutton, zou FDR geen
president zijn geworden. (blz. 13-15, 22-26, 97-100, 129-134, 161-162, 170- 177, 110-121) Bijna iedere
politicus die zich verkiesbaar stelt voor het ambt van president van de VS weet van tevoren dat als hij president
wordt, hij niet zelf zijn adviseurs kiest. Ze worden hem toegewezen. Een aantal daarvan heeft onder de vorige
president ‘gediend’. De nieuwe president moet zich strikt aan de adviezen van zijn adviseurs houden. Eenmaal
benoemd tot president, heeft hij het volk verraden en een verbond gesloten met diabolische krachten die hem, en
daardoor ook het volk, regeren.
Begin januari van dit jaar barstte het verkiezingscircus in de VS weer los. De republikeinse kandidaten traden in
de arena. Het publiek juichte, joelde en applaudisseerde en overal klonk luid het ‘God bless you’. Maar wie
straks de volgende president zal worden, staat al vast. Het publiek krijgt intussen waar het recht op heeft. Brood
en spelen. De seksschandalen en belijdenissen van senator Herman Cain, de anti-Palestijnse opmerkingen van
Newt Ginrich (33ste graad vrijmetselaar), de corruptieschandalen van Rick Perry, de dreigende taal van Rick
Santorum tegenover Iran en zijn bereidheid om een ‘lange oorlog’ tegen de islam te beginnen.
‘Als ik president word en Iran geen internationale inspecteurs toelaat, dan bombardeer ik de Iraanse
kerninstallaties,’ zei hij begin januari. (Knack, 11 januari 2012) Op uitnodiging van David Horrowitz zei hij in
een toespraak in 2007, dat de islam een godsdienst is die moet worden ‘uitgeroeid’ in een ‘lange oorlog’. ‘We
verkeren in een oorlog waar de theologie de basis van is, zoals we eens in oorlog verkeerden met de
communistische ideologie als basis. We moeten dat begrijpen.’ Om de oorlog tegen de islam te winnen is
Santorum van mening dat we moeten opvoeden, engageren, evangeliseren en uitroeien. In het schaakspel om de
wereld is Santorum kennelijk degene die de oorlogsdreiging richting Iran moet aanwakkeren.
Romney, de mormoonse kandidaat van Wall Street
De meest aanvaardbare republikeinse kandidaat voor Wall Street (voorlopig althans) die straks tegen de
democraat Obama mag uitkomen, is Mitt Romney, oud-gouverneur van Massaschusetts, miljardair en lid van de
mormoonse kerk, ook wel ‘Kerk van Jezus Christus van de heiligen der Laatste Dagen’ geheten. Die kerk is
opgericht door de Amerikaanse prediker en vrijmetselaar Joseph Smith (1805-1844), die van de engel Moroni

een boek (met ‘gouden platen’) zou hebben gekregen dat geschreven is in het Oudegyptisch. Dit boek werd
bekend als het Boek van Mormon en zou het volledige ‘eeuwige evangelie’ en een verslag van de vroegere
bewoners van het vasteland van Amerika bevatten. De kerk van Smith werd bij de stichting vooral gesteund door
banken als Kuhn, Loeb & Comp en de Rotschildbanken, alle sterk verbonden met het zionistische ‘ideaal’.
Romney
Nogal wat mormonen zijn tevens vrijmetselaar. Sommige van hen zijn werkzaam bij de CIA
(mindcontrolprogramma’s). Zij bezitten in Utah (Salt Lake City) een van de grootste databank ter wereld, waar
privé-gegevens van talloze mensen ‘om religieuze redenen’ zijn opgeslagen. Onder de noemer van ‘herdoping’
van talloze mensen die anders volgens de mormoonse filosofie verloren zouden zijn, worden overal ter wereld
adressen en andere gegevens verzameld en in de superdatabank ingevoerd. Onlangs nog werd Anne Frank over
de dood heen door de mormonen gedoopt, tot verbolgenheid van de Joodse gemeenschap.
Mitt Romney, die vergat dat hij wat geld op de Kaaimaneilanden had geparkeerd en daardoor nog ‘achterstallige
belasting’ moest betalen, versloeg inmiddels zijn rivaal Newt Ginrich (33ste graad vrijmetselaar).
De kwestie Israël: Newt Ginrich, Adelson, Perle en Netanyahu
Newt Ginrich onderhoudt goede contacten met hypotheekverstrekker Freddy Mac, die rommelkredieten
verschafte aan mensen die hun lening niet konden terugbetalen en daardoor mede verantwoordelijk is voor de
beurscrash van 2008. Begin januari verklaarde Ginrich nog dat ‘het Palestijnse volk een uitgevonden volk’ is.
Hij deed deze uitlating nadat hij een bedrag van vijf miljoen dollar ontvangen had van Sheldon Adelson, een
groot supporter van Israël en het zionisme.
Adelson is bevriend met Benjamin Netanyahu, die vanuit Israël krachtig op de oorlogstrom roffelt om Iran
binnen te vallen. Als dat gebeurt, bijvoorbeeld na een mogelijke val van Syrië, verkeert de hele wereld in groot
gevaar en hangt de dreiging van een derde wereldoorlog boven ons hoofd. In het laatste deel van deze
Nieuwsbrief komen we hierop terug.
Netanyahu onderhoudt al lange tijd een hechte vriendschap met Richard Perle, die werkzaam was bij de
Israëlische wapenfabrikant Soltam voordat hij in dienst trad bij het Amerikaanse ministerie van defensie
(Pentagon).
Soltam verkoop op een beurs
Perle is een van de samenstellers van het PNAC-programma. Hij is lid van diverse rechtse denktanks en
voorzitter van de rechtse denktank American Enterprise Insititute (AEI), waar ook Lynne Cheney lid van is.
Lynne, de vrouw van voormalig vice-president Dick Cheney (onder G.W. Bush), zat tot februari 2001 in de
directie van Lockheed Martin, de Amerikaanse (militaire) vliegtuig- en wapenindustrie. Ook Ayaan Hirsi Ali
ging na haar vertrek uit Nederland werken bij het AEI.
Perle was een van de belangrijkste spindoctors met betrekking tot de oorlogen in Irak. Hij is adviseur van de
lobbyfirma van Douglas J. Feith, voormalig vice-minister van defensie. D.J. Feith zat samen met mensen als
Elliot Abrams, John Bolton, David Frum, John Negroponte en William Kristol in de PNAC-denktank, allen

