HD 0904-05 - Het Damspel - KNDB

RuiM 42 uuR SPEktakEl
Door JaN vaN capel
Donderdagavond 24 september rond half tien
leek het olympisch stadion te amsterdam
even in te storten. ton sijbrands maakte een
nooit vertoonde blunder en kwam aan te kijken
tegen een 0-2 achterstand in zijn poging
om het wereldrecord blindsimultaandammen
te heroveren. Het was niet eens het onnodige
puntenverlies dat de meeste zorgen baarde.
toeschouwers en organisatoren worstelden
vooral met de bange vraag hoe sijbrands deze
mentale klap zou weten te verwerken.
Wellicht was sijbrands met zijn gedachten op
het gewraakte moment even bij de twee zoenen
die hij bij aanvang van de sceance eerder
op de dag mocht incasseren van erica terpstra,
maar de misgreep was nog nimmer vertoond.
Het speelde zich allemaal af in het linker
hoekje van het bord. op zet 20 speelde ton
37-31 in de veronderstelling dat hij al 41-36
had gedaan zoals hij van plan was geweest.
Zijn tegenstander Kees de Jonge kon niet
anders doen dan twee stenen slaan naar dam
op 46. slaan is immers in dit spel verplicht. De
blunder kon daardoor niet als foutzet worden
behandeld. De Jonge riep een welgemeend
sorry naar het beeldscherm en begaf zich tussen
de toeschouwers. Hij werd uiteraard door
niemand gefeliciteerd. sijbrands leek een
tijdje behoorlijk aangeslagen. Nog 27 partijen
te gaan. en de nacht was niet eens begonnen.
De entree van de drie vrolijke amsterdamse
damvrienden Hein meijer, paul oudshoorn
Het Olympisch Stadion Deelnemers en gasten worden
hartelijk ontvangen door
sponsor Hordijk & Hordijk
en Kees thijssen bracht een half uur na deze
sombere affaire weer wat leven in de brouwerij.
Ze mengden zich met volle overgave in de
discussies over de partijen die op de demonstratieborden
verschenen. tot ze eensgezind
de weg naar de bar insloegen. toeschouwers
die in de buurt woonden gingen intussen met
een enigszins bedrukt gemoed naar huis voor
een slaappauze. Zij wel.
een opvallende toeschouwer was twee dagen
lang rob (vroeger robbie) de Wit. Hij was
door de organisatie en voetballiefhebber ton
sijbrands uitgenodigd als eregast. sinds twaalf
jaar is hij lid van de dambond en hij speelt in
de provinciale competitie. De speler van ajax
en op dat moment van het Nederlands elftal
werd 23 jaar geleden toen hij 22 was getroffen
door een zeer ernstige hersenbloeding.
Hij loopt en spreekt nog altijd moeizaam en
ging competitiedammen om toch iets aan
sport te kunnen doen. De bijzonder sympathieke
ex-linksbuiten mocht sijbrands na
afloop een speciaal exemplaar van een dik
boek over ajax overhandigen en deed daar
privé een DvD-tje bij met hoogtepunten uit
zijn voetbaltijd.
er waren vrijdag vrolijke momenten buiten
het dammen. om het publiek extra bezig te
houden was Henk spaan ingehuurd die herinneringen
ophaalde aan het olympisch stadion
en er was een verrassend optreden van het
stil orkest. een zestal deftig geklede muzikanten
met toeters en trommels die plechtig binnen
marcheerden zonder een noot te spelen.
Sponsors en organisatoren
Peter (links) en Frank
Hordijk in een onderonsje
Ton Sijbrands krijgt
een hart onder de riem
gestoken van Erica Terpstra
De tamboer maitre hield wel een toepasselijke
toespraak waarin hij er schande van sprak
dat er tegenwoordig steeds meer dammers
in kleine kamertjes werden opgesloten om
hun kunsten te vertonen. eerst ene prosman
en nu weer ene sijbrands. spreker riep op tot
een actie van amnesty international. Het was
even een ontspannen boel. maar alleen in de
commentaarzaal.
vrijdagochtend stemde een eerste blik op
de speciale website die voor de recordpoging
was ingericht de mens echter allerminst
vrolijk. De stand was nog altijd 0-2 en - nog
veel verontrustender - sijbrands had in de
nachtelijke uren vijf foutzetten doen noteren.
gelukkig verspreid over verschillende partijen.
maar toch. elke foutzet die nog zou volgen
betekende een nieuwe verliespartij. ergens in
de verre vrijdagavond gebeurde dat toch nog
een keer. sijbrands vertelde achteraf dat hij
op dat moment zwaar begon te twijfelen aan
het welslagen van de recordpoging. Het voor
hem ongewoon grote aantal foutzetten gaf
wel aan dat hij niet helemaal in goede doen
was.
auke scholma, Wouter ludwig en Dik de
voogd leverden intussen ook een topprestatie
door al die uren schijnbaar onvermoeid de
ene na de andere stelling op de borden van
commentaar te voorzien, niet zelden dankbaar
gebruikmakend van computerbijstand.
De meest ingewikkelde varianten passeerden
de revue. Het besef dat de eenzame sijbrands
al die stellingen waarschijnlijk in zijn hoofd
Niemand wil de start missen