Wat zeg je? Resultaat Zomertombola! - nogun

Erna Wuyts is één van de vrijwilligsters
waarop we in Borgerstein al
jarenlang kunnen rekenen. Om de twee
weken staat ze een hele namiddag
paraat om een handje toe te steken bij
activiteiten met bewoners. We waren
benieuwd naar welk vrijwilligerswerk
ze precies binnen Borgerstein doet én
waarom. Tijd voor een gesprekje.
Hoe ben jij eigenlijk in Borgerstein
terecht gekomen?
Ik ben vrijwilligster bij het Rode Kruis
en een aantal uren van hun werking
besteden ze aan sociale hulpverlening.
Acht jaar geleden vroeg de
voorzitster om voor haar een keer in
te springen. Toen kwam ik voor de
eerste keer in Borgerstein en ik had
de smaak onmiddellijk te pakken!
Kan je ons vertellen wat je hier
precies doet?
Om de twee weken kom ik op
maandagnamiddag langs met een
paar andere vrijwilligers. We starten
om half drie in De Beiaard, waar we
de bibliotheekdienst verzorgen. Met
een kar vol boeken gaan we rond
en de bewoners kunnen bij ons 1
of meerdere boeken uitlenen. We
maken tijd voor een babbeltje en dat
appreciëren ze. De Beiaard telt een
vijftal fervente lezers, die elke keer
een aantal boeken meenemen. Er
zijn ook bewoners die sporadisch
een boek lezen. Om 15u stappen
we richting groep 15. Daar staan de
bewoners meestal vol ongeduld te
wachten, want met hen gaan we een
uurtje wandelen.
Gaat de hele groep mee wandelen?
Neen, ze mogen zelf kiezen of ze
meegaan. Meestal gaan er 8 à 10
bewoners mee wandelen en zijn er 3
vrijwilligers op post. Binnenkort krijgen
we er een vierde vrijwilliger bij.
Volgen jullie altijd dezelfde route
of wijken jullie al eens af van het
vertrouwde parcours?
We wandelen altijd op het domein
van Borgerstein. Bij droog weer
kiezen we steevast voor het park. Uiteraard
passeren we de vijver om de
eenden en vissen eten te geven. Bij
regenachtig weer doen we een toertje
op een stenen weggetje. Voor één
ding zorgen we echter altijd, ongeacht
het weer, en dat zijn de koeken!
We brengen elke keer voor alle wandelaars
een koek mee en daar zijn ze
héél blij mee. Sommigen vragen zelfs
al een koek, nog vóór de wandeling
begint. Ik vind het leuk dat we met
zo’n klein gebaar zoveel plezier kunnen
doen. Dat is ook een beetje de
reden waarom ik hier vrijwilligerswerk
doe. Het geeft mij een goed gevoel
om de mensen te zien genieten. Veel
buitenstaanders begrijpen niet goed
waarom ik dit vrijwillig doe. Ik zeg
hen altijd dat ik hier een stukje hemel
kom verdienen.
VRIjWIllIGER
IN dE KIjKER
Imke Mariën
is medewerker van de dienst
sociaal- en arbeidsbeleid
WeBo
Wandelmoeder
Erna
Heb je een goede band met de
bewoners?
Ja, eigenlijk wel. We voelen ons soms
een beetje als familie. Zeker met het
Paas- of Kerstfeest. Dan worden
we uitgenodigd en mogen we mee
komen vieren. We zitten dan bij de
mensen die geen familie op bezoek
hebben. Dan hebben zij toch ook een
beetje het gevoel familie aan de feesttafel
te hebben. Wanneer een bewoner
jarig is, krijgen ze een kaartje van ons.
Zulke dingen maken bewoners blij en
dat is leuk om te zien. Er wordt ook al
eens gelachen! Zo was A. van groep 15,
zij is ondertussen spijtig genoeg overleden,
altijd aan het zingen. Ze kon dat
trouwens echt heel mooi. A. maakte
ook vaak grappige opmerkingen,
waardoor we de slappe lach kregen.
Zo heb ik al heel wat leuke ervaringen
opgedaan binnen Borgerstein!
Heb je nog andere passies of
bezigheden buiten je werk voor
Borgerstein?
Ik ben redelijk druk bezet eigenlijk. Ik
werk halftijds, en ik ben ook verantwoordelijk
voor de praktische school
bij KAV. Wanneer er cursussen worden
gegeven, zorg ik voor de locatie, lesgevers,...
Veel tijd voor ontspanning blijft
er dus niet over. Maar ik geniet van die
extra engagementen. Dus zolang mijn
gezondheid het toestaat, blijf ik paraat!
Dan wensen we je uiteraard alle
succes toe in de toekomst! Bedankt
voor het gesprek en je jarenlange
inzet voor Borgerstein!
19