neoconservatieve haviken met zionistische sympathieën. (Messing, 2007 4 , blz. 48, 64)
Voordat de eerste oorlog in Irak uitbrak gaf Perle cliënten van Goldman Sachs adviezen over beleggingen in
Irak.
Perle is tevens lid van de Defense Policy Board, waar ook Henry Kissinger bij aangesloten is.
Henry Kissinger en een van zijn uitspraken
Perle heeft een zeer groot netwerk op het gebied van defensie, wapenleveranties, politieke en financiële lobby’s.
Onder zijn beleid stegen de wapenleveranties aan Israël aanzienlijk.
Als een van de belangrijkste adviseurs van Netanyahu heeft Perle de zionistische doeleinden altijd krachtig
gesteund. In het in 1996 verschenen rapport A Clean Break: A New Strategy for Securing the Realm, dat zes
maanden voor de oorlog in Irak verscheen en is samengesteld door het Israëlische Institute for Advanced
Strategic and Political Studies, kunnen we de uitgesproken visie van Perle vinden. (‘Playing Skitties with
Saddam’, in: The Guardian, 3 september 2002) In het rapport wordt Israël (lees: Netanyahu) opgeroepen
‘voortgang te maken met zijn strategische omgeving’. Van het Pentagon kreeg Perle de bijnaam ‘Prince of
Darkness’. Netanyahu overigens kreeg voor zijn verkiezingscampagne veel geld uit de VS, met name van
sympathisanten van het zionisme.
Een boek dat Adelson wellicht inspireerde is dat van Avi Lipkin (eigenlijke naam: Victor Mordechai), Is Fanatic
Islam a Global Threat? (1995) Lipkin, geboren in de VS, diende in het Israëlische leger en was verbonden met
het persbureau van de voormalige premier, Yitzhak Shamir. Zoals een andere voormalige premier, Menachim
Begin, betrokken was bij de bekende terroristische groep Irgun en later de Nobelprijs voor de vrede ontving
(zoals Henry Kissinger en Jasser Arafat), zo was ook Yitzhak Shamir betrokken bij terrorisme toen hij hoofd van
de Mossad was. Nog een andere voormalige premier, Yitzhak Rabin, werd als groot vredesstichter geëerd nadat
hij in 1995 vermoord was. Ook hij was betrokken bij terroristische daden voordat hij premier werd. Nogal wat
voormalige Israëlische premiers waren felle aanhangers van het zionisme en hadden wortels in het oude
Khazaria, waarover later meer. Dat geldt ook voor de huidige premier, Netanyahu. Inmiddels is er een groeiend
aantal inwoners van Israël, dat een geheel andere politiek voorstaat, waarin verdraagzaamheid, dialoog en
geweldloosheid prevaleren.
Banken, bedrijven, brood en bommen
FDR en Winston Churchill, die zich ook sterk maakten voor de ‘Verenigde Staten van Europa’, waren met elkaar
verwant (Sutton, 1975, blz. 19-20). De overgrootvader van FDR, James Roosevelt, richtte in 1784 de Bank of
New York op (blz. 22) en Paul Warburg was het brein achter de FED.
Paul Warburg stamt af van de bankiersfamilie Oppenheim (waar Mayer Rothschild gewerkt heeft) en is
zakenpartner van bankiershuis Kuhn, Loeb & Co. Paul Warburg was ook directeur van IG Chemical Corp., of,
zoals Sutton het noemt, van American IG Farben (1976, blz. 146-147 en 153-161), de Amerikaanse tak van het
machtige IG Farben in Duitsland, waar prins Bernhard een tijd werkzaam was, nadat hij achttien maanden
gediend had bij de SS. (Sutton, 1976 blz. 39; bij auteurs als J.G. Kikkert, Ton Biesemaat, Cees Fasseur, Hans
Daalder, en Gerard Aalders kan men meer informatie over prins Bernhard en de Oranjes vinden.)
IG Farben, dat tijdens de Tweede Wereldoorlog niet gebombardeerd mocht worden, was een van de steunpilaren
van Hitler-Duitsland. Verbonden met Standard Oil in New Jersey (Rockefeller) produceerde IG Farben Zyklon-
B-gas om Joden te vergassen in de concentratiekampen (reeds beschreven in deel 1 van deze Nieuwsbrief).
Diverse andere grote Amerikaanse bedrijven financierden Hitler, zoals General Electric. (Sutton, 1976, blz. 99-
114)

Winston Churchill
Maar ook in Europa waren er diverse bedrijven die geen zuivere rol hebben gespeeld met betrekking tot nazi-
Duitsland. Zo bracht Marcel Metze, auteur van het boek Anton Philips, 1874-1951. Ze zullen weten wie ze voor
zich hebben, in een radio-uitzending van Argos (25 februari jl.) naar voren dat uit lang verborgen rapporten van
het OSS (Office of Strategic Services, de voorloper van de CIA) duidelijk blijkt dat Philips uit eigenbelang zowel
met Amerika als met Hitler-Duitsland samenwerkte. Uit het OSS-rapport kwam zelfs naar voren dat Philips ‘als
een gevaar voor de geallieerden’ werd gezien.
Ook bedrijven als Siemens, de Duitse staalmagnaat en bankier Fritz Thyssen (die de nazi’s financieel steunde en
nauwe relaties onderhield met W.A. Harriman Company, New York, die op haar beurt zowel Hitler als Lenin en
Trotsky steunde) en Brown Brothers (mede opgericht door de Rothschilds) hebben zich schuldig gemaakt aan
collaboratie met de nazi’s.
Zolang de mammon (de geldduivel) de mensheid regeert, zullen banken, bedrijven, brood en bommen ten
nauwste met elkaar vervlochten blijven.
Hitler: afstammeling van de Rothschilds?
In Thyssens boek I Paid Hitler (waarin wordt beweerd dat het door Thyssen geschreven is, alhoewel hijzelf het
auteurschap ontkent) staat de niet-gestaafde bewering dat Hitler een onwettig kind zou zijn van de familie
Rothschild. Hitlers grootmoeder, mevrouw Schickelgruber, die dienstbode was in het huishouden van de
Rothschilds, zou daar zwanger zijn gemaakt. Deze bewering wordt echter tegengesproken in het boek van
Eugene Davidson, die verwijst naar de familie Frankenberger en niet naar de Rothschilds. (Sutton, 1976, blz.
103)
David Icke
David Icke onderzocht deze kwestie in zijn boek The Biggest Secret. (2000 5 ) Hij haalt daarbij het boek The Mind
of Hitler van de psychoanalyticus Walter Langer aan, die schrijft dat Alois Hitler, de vader van Adolf, de
onwettige zoon was van Maria Anna Schicklgruber [hier is sprake van Schicklgruber en niet van Schickelgruber]
en niet de zoon van een zekere Johann Georg Hiedler. Volgens een Oostenrijks document zou Maria Anna
Schicklgruber in Wenen hebben gewoond toen ze zwanger werd. Ze was toen dienstbode in het huis van baron
Rothschild. Meteen nadat de familie Rothschild ontdekte dat ze zwanger was, werd ze naar huis gestuurd, waar
Alois geboren werd. Walter Langer had deze informatie ontleend aan Inside The Gestapo (1940), een publikatie
van Hansjurgen Koehler, een hoge Gestapo-officier. De Oostenrijkse kanselier Dolfuss had onderzoek laten doen
naar Hitlers achtergrond in de archieven. Koehler had een exemplaar van de Dolfuss-documenten ingezien, dat
hem gegeven was door de SS’er Heydrich, hoofd van de Sicherheitsdienst van de SS. Koehler schreef dat het
Hitlerdossier ‘zo’n grote opschudding veroorzaakte, dat geen enkel dossier ter wereld ooit veroorzaakt heeft’.
(blz. 511)
Aangezien Hitler in Oostenrijk geboren was [in Braunau-sur-Inn] kon de kanselier alle persoonlijke gegevens en
familiegegevens (geboortebewijs, politieregistratiekaarten, akten, enzovoorts) van Adolf Hitler boven tafel
krijgen. Uit de Dolfuss-documenten blijkt, dat de grootmoeder van Hitler naar Wenen was gegaan en daar

