Verslag - Gemeente Alblasserdam

OPENBARE VERGADERING
van de raad der gemeente Alblasserdam
op woensdag 15 maart 2006 des namiddags
om 18.00 uur in het raadhuis
Aanwezig de leden: de heer A.L. Cardon (PvdA), mevrouw M.J.H. Barra-Leenheer (PvdA), mevrouw
C.W.G. Gijsen-Huijgen (PvdA), de heer O. Yilmaz (PvdA), mevrouw L. Sundquest-
van Solingen (CDA), de heer A.C.C.M. Ruikes (CDA), de heer J.H. Wesselius
(CDA), de heer K. de Vries (CDA), de heer mr. A. Boele (SGP), de heer ir.
B.W. de Leeuw (SGP), de heer J. de Waard (SGP), mevrouw A.M. Nieuwenhuis-
Kuiper (VVD), de heer drs. S.H. van der Wal (VVD), de heer P.C. van
Wermeskerken (Groep Van Wermeskerken), de heer A. Bos ChristenUnie),
de heer A.J. Zwaan (ChristenUnie) en de heer H.M. van der Zijden (PSA);
Tevens aanwezig: de heer R.J.G. Bandell (voorzitter Drechtsteden);
Afwezig: de heer S.H. van der Wal (VVD);
Wethouders: de heer J. de Gruijter (CDA), de heer P.A. Zevenbergen (SGP) en de heer
J.M. Dekker (VVD);
Griffier: de heer J.J. ’t Lam;
Voorzitter: de heer drs. A.D. van den Bergh;
Voorzitter:
Dames en heren, goedenavond, wij gaan deze bijzondere raadsvergadering op dit moment bijna
aanvangen, want voordat wij dat doen …, en ik heet ook iedereen hartelijk welkom op de publieke
tribune, wij weten dat er dadelijk nog meer mensen komen; alles heeft te maken met het afscheid van
sommigen onder ons.
Voorzitter stelt aan de orde:
AGENDAPUNT 1 – Spreekrecht burgers
-------------------------------------------------------
Ik zou spreekrecht willen geven aan degenen die op de publieke tribune zitten, zo zijn wij dat gewend,
maar dan alleen over datgene wat op de agenda staat. Dat is dus het onderzoek naar de geloofsbrieven
en het afscheid van de raadsleden.
Wie van u wil daarover iets inspreken? Iets zeggen? Niemand? Dank u.
Voorzitter stelt aan de orde:
AGENDAPUNT 2 – Actualiteiten
--------------------------------------------
Wie van de raadsleden zou bij dit agendapunt het woord willen voeren? Ook niemand? Dan kan ik
overgaan tot het volgende agendapunt.
Vastgesteld 12 april 2006

AGENDAPUNT 3 – Onderzoek geloofsbrieven
---------------------------------------------------------------
2
De raad stelt een commissie in van drie leden belast met het onderzoek van de geloofsbrieven, de
daarop betrekking hebbende stukken en de processen-verbaal van de stembureaus. De commissie
brengt na het onderzoek schriftelijk verslag uit aan de raad. (artikel 7 Reglement van Orde).
Het presidium stelt voor mevrouw Gijsen, de heer Bos en de heer Van Wermeskerken te belasten met
het onderzoek.
Daar is de raad het mee eens, met dit voorstel van het presidium? Akkoord, dan hebben wij dat
besloten en de vraag ik mevrouw Gijsen, de heer en de heer Van Wermeskerken, samen met de
griffier, de geloofsbrieven te gaan onderzoeken en dan schors ik nu.
SCHORSING
HEROPENING
Voorzitter:
Dames en heren, ik hef de schorsing van de vergadering op en ben in de bijzondere omstandigheden
dat ik ook mag welkom heten de heer Bandell, een collega van mij in Dordrecht, zoals velen van u
weten, maar hij is hier in zijn functie van voorzitter Drechtsteden, niet de regio, Zuid-Holland Zuid?
De heer Bandell:
Nee, nee, voorzitter Drechtsteden.
Voorzitter:
Voorzitter Drechtsteden. Dat stellen we zeer op prijs, dat hij de gemeenten langs gaat en ik wou hem
zo dadelijk, maar direct het woord geven. Dat vind ik ook heel beleefd jegens hem, wat hij heeft zich
tenslotte zich ook erg gehaast om om 18.00 uur hier bij ons te zijn, zodat het beraad van de
commissie voor de geloofsbrieven nog even kan indalen.
Ik moet nog melden dat de heer S.H. van der Wal, ons raadslid van de VVD, vanavond een tentamen
moet afleggen en hij om die reden hier niet dit bijzondere moment kan meemaken, hetgeen wij allen
met hem zeer spijtig vinden.
Het woord is aan collega Bandell, als voorzitter van Drechtsteden.
De heer Bandell:
Leden van de raad, dames en heren, vanuit Den Haag was er al een poging aanwezig om mij te
beletten in Alblasserdam te komen. Er waren veel files, maar ik ben blij dat het toch gelukt is om bijna
op tijd te zijn, want het is vanavond de laatste vergadering van u in de raadsperiode van 2002 tot 2006
en dat betekent dat een aantal mensen vrijwillig gekozen heeft om niet terug te komen, dat is echt de
laatste vergadering. Een aantal is als gevolg van de uitspraak van de kiezer altijd gedwongen niet
terug te komen, zo werkt dat, en een aantal komt gewoon terug, omdat de kiezer heeft gezegd: “je
mag terugkomen”. Het is altijd een bijzonder moment en u weet: de kiezer heeft altijd gelijk en al heeft
de kiezer geen gelijk, dan heeft hij tòch gelijk, zo gaat dat. Want raadsverkiezingen hebben ook altijd
toch iets te maken met hoe landelijk de sfeer zit bij de bevolking: wat vindt men van landelijke politiek
en dat vertaalt zich altijd toch op de één of andere manier in die lokale uitslagen. Dat varieert wel per
gemeente, maar dat is een ervaring die we ook allemaal hebben.
Het is ook voor de Drechtsteden een bijzonder moment, omdat we vier jaar verder zijn in de regionale
samenwerking en een nieuwe start betekent vaak ook: terugkijken op wat in het verleden is gerealiseerd.
Wat is er nou terecht gekomen van de plannen van de afgelopen vier jaar, welke ideeën
moeten bewaard blijven totdat het moment van uitvoering is aangebroken en ik neem u graag even
mee terug naar het begin van de raadsperiode in 2002. Vrij snel nadat u gekozen was, kreeg u de
uitnodiging om kennis te maken met de Drechtsteden, in het Energiehuis in Dordrecht. En we hebben
gevaren en we gaan dat met de nieuw gekozen raadsleden, alle gekozen raadsleden, binnenkort wéér
doen. Kennis maken met de Drechtsteden en we gaan varen en partners zijn van harte welkom. Ik zeg
dat altijd maar met nadruk, omdat raadsleden altijd thuis wat uit te leggen hebben als er wéér een
vergadering is en wéér wat extra’s, want het kost tijd om volksvertegenwoordiger te zijn en dan lijdt
dan soms ook het thuisfront daar toch gewoon in mee. Dat herkent dat thuisfront, dat daar zit,
natuurlijk wel. Maar we stelden wél in november 2002, in een koude Augustijnenkerk, weet u dat nog,
als gezamenlijke raden waren voor het eerst bij elkaar, stelden we de Perspectiefnota vast.
Vastgesteld 12 april 2006

