Kelderconstructies: Realisatie en ... - Jan Maertens

De stalen profielen welke de buigende momenten moeten
opnemen kunnen in de grond gebracht worden door heien,
trillen, statisch indrukken of door plaatsing in vooraf
gemaakte boorgaten. In het laatste geval is het wel
aangewezen om het boorgat tot op het te realiseren
uitgravingspeil op te vullen met beton en daarboven met
grind en zand.
Berlijnse wanden worden de laatste jaren zeer veel
toegepast wanneer er geen problemen te verwachten zijn
i.v.m. de verlaging van het grondwaterpeil. Berlijnse
wanden kunnen in principe niet worden uitgevoerd
langsheen gebouwen die op staal gefundeerd zijn. Het
risico op ontspanning van de grond en de daaruitvolgende
zettingen is immers reëel. Wegens de geringe stijfheid
van de profielen doen zich bij Berlijnse wanden meestal
grotere verplaatsingen voor dan bij andere wanden ook
wanneer ze verankerd of afgestempeld zijn.
Voor de realisatie van één ondergronds niveau worden deze
wanden veelal autostabiel uitgevoerd.
Bij austostabiele wanden dient men er terdege rekening
mee te houden dat dergelijk wanden altijd zekere
verplaatsingen ondergaan. Het mobiliseren van de passieve
weerstand van de grond vereist immers een zekere
verplaatsing of hoekverdraaiing van de wand. Daarbij komt
nog dat de passieve gronddruk alleen maar gemobiliseerd
wordt over een beperkte breedte (max. 3x de flensbreedte
of 3x de diameter van het boorgat wanneer het boorgat na
de plaatsing van de profielen wordt opgevuld met beton)
(cfr.fig.13). Deze beperkte aangrijpingsbreedte van de
passieve weerstand wordt bij het ontwerpen van Berlijnse
wanden regelmatig over het hoofd gezien.
In veel gevallen zijn de bij een autostabiele wand
optredende verplaatsingen vrij beperkt. Dat heeft dan
meestal meer te maken met de in de grond aanwezige
cohesie dan met nauwkeurigheid van het ontwerp.
Figuur 13
Geen passieve
weerstand
Werkzame
breedte
Spreiding passieve weerstand
ir Jan Maertens Kelderconstructies 26-04-2001 pag. 18