werkzaam was bij rijke families en ongelukkigerwijze verleid werd, zwanger werd en huiswaarts keerde om daar
te bevallen. Omdat Wenen al vroeg over een verplicht politieregistratiesysteem beschikte, kon kanselier Dolfuss
dit via de registratiekaart achterhalen. ‘Het kleine, onschuldige meisje was dienstbode geweest in het grote
herenhuis van de Rothschilds… en Hitlers onbekende grootvader moet waarschijnlijk in dit prachtige huis
gezocht worden.’ (blz. 512)
Volgens een informant van Icke vertoefde Hitler na de dood van zijn moeder in 1907 tien maanden in Wenen.
Van dit verblijf is geen enkel spoor terug te vinden, tenzij we mogen aannemen dat hij in die periode bij de
Rothschilds verbleef.
Op de vraag welke Rothschild dan de ‘grootvader’ van Adolf Hitler zou kunnen zijn, trekt Icke de conclusie dat
Alois, Hitler’s vader, geboren was in 1837, in de periode dat Salomon Mayer de enige Rothschild was die in het
Weense herenhuis woonde. Zijn vrouw, met wie hij een slechte relatie had, woonde in Frankfurt. Hun zoon,
Anselm Salomon, vertoefde vooral in Parijs en Frankfurt.
Het ziet ernaar uit dat de alleenwonende Salomon Mayer de meest aannemelijke kandidaat als grootvader van
Adolf Hitler is. (blz. 513) Meer onderzoek is echter noodzakelijk. Het is echter wel fascinerend dat vooral
Rothschildbanken en bedrijven die relaties hadden met Wall Street Hitlers oorlog steunden. Fascinerend is ook
dat Hitler gesteund werd door de Britse koninklijke familie, het Huis van Windsor, dat in werkelijkheid het
Duitse Huis van Saxe-Cobrug-Gotha is. (blz. 511) En fascinerend is Hitlers virulente haat tegen de Joden. Zou
het iets te maken hebben met het toen opkomende zionisme, dat met het nazisme samenwerkte en waarbij de
Rothschilds en de Rockefellers een centrale rol speelden?
Khazaria, tot het jodendom bekeerd
De Rothschilds zijn Khazaarse joden, mensen die tot het jodendom bekeerd zijn, wat volgens het judaïsme
helemaal niet kan, omdat ze niet afstammen van de lijn van de moeder. Nogal wat zionistische Joden komen uit
die bloedlijn en hadden in Hitler-Duitsland al het oog op Palestina laten vallen, waar Jeruzalem eens de
hoofdplaats zou moeten worden van hun wereldrijk, van waaruit ‘de koning’ zou regeren. Om dit land in bezit te
kunnen krijgen, hebben de echte Joodse mensen onwetend een centrale rol gespeeld in dit diabolische schaakspel
om de wereldmacht. De geplande dramatische Holocaust zou later worden aangewend als een uiterst emotioneel
schild, waarachter de plannen van de zionistische en nazistische schaakmeesters konden worden uitgevoerd. Zou
het mogelijk kunnen zijn, dat talloze Joodse mensen het slachtoffer zijn geworden van een gruwelijke
samenwerking tussen zionisme en nazisme? In het Testament van Satan, dat we bespreken in deel 7 van deze
Nieuwsbrief, is sprake van drie wereldoorlogen die de machtselite gepland heeft om deze planeet in bezit te
nemen en de nieuwe wereldorde (met verbindingslijnen naar het nazisme) uit te roepen. Zou het kunnen zijn dat
het echte Joodse volk gegijzeld is door Joden die geen echte Joden zijn? Zou het kunnen zijn dat zij die achter
deze mogelijke waarheid komen al heel snel het woord ‘antisemiet’ opgeplakt krijgen en hiervan vooral
beschuldigd worden door de ADL (die waarschijnlijk is opgericht op instigatie van de Rotschilds)? Dit enorm
emotioneel geladen woord dwingt de meeste mensen tot zwijgen, waar we achteraf wel eens heel veel spijt van
zouden kunnen krijgen.
Hitler: de nieuwe wereldorde en de nieuwe mens
Onder leiding van de Chef van de Sicherheitspolizei (SiPo) en de Sicherheitsdienst (SD), Reinhard Heydrich,
vond er op 20 januari 1942 een beruchte conferentie plaats in een villa in Berlijn, Am Grossen Wannsee 56-58,
die bekend is geworden als de Wannsee-conferentie. De conferentie ging over de gruwelijke ‘Endlösung’
(‘definitieve oplossing’) van het ‘Jodenvraagstuk’. De term ‘Endlösung’ is afkomstig van de door Hitler zeer
geadoreerde Richard Wagner.
In het Wannsee-Protocol wordt onder meer uiteengezet welke behandeling ‘Mischlinge’ van de eerste en tweede
graad dienen te krijgen. Tot in detail is uitgewerkt wanneer iemand als Jood of als niet-Jood beschouwd moet
worden in het geval van nakomelingen uit een gemengd huwelijk. (Mark Roseman, Die Wannsee-Konferenz.

Wie die NS-Bürokratie den Holocaust organisierte, 2002 2 , blz. 179-183)
Heydrich, die veel macht had, moest uiteindelijk verantwoording afleggen aan Hitler. Kan het zijn dat Hitler op
de hoogte was van zijn familiaal verleden en daarom Heydrich voorschreef dat de passage over de Mischlinge
‘slechts’ tot en met de tweede graad hoefde te reiken? Immers, als Hitler een nazaat zou zijn van Salomon Mayer
Rothschild, dan was hij volgens het Wannsee-Protocol geen Jood. Was het daarom dat Hitler ook openbaar
herhaaldelijk benadrukte dat tot en met de tweede graad bepalend was of iemand al dan niet Jood was? Maar
zelfs al zou het Protocol een bepaling hebben opgenomen over de behandeling van Mischlinge van de derde
graad, dan nog was Hitler geen Jood om de heel eenvoudige reden dat de bloedlijn van de Rothschilds, zoals we
zagen, terugreikt tot de Khazaarse Joden, bekeerlingen dus, die volgens de Joodse wet geen echte Joden zijn.
(Over de Khazaarse Joden meer in deel 7 van deze Nieuwsbrief.)
Woedde er in Hitler een innerlijk conflict ten opzichte van de Rothschilds? Zat hij wellicht klem tussen de
vertegenwoordigers van zionistische, nazistische en judaïstische visies? En wat school er trouwens achter de
‘Ahnenerbe’?
Was Hitler een schaakstuk in de handen van de machtselite om als ‘der Führer’ hun diabolisch plan, de
oprichting van de nieuwe wereldorde (‘das Dritte Reich’) uit te voeren? Er zijn meer dan genoeg bronnen te
vinden, tot in de rooms-katholieke kerk toe, waaruit blijkt hoezeer de elite Hitler als een ideale dictator zag, ja,
zelfs als een messias, die de nieuwe wereldorde zou creëren. Ook zijn er veel verslagen te vinden, onder andere
in het volgens sommigen controversiële boek van de historicus Hermann Rauschning, Gespräche mit Hitler
(1939), waaruit blijkt dat Hitler van mening was dat wie de nationaal-socialistische beweging alleen maar als een
politieke beweging zag, er maar weinig van begreep. ‘Het is nog méér dan religie: het is de wil tot schepping van
een nieuwe mens.’ (Gesprekken met Hitler, 2003, blz. 219) Ook vertelt Rauschning dat er bij Hitler regelmatig
sprake was van ‘demonische’ overschaduwing.
Bij Adolf Hitler en zijn nazipartij treffen we niet alleen de wortels aan van de latere The Order (Skull&Bones) in
de VS, maar ook het al oudere idee van de nieuwe wereldorde.
Hitler was zeker niet de ‘simpele mislukte schilder’, zoals menig historicus ons wil doen geloven. Wie het boek
van Timothy W. Ryback Hitler’s Private Library. The Books that Shaped his Life (2008) leest, zal opmerken dat
hier eerder sprake is van een erudiete, weliswaar later demonisch geworden geest, dan van een ‘gewone jongen
van de straat’. (Pikant feitje: Ryback schrijft ook voor The Wall Street Journal.)
Wie zich werkelijk verdiept in de occulte achtergronden van het nationaal-socialisme, zal spoedig merken dat de