3
En die markeerde het eind van de papieren plannen en de start van de uitvoering. De commissie
Dijkstal hield ons na dat experiment grote-stedenbeleid ook een spiegel voor en dat resulteerde in het
proces Manden Maken. Daar hebben we afspraken gemaakt over de vraag: waar willen we nou met
die Drechtsteden naartoe? In Sliedrecht denken soms nog mensen, u hebt dat kunnen lezen, dat we
eigenlijk naar Drechtstad toe moeten of die denken: eigenlijk worden wij onderdeel van Dordrecht,
alsof Dordtenaren, Sliedrechtenaren zouden willen worden of Alblasserdammers, of als Alblasserdammers
ineens Papendrechters moeten worden, of Sliedrechtenaren, Zwijndrechtenaren, dat kan
natuurlijk helemaal niet, want die eigen identiteit daar houden we van en we zijn voor die eigen
identiteit en we zijn helemaal niet voor één grote administratieve eenheid Drechtstad.
Ik zeg altijd: “daar kan men mij aan houden”. Maar ook al zeg ik dat 100 keer, het geloof moet altijd
toch wat indalen bij mensen en dat speelt dan wel mee.
We zijn begonnen met de vraag: “wat zijn we nu?” We hebben ontwikkelings- en uitvoeringsprojecten
gedefinieerd en we hebben gekeken of het bestuurlijk en ambtelijk ook niet wat anders kon.
Dat Manden Maken heeft ook geleid tot uitgebreide discussies in gemeenteraden over de rol van de
raden in de Drechtsteden en in het nemen van belangrijke besluiten over uit te voeren projecten en de
bijbehorende financiële verplichtingen en met name ook in Alblasserdam is goed gereflecteerd over de
vraag: “wat betekent nu Samen stad aan het water”? Erkennen we iets van dat stedelijke? We zijn
toch eigenlijk gewoon een dorp, we horen ook bij de Alblasserwaard. Duidelijk, we zijn van de West-
Alblasserwaard, maar we liggen wél aan de rand van de Waard en we hebben iedere dag gewoon te
maken met dat stedelijk leven, al is het maar het lawaai van de A 15.
We hebben zo’n anderhalf jaar gesteggeld met de Provincie, om meerjareninvesteringsafspraken te
kunnen maken, en na anderhalf jaar was de Provincie echt zo ver dat we 15 miljoen euro hebben
gekregen voor projecten, die ook in provinciale programma’s moeten passen, en die herleid kunnen
worden tot de projecten uit Manden Maken, 15 miljoen euro, plus de toezegging dat voor de regionale
ontwikkelingsmaatschappij Drechtsteden, de ROM-D, men bereid is het aandelenkapitaal van de
Provincie met 10 miljoen euro te verhogen, tegen een laag rendement. Dat laatste hebben we nog niet
helemaal afgerond, omdat we zélf aan het denken zijn over die ROM-D in de toekomst, maar het
eerste wél, en er is één voorwaarde: projecten moeten uiterlijk in 2007 van start gaan.
Als we nou kijken naar de resultaten, zowel in de uitvoering als in financieel opzicht, uw burgemeester
heeft als portefeuillehouder Financiën van de Drechtsteden, daar ook veel aan gedaan, dat mag ik
hier ook wel eens een keer zeggen, dan is er veel gerealiseerd in de Drechtsteden. Alle gemeenten
zijn tot nu toe netto ontvanger in het traject Manden Maken. Ik zeg er dan altijd bij: “Dordrecht nog het
minst”. “Maar Dordrecht kan dat ook het meest lijden”, zegt ik er ook meteen bij. Maar ook nog steeds
netto ontvanger, want dat fonds is een fonds dat we met elkaar hebben gevormd en waarin we
gewoon probeerden wat het belangrijkste is om dat het zwaarst te laten wegen en natuurlijk moet
iedereen er netjes uitspringen. Het is dus belangrijk om die ingebrachte projecten ook echt uit te
voeren.
Sociaal beleid is stevig op de kaart gezet; uw wethouder De Gruijter heeft daar veel aan gedaan.
Recent nog weer twee miljoen voor sociaal beleid gekregen van de Provincie, omdat we regionaal het
zo goed op een rij hebben, omdat we zo hard werken met elkaar aan het op poten krijgen van de
WMO. Soms zeg ik: “zijn we nog sterker in de samenwerking op sociaal terrein”, kijk maar naar de
totstandkoming van de Intergemeentelijke Sociale Dienst, die dit jaar heel veel aandacht van ons zal
vragen, dan dat we dat zijn op fysiek terrein”. Dat is opmerkelijk en de Provincie steunt ons ook op dat
gebied heel behoorlijk. Er zijn prachtige resultaten toch te noemen op het terrein van wonen en
stedelijke vernieuwing, iedereen heeft bijdragen ontvangen uit het BWS, of BLS-gelden. ISV-I gelden
zijn toegekend, volgens ons eigen regionaal ISV-program en zo zijn er nog veel meer projecten
uitgevoerd. Die ga ik allemaal niet opnoemen, want dat zit ook dadelijk in de brochure, die u krijgt.
Ik wil nog wel, dames en heren, een paar specifieke opmerkingen maken over Alblasserdam.
In de eerste plaats dit: u bent in relatieve zin met mega-opgaven bezig binnen uw gemeente en ik heb
soms de indruk dat het bijna de spankracht van de gemeente Alblasserdam overstijgt. Daar hebt u dus
ook de regio voor, want samen staan we sterker. Maar er zijn wel mega-opgaven. Ik heb daar echt
bewondering voor en vooral ook omdat u de enige gemeente in de Drechtsteden bent, die de
gewenste woningbouwopgave ook daadwerkelijk heeft gehaald.
Dus de raad mag zich ook wel op de borst kloppen, het is zo.
In de tweede plaats wil ik een paar opmerkingen maken over een heel moeilijk dossier: Haven-Zuid.
Daar is door u en de regio heel hard aan gewerkt, en ik wil ook niet verhelen dat dat ook spanningen
heeft gebracht, dat komt ook door de omvang van dat project, in de regionale samenwerking.
Vastgesteld 12 april 2006

4
Er zijn wel eens wat, zoals dat heet “bilateriale overleggen” nodig geweest om te kijken of we allemaal
nog op dezelfde lijn zaten, want u weet: dat Haven-Zuid wijkt nogal wat af van Mercon-Kloos, waar we
aanvankelijk van alles wilden doen, hè, zo zat dat in dat Manden Maken, maar op een gegeven
moment moet je goed de kansen wegen en zeggen: “is het mogelijk dat een aantal zaken die we
hebben bedacht, ook via dat Haven-Zuidproject kunnen worden uitgevoerd?” En we staan op een punt
dat op enig moment de afweging moet worden gemaakt, en die kan alleen de raad, ook uw rechtsopvolger,
de raad van Alblasserdam, uiteindelijk maken: tasten we door of tasten we niet door?
En dat is een lastige beslissing. Ik ben er zelf van overtuigd, ik zeg dat ook maar op eigen gezag, dat
zowel op het toeristisch deel als op het Shipping Valleydeel, dat er grote kansen zijn en ik wil mij ook
vanuit de regio echt zeer blijven inspannen om te kijken of we dat project ook op een financieel
verantwoorde manier, en dat is ook iets waar gelukkig de raad zeer zwaar aan tilt, dat is belangrijk, op
een financieel verantwoorde manier daar gezamenlijk voor ook echt uit kunnen komen. Maar
nogmaals, daar is lef voor nodig, daar is ook echt samenwerking voor nodig, dat moet nooit een
besluit zijn met één stem meerderheid, want dan wordt het nooit wat. Dan krijgt altijd achteraf iedereen
gelijk, maar dat is wel belangrijk en ik ben graag bereid om, gegeven alle omstandigheden, binnen de
Drechtsteden me echt in te zetten, om te kijken hoe we elkaar daarbij kunnen helpen. Maar de
Drechtsteden kunnen dus niét harder lopen dan de raad van Alblasserdam toestaat en dat geldt
evenzeer voor uw college, en de Drechtsteden willen nooit harder lopen, want uiteindelijk zijn wij maar
verlengd lokaal bestuur. Maar ik ben mij bewust van dat probleem en vandaar dat ik het misschien
een beetje zwaar aanzet, want het is een zwaar besluit, dat er moet worden genomen en de klok tikt
door en het zou mooi zijn als we in de loop van 2006, op welk moment dan ook, eens kunnen
constateren dat er in ieder geval een wijs besluit is genomen, ongeacht hoe dat besluit eruit komt te
zien, want daar is echt nog wel wijsheid voor nodig.
Nou, dan wat algemeen’s. De gemeenteraden hebben in de afgelopen anderhalf jaar, via het
experiment met de Drechtraad, hun positie behoorlijk versterkt en met name die positie van de raden
aan de voorkant van het proces is van zeer groot belang en ik heb dat experiment ook heel leuk
gevonden, spannend, en je merkt dat ook vanuit alle gemeenten de bijdrage in die Drechtraad, ook in
die aanloop tot die officiële vergaderingen, dat die heel intensief is geweest en wat mij betreft gaan we
op dié weg ook verder en zorgen we ervoor dat de nieuwe Drechtraad haar standpunten ook inneemt
bij het vaststellen van het program voor de komende vier jaar. Als er ergens een mogelijkheid is om
aan de voorkant die regionale samenwerking te beïnvloeden en te sturen, dan is het wel de
Drechtraad. En ik wil u dus ook allen bedanken daarvoor, want dat vergde ook weer extra avonden en
extra overleg en vanavond geef ik u de brochure “Samenwerken in de Drechtsteden” mee. De plannen
uit die Perspectiefnota, uit die koude Augustijnenkerk in Dordrecht, maar het leven is soms ook een
beetje lijden, dat begrijpt u, die plannen worden nog eens onder de loep genomen, want het is ook
goed voor degenen die niet terugkomen, om te denken: daar heb ik tòch wat aan bijgedragen.
Dat is goed voor het nageslacht.
Voor degenen die blijven en de nieuwkomers, is het goed om te weten: er is nog behoorlijk veel werk
aan de winkel. Pak die uitdagingen, pak de kansen die de regionale samenwerking biedt, zodra ze
zich voordoen. En u mag persoonlijk en gezamenlijk als gemeenteraad trots zijn op het resultaat van
de afgelopen vier jaar. Als ik Alblasserdam binnen rijd, dan denk ik iedere keer: het knapt iedere keer
weer op. Jullie zijn echt in beweging, er gebeurt érg veel. En nu kom je voor een paar hele zware
opgaven te staan, waarvan je denkt: hoe krijgen we dat ook nog gebakken?
Maar de gemeente is echt mooi in beweging.
De balans slaat letterlijk, ook in onze samenwerking, naar de positieve kant door en ik hoop velen van
u ook in de toekomst terug te zien.
Dank voor uw bijdrage, op welke manier dat ook geweest is, ook uw bijdragen die vanuit deze raad in
Zuid-Holland Zuid zijn geleverd. Ik zal bijv. vice-voorzitter Peter Zevenbergen erg missen, want kijk
eens naar de invloed vanuit het Alblasserdamse op een aantal terreinen, ook in uw regio, dat is soms
meer dan menigeen vermoedt en u krijgt, naast toch weer papier vanuit de Drechtsteden, ook nog een
presentje mee en dat wordt door Gert-Jan Vogelaar, die altijd een mooie assistentie heeft op dit terrein,
aan u overhandigd.
Bedankt voor uw tijd, ik wens u nog een hele prettige avond, want volgens mij gaan er nog allerlei
leuke dingen ook gebeuren, en graag tot ziens.
Vastgesteld 12 april 2006

