turkije - Robin van Krieken

Tekst Robin van Krieken | Fotografie Frances Raboen
Kapitein Galip en ik.
Vanuit de donkere heuvels rijden we het sfeervol verlichte
havenplaatsje Marmaris binnen. Ik stap uit de bus en kijk
om mij heen. Links van mij een eindeloze kade vol
terrassen en restaurants, rechts een woud van zacht
deinende masten. In de gezellige drukte zie ik hoe onze
bagage aan boord van de Kemalogˇlu 1 wordt gebracht, het
schip waarmee we komende week een tocht langs de
Turkse Zuidwestkust zullen maken. Een warme avondbries
omarmt me als ik de loopplank op stap. Dit voelt goed,
dit is vakantie.
EEN WEEK OP EEN GÜLLET
Dag 1
Kapitein Galip heet ons welkom en vertelt ons over het reilen en
zeilen aan boord. Regel 1: schoenen uit als je aan boord komt.
Regel 2: benedendeks wordt niet gerookt. Verder vertelt hij ons
natuurlijk over de route en stelt ons voor aan de andere opvarenden
en de bemanning. Zijn welkomstpraatje wordt onderbroken
door Peter en Sheila, twee van de andere gasten. Zij stellen zich
voor en vertrekken daarna benedendeks. Ze lijken me erg aardig
en ik word nieuwsgierig naar de rest van de passagiers, die we
morgen zullen ontmoeten. ‘So, if you have any questions, just
ask,’ beëindigt Galip zijn verhaal. ‘Do you know a nice place to
eat?’ vraag ik hem, ‘we are very hungry.’ Hij brengt ons meteen
naar een terras aan de kade. Er is geen menukaart, maar dat er alleen
maar Turken aan de andere tafeltjes zitten, lijkt me een goed
teken. De kapitein overlegt met de serveerster en niet veel later
genieten we van heerlijke Turkse voorgerechtjes, mezes, die worden
gevolgd door gegrilde verse vis en salade. De eigenaar legt van
tijd tot tijd met een enorme grijns zijn hand op mijn schouder en
vraagt: ‘Alles gut? You okay?’. Natuurlijk is alles oké. Ik ga eens
lekker achterover zitten en geniet van de kennismaking met zowel
de lokale keuken als de befaamde Turkse gastvrijheid. Nog een
laatste koffie van het huis en dan keren we voldaan terug naar het
schip. Daar zoeken we onze kooien op en sluiten tevreden onze
ogen.
Dag 2
Boven mij voetstappen op het dek en door de
patrijspoortjes het geroezemoes van
de haven. Terwijl ik me langzaam
met plezier realiseer waar ik
ben, klinkt de scheepsbel
voor het ontbijt. Aan de
tafel op het achterdek
maken we kennis met
onze reisgenoten. Ze
komen uit Denemarken,
Turkije, Spanje,
Schotland en Engeland.
Een leuk internationaal
gezelschap en onder het
genot van vers brood, feta,
eieren, jam, salade,
koffie en thee raken we al
gauw met elkaar aan de praat.
78 BEST OF TURKIJE BEST OF TURKIJE 79

Peter en Lone genieten
van de rust.
Later die ochtend, bij het verlaten van de haven, verspreiden wij
ons over het schip. Sommigen kiezen voor een goed boek in de
schaduw en anderen gaan naar het voordek om zich te wentelen
in de ochtendzon. Langzaam laten we Marmaris achter ons, en
wanneer we door het smalle rak de baai verlaten, ervaren we de
weidsheid van de zee. Wat een rust, niets moet en alles mag.
Als we ’s avonds in een baai liggen afgemeerd, klinkt na het eten
Turkse muziek. De kapitein komt met een trommel aan dek en
onze Turkse reisgenoten Yasemen en Berkant maken van de
gelegenheid gebruik om hun gebrek aan Engels te compenseren
met een traditionele Turkse dans. Yasemen daagt ons uit om mee
te doen en nadat iedereen zich eerst vol overgave heeft laten gaan
op de klanken van de nationale grootheid Tarkan en zich daarna
voldaan in een stoel laat zakken of richting kooi verdwijnt, loop ik
nog even naar het voordek. Leunend op de reling geniet ik van de
fantastische sterrenhemel die in het water beneden mij weerspiegeld
wordt.