oeken uit de bibliotheek van Adolf Hitler niet als behangpapier hebben gediend.
Sutton heeft ook aangetoond dat Amerikaanse banken, zoals de National City Bank, Morgan and Company,
maar vooral de Rockefeller Chase Bank en de Warburgbank, zeer nauw met het naziregime samenwerkten.
(1976, blz. 133-152) Velen van degenen die grote misdaden tegen de menselijkheid hebben begaan, worden vaak
ook nog geëerd met prestigieuze ‘awards’, zoals de vredesprijs, of met een belangrijke onderscheiding. In het
woud van leugens wordt het steeds moeilijker om nog een boom van waarheid te vinden. Ook de
geschiedschrijving is gemanipuleerd, al zullen veel historici dit niet graag aanvaarden. Maar dat geldt ook voor
andere wetenschapsgebieden. Onze mind wordt vaak ongemerkt gecontroleerd. Wie Mind Control (1977) van
Jim Keith heeft gelezen, ziet de wereld voortaan totaal anders.
Terug naar de EU. Verovering van de ruimte
Nu we gezien hebben hoe de totstandkoming van de EU achter de schermen gemanipuleerd is, kunnen we het
‘waarom’ hiervan beter begrijpen.
De EU landen in kaart gebracht
De EU is weer een stap in een reeks van stappen die moeten leiden naar een zorgvuldig voorbereide
wereldregering, en parallel daaraan naar een wereldleger en een wereldreligie.
Volgens deze lugubere filosofie van de machtselite kan dit alleen maar via crises, chaos, oorlogen en als het
moet een wereldoorlog. Dat we de laatste tijd steeds beter het achterliggende programma kunnen zien, komt
omdat er in de laatste fase, die inmiddels is aangebroken, haast wordt gemaakt. Daardoor worden er fouten
gemaakt, die steeds beter zichtbaar worden. Immers, in de laatste fase moet de machtselite haar duistere
schuilplaats verlaten en steeds meer ‘bovengronds’ gaan werken.
Uiteindelijk gaat het eindspel op het internationale schaakbord niet alleen om de macht over deze wereld en deze
planeet, maar over het hele zonnestelsel, ja, voor sommigen zelfs over heel het universum. Voor de
machtsovername van onze planeet heeft de machtselite allerlei geopolitieke strategieën uitgedacht en uitgewerkt
(globalisering bijvoorbeeld). Daarnaast bestaat er een nauwkeurig uitgewerkt plan voor ‘de verovering van de
ruimte’, dat tot nu toe aan het oog van de burgers onttrokken is.
Oorlog in de ruimte. Betekenis van de maan
De meeste mensen denken dat wat de NASA ons vertelt over haar ruimteprogramma de waarheid is. De
honderden miljarden die besteed worden aan de verovering van de ruimte reiken verder dan ons zonnestelsel. De
honger naar nieuwe grondstoffen en nieuwe werelden, gebaseerd op ziekelijke macht, houdt niet op. Terwijl de
puinhopen op onze aarde hoger en hoger worden, reikt de hybris van de machtselite naar de maan, Mars, Venus,
Jupiter, Saturnus en andere planeten. Ginrich beloofde tijdens zijn verkiezingscampagne de NASA te zullen
steunen met haar plannen om de maan te koloniseren, waar overigens ook China en Rusland volop mee bezig
zijn. Volgens hem had op 14 januari 2004 G.W. Bush al in een toespraak beklemtoond hoe belangrijk het was
om de maan te veroveren (zonder natuurlijk op de verborgen achtergronden in te gaan).

De maan (waarover ons lang niet alles wordt meegedeeld) neemt een absoluut strategische positie in ons
zonnestelsel in. Van daaruit kan niet alleen via uiterst geavanceerde big brothertechnieken een perfecte controle
over de aarde plaatsvinden, maar ook ieder punt op de aarde in de kortst mogelijke tijd getroffen worden door
zeer geavanceerde wapens (laserkanonnen en scalarwapens). In het boek Penetration: The Question of
Extraterrestrial and Human Telepathy (1998) van Ingo Swann, PSI-agent en ontdekker van ‘Remote Viewing’
(op afstand leren zien via de psyche), een methode die de CIA gebruikt, wordt een tipje van de sluier opgelicht
met betrekking tot hetgeen ons over de maan verzwegen wordt.
H.G. Wells, de maan en de nieuwe wereldorde
Veel over uiterst geavanceerde wapens kunnen we ontdekken in het werk van de bioloog H.G. Wells (1866-
1946). Wells had gestudeerd bij T.H. Huxley, verdediger van Charles Darwins evolutieleer. Hij groeide uit tot
een wereldvermaard auteur en werd gekozen tot voorzitter van de internationale schrijversorganisatie PEN, die
zich inzette voor intellectuele vrijheid. Maar Wells was ook politicus. In die hoedanigheid oefende hij invloed uit
op de presidenten Theodore Roosevelt en Franklin D. Roosevelt. Hij onderhield goede contacten met geheime
diensten en was lid van de Fabian Society, een geheim genootschap dat aangesloten is op het wereldnetwerk van
de machtselite en naar wereldsocialisme streeft. De Fabian Society is de verborgen kracht achter Labour, de
Britse Arbeiderspartij. Symbool van de Fabian Society is een wolf in schaapskleren. Ook mensen als G.B. Shaw,
Aldous Huxley, Bertrand Russell, Tony Blair, Robert E. Rubin (invloedrijk econoom, verbonden met
Greenspan) en Peter Richard Orszag (directeur van het Nationaal Budget, adviseur van de gecrashte Centrale
Bank van IJsland en voormalig adviseur van de Russische oligarchen) zijn er lid van. Een van de populaire
thema’s van de Fabians is het ‘bevolkingsprobleem’ en de eugenetica.
‘Pas op voor de valse profeten, die naar jullie toe komen in schaapskleren, maar van binnen roofzuchtige wolven
zijn. Aan hun vruchten zul je ze kennen. Men plukt toch geen druiven van doornstruiken en geen vijgen van
distels?’ (Matthëus 7:15-16)
HG Wells tussen twee van zijn boeken
Uit de sciencefictionromans van H.G. Wells, The Time Machine (1895), The War of the Worlds (1898), maar
vooral The First Men in the Moon (1901), is af te leiden hoe belangrijk de maan en de planeet Mars voor de
machtselite zijn. In zijn non-fiction schrijft hij openlijk over de omverwerping van de afzonderlijke staten en
over het tot stand brengen van de nieuwe wereld orde en een wereldregering, zoals in The Open Conspiracy:
Blueprints for a World Revolution (1928), The Shape of Things to Come: the Ultimate Revolution (1933) en The
New World Order (1940).
Het werk van Wells ontvouwt het streven van de machtselite naar de heerschappij over de planeet aarde en haar
plannen om uiteindelijk de ruimte te veroveren, waarbij de maan en Mars een bijzondere plaats innemen. Het
middel om die plannen te realiseren is de oprichting van de wereldregering. In The Open Conspiracy houdt hij

