Onderweg 10 - Protestante Gemeente Bussum

VerVOlg VAn pAginA 1
Ook had ik verantwoordelijkheid voor
de coördinatie en de organisatie van
het pastoraat voor de gemeente, waaronder
de registratie van alle mutaties
en het totale overzicht houden van wie
wie bezoekt en hoe alle lijntjes lopen.
Dit bracht een zekere balans in de
intensiteit van m’n werk.
Oude is voorbijgegaan
Het oude is nu dus voorbijgegaan en het
nieuwe gaat komen. Over blijven de
herinneringen aan de mensen die ik
heb ontmoet in de Verlosserkerkgemeente.
Mij blijft een beeld over van
een hechte gemeenschap die heel zorgzaam
naar elkaar is, ook als het contact
niet meer van twee kanten kan komen.
De definitie van pastoraat waarover we
in ons beleidsplan voor het pastoraat
heel lang gepraat hebben – zoveel hoofden,
zoveel zinnen immers – past dan
ook wonderwel bij de Verlosserkerkgemeente:
‘meeleven op elkaars levensweg’.
Dat kan iedereen heel ruim invul-
wOOrden
die me
De moeder het water
In juli jl. overleed dichter Rutger Kopland. Hij debuteerde
in 1966 en schreef een tiental dichtbundels, naast essays en
wetenschappelijke artikelen over psychiatrie.
De zoekende, gekwelde mens, waar hij als psychiater iedere
dag mee werd geconfronteerd. De mens die heen en weer
geslingerd wordt tussen het verlangen naar het paradijs
van de jeugd en de realiteit van het alledaagse, is vaak
onderwerp van zijn gedichten.
Maar het lijkt ook om een persoonlijke zoektocht te gaan,
naar het raadsel van het bestaan: Is er iets achter de dingen,
is er een drijvende kracht achter het ritme van de natuur,
de dieren, het landschap?
Is er meer? Of is wat we zien, wat voor ogen komt, alles wat
er is? En wat betekenen de uitkomsten van deze vragen
voor je leven? Kopland komt tot een wonderlijke conclusie,
die paradoxaal lijkt: Al zeg je, dit is het, er is geen God, dan
nog ben je het verlangen naar rustige wateren en paradijselijke
vrede niet kwijt. Dan nog kun je je leven inrichten
alsof de God van je jeugd nog net zo dichtbij is als toen.
En vragen stellen, naar wat je leven betekenis geeft- iets
Fietspuzzeltocht
2 • Bussum O n derweg • Breed
raken
len, van praten over dagelijkse dingen
tot het hebben van een diep doorleefd
geloofsgesprek over het leven.
Graag wil ik u allen bedanken dat ik
zeven jaar in uw midden mocht zijn.
Alle bezoekmedewerkers met wie ik
heb samengewerkt, dank ik hartelijk
voor hun betrokkenheid en enthousiasme.
Ik dank ook al die mensen die
het mogelijk hebben gemaakt dat ik
mijn werk kon doen. Te denken valt
aan de leden van de kerkenraad, de
koster (en haar man niet te vergeten),
de medewerkers van het Kerkelijk
Bureau, de redactie van Onderweg, de
overkoepelende organen zoals AK en
CvK en al die mensen of groepen die ik
hier niet noem. Uiteraard wens ik
iedereen een mooie toekomst. Mijn
werk in Bussum als kerkelijk werker
rond ik af. Ik blijf voorlopig in Hilversum
wonen en zal me daar na verloop
van tijd als gepensioneerde vrijwilliger
inzetten in het bezoeken van
mensen. Ook zal ik nieuwe activiteiten
gaan ontplooien vanuit m’n eigen praktijk,
waar ik nu niet aan toe ben geko-
men, zoals het begeleiden van gespreks-
en meditatiegroepen, het helpen maken
van levensboeken in individueel- of in
groepsverband, en als reisleider bij
DrieTour Reizen voor de bijbelse reizen
voor gemeenten. Tot slot wens ik u toe
dat het mysterie van de liefde centraal
mag blijven staan in de gemeente. Voor
mij cirkelt dat mysterie van de liefde –
hoe kom je in het reine met het kwaad
– om het begrip ‘vergeving en verzoening’.
Het is echte levenskunst om tot
verzoening met het kwaad en de ongerechtigheid
in het groot (de wereld) en
in het klein (tussen de mensen en in
onszelf) te komen. De liefde komt het
kwaad in Gods goede schepping uiteindelijk
te boven doordat zij de gevolgen
van het kwaad aanvaardt en draagt.
Dat doet God naar ons toe en wij naar
onze naasten met Gods hulp, als we
daar open voor staan.
Dat Gods Geest uw weg begaanbaar
mag houden.
Met een hartelijke groet voor u allen.
Anne Brouwer
scheppen, je talenten ontwikkelen, zorgen, nabij zijn,
verantwoordelijkheid nemen.
In onderstaand gedicht, “De moeder het water” gaat het
over verlangen, naar vertrouwde gezichten en mensen van
vroeger, naar gezondheid en verbondenheid, en de vanzelfsprekendheid
van geloofszekerheden.
Ik ging naar moeder om haar terug te zien.
Ik zag een vreemde vrouw. Haar blik was wijd en
leeg, als keek zij in de verre overzijde
van een water, niet naar mij. Ik dacht: misschien
- toen ik daar stond op het gazon, pilsje gedronken
in de kantine van het verpleegtehuis,
de tijd ging langzaam in die godvergeten eenzaamheidmisschien
zou het goed zijn als nu Psalmen klonken.
Het was mijn moeder, het lijfje dat daar roerloos
stond in ‘t gras, alleen haar dunne haren
bewogen nog een beetje in de wind,
als voer zij over stille waatren naar een oneindig daar en
later, haar God. Er is geen God, maar ik bezwoer
Hem Zijn belofte na te komen, haar te bewaren.
Ds. Heleen van Beelen
Op de startzondag 9 september is er weer de legendarische familiefietspuzzeltocht.
De start is bij de Verlosserkerk, de finish in de Wilhelminakerk. Wat daartussen gebeurt blijft een verrassing! Iedereen is welkom,
jong en oud, aan alle leeftijdsgroepen is gedacht. Lees vooral de volgende Onderweg voor de details. Houd je agenda dus
vrij voor deze middag.
Het organisatieteam