De Kemalogˇlu 1 is een tourversie van het traditioneel houten vissersschip,
de güllet. Benedendeks zijn acht ruime tweepersoonshutten,
allemaal voorzien van douche en toilet, en daarnaast beschikt het
schip over een kombuis en een gemeenschapsruimte, compleet met
goed gevulde bar. Op het ruime achterdek bevinden zich een grote
eettafel en twee enorme loungebanken onder een verkoelend zonnescherm;
het voordek is uitgerust met een tiental zonnematrassen.
Omdat de Kemalogˇlu 1 een nieuw schip is, beschikt het helaas nog niet
over de volledige tuigage, hetgeen inhoudt dat we onze hele reis
zullen motoren. Na een licht gevoel van teleurstelling, leg ik me er snel
bij neer. Ik hoor de motor toch nauwelijks, en aan de omgeving en de
mensen om mij heen doet het sowieso niets af. Volgend seizoen zullen
de zeilen er wel zijn.
Dag 3
Ik word wakker op het voordek. Het is middag en het is warm.
Terwijl ik langzaam terugkeer uit de ene droom, lijk ik aangekomen
in een andere. Loom bekijk ik de baai die we binnenvaren.
Özgen, het scheepsmaatje, komt in actie en als het anker is uitgegooid,
horen we niets meer dan het kabbelende water tegen de
ruige rotsen en het tjirpen van de krekels in de bomen. Het heldere
water, in verschillende kleuren blauw, ziet er heerlijk uit en al
snel maakt iedereen zich op voor een verkoelende duik of een
snorkeltocht. Een school kleine visjes schiet onder me door als ik
een rondje om de Kemalogˇ lu 1 zwem. Aan land grazen geiten op
de steile rotsen. Ik ben volledig ontspannen en voel me één met de
natuur, met deze prachtige baai. Weer aan boord is het tijd voor
een biertje. Het zoute zeewater heeft me dorstig gemaakt.
80 BEST OF TURKIJE
Yasemen en Berkant leren ons
dansen op Tarkan.
We hoeven alleen maar luid
‘Özgen’ te roepen als wij iets
willen hebben, maar we halen
net zo graag ons eigen drankje
uit de bar. Het is goed geregeld:
op een groot vel met onze
hutnummers turven we de
genoten drankjes en zo kunnen
we onze portemonnees
benedendeks laten liggen.
Özgen heeft het druk zat met
andere klusjes, zoals het
schoonhouden van de eettafel
bijvoorbeeld. Aan het
eind van elke maaltijd is het
zaak al je persoonlijke spullen
zo snel mogelijk van tafel te halen
om de weg vrij te maken
voor de wervelwind die Özgen
heet. Gewapend met spons en
Glassex vliegt hij over het tafelblad
om het te laten blinken
als nooit tevoren. En als
je even niet oplet, maakt hij
van de gelegenheid gebruik
om je met een ondeugende
grijns onder te spuiten.
Dag 4
Er heerst een serene rust op
ons schip. We voelen ons
thuis en iedereen heeft zijn
plekje gevonden. De zon, die
om half negen ’s ochtends al
fel schijnt, voorspelt een hete
dag. In de koelte van de schaduw
belooft kapitein Galip die
middag op de zeekaart te laten
zien in welke omgeving we varen
en welke route we volgen.
Samen met Paul, een Engelsman
van middelbare leeftijd,
sta ik bij de kapitein, die het
roer houdt. We zeggen niets.
Dat hoeft ook niet. We turen
voor ons uit en genieten van
de stilte, de zon en het beetje
wind door ons haar. Voor
ons ligt Göcek, waar we een
korte stop zullen maken om
proviand in te slaan. Maar
we zijn er gelukkig nog
niet. Het gevoel te varen op
dit prachtige schip in deze
mooie omgeving is fantastisch.