een pleidooi voor het wereldburgerschap en voor een wereldregering om te voorkomen dat de mensheid zichzelf
vernietigt. Hoewel hoofdzakelijk sciencefictionschrijver, was Wells uitermate goed op de hoogte van de plannen
van de machtselite.
De maan als springplank
In het boek Mit dem Mond zur Weltherrschaft. Geheime Missionen im All van G.F.L. Stanglmeier & A. Liebe
wordt duidelijk gemaakt dat de wedloop om de heerschappij van de maan als springplank naar de verovering van
de ruimte al jaren in volle gang is. Achter de coulissen van het Internationale Ruimtestation (ISS) en Space
Shuttle spelen zich ongelooflijke dingen af, waar de burger geen enkele weet van heeft. Lees meer over US
Secret Space Programs
Civiele ruimtevaartautoriteiten werken nauw samen met (militaire) geheime diensten, waarbij vooral Amerika,
Rusland en China in razendsnel tempo alles op alles zetten om de maan in bezit te nemen als beste strategische
plek in ons zonnestelsel, als springplank naar andere planeten en sterrenstelsels. Zo werken de Amerikanen en
Russen al vanaf circa 1922 aan een plan om gezamenlijk de maan te bezetten. Een van deze geheime projecten
was de orbiter ‘Dwa Orla’ (Twee Adelaars) aan het eind van de vorige eeuw. (2008, blz. 253-259)
Wie nog de illusie heeft dat ‘starwars’ alleen maar iets met de aarde hebben te maken, zal zijn visie grondig
moeten herzien. Menig Amerikaanse piloot en astronaut (Neil A. Armstrong, Edwin Aldrin, Michael Collins,
Edgar Mitchell, Gordon Cooper, Clarck McClelland, maar ook Russische astronauten (zoals Vladimir
Kovalenok, Gennady Strekalov en Gennady Manakov) en piloot Pavel Popovich hebben het stilzwijgen
doorbroken en vertellen over hun ervaringen met buitenaardse dimensies. Nogal wat astronauten zijn overigens
vrijmetselaar. Lees hier en hier...
Ruimtevaartwetenschapper Chatelain: interventie van astronauten
Maurice Chatelain, ruimtevaartwetenschapper, medeontwerper van het ruimteschip Apollo en Chef
Communicatie voor de Apollo-maanmissies bij de NASA, is van mening dat er talloze boodschappen op aarde
zijn nagelaten door ufo’s en dat de meeste Amerikaanse ruimtevluchten, van Mercurius en Gemini tot Apollo,
gevolgd werden door onbekende ruimteschepen, die wel eens afkomstig zouden kunnen zijn van een andere
beschaving in de ruimte en reeds bases op de maan hebben. (Chatelain, Our Cosmic Ancestors, 1988, blz. 2-5,
185-203). Uit eigen ervaring kent hij de spot en tegenwerking vanuit de gevestigde wetenschap. Volgens
Chatelain kunnen de talloze raadsels over de ‘nagelaten boodschappen’ alleen maar opgelost worden vanuit de
uitleg dat er ooit een ‘interventie van astronauten vanuit een andere wereld’ heeft plaatsgevonden om op aarde
een nieuw menselijk ras te scheppen naar hún beeld. (blz. 210) Hoewel dit verhaal dieper reikt dan in het boek
besproken wordt, blijkt het een groot taboe te zijn om dit soort ideeën binnen de wetenschap naar voren te
brengen. Soms moet men eerst met pensioen zijn om daar dieper op in te durven gaan.
Ruimtevaartdeskundige Piet Smolders: ‘… met de billen bloot’
Ruimtevaartdeskundige Piet Smolders, auteur van het prachtig geïllustreerde boek 50 jaar ruimtevaart. De
complete geschiedenis. In het spoor van Spoetnik (2007), blijkt in zijn boek ET. Geen mythe maar werkelijkheid
een ruime opvatting te hebben. Alhoewel hij het werk van bestsellerauteur Erich Von Däniken kritisch bekijkt,
concludeert hij ‘… dat Von Däniken nog niet zo gek is’. (2006, blz. 98) En in zijn ‘Woord vooraf’ schrijft hij:
‘Sinds mijn pensionering als hoofd van het Artis Planetarium is de situatie voor mij veranderd. Ik ben me meer
gaan concentreren op het thema buitenaards bezoek en religie en het mogelijke verband daartussen, zonder
overigens de ruimtevaart vaarwel te zeggen. Mijn conclusie is nu dat de wetenschappers met de billen bloot
moeten. Er zijn te veel serieuze verslagen van betrouwbare mensen om die achteloos weg te wuiven. En het is
daarbij niet nodig alle – vaak onzinnige – ufo-verhalen te analyseren. Een paar serieus lijkende gevallen zouden

al aanleiding kunnen zijn voor gedegen onderzoek en verrassende conclusies. (…) Zet ik met de conclusies die
ik trek in dit boek mijn reputatie op het spel? Misschien. Dat moet dan maar. Voor mezelf weet ik dat ik nog
steeds dezelfde nuchtere Piet Smolders ben, die zich geen knollen voor citroenen laat verkopen.’(blz. 8)
‘De mens heeft niet het laatste woord. Daarom is nederigheid geboden. Er is veel voor te zeggen dat de
wereldbeschouwing van indianen en Aboriginals ver verheven is boven die van ons “moderne” mensen. God en
natuur zijn één.’ (blz. 152)
Von Däniken ‘nog niet zo gek’
Josef Blumrich, hoofdingenieur van de NASA en betrokken bij het ontwerp van het Skylab en de Spaceshuttle,
moest zijn spottend commentaar op von Dänikens uitleg van het visioen van Ezechiël, beschreven in diens
bestseller Waren de goden kosmonauten? Herinneringen aan de toekomst, herzien. Von Däniken beschrijft
hierin onder andere het visoen van Ezechiël (Ezechiël 1-3:15), waarin hij ‘de Heerlijkheid van Jahwe’, die
‘straalt en glanst’ en die met veel ‘geruis’ en ‘geraas’ (…) ‘een reusachtige wolk woestijnzand doet opstuiven’,
uitlegt als ‘een vliegend voertuig’ met technische uitvindingen. (1991 30 , blz. 67-70)
In het indrukwekkende boek Da tat sich der Himmel auf. Die Begegnung des Propheten Ezechiel mit
ausserirdischer Intelligenz concludeert Blumrich dat von Däniken het toch bij het juiste eind had en dat het hier
om een uiterst geavanceerd ruimteschip gaat. Hij was te bevooroordeeld, te kortzichtig geweest. ‘Want niet
ontkenning, maar onderzoek, niet kortzichtigheid, maar verdraagzaamheid, en niet scheiding, maar
samenwerking leiden tot vooruitgang. Het is niet onze opgave aan het onmogelijke vast te houden, maar
mogelijkheden te vinden.’ (2003, blz. 179)
von Däniken
Govert Schilling: ‘flauwekul’ en ‘broodje-aap-verhaal’
Govert Schilling, wetenschapsjournalist en vooral bekend om zijn toegankelijke beschouwingen, artikelen,
columns en boeken over sterrenkunde, spreekt in zijn boek De jacht op Planeet X. Sterrenkundigen ontdekken de
buitendelen van het zonnestelsel nogal badinerend over onderwerpen als de kleitabletten, godenastronauten,
Nibiru (‘een niet bestaande planeet’) en de Mayakalender. Woorden als ‘larietheorie’, ‘flauwekul’,
‘complotverhalen’, ‘samenzweringstheorieën’, ‘broodje-aap-verhaal’ gebruikt hij graag met betrekking tot dit
soort onderwerpen. Wat mensen als Zecharia Sitchin, Immanuel Velikovsky en Erich von Däniken publiceren,
valt voor Schilling onder de categorie ‘pseudowetenschap van de bovenste plank’ (2007, blz.102-108). ‘Eén deel
Velikovsky, één deel von Däniken, een vleugje Bijbelexegese en een mespuntje new age – zie daar het recept
voor Sitchins Nibiru-schotel.’ (blz. 103)
(Van de chemicus Andy Lloyd verscheen Dunkelstern Planet X. Die Beweise (2008), een minder bekend boek
met gegevens over Nibiru die tot nadenken stemmen. Een aanrader.)
Met zijn vlotte pen gooit Schilling alles op één hoop. ‘Wetenschappers zijn gewend aan argumenten en
gevolgtrekkingen, aan rede en logica.’ (2007, blz. 104) Inderdaad, wetenschappers. Maar de wetenschap heeft al
heel wat keren haar standpunten moeten herzien en niet in het minst de wetenschap der astronomie. Voordat men
er erg in heeft, staan er weer nieuwe hogepriesters op die anderen dicteren wat je binnen de wetenschapskerk
moet geloven en wat niet. Werkelijke wetenschappers staan open voor alles. Ze onderzoeken ook dingen die hen
twijfelachtig of vreemd voorkomen zonder een vooringenomen standpunt (of een verborgen agenda). Pas na
gedegen onderzoek kunnen er dan (voorlopige) conclusies worden getrokken. Zo niet, dan is het pad voor een
wetenschappelijke inquisitie geëffend en de ‘heksenjacht’ geopend op hen die ‘afwijken’ van ‘rede en logica’,
nog steeds de enige heersende norm binnen de ivoren toren van de wetenschap.
Coen Vermeeren en ufo’s

