nr 4 - NGV Zeeland - Nederlandse Genealogische Vereniging

Zierikzee wel eens de vermelding van een “jumelage” met Hatfield te hebben gezien.
Zo kwamen Jonas en zijn Zeeuwse nakomelingen – van wie ook enigen in Zierikzee
woonden – toch wel heel “verbonden” over. Langs en door de nieuwe 20 ste -
eeuwse stad zochten we onze weg naar Old Hatfield, de oorspronkelijke oude
plaats. We konden op een pleintje achter de vergaderzaal van de anglicaanse
kerk makkelijk onze auto parkeren en liepen eerst maar de hellende straat af
langs kerk en ruim bemeten kerkhof naar een oude herberg om koffie te drinken;
grote kommen en een dito biskwie voor £ 1,- (ca. € 1,45) per persoon! Een folder
van Hatfield House leerde ons dat we daar alleen in de zomer (tot 30 september)
een rondleiding kunnen verwachten. Dan maar een bezoek aan de oude – aan de
angelsaksische heilige Ethelreda gewijde – middeleeuwse kerk gebracht; zou die
open zijn? En waarachtig, er waren een viertal dames vrijwilligsters druk bezig
met opruimen en schoonmaken. Mevrouw Jackie Palmer wist dat er jarenlang
uitwisselingen werden georganiseerd tussen haar woonplaats en Zierikzee – haar
vader had er aan deelgenomen – en wees erop dat er na de watersnood een grote
hulpactie voor Zierikzee werd gelanceerd in Hatfield. Later thuis begreep ik dat
er nog steeds uitwisselingen plaatsvinden tussen jongeren uit beide plaatsen.
Toen ik mevrouw Palmer het doel van onze komst had uitgelegd, vroeg ze of we
niet tot de avond zouden kunnen blijven, omdat we vanaf 7.00 uur de heer Henry
Gray in de kerk zouden kunnen ontmoeten die het kerkarchief beheerde (het
complete archief wordt in de kerk bewaard en de mormonen kregen nimmer toestemming
te verfilmen!). Hij is dé historicus en genealoog van het oude Hatfield
werd ons verzekerd. Toen we vertelden dat we nog naar Hertford wilden en niet te
laat in Oxford terug wilden zijn, beloofde mevrouw Palmer dat zij ons adres zou
doorgeven met onze vraag naar de doop van Jonas Addison.
Door nieuwsgierigheid gedreven toch het provinciaal archief van Hertfordshire te
bezoeken – we waren tenslotte in de buurt – reden we langs mooie landwegen
naar het stadje Hertford. Het provinciehuis, de “County Hall”, was gauw gevonden
en de “Hertfordshire Archives & Local Studies” bleken gehuisvest in een apart gebouw
naast het provinciehuis. Mijn vrouw zocht een mooi plekje in het park rond
het provinciehuis om daar lekker in het zonnetje te lezen en ik had tijd om binnen
te gaan en te kijken hoe ik de film van de doop- en trouwboeken van Hatfield zou
kunnen bekijken. Er bleken twee studiezalen te zijn: één voor originele stukken en
een grote andere vooral voor genealogen, met films van en computerbestanden
over historische bronnen van de provincie. Zo zijn reeds alle kerkelijke huwelijken
van de hele provincie in een computerbestand te raadplegen. Met vriendelijke
hulp van het aanwezige personeel waren de films spoedig gevonden, er was een
leesapparaat beschikbaar en binnen een kwartier vond ik de doopinschrijving van
onze Jonas:
- 24 -