Verbinding reguliere en complementaire ... - Desiree Rover

Een nieuw begin in de geneeskunde?
Het verlangen naar de verbinding tussen
het mannelijk en vrouwelijk principe,
en naar de hereniging van body, mind en soul.
door Désirée L. Röver © 2006
“Wanneer het hoofd
niet is verbonden met het hart,
kunnen de handen en voeten
de meest verschrikkelijke dingen doen.”
DLR
Het jaar 2006 zal de Nederlandse medische geschiedenis ingaan als het moment
waarop de toenadering tussen de reguliere en complementaire geneeskunde – een
beweging door patiënten ingezet – ook zichtbaar werd op het niveau van de artsen.
In februari was er Fusion, het initiatief van orthomoleculair arts Dr. Anne Jans
van de KNMG-Rotterdam, in maart gevolgd door Integrale Psychiatrie, het
geesteskind van Rogier Hoenders, een jonge psychiater van de GGz Winschoten. In
de vroege herfst nemen vertegenwoordigers van enkele holistische benaderingen het
stokje over.
Allen delen zij het verlangen om heelheid te brengen in de geneeskunde, en nemen zij
ons op indrukwekkende en respectvolle wijze mee naar een holistisch bewustzijn
over gezondheid.
Dynamiek
Het farmaceutisch aangestuurd kader dat sinds begin van de vorige eeuw wereldwijd
is afgedwongen als het universeel geldend orthodox medisch paradigma, valt bij
steeds meer patiënten in steeds minder goede aarde. Trechterconstructies, onder
meer verscholen in de premieopbouw van de nieuwste zorgverzekeringen, leveren
patiënten in toenemende mate over aan een gezondheidszorg waarbinnen – na
afronding van hun ’studie medicijnen’ – artsen door voortdurend aansnoerende
richtlijnen en protocollen gestaag verder tot farmaceutisch doorgeefluik worden
gedegradeerd: gelijk kikkers in een pan die elke dag een graad warmer wordt. Ziedaar
het scenario van de huidige Westerse ’gezondheids’zorg: een medisch industrieel
complex met als hoogste belang het eigenbelang: een zo groot mogelijk aantal
ziek(t)en.
Beweging
Het is daarom niet verbazingwekkend dat onder patiënten de behoefte aan een open
communicatie en wederzijds respectvolle verbinding tussen de reguliere en
complementaire geneeskunde steeds sterker wordt. Zij zijn de eersten om in hun
lichaam en geest te bemerken hoe de reguliere benadering, vooral bij chronische
ziekten, geen wezenlijke oplossingen heeft te bieden. Voor patiënten betekent het
farmaceutisch maskeren van symptomen geen beterschap, evenmin als hun
gezondheid equivalent is aan de afwezigheid van ziekte: een wezenlijk lichamelijk en
geestelijk welbevinden is veel meeromvattend.
Het signaal dat zij afgeven, is dan ook overduidelijk. Steeds vaker – en ook steeds
meer vanzelfsprekend – stappen zij over naar (een combinatie met) complementaire
benaderingen. Hun verlangen: meer tijd en aandacht bij de zorgverlener voor hen als

persoon, besef en acceptatie van de onderlinge samenhang tussen de lichamelijke,
emotionele en psychische aspecten van hun klachten, en – niet in het minst –
toegang tot natuurlijke, lichaamsvriendelijke middelen, vrij van gevaarlijke
ongewenste effecten.
Deze voorkeursverschuiving bij patiënten werd op de voet gevolgd door een toename
in complementair georiënteerde therapeuten, totdat de verplichting tot BIGregistratie
daar min of meer een halt aan toeriep.
Overigens zal geen enkele vorm van stroomlijning ooit kunnen afdwingen dat een
gegeven zorg of behandeling – noch die door therapeuten, noch die door artsen –
gegarandeerd een bepaalde kwaliteit bezit. Deze wordt immers niet zozeer bepaald
door de hoeveelheid, soort en inhoud van de getoetste kennis, maar vooral door hoe
de betrokken hulpverlener deze op de werkvloer inzet: iedere dag weer, bij iedere
handeling, en met iedere patiënt.