5
Voorzitter:
Goed, ik constateer, Mijnheer de Voorzitter van het Drechtstedenbestuur, dat u een buitengewoon
belangrijk bezoek heeft afgelegd, want in de woorden die u gesproken heeft, heeft u een enorm
belangrijk element neergezet voor onze verdere toekomst, waar wij op dit moment al, als raad van
Alblasserdam en ook de gemeenschap, denk ik te mogen zeggen, mee bezig zijn en dat is de
ontwikkeling van Haven-Zuid en zoals we allemaal weten, zijn we met het vormen van een nieuw
college bezig en juist de woorden, die u over dat onderwerp gesproken heeft, zullen wij zeer, zeer ter
harte nemen en als wij dat doen, denk ik dat er een hele interessante periode van vier jaar weer gaat
aanbreken, in ieder geval wat dit onderwerp betreft. Dus dank u voor uw stimulerende woorden in die
zin en ik hoop dat een aantal van ons nog zeer geregeld met u mag samenwerken, want ja, dat gaat
ook wat anders worden. Dat weten we nog niet precies, wie dat gaan worden, dus dat moeten we nog
allemaal gaan beslissen met elkaar, maar een aantal van ons zal dat mooie werk mogen gaan doen
en die wens ik veel succes.
Dank voor uw komst, ik heb begrepen en zo hebben we dat ook afgesproken, dat gelet op het uur, u
na dit moment ons verlaat, gelet ook op het avondprogramma en ook gewoon het onderhoud van het
menselijk lichaam, zal ik maar zeggen, en dat betekent dus ook dat u ook gaat eten, en daarna naar
Hendrik-Ido-Ambacht.
Mijn dank.
De heer Bandell:
Dank voor de ontvangst en graag tot ziens.
Voorzitter:
Goed, wethouder Zevenbergen zal de heer Bandell naar beneden begeleiden.
Dan geef ik het woord aan, want ik had de schorsing opgeheven, dus dan geef ik het woord aan de
voorzitter van de commissie voor het onderzoek van de geloofsbrieven, mevrouw Gijsen.
Mevrouw Gijsen:
Alblasserdam, 15 maart 2006
Verslag van de commissie, belast met het onderzoek van de geloofsbrieven. De commissie,
bestaande uit ondergetekende, de heer Bos en de heer Van Wermeskerken, door de gemeenteraad
benoemd als commissie, belast met het onderzoek naar de geloofsbrieven, en de daarop betrekking
hebbende stukken, en de processen-verbaal van de stembureaus van de op 7 maart 2006
gemeenteraadsverkiezingen, rapporteert de gemeenteraad als volgt.
De geloofsbrieven van de 17 tot raadslid verklaarde personen zijn onderzocht en akkoord bevonden.
Gebleken is dat alle 17 benoemden aan alle in de Gemeentewet gestelde eisen voldoen.
Gezien één en ander adviseert de commissie om mevrouw Barra-Leenheer, mevrouw Sundquest-van
Solingen, mevrouw Wennekes, de heer Boele, de heer Boersma, de heer Cardon, de heer Clements,
de heer Dekker, de heer De Gelder, de heer De Gier, de heer De Gruijter, de heer Van Lavieren, de
heer Lok, de heer Ruikes, de heer De Waard, de heer Yilmaz en de heer Zwaan toe te laten als lid
van de gemeenteraad van Alblasserdam.
De commissie wenst hen veel succes.
Voorzitter:
Dank u wel voor dit advies. Ik leg dat voor aan de raad en als ik zo kijk wie het woord zou willen
voeren, denk ik dat ik kan constateren dat iedereen allemaal het woord wil voeren, om te zeggen dat
dat in orde is. Zal ik dat dan voor u doen? Dan doe ik dat bij dezen en hebben wij met elkaar het
besluit genomen, dat genoemde drie dames en 14 heren lid worden van de gemeenteraad van
Alblasserdam. Bij dezen besloten. Goed.
Voorzitter stelt aan de orde:
AGENDAPUNT 2 – Afscheid raadsleden
-------------------------------------------------------
De raad zal afscheid nemen van de raads- en burgerleden die vanaf 16 maart 2006 niet als raads- of
burgerlid terugkeren.
Ik zou wat dit betreft het woord willen geven aan mevrouw Nieuwenhuis.
Vastgesteld 12 april 2006

6
Mevrouw Nieuwenhuis;
Dank u wel voorzitter, zoals gebruikelijk stel ik me op achter dit katheder. Dames en heren, in het
presidium is besloten, na enig gesteggel van degenen die daarin zitten, dat ik het woord mocht voeren
om de raadsleden die afscheid nemen, toe te spreken. Dat is een hele eer.
Ik heb het met een persoonlijk tintje en ik wou eigenlijk beginnen met, in alfabetische volgorde, Adrie
Bos. Raadslid sinds 14 april 1998, toen namens de RPF, als eenmansfractie heb je het in de beginjaren
zwaar gehad. Hoe zwaar, weet ik uit eigen ervaring, en achter je soms wat “brommerige”
uitstraling, bleek een humoristisch, realistisch mens te zitten, die vanuit zijn geloof zich inzette voor de
samenleving van Alblasserdam. Hij kon daarbij aardig vooruit zien. Op 9 juli 1998 spraken wij in de
raad over het collegeprogramma en daarbij signaleerde Bos dat het zwembad “een hete aardappel”
was voor het college. Is er al iets veranderd? Voorts zei hij: “de armoede wordt aangepakt, maar zij
die de praktijk van de armoedeproblemen kennen, de diaconieën, worden niet structureel betrokken bij
het uitdenken van oplossingsrichtingen”. Welnu Adrie, acht jaar na jouw woorden zal dat zéker via de
nieuwe Wet maatschappelijke Ondersteuning (WMO) gebeuren en vanaf 2002 zat de ChristenUnie
(RPF en GPV samen) in de persoon van Adrie en Arjan Zwaan in de raad.
De Drechtsteden werden steeds belangrijker, u hebt het net gehoord van Bandell, een samenwerkingsorgaan
waar Adrie vanaf het begin enthousiast en met overtuiging bij betrokken is geweest. Je
stond ook op de bres voor een mogelijke Floriade, waarvan jij de zakelijk-positieve gevolgen inzag.
Het is uiteindelijk niet doorgegaan, helaas.
De Ad hoc commissie, waar jij voorzitter van was, kende een wat lastige start, omdat wij als
commissie een aantal APV-speerpunten voor veiligheid moesten benoemen, die extra aandacht van
politie en ambtelijke dienst zouden krijgen. Uiteindelijk is het gelukt en is daar ook het verbieden van
parkeren van vrachtauto’s binnen de bebouwde kom een uitvloeisel van.
De normen- en waardendiscussie in de commissie Ad hoc is uiteindelijk óók gevoerd en dié discussies
waren heel interessant. Het was jammer dat jij door ziekte een paar keer moest afhaken. Desondanks
is het eindverslag er gekomen en in de raad besproken.
En wie naar de handen van Adrie Bos kijkt, ziet hele brede vingers. Het belet hem echter helemáál
niet om prachtig orgel en piano te spelen en dat hebben naar mijn idee veel te weinig mensen
gehoord.
Tijdens de uitwisseling in Sered, onze zustergemeente in Slowakije, kroop je op een zondagmorgen in
de kerk, tijdens een kerkdienst, achter het orgel en in een kuuroord, waar vroeger de communistische
partijtop bijeen kwam, lelijk van buiten, een afschuwelijk gebouw, en prachtig van binnen, met hele
hoge zalen, was een grote zaal met een vleugel, en daar speelde je prachtige improvisaties. En
tenslotte, tijdens die reis, speelde je in een kerk in Bratislawa, dié kerk werd gerestaureerd en was
verboden terrein. Wíj als klein groepje mochten er, bij hóge uitzondering, in omdat we de steenhouwer
uit Sered kenden. We zagen toevallig dat hij aan de buitenkant bezig was. Op dát 17 e eeuwse orgeltje
liet Adrie zijn kunnen horen. Het was fantastisch, Adrie en ik denk er met ontzettend veel plezier en
bewondering aan terug.
Jij stopt met je raadswerk, die keuze heb je bewust gemaakt en je vaak relativerende inbreng zal
zeker worden gemist. Als aandenken heb ik voor jou een cadeautje gekocht, een orgeltje, een klein
speeldoosje.
Volgens de alfabetische volgorde is nu Corrie Gijsen aan de beurt.
Tijdens de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen in 1998 hingen er twee aanplakbiljetten
gebroederlijk naast elkaar aan het Kortrland: D66 en PvdA. Ra ra, waar was dat? Bij Corrie thuis.
En Corrie kwam voor de PvdA in de raad, met als portefeuille Ruimtelijke Ordening. Toen we duaal
gingen, werd dat Grondgebied. Kun jij je nog herinneren, dat op 7 februari 2002 de Wipmolen opnieuw
aan de orde was, want dat was éigenlijk met enige regelmaat, en je zei toen: “de haalbaarheid van
een nieuwe Wipmolen …….”, staat er in het verslag, want je sprak kennelijk niét door de microfoon,
“projectorganisatie in samenwerking met de vrijwilligers aangetoond. De vrijwilligers van de
verenigingen, de bibliotheek en de Wipmolen willen wij onze erkentelijkheid betuigen voor hun
medewerking aan dit project.” Je kunt zeggen dat de PvdA consistent is, want deze woorden werden
ook de laatste raadsvergadering uitgesproken, toen het “Go” van de raad voor de Wipmolen afkwam.
Met enige maanden tussenpauze ben jij in september 2002, door het vertrek van Wiertsema, opnieuw
in de raad gekomen, waarin juist het voorkeursrecht Lange Steeg werd besproken. Op 6 februari 2003
kwamen er nieuwe statuten voor de Wipmolen aan de orde en jíj zat op dat moment als gemeentelijk
vertegenwoordiger in het, zoals het toén heette, SSCC de Wipmolen, en moest vanwege het duale
bestel het veld ruimen uit deze stichting.
Corrie, jij met je welzijnsachtergrond, je was maatschappelijk werker, en nog zo wat van die functies,
heb je de hele raadsperiode bezig gehouden met de hárde sector: ruimtelijke ordening.
Vastgesteld 12 april 2006