Als we aanleggen, is
het echter toch wel fijn om
weer vaste grond onder de
voeten te hebben. Licht wankelend verkennen we het typisch
mediterrane dorpje waar een gemoedelijke sfeer hangt. Oude
mannetjes spelen backgammon onder een boom, een hond struint
door de winkelstraat en vrouwen wisselen roddels uit op het
marktpleintje. Het is er doodstil, hoewel de aaneenschakeling van
restaurants en barretjes met uitzicht op de haven duidt op drukke
tijden in het hoogseizoen. Een uur later schepen we weer in.
Onder het genot van een borrel tonen de Deense dames Jette en
Lone ons hun zojuist aangeschafte ‘Gucci’- horloges. Dat die bij
het verlaten van de winkel al stil stonden, kan de pret niet drukken
en ik ga nog maar eens naar de bar om iedereen van een drankje
te voorzien.
Cathryn en Abi in het zonnetje.
Dag 5
Ik ben op weg naar mijn hut
als vanuit de kombuis de geur
van olijfolie en knoflook mijn
neus binnenkomt, en ik kan het niet laten
om even een kijkje te nemen in het
domein van de goedlachse kok Kemal.
Hij zorgt al een paar dagen prima voor
ons. Als er gevaren wordt en wij met
een goed boek op het zonnedek liggen,
staat hij boven zijn potten en
pannen om onze maaltijden te bereiden.
Het zijn geen culinaire hoogstandjes,
maar het eten is goed en hij
doet zijn best elke dag iets anders op
tafel te zetten. Naast de dagelijkse salade laten we ons de gegrilde
courgette (kabak), de tzatziki (cacik), de gevulde paprika’s
(dolma biber), de köfte, de deegrolletjes met geitenkaas (börek),
de verse vis en alle andre heerlijkheden uitstekend smaken. Kemal
kijkt me grijnzend aan en vraagt of ik iets nodig heb. Als ik in
plaats van te antwoorden de geuren nog eens opsnuif, reikt hij me
voor de grap een zak met aardappelen aan: ‘Patates frites, please.’
Maar als ik de zak wil aanpakken trekt hij die terug en lacht: ‘No,
no, you holiday!
Vers gevangen vis op de barbecue.
Dag 6
Alweer een luie leesdag in de zon.
We varen van baai naar baai, van ontbijt
naar lunch en van middagthee
naar avondeten. Je zou denken dat
het gaat vervelen, maar van mij
mag dit nog heel lang duren. We zijn
allemaal volledig tot rust gekomen
en de sfeer aan boord is uitstekend.
Jammer genoeg is het vandaag voor
de Engelsen en de Schotten alweer
de laatste dag aan boord. Morgen
varen we naar Marmaris, vanwaar ze
naar het vliegveld worden gebracht.
Het zal vreemd zijn de laatste dag
slechts met de helft van het reisgezelschap
door te brengen. De groep
is in deze week toch een eenheid
geworden. Maar voorlopig hoeven we nog niet weg, we hebben
nog een hele dag om te doen waar we zin in hebben. ’s Avonds zijn
we allemaal in opperbeste stemming en wordt er volop gedanst.
Yasemen, Berkant en de bemanning dansen op zijn Turks en Peter
toont ons een sterk staaltje dansen uit de jaren tachtig. Hij springt
heen en weer en draait om zijn as en als hij met alle vrouwen heeft
gedanst, gaat hij in zijn eentje verder. Zijn vriendin Sheila kijkt
vertederd toe en wij gaan nog eens naar de bar voor een biertje,
een witte wijn, een wodka of iets anders.
Een heerlijk luie dag.
BEST OF TURKIJE
81

Dag 7
Midden in de nacht word ik wakker van de wind die door de
patrijspoortjes giert. Nieuwsgierig neem ik een kijkje aan dek en
ik ben niet de enige. Het is vannacht steeds harder gaan waaien en
voor de zekerheid heeft de bemanning om het uur de lijnen
gecontroleerd en via de marifoon contact gehouden met de
schepen om ons heen. Als het ook nog begint te regenen ga ik
weer terug naar mijn kooi om nog wat te slapen. Er wordt vroeg
ontbeten en daarna besloten dat de golfslag op zee te hoog is om
naar Marmaris te varen. We zullen de afstappers naar Göcek brengen
waar ze worden opgehaald en naar hun plaats van bestemming
worden gebracht. Zelf gaan wij na het afscheid ter beschutting in
een baai voor anker tot het opklaart. In de middag is de wind iets
gaan liggen en hebben we ons aangesloten bij enkele boten die
naar Marmaris varen. Ondanks de donkere wolken en de frisse
82 BEST OF TURKIJE
Lekker warme koffie tijdens
de storm.