Behoefte versus aanbod
De onvrede onder patiënten ten opzichte van de reguliere gezondheidszorg is de
botsing tussen vraag en aanbod, ontstaan vanwege haar voetknechtfunctie van Big
Farma, maar ook doordat de spelregels van de (medische) wetenschap, , slechts één
van twee bij elkaar horende modaliteiten honoreren:
Alfa Omega
yang yin
hoofd hart
linker hersenhelft rechter hersenhelft
rationeel emotioneel
reductionisme holisme
het tastbare het ontastbare
het mannelijk denken (niet-seksegerelateerd) het vrouwelijk denken
praktisch: ’actie/geen actie’ praktisch: ’overzicht + actie/geen actie’
afstandelijke zakelijkheid empathische betrokkenheid
Westerse lineair-reductionistische wetenschap Oosterse empirische wijsheid
Toegegeven, in de Westerse bestudering van het menselijk lichaam is via de rationele
en absolute invalshoeken veel belangrijke kennis verkregen. Vooral over ziekten.
Maar wanneer de verbinding naar het samenhangend geheel niet wordt hersteld, is
men niet in harmonie met de natuur en de realiteit. In al die interessante
ontdekkingen blijft dan een essentieel voorwaardelijk fenomeen buiten beschouwing:
het ’Leven’. Wat een menselijk lichaam tot ’mens’ maakt, is juist dat onbegrijpelijke,
niet door mensenhanden na te maken, minuscule gewichtsverschil dat kan worden
gemeten vlak vóór en vlak nadat een ziel een lichaam verlaat. Sinds Descartes
(1596-1650) ruim baan verschafte aan het mechanistisch wereldbeeld, werd het
ongrijpbare aan de kerk toebedeeld, en de wetenschap verantwoordelijk gemaakt
voor al het tastbare. Daarom is de Westerse geneeskunde een zielloze wetenschap,
met als meest machteloze diagnose ’Het zit tussen uw oren’.
Uitersten
Wijd is de kloof die gaapt tussen wat mensen in hun lichaam en geest ervaren, en wat
de 150 jaar oude ’orthodoxe’ geneeskunde daarvan als wetenschappelijk verantwoord
meent te kunnen te aanvaarden. Dit beperkend kader is tevens waarom het Westen

het fundament onder de Oosterse geneeswijzen – de verzamelde waarnemingen in
miljoenen individuen – durft af te doen als ’anekdotisch’: een nul op de academische
schaal van Richter.
De millennia oude gezondheidsbenaderingen als Ayurveda, Chinese-, en Tibetaanse
geneeskunde hun (empirische) kunnen kennis nog altijd voortdurend blijven
vergroten, zonder hun basisprincipes ooit te hoeven bijstellen. De orthodoxe
geneeskunde daarentegen wordt er door nieuwe ontdekkingen regelmatig toe
gedwongen haar uitgangspunten aan te passen. Een exercitie waar men zo weinig dol
op is, dat men liever de dissidente wetenschappers ’aanpast’ – Ignaz Philipp
Semmelweis zit in zijn hellehoekje bepaald niet in z’n eentje. Wat betreft de Oosterse
casuïstische grondslag, de ironie wil dat de Westerse farmaceutische industrie deze
’N=1 studieconstructie’ maar al te graag zelf zou willen kunnen implementeren. In het
door Pfizer gesponsorde The 2029 Report geeft futurist Jonathan Peck dit aan als
toekomstige mogelijkheid, via het onder de huid plaatsen van een microchip
(Verichip) waarop alle (medische) gegevens kunnen worden bijgehouden en
afgelezen: de wereld als proefpersoon. Behalve dat daarmee privacy en veiligheid van
de dragers voorgoed tot het verleden behoren, is ook de controleerbaarheid van
studies met aldus verkregen data tot nul gereduceerd. Dit past overigens naadloos in
wat zich binnen de huidige officiële literatuur afspeelt: 60% van wat nu in de
gerenommeerde medische wetenschappelijke bladen verschijnt, zijn studies die,
uitgevoerd met fondsen vanuit de farmaceutische industrie, meer dan eens actief
door deze geldschieters zijn aangestuurd, rechtstreeks door hen zijn geschreven, dan
wel ten faveure van henzelf zijn aangepast. Dat nu blijkt dat de DSM-IV is
vormgegeven door psychiaters die allen (100%) niet-gemelde banden hebben met de
farmaceutische industrie, is dan niet eens een echte verrassing meer. Bij de
complementaire studies zal dit niet anders zijn, mensen zijn nu eenmaal mensen.