7
Dáár mengde je vaak het element “cultuur” in, je was voorvechtster van het behoud van de smederij in
de Kerkstraat, en van de rug-aan-rugwoningen. Die laatste zijn gerealiseerd, niemand had verwacht
dat déze vervallen bouw zo’n prachtig resultaat zou opleveren. En nu de smederij nog!
Als ik het nú met je zou hebben over de Tweede Hoofdontsluiting, de Oude Torenbrug, dan zullen je
ogen denk ik vlammen schieten. Want jullie, in dat buurtje, waren het er absolúút niet mee eens dat de
brug op deze plaats zou komen. Echter, hij is niét meer weg te denken, omdat het zo’n logische
verbinding is.
Corrie, wees ook privé een beetje coulant met de Lange Steeg, ook zo’n bouwproject dat nodig is voor
Alblasserdam. Jij hebt volgens mij destijds wél geaccepteerd dat de miljoen euro te verwachten
opbrengst werd ingebracht in het nieuwe seniorengebouw náást de brandweerkazerne en soms moet
een project geld opbrengen, om andere zaken te kunnen realiseren.
Jij hebt ook aangegeven definitief te stoppen met het raadswerk en als ik hoor en zie wat zoal in de
familiesfeer is gebeurd, dan is dat heel logisch. In de afgelopen jaren ging je wel eens naar de
Verenigde Staten op familiebezoek (lees: kleinkindbezoek), dan was je een maand afwezig. Dat
gezinnetje heeft zich inmiddels in de nabuurgemeente gevestigd, zodat je bezoekjes wat minder lang
zullen duren.
Corrie, voor jou heb ik géén kunst kunnen kopen, het budget dat ik hier gekregen heb, liet het niét toe.
Het is wél een kunstig gemaakt vogeltje geworden en ik hoop dat je het óók leuk vindt. Het ga je goed.
Jan Willem de Leeuw, dat jij mij de meeste hoofdbrekens hebt gekost, want ken ik jou als persoon een
beetje? Buiten de raad nauwelijks. Dat vind ik toch heel erg jammer. In de commissie Grondgebied
had je véél te zeggen, op een constructieve manier. Ik luisterde vol aandacht naar de analyses, die
meestal volstrekt helder waren en van grote deskundigheid getuigden.
Op 24 april 2002 legde jij de eed af als raadslid voor de SGP. Peter Zevenbergen werd in die raadsvergadering
beëdigd als wethouder. Dié vergadering voerde jij het woord niét, évenmin als de daaropvolgende
vergaderingen. Als je de verslagen naleest, zie je dat Jan Willem in de commissies zeer
heldere standpunten uitdraagt en dat in de raadsvergaderingen Boele meestal het woord voerde over
de standpunten van de fractie. Jouw éérste woorden in de raad waren complimenten aan wethouder
Dekker, in verband met de aanpassing van de huidige bewegwijzering van de ANWB, voor ruim een
euroton. Nou, dat is toch aardig. Grappig is de discussie tussen jou, Jan Willem, en Corrie Gijsen op
11 september 2003, over een mogelijk landschapswonen in Polder Souburgh, een realisering van de
nieuwe koeienstal voor de boer aldaar, die een probleem heeft, misschien had, met de pachter. Je
zette haar wél klem. En van dat boeren weet je kennelijk veel af, Jan Willem, je vertelde ooit dat je in
een boerenomgeving bent opgegroeid. Toén kreeg jij voor veeteelt en landbouw belangstelling.
Daarom heb je gestudeerd in Wageningen, werkte vervolgens bij de The Greenery in Barendrecht en
werk je nu in Utrecht, waar je iets ingewikkelds doet bij een instelling die zich bezighoudt met de
certificering van varkenshouderijen.
Dat ik je niet zo goed ken, heeft een réden. Meestal, Jan Willem, kwam jij als een speer de
commissie- dan wel raadsvergaderingen op het laatste moment binnen gesneld, om er als eerste
weer te vertrekken. Altijd was je keurig in het pak. Tijd om na afloop verder te praten, was er meestal
niét. Jammer, want ik hou wel van discussiëren met SGP-ers over allerhande levensbeschouwelijke
vraagstukken. Het aantal boerderijen in ons dorp is zéér beperkt. Om tóch jou een beetje aan het
boerenleven te laten denken, heb ik voor jou een beeldig varkentje, in de hoop dat je nog eens aan
ons denkt.
Zo zie je maar weer, dat het heel belangrijk is als je al je verslagen bewaart, hè.
Karste de Vries, als ik tegen jou zeg, Karste, dobrý den, a co za wolache, wat antwoord je dan?
De heer de Vries:
Zonder microfoon, niet te verstaan.
Mevrouw Nieuwenhuis:
Som, en dan zeg je je eigen naam. Maar goed, maakt niet uit, we hebben, zoals u kunt constateren,
net als een paar anderen uit deze raad overigens, geprobeerd om een klein beetje van dat lastige
Slowaaks ons eigen te maken, met als doel: wat beter contact te kunnen maken met de mensen uit
Sered en ook jij bent in dat boeiende land geweest. Ik denk met genoegen terug aan de raadsuitjes,
waar we vaak genoeglijk hebben gepraat, weet je nog wel: Willemstad?
Vol enthousiasme vertelde je over je grote tuin, grenzend aan het Lammetjeswiel, waarin je heel veel
van je creativiteit en energie kwijt kan.
Vastgesteld 12 april 2006

Karste, jij stopt nu ook met het raadswerk, waarschijnlijk speelt bij jou ook mee, dat je een tweetal
jaren geleden plotseling met een hartaanval in het ziekenhuis terecht kwam en dat maakt een mens
nederig.
Voor het CDA zat je in de commissie Grondgebied, een commissie waar meestal lastige problemen
aan de orde zijn: herontwikkelen van gebieden is per definitie een lastige klus, omdat er zoveel
belangen mee zijn gemoeid en als je dan ook nog eens mensen uit hun vertrouwde buurt moet laten
vertrekken, hakt dat erin. Toen in de raadsvergadering van 13 maart 2003, ook in zo’n lastige
vergadering, sprak jij over een “wan-ding”. Weet jij nog wat je ermee bedoelde?
De heer De Vries:
Zonder microfoon, niet te verstaan.
Mevrouw Nieuwenhuis:
Dames en heren, bij de kaderstelling van project Ouwe Buurt werd gesproken over de brandweergarage,
die daar staat. Een “sta-in-de-weg”, volgens De Vries en een “wan-ding”.
Inmiddels is die eerste aanzet tot nieuwbouwwoningen van start gegaan, maar de brandweergarage
stáát er nog. Het probleem is nog niet opgelost. Regelmatig zie ik je lopend door het dorp gaan, ook
bij jou in de buurt is veel aan woningbouw gebeurd en op de locatie waar het Trosgebouw staat, gaat
binnenkort ook e.e.a. van start. Ik denk dat je nog heel wat kilometers zult gaan lopen, om deze
ontwikkelingen in de gaten te houden.
Karste, een hele oudere garde van raadsleden vertrekt, dat is goed. Jij zult je méér bezighouden met
ándere, minstens éven belangrijke zaken. Geniet van de tijd waarin nog zo veel mogelijk is.
Aangezien jíj graag naar het Lammetjeswiel kijkt en daar eendjes hoort snateren, heb ik voor bínnen
zo’n exemplaar voor je uitgezocht. Dánk voor al je inzet en denk nog eens aan ons terug.
8
Peter van Wermeskerken. Niét in de raadsvergadering waarin álle nieuwe leden werden benoemd,
maar in de bijeenkomst daarna, op 28 maart 2002 werd je beëdigd als raadslid voor de VVD. Wat
daarvan de réden was, weet ik niet meer. Je werkte dan wel niet meer als journalist voor het
Algemeen Dagblad, maar je had het altijd druk. Huisjes in Engeland, huis in Praag, voorzitter van de
schaakclub, zelf uitermate gegrepen door het edele schaakspel, want de dinsdagavond was voor jou
je schaakavond. Die was voor jou heilig en daar hielden we in de fractie zoveel mogelijk rekening mee.
Je had en hebt een brede interesse. Daarvan hebben wij met z’n allen mogen profiteren.
Toen bij Polder Nieuwland het probleem speelde met de claims omtrent het tracé van de Betuweroute,
van BRC (Van Bentum Reclyclingcentrale) ben jij op onderzoek en hebt zaken boven water gehaald,
die de gemeente een héél eind vérder hebben geholpen.
Diezelfde onderzoeksjournalistiek heb je gehanteerd bij het initiatiefvoorstel over het voortgezet
onderwijs van het Willem de Zwijger College (WZC) hier in Alblasserdam te houden.
Halverwege de raadsperiode is bij jou een akelige ziekte geconstateerd; die ging je manmoedig te lijf.
Voor je kale hoofd had je een oplossing, je zette gewoon een hoed op, die je in de zaal tegen de
tochtige airco, die hangt er nog, beschermde en buiten tegen zon of kou. Je liet je absoluut niet kisten
en verzuimde zo weinig mogelijk. Het was niet altijd makkelijk om met jou samen te werken. Daarvoor
had je naar mijn idee al zóveel jaren zelfstandig gewerkt, dat het voor jou lastig was om in een fractie
te functioneren. Je kon je soms moeilijk voégen. De uitslag van de ledenvergadering was voor jou niet
acceptabel en dat resulteerde erin dat je in december uít de VVD-fractie trad en als Groep Van
Wermeskerken zelfstandig doorging. Jammer, ik had het graag anders gezien.
Peter, jij schaakt graag. Geeft graag schaakles aan kinderen en schaakt naar mijn idee wel eens op
meerdere borden tegelijk. Omdat ik weet, dat je schaakspellen spaart, heb ik een glazen variant voor
jou op de kop getikt. Denk af en toe met een glimlach terug aan je raadsperiode, waarin je vaak een
opvallende rol speelde.
Jacco Wesselius, hij zit me al aan te kijken, zo van: jeetje. Jij bent vier jaar raadslid geweest en je had
daarbij een gehéél eigen stijl: jong, capabel en soms heel erg lastig. Wanneer je bij een onderwerp
dat in bespreking werd gegeven, begon met: “voorzitter, er zal vast wel heel goed over zijn nagedacht,
maar ….” dan kwamen de opmerkingen en dan wisten we zéker: dit duurt nog wel even.
Je was absoluut niet snel van je eigen mening af te brengen en kon zéér vasthoudend zijn. Zittend in
de commissie Bestuur, maakte je het de portefeuillehouder Veiligheid soms knáp lastig. Maar ook als
de financiën aan de orde waren, liet je je niet zo maar met een antwoord afschepen. Daarom werd je
ook namens je fractie benoemd in de audit-commissie. Een commissie, die als adviesorgaan voor
financiële zaken voor de raad moet gaan dienen, we hebben een aanloopperiode gehad.
Vastgesteld 12 april 2006

