Download deze nieuwsbrief - Landschapsbeheer Drenthe

Een gastcolumnist
geeft zijn of haar visie
op het landschap in
Drenthe
Column
Da’s nou Drenthe
Wat Drenthe tot bijzondere provincie maakt? Vraag het willekeurig
wie en je krijgt als antwoord: het kleinschalige landschap,
waarin dorpen opgaan in de omgeving, en bossen,
heidevelden, gras- en akkerland elkaar afwisselen. Als iemand
dat unieke karakter begreep en uitdroeg was het de te jong
overleden Commissaris van de Koningin Relus ter Beek. Trots op
zijn Drenthe. Provincie waarin ontwikkeling èn behoud zo mooi
gecombineerd worden. Wat zijn kwaliteit bewezen heeft moet
je koesteren: het landschap in al zijn veelzijdigheid.
Landschap is allereerst wat je waarneemt en ervaart als je er in
stáát, fietst of loopt. Daarnaast is er de emotionele en gevoelsmatige
component. Beelden, geuren, kleuren kunnen herinneringen
oproepen. Het landschap is dan de drager van wat je
ooit beleefd hebt en wat voor altijd in je hart besloten ligt.
Landschap is het decor voor kunst- en cultuuruitingen: proza,
poëzie, muziek en schilderkunst. Hoe langer je er bij stilstaat,
hoe meer je beseft dat landschap rust brengt in een wereld van
stress, gejaagdheid, individualisme en onverschilligheid. Landschap
schraagt waarden: dat wat we ècht belangrijk vinden
buiten alle opgefokte franje, die ten diepste slechts armoe en
eenzaamheid brengt.
Landschap wordt herontdekt. Beheerders zetten zich ervoor in.
Landschap, als geheel van land en stromend water, wallen en
kleine bosschages, weidse velden, veilige bossen, eeuwenoude
zandwegen, kerktorens met een zadeldak, boerderijen met
rieten kappen, schapen als vanzelfsprekende grazers.
De verbindende schakel tussen economie en ecologie is het
landschap: toneel van menselijke activiteiten. Meer dan ooit
weten we dat nàtuurbescherming alleen gedijt als er ook cùltuurbescherming
is. Het is één geheel: stad, dorp, landbouw,
natuur, land en water, flora en fauna. Een hoogontwikkelde
samenleving als de onze mòet weten dat waar we vandaan
komen en waar we naar toe gaan gestempeld is en blijft door
het levende landschap. Daarzonder kan het niet. Koester dus
degenen die zich ervoor verantwoordelijk voelen! Omdat het
landschap zichzelf niet kan verdedigen.
Alfred van Hall, dijkgraaf Waterschap Hunze en Aa’s