Weerstand
Toen in 1957 psychiater Abram Hoffer zijn onderzoek publiceerde waarin niacine
(vitamine B3) figureerde als belangrijke oplossing voor schizofrenie, viel het gehele
psychiatrisch establishment over hem heen: iedere psychiater ’wist’ immers dat
schizofrenie wordt veroorzaakt door ’slechte moeders’ en een ’slechte maatschappij’!
Veilig van achter zijn bureau uit psychiater René Kahn zijn irritatie over het congres
Integrale Psychiatrie met een zeer wetenschappelijk verantwoord: ”Dat hebben we
niet afgesproken”. Daarmee doelt hij op het openlijk verlaten van de heilige
catechismus van de medische wetenschap – psalm 1, vers 1 uit het evangelie
’Evidence based medicine’ – door onder meer psychiater David Servan Schreiber.
Diens ervaringen met Tibetaanse artsen in India zetten hem ertoe aan om
wetenschap en realiteit met elkaar te verbinden. Om daarin als mens integer en
congruent te zijn, verbond hij hoofd en hart, en bracht hij als psychiater lichaam en
geest weer bijeen. In zijn boek ’Guérir’ neemt hij vervolgens de volledige
verantwoordelijkheid voor de consequenties van dat nieuwe paradigma: ”Geen
prozac, maar Adidas!”.
Waarom wil de gevestigde orde zo graag dat de aarde plat blijft?
Waarom wil men geen vragen stellen waarop niet-wenselijke, niet-profijtelijke
antwoorden te verwachten zijn? Waarom is men niet bereid de consequenties van die

antwoorden te aanvaarden? Waarom meet men andere vormen, of andere
blootstellingduur om antwoord te geven op een zeer specifieke vraag?
Binnen het menselijk lichaam zijn elektromagnetische frequenties voorwaardelijk
voor communicatie. De nanogrammen van de verontreinigingen in ons drinkwater
door industrieafval, pesticiden en medicijnen, hoe alarmerend ook, blijken door het
RIVM (Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) op toxicologisch niveau nog
acceptabel te kunnen worden geacht. Via spectroscopisch frequentieonderzoek is
echter vast te stellen dat op het niveau van uitwisseling van informatie in de
menselijke cellen hun – alleszins meetbare! – respectieve elektromagnetische
frequenties wel degelijk schadelijk zijn. Aldus de Duitse fysicus Dr. Wolfgang Ludwig
in een interview, gepubliceerd in het boek Environmental Medicine door Dr. Michael
Treven en Peter P. Talkenberger. Hetzelfde geldt voor wat de overheid ons wil doen
geloven, dat UMTS-masten geen schade toebrengen aan de gezondheid. Ook hier
geldt: het ligt eraan wat je meet, hoe, waar, en hoe lang. Het Zwitsers onderzoek
vergelijkt appels met olifanten: men meet blootstellingen van drie kwartier – terwijl
de bewoners van flats waarop deze antennes zijn gemonteerd, permanent aan de
schadelijke straling daarvan zijn overgeleverd. Al in 1990 hebben drie
Nobelprijswinnaars (geneeskunde) aangetoond dat de belangrijkste functie van het
DNA (meer dan 90%) bestaat uit bio-akoustische-, en elektromagnetische
signalering: fonoon-fotoon emmissies voor intercellulaire communicatie. Maar
echografieën van foetussen, en electrosmog door UMTS-, radar-, GSM-, en andere
resonanties zijn niet schadelijk?
Wetenschap als religie
In haar indrukwekkende lezing ’De opkomst van de vrouwelijke energie en de
zoektocht naar de geliefde van de ziel’ zei Jean Bolen in 1986 in Amsterdam ”Hoe
krachtiger de opkomst van een beweging, des te heviger de weerstand”. Sprak Bolen
toen over de vrouwen en de Khomeiny’s in de islamitische landen – in het onderhavig
verband ligt het Millecam oproer nog vers in het geheugen. Daarin werd overduidelijk
dat de meest fervente vertegenwoordigers van de reguliere geneeskunde zich
meestentijds niet gedragen als rationele beoefenaars van een wetenschap, maar als
religieuze fanaten. De argumentatie van deze inquisiteurs is vrijwel uitsluitend
emotioneel – en daarom alleen interessant als maatstaf voor hun angst de
vertrouwde kaders los te laten.