9
De commissie bestaat pas sinds 2 september 2004 en kan onder meer bepalen welke specifieke
controles door de accountant worden uitgeworden. Het is jammer dat je lang niet altijd aanwezig kon
zijn, je werkzaamheden bij Philips lieten het niet toe en die werkzaamheden waren er ook vaak de
reden van dat je op het laatste moment deze zaal binnen rende, nog nahijgend van de inspanning om
op tijd te zijn. Jacco, en in de periode dat je twéé huizen bezat, was je niet erg vrólijk.
Nú woon je gelukkig in de Touwbaan, de raadsliedenbuurt, zoals wij onder elkaar zeggen, omdat een
viertal vanuit deze zaal daar woont, en dat je er vást slaapt, hebben we in de laatste vergadering
gehoord, toen jij je nood klaagde over het vermeende niét-strooien, toen het ’s nachts had gesneeuwd.
Jíj sliep erdoorheen, andere raadsleden wisten dat het wèl gebeurd was.
Jacco, jij staat in de wacht voor opnieuw een raadslidmaatschap, mocht de huidige wethouder,
wethouder blíjven. Daarom heb ik voor jou een bél uitgezocht, een bél voor een nieuwe ronde.
Dan Harrie, ik had een half uur, dus ik red het net. Wij kennen elkaar al heel erg lang, Harrie.
Dat dateert al vanaf 1979, toen ik in Alblasserdam ben komen wonen en mijn en jouw kinderen, er
zitten er hier een paar van op de tribune, op de Francescoschool zaten. Toen al was je een fél
mannetje, dat zich de kaas niet van het brood liet eten. Ad Cardon en Peter van Wermeskerken waren
in die tijd er ook getuigen van. Onrecht vond en vind je moeilijk te verteren en dat heb je altijd
uitgedragen in debatten. Vanaf 1990 zit je in de raad; toén voor de PSA (Progressieve Samenwerking
Alblasserdam). Dat felle heb ik ook ervaren, toen ik op 24 oktober 1991 in de raad in het diépe werd
gegooid. Meteen was er de begrotingsbehandeling, waarbij de PSA op vele onderdelen tégen was,
het Grondbedrijf, het Woningbedrijf, Gewone dienst, Kapitaaldienst, Beleidsplan en nog wat zaken. En
vanaf dié tijd dateren ook onze vaak stevige discussies. We lokten ze van elkaar ook altijd uit,
tegenover elkaar in de raad gezeten, konden we elkaar’s lichaamstaal èn mimiek zien.
Welzijnszaken in álle facetten waren moeilijke onderwerpen en tóch was het leuk om zo te kunnen
debatteren.
Toen sprake was van het afschaffen van het Sociaal Fonds in de raad van 2 februari 1992, sprak
Harrie tegen de PvdA: ”het spijt ons te moeten constateren dat mijn rechter broers en zusters van de
PvdA niét op hun standpunt zijn blijven staan, dat de landelijke tendens van verrechtsing van de PvdA
helaas ook in Alblasserdám toeslaat. Dat betreur ik ten zeerste”. Als hij dat toén al vond, hoe zat dat
dan in 2002, toen hij met hen samenging? En wie herinnert zich niet, dat als iemand een opmerking
maakte over financiën of wanneer je een soms misschien minuscule fout constateerde: “uiteraard, ik
heb gelijk, anders zeg ik het niet”.
Tijden veranderen en de PSA, die overigens de kleur geel gebruikt als partijkleur, stapte over of in bij
de SPA, en toen was de kleur rood van de PvdA kennelijk géén bezwaar. En nu?
PSA stapte vorig jaar uit SPA; D66 deed datzelfde. PSA hief zichzelf op. PSA-ers Cees van Leeuwen
en Jan Lok zijn weer rood geworden en versterken de PvdA: het kan verkéren.
Harrie, vroeger at je alleen maar gehaktballen en sléchte kost. Als we wel eens uit eten gingen, was jij
een ramp, die koks tot wanhoop bracht. Daar hebben we “Harrie gehaktbal” weer, zeiden we dan.
Noodgedwongen eet je tegenwoordig gezond eten, want je lichaam is zwak geworden en je wilt de
narigheid zoveel mogelijk beperken. Jij hebt aangegeven te stoppen met het raadswerk. Je lichaam
laat het zware werk niet toe en je partij is opgeheven. Wat blíjft, zijn je woorden in de archieven, je
afkeer van ambtenaren en je houding t.o.v. de mensen die het minder hebben. Voor jou was het voor
deze mensen nooit goéd genoég.
En toén moest er een cadeautje bedacht worden, Harrie. Als je de kleuren mengt van PSA-geel en
PvdA-rood, dan krijg je oranje: de kleuren van de VVD en de SGP. Je kunt kiezen.
Dat jij je tijd in deze raad steeds met pleziér mag herinneren, wil ik je dit windlicht met een oranje
kaars aanbieden. Als het kaarsje brandt, denk dan aan onze interessante tijd.
Zo voorzitter, ik heb aan mijn opdracht voldaan. Ik geef het woord aan u terug.
Voorzitter:
Dank u wel, mevrouw Nieuwenhuis. U heeft dat op een buitengewoon voortreffelijke manier gedaan.
Ik ben u zeer erkentelijk voor de vele uren die u daarin gestopt heeft, want dat kunnen wij zo
constateren. Dat doet goed, dat doet warm aan, dank daarvoor.
Maar u neemt zelf ook afscheid en toen hadden wij bedacht dat het wellicht aardig zou zijn als de heer
Bos namens ons wat tegen ú zou zeggen.
De heer Bos:
Mevrouw Nieuwenhuis, namens en voor de raad is dat nog steeds “Lies”. Lies, het is me een eer
enkele woorden tot je te richten in het kader van het te nemen afscheid van de raad van Alblasserdam.
Vastgesteld 12 april 2006

10
Ik heb het ingedeeld op je eigenschappen, je uniek-zijn in deze raad, de kleur die je aan het debat gaf,
en je wijsheid en je inbreng daartoe, en je interesses. Dus het is nog een heel verhaal, maar ik zal
proberen om het toch op mijn manier wat in te korten en duidelijk te zijn.
Want onze raadsvoorzitter moet ook nog iets vertellen.
Waar viel je nou in op? Dat antwoord is, dat je naast je functionele taak, zoals fractievoorzitster, lid
van het presidium en het raadscommissielidmaatschap en andere gremia, die we kennen, waarin je
functioneerde, nog een heel belangrijke eigenschap deed gelden. Dat is je vastberadenheid en je
stelligheid, waarmee je je partijstandpunten respectvol, met name respectvol, wist te vertolken jegens
anderen, andersdenkenden en ook nog bij gelijkdenkenden, want dat is ook een kunst. Hierin kon je
ad rem en scherp zijn, zonder mensen te beschadigen. Je wijsheid, Lies, je liefde voor de vrijheid en
democratie moge bekend zijn. Hieraan wil ik toevoegen je heilig gevoel en opvattingen ten aanzien
van gezag en handhaving. Je bijdragen in de commissies Ad hoc en Handhaving en in de raad zijn
hiervan getuigen en hebben mij zéér geboeid, ons geboeid. Je gaf ook kleur aan het debat en hier is
een kleine anekdote op zijn plaats: ik denk dat het ongeveer vijf jaar geleden is, toen was er een klein
bijstandsdebat met de raad, en toen wees je nadrukkelijk op het zuinig omgaan met de middelen.
Waarop je ons probeerde wijs te maken dat je je TV en witgoed uit de Kringloop betrok. Toen werd het
héél stil en onze geachte afgevaardigde Harrie van der Zijden verbleekte ter plekke.
Je interesses; ik weet uit persoonlijke gesprekken, dat Frankrijk favoriet is als één van je vakantiebestemmingen.
En cultuurhistorisch gezien is het zuiden van Frankrijk en in het bijzonder je
deskundigheid betreffende het leven van de Catharen, of genoemd Albigenzen, voor de luisteraars
nog een kleine uiteenzetting: dat was een religieuze groepering die actief was tijdens de late
Middeleeuwen, in de omgeving van Albi, in de driehoek Albi, Bergier en Toulouse, het vroegere
Ossetanië. Zij beschouwden zich als de wáre christelijke kerk en op basis van hun dualistische
opvattingen wezen ze het Oude Testament af en werden als ketters aangezien door de toenmalige
Rooms-katholieke kerk en werden om hun standpunten ook zwaar vervolgd.
Lies, je moet ervan geweten hebben, toen je zei dat je moest wennen aan het duale stelsel.
Afijn, ik heb een boek waar de afloop in beschreven is. Au revoir, mon amie.
Voorzitter:
Dank u wel, mijnheer Bos. Ook voor u geldt dat u het op een goede wijze en voortreffelijke manier
heeft gedaan. Ik ben u daar ook erkentelijk voor.
We hebben m.b.t. dit moment in ieder geval, mevrouw Nieuwenhuis en ik, contact gehad over dat we
dubbelingen zouden voorkomen, want zoals u weet, krijgen degenen die afscheid nemen ook van het
orgaan “gemeente” en afscheidscadeau en dat is altijd toch wel verstandig als dat door mij wordt
uitgereikt.
En wij nemen ook afscheid van onze burgerleden en het lijkt mij goed om die niet het idee te geven
dat wat er wel eens, zo is mij ter ore gekomen, soms wel eens naar boven komt, te weten dat ze toch
eigenlijk niet geheel en al serieus worden genomen, dat ik hen nu éérst bedank voor hun activiteiten
t.b.v. de gemeenschap, voordat ik overga tot het afscheid van de raadsleden en ik zou daarvoor
mevrouw Bosch en de heer Sterrenburg en de heer Vlieg naar voren willen halen, zodat zij ook een
gevoel van eenheid met elkaar hebben en dat nog even houden, en ook de heer Plug neemt afscheid,
maar is helaas op dit moment niet aanwezig, zij hebben gezamenlijk veel uren gestopt in het bijwonen
van vergaderingen, in het lezen van stukken, mevrouw Bosch dan wat korter dan de anderen, omdat
zij wat later toegetreden is, mede ook door het moment van ontbinding van de VVD-fractie, waar de
heer Van Wermeskerken zich eigenaar van mag noemen, van die actie, maar desalniettemin geldt
voor u alledrie, dat wij als bestuur van deze gemeente u zeer erkentelijk zijn en dat wij uw bijdrage op
prijs hebben gesteld. Dus bij dezen mijn zeer hartelijke dank, erkentelijkheid en jammer dat u stopt,
maar het is ook niet meer aan ieder van u om als groeiende in de kweekvijver voor het raadslidmaatschap
nog, wat je noemt, langer door te gaan. Daar zijn weer anderen voor gevonden, dus u gaat
genieten van andere momenten in het leven. Het ga u goed. Dank u.
Ik heb voor u ook een afscheidscadeau in de zin van dat wij een boek kennen van “Ken uw Drechtsteden”
en daar staan een aantal bedrijven uit Alblasserdam in en dat wil ik u met erg veel plezier
overhandigen.
Dan gaan wij over tot het officiële moment, ook voor mij als raadsvoorzitter, om aan degenen die
afscheid nemen hét cadeau dat we met elkaar afgesproken hebben, wat uitgereikt wordt op dit
moment uit te reiken en als eerste zou ik dat aan de heer Bos willen uitreiken. Daarbij zeg ik een enkel
woord, maar wij hebben de insteek gekozen niet te veel, en als het enigszins kon helemáál niet te
overlappen, maar ik zou toch tegen u willen zeggen, als raadsvoorzitter, dat uw rustige, humorvolle en
altijd knappe, evenwichtige bijdrage aan de discussie absoluut zullen gaan missen.
Vastgesteld 12 april 2006