Als Coen Vermeeren, hoofddocent aan de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek en hoofd van Studium
Generale van de Technische Universiteit Delft anno 2012 in de openbaarheid brengt dat hij ufo’s heeft gezien en
van mening is dat aliens over revolutionaire technologieën beschikken die de problemen op aarde, zoals
klimaatverandering en energie, zouden kunnen oplossen, dan is het ‘wetenschappelijk hek’ van de dam. Of Coen
Vermeeren alles letterlijk gezegd heeft wat de kranten schrijven, kan ik niet beoordelen. In ieder geval
veroorzaakten zijn uitspraken niet alleen binnen de TU Delft een enorm tumult, omdat men zich zorgen maakt
om het ‘wetenschappelijk imago’ van de universiteit, ook buiten de universiteit ontstond commotie. Stichting
Scepsis en de media wierpen zich op het onderwerp.
UFO's
Nogal wat mensen denken dat ufo’s tot de wereld van sciencefiction behoren en dus niet bestaan (logica!).
Sommigen zeggen dat ze er niet in geloven, omdat ze nog nooit een ufo hebben gezien (logica!). Dat de meeste
mensen in de vierentwintig uur van een etmaal nauwelijks naar de hemel kijken, is tekenend. Zouden ze te veel
gebonden zijn aan aardse zorgen? Volgens menig wetenschapper aan de TU Delft gaat Coen Vermeeren te ver.
Rector magnificus Luyben vindt dat hij zich ‘op het grensvlak van wetenschap en fictie’ begeeft. Bekijk de
presentatie van Coen Vermeeren via wijwordenwakker.org
Dap Hartmann en de ‘ufo-gekkies’
Astronoom en universitair docent aan de TU Delft en publicist Dap Hartmann verliet de redactieraad van
Studium Generale. Onderwerpen als graancirkels, complottheorieën over de ware toedracht van 9/11, vrije
energie (perpetuum mobile), het ging hem allemaal te ver. In het opinieartikel ‘“Uffogekkie” kan geen
wetenschapper zijn’ (de Volkskrant, 2 februari 2012) gaf Hartmann scherp commentaar op een onderbouwd
opiniestuk van godsdienstfilosoof en theoloog Taede Smedes, ‘Wetenschap mag ufo’s niet negeren’ (de
Volkskrant, 31 januari 2012). Smedes nam het op voor Coen Vermeeren en schrijft over Stichting Scepsis: ‘Het
is toch wel erg onwetenschappelijk als Vermeeren de mond wordt gesnoerd vanwege het gejammer van een
ideologisch gedreven vereniging, terwijl het wetenschappelijk probleem van onverklaarbare waarnemingen van
fenomenen in het luchtruim onaangeroerd op tafel blijft liggen.’
Hartmann twijfelt niet aan de mogelijkheid van buitenaards leven, integendeel. Maar hij is van mening dat er tot
nu toe nog geen enkel tastbaar bewijs is gevonden voor buitenaards leven en dat er sprake is van een
‘ongefundeerde obsessie van “ufo-gekkies” die beweren dat buitenaardse wezens in hun ufo’s de aarde
regelmatig bezoeken. Het “bewijs” daarvoor bestaat voornamelijk uit buitensporige fantasie en krankzinnige
paranoia.’ Natuurlijk is er ook op dit gebied veel kaf onder het koren.
Dap Hartman
De TU Delft heeft inmiddels Coen Vermeeren in zijn functie van universitair hoofddocent en hoofd Studium
Generale onder curatele gesteld. Hij mag voortaan, schrijft Hartmann, ‘niet meer dergelijke nonsens
verkondigen. Vermeeren gaat echter vrolijk door, en beroept zich op de vrijheid van meningsuiting. Ook spreekt
hij van een internationaal complot waarbij de overheden van Nederland en de Verenigde Staten hem
tegenwerken om de waarheid openbaar te maken.’ En aansluitend op een uitlating van Coen Vermeeren in De
Telegraaf, ‘Als wetenschapper steek je je nek uit als je zegt dat ufo’s bestaan. Ik durf het publiekelijk te zeggen’,
eindigt Hartmann zijn artikel: ‘Dat maakt hem tot een held binnen de ufo-gemeenschap maar tot een malloot