Patiënten zijn hierin steeds het kind van de rekening. Want de artsen die, om hun
patiënten werkelijk te kunnen helpen, hun gedachtegoed en handelingen verbreden,
worden door de gevestigde medische orde systematisch meedogenloos afgestraft. Zij
worden belachelijk gemaakt, financieel klemgezet, voor de tuchtraad gesleept, en/of
al of niet permanent uit het register geschrapt.
Vanwaar al die heftigheid? En waar is het zelfbeschikkingsrecht van een patiënt,
Millecam, of wie dan ook? Wat, als iemand in een ziekenhuis terechtgekomen, geen
antibiotica, maar wel intraveneuze vitamine C wenst? Is er ruimte voor een dergelijke
benadering binnen de steeds meer dictatoriale behandelprotocollen? In het geval van
de ziekte van Lyme lijken deze richtlijnen een patiënt eerder rechtstreeks naar Lyme
borreliose fase 3 te leiden, dan naar beterschap. Het welbevinden van de patiënten
lijkt hierin dus niet de leidraad. Wat is dat dan wel?

De minder populaire hoofdstukken uit de geschiedenis
van de Westerse (=Duits-Amerikaanse) geneeskunde
ca. 1830 William H. Russell sticht de Skull and Bones in Yale University (Bush familie lid
sinds 1917);
1840 stichting American Society of Dental Surgeons (ASDS), verbod op amalgaam;
1844 oprichting American Homeopathic Institute;
1844 oprichting American Psychiatric Association door Dr. Amariah Brigham (1798 – 1849);
1845 oprichting American Medical Association (AMA);
1863 Sir Francis Galton, neef van Charles Darwin, lanceert de theorie van de eugenetica;
ca. 1880 Wilhelm Maximilian Wundt redefinieert de psychologie: de mens zonder mind en
ziel;
eind 19 e eeuw John D. Rockefeller sticht (naar Duits model) de universiteit van Chicago;
8 juli 1892 oprichting American Psychological Association;
1895 Röntgen ontdekt bestraling therapie;
1896 arts in Chicago constateert regressie in borstkankertumor na Röntgenbestraling;
1904 het Carnegie Institute bouwt op Long Island Cold Spring Harbor, hoofdkwartier van
de Eugenics Research Society , en laboratorium voor eugenetica en biologische
oorlogvoering. Thans het Amerikaanse hoofdkwartier van het Human Genome Project;
1910 start van de Amerikaanse rassenwetenschappelijke beweging, bouw van de Eugenics
Record Office als onderafdeling van de Galton Laboratory in Londen;
ca. 1910 The Flexner Committee hervormt (naar Duits model) de Amerikaanse medische
opleidingen: teloorgang van alle niet-farmaceutisch gebaseerde geneeswijzen;
1912 Londen, 1 e International Congress on Eugenics, een van de directeuren: Winston
Churchill;
1917 15 Amerikaanse staten hebben eugenetica wetten: gedwongen sterilisaties van
epileptici, psychiatrische patiënten, verstandelijk gehandicapten en criminelen;
1918 Legerarts Popenoe publiceert het medisch tekstboek Applied Eugenics;
ca. 1920 Rockefeller creëert het humanisme: wetenschap, genetica en eugenitca bewijzen
dat God niet bestaat;
1924 Hitler publiceert Mein Kampf en citeert daarin de Amerikaanse eugenetica ideologie;
mei 1926 Rockefeller financiert mee aan de oprichting van het Kaiser-Wilhelm-Institut für
Anthropologie, menschliche Erblehre und Eugenik und die Humangenetik. Directeur: Ernst
Rudin;
1929 het KaiserWilhelm instituut voor hersenonderzoek neemt met fondsen van Rockefeller
een centrale plaats in de Duitse rassenbiologie in; directeur opnieuw Ernst Rudin, architect
van Hitler’s systematische medische onderdrukking;
13 mei 1932 Start tweelingen onderzoek;
1933 Rockefeller presenteert het Humanistic Manifesto, het begin van de zielloze
wetenschap;
1942 Ewing ontdekt het mosterdgas uit WO-I (1917) als chemotherapie (lymfosarcoma)
1943 Mengele arriveert in Auschwitz; IG Farben start de medische en psychiatrische
(tweelingen)experimenten;
1947 Neurenberg Tribunaal ontbindt IG Farben in Bayer, Hoechst (nu Aventis) en BASF;
1947: het Kaiser-Wilhelm-Institut wordt omgedoopt tot Max Planck Institut, Europees
hoofdkwartier van The Human Genome Project;
1952 de American Eugenics Society verhuist van Yale University naar het Population
Council, een intitiatief van Dulles en Rockefeller;
1953 oud IG Farben directeur Fritz ter Meer verwisselt 3 jaar voor het einde van zijn in
Neurenberg opgelegde straftijd zijn gevangeniscel voor de directeurszetel bij Bayer;
1953 Fritz ter Meer concipieert de Codex Alimentarius, startpunt voor het op mondiale
schaal onttrekken van levengevende voedingssupplementen aan consumenten;
1964-ca 1973 Special Virus Cancer Program, geïntroduceerd door de Program Staff of the
Viral Oncology, Etiology Area van het National Cancer Institute (NCI). Binnen dit
programma creëerden Gallo en Duesberg in 1970-71 talloze aids-achtige retrovirussen (NCI
Progress Report #8).