11
Dat uw voorzitterschap van de genoemde commissie Ad hoc, wat al gememoreerd is, op zichzelf ook
memorabel was, en ik ben u erkentelijk voor uw inbreng.
Ook uw bijdrage in discussies waar alleen fractievoorzitters aanwezig waren, en die hebben we ook
nogal gehad de afgelopen periode, waren buitengewoon éérlijk en wáárdevol.
Men luisterde naar u en terecht, zo heb ik al geprobeerd duidelijk te maken. U was ook een sterk
pleitbezorger van het idee van de vriendschapsbanden aan te gaan met, en dat is dan geworden
Sered in Slowakije. Tijdens die reizen daar naartoe heeft u ook weer op de u bekende warme,
menselijke wijze een bijdrage geleverd aan het verder ontwikkelen van die contacten. Er is al
gesproken over uw solistisch optreden in kerkgebouwen aldaar.
In het Drechtstedenbestuur was u op dezelfde wijze aanwezig als in onze raad, nl. goed voorbereid,
de juiste dingen zeggend, op de goede momenten en daarbij de belangen van de regio goed dienend.
Zó kan ik nog doorgaan, maar ú, zo dacht ik u te kennen, zou dat ook niet erg op prijs stellen als ik dat
nú nog heel erg lang uitbreid, en ik mag het ook niet, want ik moet me aan de tijd houden.
Maar nogmaals, heel veel dank voor de jaren dat u zich voor onze gemeenschap heeft ingezet, náást
die veeleisende baan in het bedrijf dat u leidt. Daarom mag ik u met plezier de afscheidsschaal
overhandigen en daarnaast krijgt u ook een doosje met een heerlijke inhoud. Dat bij het genieten
ervan, u nog maar vaak dichtbij ons mag zijn en ik denk dat dat zo zal gaan werken.
Nogmaals, heel veel dank. U sprak overigens bij míjn installatie: “Oordeel niét over uw naasten, totdat
gij gekomen zijt op Zijn plaats”. Daarom zeg ik tegen u: “ik verwoord de opvatting van velen, als ik u
intens dank en waardering uitspreek hoe u als raadslid en fractievoorzitter ons vaak de juiste weg
wees”.
Wij zullen eenmaal het laten zien, denk ik, want alle schalen zijn ongeveer hetzelfde. De namen zijn
natuurlijk verschillend en de data, dat moge helder zijn, maar dit is de schaal van dit jaar en ik denk
dat die ongeveer hetzelfde is als van de vorige jaren.
Mevrouw Gijsen, ja, u heeft al een schaal, als ik het goed begrepen heb en onthouden heb allemaal.
U ging in 2002, maar u kwam weer in 2002, want ja, er ging iemand weg, zoals wij ook net hebben
mogen horen. Ik was daar blij om, want u bent als raadslid ……., om verschillende redenen ……., ik
zal niet ingaan en helemaal verklaren waarom er nu gelachen wordt, maar sommigen van ons
begrijpen dat heel erg goed, maar ik spits het toe op de persoon van mevrouw Gijsen.
Want u kon zich sterk voor uw opvatting, of de opvatting van de partij, inzetten, dat liep natuurlijk vaak
samen, en voor bepaalde zaken inzetten. U dook dan diep in de materie en kwam in de eerste debatronde
altijd goed gedocumenteerd naar voren en ook stérk naar voren. Helaas waren de verhoudingen
in de raad zodanig, dat u niét altijd succes kon hebben. We hebben het al gehoord, de smederij
mocht niet lukken. Maar andere zaken zijn door uw oplettendheid en inzet wèl gelukt, zoals wij vorige
maand nog hebben mogen begrijpen, dat u toch ook mee stond aan de basis van het op een goede
manier omgaan, althans zo heeft de raad dat gevoeld en gemeend en wij met elkaar allemaal besloten,
de bouwhoogte op het Mercon-Kloosterrein. En daarna heb ik nog weer eens mogen merken, in een
andere inzet, waar u als lid van de raad van Alblasserdam aanwezig bent, waar u in het algemeen
bestuur van de WZC een raadsbesluit van december, toch op een wijze geprobeerd geaccepteerd te
krijgen in dat bestuur van het WZC, wat véél waardering verdient. Zéker als wij ons herinneren dat u in
de periode die daaraan vooraf ging, nogal een hartstochtelijk pleidooi had gehouden voor juist een
heel andere oplossing van die problematiek. U toonde zich hierin een ware sociaal-democraat. Het
politieke werk stond evenwel soms toch wel erg ver af van uw dagelijkse werk, maar ik dacht een link
te kunnen ontwaren dáár waar onze mensen en onze inwoners voor u een rol gingen spelen. De liefde
en interesse voor een persoon an sich, of een groep van mensen, zoals ook in uw dagelijks leven het
geval is geweest, daar hebben wij van kunnen genieten en daar was u getuige van in de raad, om
daar goede besluiten voor te nemen.
Nogmaals, heel veel dank daarvoor, en ik mag u een tweede schaal overhandigen.
De heer Van Wermeskerken, ja, u bent wel een heel bijzonder raadslid geweest, mag ik zo in alle
vrijheid en objectiviteit zeggen. Erg betrokken, heel vaak ook van elders informatie halend, heeft u
mede met de heer Cardon, als enige deze periode van vier jaar een initiatiefvoorstel ingediend, m.b.t.
het openbaar onderwijs in onze gemeente, en wel met de vraag: wèl of géén dependance voor het
WZC alhier. Uw bijdrage was heel origineel. Voor een belangrijk deel was die gestoeld op het gebruik
van aardwarmte. Dat hebben wij nog niet veel meegemaakt in bestuurlijk Nederland. En of het ervan
komt, wij zullen het zien in de toekomst.
Vastgesteld 12 april 2006