Özgen!
Op de andere boot hebben ze
duidelijk ook plezier.
wind vermaakt iedereen zich prima. De deining vergroot het gevoel
dat je vaart. Iedereen is aan dek, nu in een vest of een warme
trui, en geniet. Ook aan Galip, Kemal en Özgen kun je zien dat ze
er plezier in hebben. Tegen zessen komt Özgen aan dek met
koffie. Het is precies wat we nodig hebben en als klap op de
vuurpijl laat de zon zich in de verte ook weer zien. Met de oranje
gloed van de zonsondergang op onze gebruinde gezichten turen
we naar onze plaats van bestemming en een uur later lopen we de
haven van Marmaris binnen. Hoewel ik hier aan het begin van
onze reis maar één nacht ben geweest, voelt het als thuiskomen.
De sfeer aan boord is opgelucht en ontspannen en we maken er
een leuke laatste avond van. Vandaag had ik zeker niet willen
missen, het was een mooie afsluiting van een geweldige week op
de Kemalogˇ lu 1.
Vaartochten met een güllet of een jacht
10% korting voor lezers van Best of Turkije
Met Transavia kunt u rechtstreeks naar Dalaman vliegen.
Mets Yachting in Marmaris organiseert diverse vaartochten
met een güllet of een jacht, en kan voor transfer van en
naar het vliegveld zorgen. De kosten voor onderstaand
programma zijn € 350 per week. Dat is exclusief de vlucht
naar Dalaman, transfer van en naar het vliegveld, drankjes
en excursies. De excursie naar Dalyan, Caunos en het
modderbad kost € 25 per persoon. De tweede excursie
kost € 30 per persoon en gaat naar Tlos, Saklikent en
Olüdeniz.
Programma 'Mets Lykia'*
Marmaris - Fethiye - Marmaris, 7 dagen,
vertrek vrijdag of zaterdag
Dag 1
Inschepen op de güllet, overnachting in de haven van Marmaris.
Dag 2
Na het ontbijt vertrek naar Ekincik Baai waar de lunch wordt
geserveerd. Optioneel kunt u deelnemen aan de excursie naar
Dalyan en Caunos, aansluitend bezoekt u een modderbad.
Overnachting in Ekincik Baai.
Dag 3
Vroeg vertrek naar Haruplu Baai voor het ontbijt; lunch in
Dormuz Baai; diner en overnachting in Kızılada.
Dag 4
Na het ontbijt naar Fethiye. Mogelijkheid deel te nemen aan een
excursie naar Tlos, Saklikent en Olüdeniz. Lunch tijdens excursie;
diner en overnachting in de haven van Fethiye.
Dag 5
Ontbijt in Fethiye; lunch bij Yassıca eiland; diner en overnachting
in Tersane Baai.
Dag 6
Ontbijt in Fethiye, hierna vertrek naar Bedri Rahmi Baai. Lunch in
Batik hamam; diner en overnachting in Aga Baai.
Dag 7
Vroeg vertrek van Aga Baai naar Marmaris. Ontbijt in Kumlubük;
lunch bij Cennet Eiland. Aankomst en overnachting in de haven
van Marmaris.
Zin gekregen om een week op een güllet te gaan varen? In samenwerking
met Mets Yachting biedt Best of Turkije u 10% korting
op de weekprijs. U betaalt dus geen € 350 maar € 315 per week.
Vermeld bij boeking dat u lezer bent van Best of Turkije.
Mets Yachting, Yat Limani, Barbaros Cad. 139, 48700 Marmaris, tel. +90- (0) 252-4134340,
mets@metsyachting.com, www.metsyachting.com
*Wijzigingen voorbehouden
Tijdens de excursie naar Tlos,
Saklikent en Olüdeniz bezoeken we ook
een tapijtfabriek.
LEZERSAANBIEDING