innen de wetenschap (…) Ufo-gekkies mogen best vrij rondlopen, maar niet als wetenschappelijk medewerker
aan een gerenommeerde universiteit.’
Zou het kunnen dat wij sommige wetten in het universum (nog) niet kennen, die andere wezens misschien wel
kennen? Deze vraag durf ik nu te stellen, nadat ik 11 jaar geleden voor het eerst van mijn leven een ufo zag. Op
de vooravond van onze verhuizing op 9/11 van de Pyreneeën naar het Vlaamse land, zat ik op ‘mijn bergje’
achter ons huis naar de immense sterrenhemel te kijken. Onze berghond drukte zich dicht tegen mij aan toen we
glashelder een grote zilverachtige ufo in de vallei voor ons zagen landen. Verbijstering en een intense energie
gingen door mij heen. Het was een volkomen onverwacht gebeuren. Ik genoot alleen maar van de prachtige
sterren en sterrennevels, maar wist tegelijkertijd dat wat ik zag geen illusie of projectie was. Na een tweetal
minuten (zo schatte ik het tijdsgebeuren later in) verdween de ufo met een cirkelachtige beweging pijlsnel uit het
zicht. Jarenlang waagde ik het niet om erover te spreken. Voer voor Stichting Scepsis?
Dr. Coen Vermeeren
Maar Coen Vermeeren wordt niet alleen geattaqueerd, er is ook veel steun voor zijn visie en voor hetgeen hij
onderzoekt en ervaart.
Als het om onderwerpen gaat waarover nieuwe dingen ontdekt worden, worden die door de wetenschap meestal
gebagatelliseerd: ‘het verschijnsel bestaat niet, want de wetenschappelijke bewijzen ontbreken’. Omdat men de
ervaring niet kent of de waarneming niet heeft gedaan of niet bereid is de waarnemingen van anderen te
onderzoeken, blijft er maar één ding over: op de persoon spelen en niet op wat hij naar voren brengt. Door de
geschiedenis heen is deze afleidingsmethode standaard bij nieuwe ontdekkingen. Kijk alleen maar eens naar het
aantal wetenschappers met radicaal andere visies die de laatste twee eeuwen binnen de astronomie verketterd
zijn. De kwestie Galileo is daar natuurlijk maar één voorbeeld van. Men leze het meesterwerk van de historicus
John L. Heilbron, Galileo, waarin ook voor niet-specialisten zoals ik veel lezenswaardige zaken staan. (2010)
Er is meer tussen hemel en aarde dan wij vaak menen.
Galileo Galilei
Coen Vermeeren getuigt mijns inziens van moed om vernieuwende elementen binnen de wetenschap te brengen.
Het zou wel eens kunnen zijn dat zij die hem nu verketteren over een poosje zelf gezien worden als ketters, die al
veel te lang oude en achterhaalde standpunten verkondigen die uitsluitend gebaseerd zijn op ‘rede en logica’.
Over het onderwerp ufo’s zijn honderden boeken gepubliceerd, waaronder een aantal zeer serieuze werken. Zijn
de astronomen, astrofysici en ruimtevaartdeskundigen van de universiteit Delft en Stichting Scepsis op de hoogte
van bijvoorbeeld de getuigenverslagen met betrekking tot buitenaardse ruimtevaartuigen, nieuwe technologieën
van buitenaardsen, de geheime agenda achter Star Wars, regeringsdocumenten waaruit blijkt dat ufo’s bestaan,
maar die meer dan vijftig jaar geheim zijn gehouden? Ze zijn door de arts Steven M. Greer verzameld in
Disclosure. Military and Government Witnesses Reveal the Greatest Secrets in Modern History. (2001) En dit is
dan nog maar één van de vele gedegen documenten.

Hierop aansluitend verwijs ik de ‘niet-malloten’ binnen de wetenschap ook nog graag naar de studies van Jean-
Pierre Petit, internationaal bekend astrofysicus en voormalig directeur van het CNRS (Centre National de la
Recherche Scientifique), het grootste wetenschappelijk onderzoeksinstituut in Frankrijk. Van zijn hand
verschenen onder meer Enquête sur des extra-terrestres qui sont déjà parmi nous (1991), On a perdu la moitié
de l’univers (1997) en Ovnis et armes secrètes américaines (2003).
Petit waarschuwde overigens al jaren geleden voor vaccins waarin zich in de nabije toekomst wel eens nanochips
zouden kunnen bevinden. Petit een ‘samenzweringstheoreticus’?
Professor Petit
Verder ter aanbeveling UFO’s and the National Security State. Chronology of a Cover-up 1941-1973 van
historicus Richard M. Dolan. Astronaut Edgar Mitchell noemde dit standaardwerk onder de serieuze publicaties
over ufo’s ‘een grondige en monumentale onderneming’. (2002)
En mocht u nog wat tijd over hebben, dan is het wellicht interessant om het boek van professor Betty Jo Teeter
Dobbs, The Foundations of Newton’s Alchemy or ‘The Hunting of the Greene Lyon’ (1975) te lezen. Jaren
geleden, toen ik nog wetenschappelijk medewerker was in de Bibliotheca Philosophica Hermetica in
Amsterdam, wisselden wij van gedachten over de invloed van de alchemie op Newtons wetenschappelijk
onderzoek. De Engelse natuurfilosoof en wiskundige Sir Isaac Newton (1642-1727), die in zijn tijd gezien werd
als de meest vooraanstaande wetenschapper en die lid van het parlement was, ontdekte de wet van de
zwaartekracht in 1665 heus niet alleen maar omdat hij in zijn tuin een appel van een boom zag vallen. Hij was
goed thuis in de alchemie en de hermetische filosofie, waarin hij veel inspiratie vond en verkeerde vaak in
kringen van bevriende vrijmetselaars. Newton werd in zijn tijd echter ook menigmaal bespot in toneelstukken en
kreeg herhaaldelijk te horen dat het beter was om niet over ‘pseudo-wetenschap’ te praten. Ook C.G. Jung hield
zich diepgaand met de ‘pseudo-wetenschap’ der alchemie bezig.
Dolan's boek over UFO's
Planetoïde Coenvermeeren?
Er zijn inmiddels duizenden ‘ufo-gekkies’. Misschien binnenkort wel zoveel, dat ze in de meerderheid zijn, wat
ze trouwens niet het recht op gelijk geeft, maar wat wel een aansporing voor de ‘niet-malloten’ zou moeten zijn
om het ufo-fenomeen serieus te (blijven) onderzoeken.
Misschien wordt er over niet al te lange tijd een planetoïde naar Coen Vemeeren genoemd, zoals de in 1971
ontdekte planetoïde ‘nummer 10251’ op voordracht van Dap Hartmann door de International Astronomical
Union (IAU) werd omgedoopt tot ‘planetoïde Mulisch’ (of de asteroïde ‘nummer 19920G’ herdoopt werd tot
Pauldavies).
Dap Hartmann stond in Mulisch’ boek De ontdekking van de hemel model voor de uit Sydney afkomstige

jongere collega van Max Delius, de hoofdpersoon uit het boek, die astronomisch onderzoek doet bij de
radiosterrenwacht in Dwingeloo (1992, blz. 310). Net als Umberto Eco en Dan Brown, bezocht ook Harry
Mulisch de Bibliotheca Philosophica Hermetica in Amsterdam om onderzoek te doen naar de hermetische
wijsheid. Het heeft kennelijk effect gehad. In deel 5 van deze Nieuwsbrief komen we nog even op de ufokwestie
terug.
Er is meer...
Fred Hoyle: evolutie vanuit de ruimte en de relatie biologie en astronomie
Astronoom Fred Hoyle baarde op 12 januari 1982 met zijn lezing ‘Evolution From Space’ aan het Royal Institute
in Londen groot opzien. Hierin zei hij dat de evolutietheorie van Darwin volstrekt onvoldoende was om het
ontstaan van het leven op aarde te begrijpen. Hij geeft scherpe kritiek op de ‘natuurlijke selectieleer’, wijst op
het afwezig zijn van voldoende fossielen die de ‘missing links’ kunnen aantonen tussen de diverse soorten en
acht de ‘struggle for survivalwet’ onvoldoende om bijvoorbeeld geniale mensen te kunnen verklaren, zoals
Mozart, Shakespeare of Carl Friedrich Gauss.
Met betrekking tot het ontstaan van leven op aarde hield Hoyle in deze lezing een pleidooi voor het zoeken naar
een buitenaardse oorsprong van bepaalde micro-organismen, die zijns inziens uit interstellaire stof op aarde zijn
terechtgekomen of door kometen die ons zonnestelsel doorkruisen. (Fred Hoyle, Evolution From Space. The
Omni Lecture And Other Papers on the Origin of Life, 1982, blz. 7-34)
Fred Hoyle
In ‘The Relation of Biology to Astronomy’ (een openbare lezing, gegeven in Cardiff, Wales, op 15 april 1980)
merkt Hoyle op: ‘Wat misschien wel de grootste mythe binnen de biologie zou kunnen zijn, is dat de evolutie
door middel van natuurlijke selectie de oorsprong van de soorten, klassen en ordes van planten en dieren
verklaart. Er zijn ongetwijfeld genoeg voorbeelden van kleine evolutionaire veranderingen die door natuurlijke
selectie zijn veroorzaakt, en op grond van deze kleine veranderingen wordt verondersteld dat de grotere
veranderingen op gelijke wijze veroorzaakt zijn. Deze veronderstelling is een dogma geworden. (1982, blz. 72)
Volgens Hoyle is een veel grotere visie nodig. ‘Leven kan zichzelf door het universum verspreiden.’ (1982, blz.
75)