12
Nadat wij in de raad van september vorig jaar eerst een onvervalste schoolstrijd met elkaar beleefden,
en waar we beiden ook volop aan meededen, is er mede door dat genoemde initiatief en alles wat
daar omheen is gebeurd, er toch wel een héél goed besluit uit gekomen, dat unaniem door de raad is
genomen en waar wij nu met elkaar weer voor staan, om dat uitgewerkt en geaccepteerd te krijgen.
Ook was u erg actief in organisaties waar ze onze gemeente vertegenwoordigden en u was een
voorbeeld voor de raad, voor de wijze waarop u daarover verantwoording aflegde.
Mijn hele grote erkentelijkheid daarvoor. Ook was u erg positief en zeer betrokken met onze contacten
in Sered. Tenslotte, ik moet het kort houden, bent u uit de fractie getreden, ook op geheel eigen wijze
en ik mag wel zeggen: “wij hebben dat als opmerkelijk ervaren in onze verhoudingen”. Met u constateer
ik overigens, dat geldt dus voor meerdere raadsleden die vanavond uittreden, dat er vele
voorstanders van de jumelage, de raad gaan verlaten. Daar moéten we wat mee. Het zou mooi zijn
als u zichzelf en de anderen wilt inzetten om nieuwe voortrekkers te krijgen. Want zonder dat komen
wij, met elkaar, toch nooit tot zaken als o.a. zo’n contact. Daar heb je altijd een paar mensen voor
nodig, die het écht zien zitten.
Daarom zeg ik op dit moment tegen de hele raad en wellicht ook een deel van de publieke tribune:
“met Pasen en vooral Paaszaterdag, zijn er weer ongeveer 50 kinderen en volwassenen uit Sered hier.
Ik hoop dat velen van u acte de présence geven”. Een uitnodiging komt nog.
Daarom mijn dank voor alles wat u voor de gemeenschap gedaan hebt.
De heer Van Wermeskerken:
(Zonder microfoon, slecht te verstaan.)
….. het hele college van B&W en niet in het minst collega-raadsleden voor de fantastische
samenwerking ….. samenwerking om tot constructieve besluiten te komen voor onze gemeenschap
en zie …. alle activiteiten, wat daarvan terechtkomt. Dat is iets wat ons, met z’n allen, én de
ambtenaren en onze kiezers hebben gedaan. Dank u.
Voorzitter:
U onderstreept waarmee ik begonnen ben, want ik had gedacht: als ik klaar ben, degenen die het
hadden gewild, nog het woord te geven.
Karste de Vries, als raadslid mochten wij u vier jaar meemaken. Vooral de ruimtelijke ordening was
een terrein waarop u mee debatteerde en persoonlijk heb ik het erg knap gevonden hoe u het
algemeen belang, ook op dat terrein vooral, heeft kunnen dienen en heeft kunnen meewerken aan
bijv., laat ik het maar heel concreet noemen, het verwijderen van oude en niet meer nodig zijnde
gebouwen, die recht tegenover uw eigen huis stonden, tevens wetende dat daar iets moois zou
komen, zo vonden velen, met een bepaalde hoogte, maar waarvan toch aan de keukentafel bij u thuis
heel andere ideeën werden geuit. Dat u dat privé belang goed heeft weten te scheiden en het
algemeen belang heeft weten te dienen, daarvoor: hoed af. Ik hoop van ganser harte en ik denk ook te
kunnen zeggen, dat het zo is, dat deze bestuurlijke kwestie géén tweespalt heeft gebracht en zal
brengen tussen u en uw vrouw. Mocht het zo zijn, de burgervader is er voor u.
U was ook een enthousiaste Sered-ganger en een uitdrager van dat het verstandig is om dat contact
te hebben. Houdt dat vast en blijf erbij. Ik ben blij dat uw gezondheid weer uitstekend is en ik ben daar
ook, met u, dankbaar voor. Dank voor uw inzet.
Dan hebben wij natuurlijk ook het feit dat de heer Sebastiaan van der Wal afscheid neemt, maar ik
heb u al gemeld waarom hij hier vanavond niet kan zijn, zodat wij, tenminste ik dan, in ieder geval nu
doorga met de heer Jacco Wesselius en ook met hem als het ware even wil stilstaan, met u samen, in
de afgelopen vier jaar. Want ook u bent niet, wat je noemt, geheel en al “grijs” geweest in die periode.
U was aanwezig en ik moge dat zelve me ook goed herinneren. Dat is goed, daarvoor bent u ook
gekozen, daarvoor zit u hier ook, heb ik altijd tegen mezelf gezegd.
U ging zich bezighouden, zoals wij op dit moment begrepen, met de portefeuilles Veiligheid,
Herziening, APV, de audit-commissie en u ging ook naar Drechtraad e.d. en ik denk dat uw inbreng
heel belangrijk is geweest, dat wij momenten hebben gehad dat wij tot nadenken zijn gekomen en
dingen hebben veranderd, die wij daarvoor wellicht anders zouden hebben willen doen, doorzetten,
maar door uw inbreng toch een schaal hoger terecht zijn gekomen. Mijn dank daarvoor.
Daarbij ging u wel eens te werk, had ik het idee, vanuit uw …. wat ik altijd heb gevonden, bedrijfsmatige,
maar ook heel wiskundige achtergrond. Ook dat schept helderheid en ik denk dat dat ook ….
ja, of dat een lerend effect bij o.a. mij kan hebben, dat weet ik niet meer, dat moet ik nog eens even
….., daar heb ik natuurlijk al over nagedacht, maar ja, je bent erg wiskundig of je bent het niét.
Vastgesteld 12 april 2006

13
Maar desalniettemin, politiek bleek veelal meer toch wel dan het vaststellen van kengetallen, normeringen
en controleerbare afspraken. Dáár zijn wij het over eens geraakt in de afgelopen periode en ik
dank u daarvoor, dat dat mogelijk is geweest, dat we er op die manier als het ware met elkaar over
hebben kunnen discussiëren. U bent destijds niet direct gekozen, omdat de fractie waarin u zat, eerst
een wethouder moest gaan leveren. Dat is wéér de situatie. Ik zal tegen u zeggen, als onafhankelijk
en onpartijdig voorzitter: “ik wens u een hele goede periode toe, mocht het eventueel niét lukken met
die verwachte persoon tot wethouder”. Maar ik denk zelf dat u wel vertrouwen kunt hebben in de
toekomst. Daarom zou ik u ook een schaal willen overhandigen, wetende dat u hoogst waarschijnlijk
dus toch weer terugkomt.
De heer Jan Willem de Leeuw, wij hebben, zoals mevrouw Nieuwenhuis al zei, van u ook kunnen
genieten vooral op het ro-veld en ook u moest even, m.b.t. de wethoudersbenoeming, wachten en
dacht u: dat doe ik dit keer niet meer, heb ik begrepen. U heeft duidelijk, zo dacht ik toch te mogen
zeggen en dat is ook goed, want dat is helder in de politiek en daar heeft de bevolking ook recht op,
uheeft duidelijk aangegeven: “luister eens, ik ben beschikbaar als er een beroep op mij wordt gedaan
om wethouder te worden in deze gemeente, maar als dat niet zo zou zijn en ik zou in de raad moeten
gaan zitten vier jaar, dan is dié combinatie, met alles wat ik in mijn verdere leven ook op mijn pad heb,
te omvangrijk om dat goed te doen” en dat waarderen wij, dat u die keuze dan gemaakt heeft, juist
met dié achtergrond.
Ja, waarom zou ik tegen u niet hetzelfde zeggen als tegen de heer Wesselius, want ik ben volledig
onafhankelijk en onpartijdig. Dus ik heb dezelfde woorden tegen u gesproken m.b.t. de toekomst,
politiek dan gezien.
Ik zou u ook willen bedanken voor de wijze waarop u de bevraging om tot goede besluiten te komen in
de raad, heeft gedaan, vanuit de dualistische opvatting en dat betekent dus, dat iedereen begrijpt dat
u uw eigen wethouder nog wel eens krachtig aanpakte. Daar kon hij tegen, dat heeft hij bewezen en
dat is alleen maar goed voor het bestuur. Dank voor die opstelling, die u gekozen heeft.
Dan hebben wij met elkaar geconstateerd dat ik twee raadsleden, die uittreden, nog niet heb toegesproken
en ik zou het als volgt willen doen: ik denk dat het goed is, dat ik mevrouw Nieuwenhuis als
vertegenwoordiger van het vrouwelijk geslacht, toch als eerste van de twee toespreek en daarbij zou
ik toch ook hele persoonlijke gedachten naar voren willen laten komen en daarmee begin ik dan met:
toen ik u leerde kennen, had u uw been in het gips. Dat vond ik toch wel heel bijzonder en ik heb daar
naar geïnformeerd, wat dat dan allemaal was, en het ging allemaal goed, maar ik heb wel ook in de
periode dat het hoogst waarschijnlijk was dat … en dat ik nog geen zekerheid had, naar u staan kijken,
wat u niet in de gaten had en dat was bij de regionale brandweer. Ik was toen als vertegenwoordiger
in dezelfde functie die ik hier heb, vanuit Strijen, bij een afscheid van een regionale brandweercommandant
en daar was u ook en ik dacht: juist, dat is fijn om te zien wie mevrouw Nieuwenhuis nu is, en
even proberen gewoon met haar in z’n algemeenheid even te praten.
Wij hebben met de brandweer, want het is een ieder bekend dat u getrouwd bent met de brandweercommandant
met wie ik begonnen ben, die actief was in Alblasserdam, maar nu ook van een welverdiende
rustperiode in zijn leven geniet, zijn wij gezamenlijk wel eens als dank voor het vrijwilligerswerk,
op pad gegaan en de beide echtgenoten waren erbij, maar ja, zij konden niet begrijpen en misschien
wél zien, dat wij wél heerlijk dansten samen en dat dat toch wel heel erg fijn werd gevonden, ook door
mij, en ik had het idee: ook door u. Het liep ook echt soepel op dat moment. En dat was vóór het gips,
als de wethouder goed geluisterd zou hebben. Laat ik daar geen twijfel over bestaan.
Goed, ik wil het hierbij laten, want meerdere keren in vervulling raken over hetzelfde onderwerp, dat
zou niet verstandig zijn. Maar zeer veel dank daarvoor.
U bent in 2002 plaatsvervangend raadsvoorzitter geworden. Dat betekent dus dat u mij vervangt op
momenten dat ik er niet ben. Ik ben u daar niet echt in tegemoet gekomen, heb ik de indruk. Een
enkele keer was het zover, dat het verstandig was en dat deed u dan ook heel goed, heb ik gemerkt
en gehoord en ik ben u daar óók zeer dankbaar voor, dat dat goed gelopen is. Wij spraken wèl
regelmatig de zaken door en dat is ook verstandig geweest. Dat was overigens wel lastig voor mij, ik
moest echt wel op eieren lopen, had ik het idee, want ik wist dat er tenslotte van uw eigen partij ook
een wethouder in het college zat, dus ja, wat zeg ik wel en wat zeg ik niet, en hoe zeg ik het en hoe
zeg ik het niet? Nou, ik denk alles bij elkaar, dat daar goede momenten zijn geweest en uiteindelijk
denk ik dat dat, zoals u op een keer, buiten de agenda van de raad om, als vice-voorzitter van de raad
tegen mij gesproken hebt, dat was toch wel een mooi moment en een uniek moment in mijn leven en
dat had natuurlijk te maken met het feit dat ik vond dat ik ook op mijn verjaardag mijn zaken moest
voorzitten. Maar daar zat een zakelijk punt bij m.b.t. mijn eigen portefeuille.
Vastgesteld 12 april 2006

14
Wij zijn samen naar Sered geweest en daar hebben we, zoals gezegd, goede contacten gelegd. Het
loopt goed door en u heeft daar ook heel veel basiswerk voor verricht. De PC’s op de scholen, ik kan
het u zeggen, want ik ben er onlangs weer geweest, de PC’s op de scholen doen het nog goed en
men is nog steeds enthousiast en erg dankbaar dat wij dat gedaan hebben.
En dat alles leidt ertoe, dat ik ook aan u zou willen geven datgene waar u ook zo van kunt genieten en
waar we met een aantal anderen, op diverse momenten, maar vooral wat later op de avond van
genoten hebben op mijn kamer en wat allemaal minder kan en mogelijk is tegenwoordig, maar ik geef
u ook een doos, om in de toekomst nog eens aan ons ….., als u daarvan helemaal in de wolken raakt,
weer dichtbij ons te zijn. Ik zal u die doos zo dadelijk overhandigen. Oh, hij ligt hieronder. Kijk eens,
mijnheer Wesselius, hoe goed het gaat tussen ons tweeën, fantastisch, geweldig.
Ik doe dat op een moment dat ik u éérst heb mogen overhandigen, heb mogen deel maken van het
feit dat het advies daaromtrent door mij uitgebracht, en door de Commissaris van de Koningin
gevolgd is, geleid heeft tot het moment dat het Hare Majesteit de Koningin heeft behaagd en zij dat bij
Koninklijk Besluit van 15 februari 2006, nr. 06000548 heeft vastgelegd, om u te benoemen tot Lid in de
Orde van Oranje Nassau, en dat is wel een heel mooi feestelijk moment in deze vergadering en ik zou
u willen vragen naar voren te komen, opdat ik de versierselen die daarbij horen, kan opspelden.
OPSPELDEN KONINKLIJKE ONDERSCHEIDING mevrouw Nieuwenhuis
Het is voor mij toch wel heel erg bijzonder, dat ik een echtpaar, weliswaar na elkaar, in tijd gezien,
beiden heb mogen decoreren. Op het moment dat ik de mannelijke helft van het echtpaar dat mocht
doen, heb ik uitgesproken dat ik dat ook kón doen omdat de vrouw hem terzijde stond. Dat geldt in dit
geval omgekeerd evenzeer. Vandaar ook dat ik dat doe en de bloemen die ik dan meestal aan de
echtgenote geef, want dat is toch het meest voorkomende in mijn bestaan, geef ik nu aan de
echtgenóót.
De heer Van der Zijden, zoals wij weten en gehoord hebben, neemt ook afscheid en ook voor hem
geldt dat hij zich in deze periode, in uw raadsperiode, die zoals gememoreerd, 16 jaar is, vanaf 1990,
ja, u was er gewoon en dat hebben we gemerkt. U was er altijd en vond heel vaak de juiste woorden
om de opvattingen van het deel van de bevolking dat u gekozen heeft, goed te verwoorden. U deed
dat met hart en ziel. U sprak uit uw hoofd en u was daarnaast ons financieel geweten. Wij gaan u
missen, absoluut. U heeft een bijzondere vorm van humor, dat is ons ook bekend en dat heeft u
parten gespeeld. In september 1999, bij mijn installatie, heeft er door u als digibeet, op dat moment
zéker nog, een verkeerd gebruik van de PC plaatsgevonden en dat was de basis voor een bijdrage die
u toen uitsprak, want u bleef hangen in de negatieve versie: “het is toch erg met die Van den Bergh”.
Velen vonden dat niet aardig van u en ik dacht ook: nou, een bijzondere manier van welkom heten!
Maar al snel bleek, dat u toch ook heel vriendelijk …., eigenlijk toen al uitsprak en daarna ook tegen
mij geweest bent. Ik denk dat mede ook hierdoor wel een goede band tussen ons is ontstaan, die ik
zelf als heel plezierig wil omschrijven. Ook uw bijdragen in het bestuur van de Stichting Havenfestival
heb ik gewaardeerd en zijn erg goed geweest.
Mevrouw Nieuwenhuis heeft het ook al gememoreerd, maar uw consequent volgehouden wens om élk
diner een bal gehakt te eten en niéts anders, verdient eigenlijk dat wij u in de Orde van de hooggeeerde
bal gehakteters uit Rotterdam en omstreken zouden moeten en wíllen opnemen.
De heer Van der Zijden:
Krijg ik die ook vanavond?
Voorzitter:
Jawel, wij hebben dat van tevoren met u besproken, dat was dit keer niet nodig, maar als u het wilt,
regel ik het voor u. Maar wij nemen u toch even niét op in die Orde, want na overleg met u, want wij
kennen de wereld, heeft u gezegd: “voor uw vrouw, uw kinderen en uw kleinkinderen”, die zoals ik
begrepen heb hier ook vanavond aanwezig zouden en willen zijn, maar helaas heb ik gehoord dat uw
vrouw griep heeft, en daar dus last van heeft, leek mij dat dus ongepast om u op te nemen vanavond,
op dit moment waar zoveel familie bij is, in die Orde die ik net noemde. Vandaar dat ik tegen u en uw
familieleden kan zeggen, dat Hare Majesteit het heeft behaagd mijn voorstel ook over te nemen en dat
heeft zij gedaan bij hetzelfde Koninklijk Besluit, als bij mevrouw Nieuwenhuis. Dat is ook wel heel
opmerkelijk, maar het staat toch zwart op wit, dus 15 februari 2006, bij nr. 06000548, is ook aan u
toegekend het Lidmaatschap in de Orde van Oranje Nassau.
Ik kan u zeggen dat ik die heel graag wil opspelden.
Vastgesteld 12 april 2006

OPSPELDEN KONINKLIJKE ONDERSCHEIDING de heer Van der Zijden
15
Ja, en ik heb dus voor uw vrouw ook bloemen. Zou ik die aan een ander familielid kunnen overdragen,
is dat mogelijk, ja? En dan komt dat goed, neem ik aan. U zegt er dus ook bij, dat wij weten hoeveel
tijd Harrie heeft kunnen besteden aan het bestuur van de gemeente, dat was heel veel. Hij was er echt
altijd en overal.
Ik wou nog afsluiten met op te merken, dat bij mijn eerste algemene beschouwingen in 1999 mijnheer
Van der Zijden toch een wat ongebruikelijke bijdrage had. Ditmaal een enquête die u door de hele
raad liet invullen, en waar bijv. het raadslid Vlieg nog wel even moeite mee had, maar u vond toch dat
het allemaal heel duidelijk was en dat hij “niet moest zeuren”. Daarnaast, iets verderop in de vergadering,
heeft u uitgesproken dat de liefdesverklaring van de PvdA in die vergadering aan u en uw partij,
wat aardiger overkwam dan die van mevrouw Nieuwenhuis, namens de VVD.
De heer Boele, toen ook aanwezig, zei toen: “maar u keek wel veel vriendelijker naar mevrouw
Nieuwenhuis, dan naar de heer Wiertsema”. Mevrouw Nieuwenhuis antwoordde daarop: “misschien
had hij het ook wel wat anders gewild”. En ik dacht: volgens mij gaat hier toch iets langdurigs …. moet
er nog een langdurige periode plaatsvinden, voordat het allemaal in orde is, dus ik zei: “Keulen en
Aken zijn ook niet op één dag gebouwd”. En mevrouw Nieuwenhuis vervolgt op dat moment haar
bijdrage en zegt: “de ouderenraad blijft nog over”.
Wij hebben al gezegd: “samen erin”. U repliceert: “als wij maar niet in een alfabed terecht komen” en
mevrouw Nieuwenhuis geeft op dat moment aan, wat wij al lang zagen: “nu krijg ik daar zelfs een rood
hoofd van”. Toen dacht ik: moet dit nu uit de notulen worden geschrapt? Waarop mevrouw
Nieuwenhuis aangaf: “het lijkt me wel aardig, als de kleinkinderen dit t.z.t. nog eens kunnen lezen”.
En dat leek mij dus aardig, dit op dit moment even te memoreren.
Ik ben blij dat het met uw gezondheid niet verder achteruit gaat en dat u hier heeft kunnen zijn, maar ik
betreur het wél, dat het de reden is dat u uw raadslidmaatschap moet stopzetten en ik wens u heel
veel sterkte. Dank u wel.
Dames en heren, ik had bedacht met de griffier, dat wij ongeveer op dit uur al zouden zijn bij onze
volgende afspraak, dat we onze vergadering al zouden hebben besloten. Dat gaat nu wel gebeuren,
maar ik heb ook begrip voor het feit als een enkeling van de raadsleden zou zeggen: “ik wil toch nog
even iets zeggen”, zoals de heer Van Werrmeskerken onverwachts deed.
Het hoeft niet, maar ik wil die gelegenheid bieden.
Mevrouw Nieuwenhuis:
Voorzitter, mag ik misschien héél even het woord voeren?
Allereerst: ik ben beduusd, beduusd door deze onderscheiding die ik namens Hare Majesteit heb
gekregen, maar ook beduusd door de woorden die aan mij zijn toegevoegd. Ik heb met héél veel
plezier al die jaren hier in de raad gewerkt en ik heb, dat moet ik écht zeggen, elke dag opnieuw weer
e.e.a. geleerd.
Wat me ook is opgevallen en waar ik me zorgen om maak, maar toch weer mee wil geven, is een
bepaalde vervlakking in de samenleving. Een vervlakking die zich uit in TV, in boeken, in kleding, naar
mensen toe. Mijn mening is dat je niet voldoende met respect met andere mensen omgaat en juist dát
element, dat met respéct met mensen omgaan, is voor mij van wezenlijk belang. Ik wou dat u
meegeven en ik hoop dat de nieuwe raad dat oppakt. We hebben hier een prachtig plein, waar heel
veel activiteiten kunnen worden ontplooid, laten we dat met elkaar doen. Dank u wel.
Voorzitter:
Dank u wel voor uw mooie en wijze woorden. Wij hebben het gehoord en zullen daarmee gaan
werken.
Verder niemand meer het woord? Zoniet, dan wilde ik overgaan tot het sluiten van de vergadering en
ik nodig een ieder, die dat op zich al eerder heeft vernomen, uit om mee te gaan naar De Gulle Graeff.
De voorzitter sluit de vergadering om 19.45 uur.
Alblasserdam, 12 april 2006
De griffier, De voorzitter,
Vastgesteld 12 april 2006