Kosmisch toetje: multiversum, Hawking en Kaku
Inmiddels wordt het aantal planeten dat leven kan bevatten al op zes biljoen geschat, waarbij gelijkvormig leven,
andere vormen van leven, hoger ontwikkeld of lager ontwikkeld leven tot de mogelijkheden gerekend worden.
Zeggen dat onze planeet de enige bewoonde is, is vanuit de astronomie en astrofysica een onhoudbaar standpunt.
Bescheidenheid is dus geboden. Evenzeer bescheidenheid ten aanzien van talloze dingen en wetten die we (nog)
niet kennen. Bescheidenheid ook ten opzichte van fenomenen die we met de huidige wetenschappelijke kennis
(nog) niet kunnen verklaren. Ontplofte nog niet zo lang geleden ons geocentrisch wereldbeeld, bepaald door het
‘geloof’ van de kerk, de ruimtevaart opent ongekende mogelijkheden in ons zonnestelsel en daarbuiten.
Astronomen en astrofysici werpen een blik in een grenzeloos fascinerend heelal en komen met de hypothese dat
er mogelijk meerdere heelallen bestaan, de multiversumhypothese.
De fysici Stephen Hawking en Leonard Mlodinow spreken in Het Grote Ontwerp over de mogelijkheid van
‘10500 heelallen met allemaal verschillende wetten, waarvan er maar één correspondeert met het heelal zoals wij
het kennen’. (2010, blz. 134) Hierbij merken ze op dat het niet per se nodig is dat deze zijn ontstaan door
tussenkomst van een schepper of opperwezen. (blz. 182-186)
Twee SETI installaties
Naar aanleiding van het SETI-project (Search for Extraterrestrial Intelligence) waarschuwde Hawking in april
2011 in het televisieprogramma ‘Into the Universe with Stephen Hawking’ (Discovery Channel) om toch vooral
niet al te actief op te treden in de zoektocht naar buitenaardsen. Immers, de kans dat er ook wezens zijn die niet
veel goeds in de zin hebben en de grondstoffen van onze planeet willen roven, zoals wij op dit moment doen en
in de nabije toekomst op andere planeten zullen doen, biedt volgens Hawking geen positief perspectief.
Astrofysicus Paul Davies daarentegen is van mening dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen. In zijn boek
Oorverdovende stilte. Zijn wij alleen in het universum? stelt hij dat de mens eerder een bedreiging is voor
buitenaardsen. (2010)
Davies doet al dertig jaar onderzoek bij SETI naar buitenaards leven. Ook al zijn er nog geen harde bewijzen,
toch overheerst de overtuiging dat het universum vol leven is, maar dat er op de verkeerde plaats, manier en tijd
gezocht wordt.
Kaku en reizen als de goden
Michiu Kaku is hoogleraar in de theoretische fysica en houdt zich onder meer intensief bezig met de
snarentheorie, parallelle heelallen en kosmische dimensies. Hij wordt wel eens de Einstein van onze tijd

genoemd. Kaku laat zien dat er voor heel wat ‘absurde’ ideeën hoop bestaat, gedachtig de uitspraak van Einstein
‘dat als een idee in het begin niet absurd klinkt, er geen hoop voor bestaat’. In zijn boeken Hyperspace (1995),
Parallel Worlds (2006) en Physics of the Impossible (2008) opent Kaku voor ons een universum waarin vooral
sprake is van de kracht van de geest.
Michiu Kaku
In dit universum zijn dingen mogelijk die de meeste mensen nimmer voor mogelijk hielden en als sciencefiction
bestempelen, zoals tijdreizen, telekinese, psychokinese, teleportatie en telepathie. Volgens Kaku behoort dit
binnenkort tot de mogelijkheden van de mens, mogelijkheden die vroeger uitsluitend aan de ‘goden’ werden
toegeschreven.
Kaku is van mening dat binnen enkele decennia buitenaardsen ontdekt zullen worden en schroomt niet om
allerlei terreinen van wetenschap, parawetenschap, sciencefiction en mythe te onderzoeken, waardoor hij tot
radicaal vernieuwende conclusies komt. Aan het slot van Physics of the Impossible zegt hij: ‘We staan niet aan
het einde, maar aan het begin van een nieuwe fysica. Maar wat we ook vinden, er zullen altijd nieuwe horizonten
zijn die ons onophoudelijk opwachten.’ (2008, blz.303)
Volgende delen van Nieuwsbrief 2012
De delen 5 t/m 7 van deze Nieuwsbrief zullen naar verwachting in april en mei verschijnen. Daarin zal het
eindspel op het internationale schaakbord verder worden geanalyseerd en zal er aandacht worden besteed aan de
oorlogsdreiging in het Midden-Oosten vanwege de toegenomen (gemanipuleerde) spanningen tussen Iran, Syrië,
Turkije, Israël en de VS.
We zullen laten zien welke dramatische gevolgen een eventuele oorlog zou kunnen hebben voor de hele wereld.
In deel 7 en tevens laatste deel van deze Nieuwsbrief, zullen we vooral mogelijke oplossingen aanreiken hoe we
als mensheid adequaat kunnen anticiperen en reageren op al hetgeen er in onze wereld plaatsvindt, waarbij we
zullen wijzen op de geestelijke dimensie van de mens. In de eindstrijd tussen licht en duisternis zal uiteindelijk
het licht zegevieren. Maar de mens dient zijn verantwoordelijkheid te nemen en op een geweldloze, vreedzame
wijze het proces van bewustwording en ontmaskering te bevorderen vanuit de kracht van de geest.
Laten we ons verbinden in de kracht van licht en liefde en hopen en mediteren dat alles goed mag aflopen. Tot
welzijn van al wat leeft op deze prachtige planeet.

*
DIE ZAUBERFLÖTE VAN WOLFGANG AMADEUS MOZART
Intussen bereiden we ons voor op Die Zauberflöte van Wolfgang Amadeus Mozart.
Deze wereldberoemde opera is actueler dan ooit, vooral gezien de strijd tussen licht en duisternis.
Muziek en zang, verzorgd door een aantal conservatoriumstudenten, een uitleg over de verborgen kanten van Die
Zauberflöte en de rol van de vrijmetselarij worden afgewisseld met beelden en stukken muziek uit de opera. Er
zijn nog enkele plaatsen vrij.
Tot binnenkort in Rosmalen of Aalter?
Informatie en hoe aan te melden via deze link
DIE ZAUBERFLÖTE van WOLFGANG AMADEUS MOZART
Toegelicht door Marcel Messing
*
Met medewerking van Beniamino Paganini (conservatoriumstudent)
en enkele jonge musici
*
Zaterdag 24 maart 2012 in Rosmalen (Nederland)
Zaterdag 31 maart 2012 in Aalter (België)
© Marcel Messing, 8 maart 2012
Lees ook:
Nieuwsbrief 2012 deel 1
Nieuwsbrief 2012 deel 2
Nieuwsbrief 2012 deel 3