2000 voorstel Europese Commissie tot richtlijn voor de regulering van
voedingssupplementen; Europese tegenhanger van de Codex Alimentarius;

Historisch perspectief
Om een ontwikkeling te kunnen onderscheiden, helpt het om de geschiedenis te
kennen. Wereldwijd is de basis van de hedendaagse medische wetenschap, naast in
het Cartesiaans wereldbeeld, vooral onlosmakelijk geworteld in de eugenetica, de
Duits-Amerikaanse samenwerking in rassenzuivering. Deze gaat nog verder terug
dan toen de Rockefeller Foundation in 1910 het Amerikaanse educatieve systeem
’hervormde’, en via het Flexner Report het medisch curriculum wereldwijd onder de
noemer van de farmaceutische industrie bracht. Iedere niet farmaceutischgebaseerde
vorm van geneeswijzen werd bij die gelegenheid tot kwakzalverij
verklaard. Kort daarop werd ook al het virologisch-, en kankeronderzoek ingelijfd.
Niet verbazingwekkend is dan ook dat de vlag van kankeronderzoek dikwijls de
lading van biologische oorlogvoering moet dekken (vgl. het Special Virus Cancer
Program (1964-1973). In 1927 was Rockefeller ook een van de financiers bij de
oprichting van het Kaiser Wilhelm Insitut für Eugenik, na de oorlog herdoopt naar
één van de directeuren daarvan tot het Max Planck Instituut: Europees
hoofdkwartier van het huidige Human Genome Project.
De vergroeiingen van de farmaceutische industrie met de Westerse geneeskunde zijn
zo oud en zo incestueus, dat vrijwel niemand zichzelf toestaat daarover kritische
vragen te hebben.
Westerse artsen krijgen tijdens hun studie vooral informatie vanuit de
farmaceutische industrie. Hun opleiding vindt plaats in een meedogenloos
vermoeiende hersenspoeling, compleet met slaapdeprivatie; ontluikende kritiek
wordt verzwolgen, en iedere afdwaling krachtdadig ontmoedigd. Na afronding van
zijn ’studie medicijnen’ ontvangt de geslaagde kandidaat zijn artsenbul. De eed van
Hippokrates die hij bij ontvangst daarvan aflegt – ”Allereerst: nooit beschadigen” – is
in affirmatief opzicht een foutieve formulering: het energieloze woord ’nooit’ valt
daarin weg. En wat de nieuwbakken arts met zijn vanuit de farmaceutische industrie
aangereikte kennis en middelen voornamelijk kan, is weinig anders dan beschadigen.
De new-to-nature chemische substanties die hij onder de term van medicijnen aan
zijn patiënten mag voorschrijven, variëren van lichaamsvreemd tot ronduit
lichaamsvijandig. En terwijl deze vaak (zeer) langdurig worden toegediend, zijn zij
slechts marginaal op veiligheid getest: afzonderlijk, tijdens kortdurend gebruik, en
voor kortdurende toepassing bestemd. Terwijl zij vaak (door afzonderlijke
specialisten) in combinatie met andere middelen worden voorgeschreven, worden de
onderlinge interacties nauwelijks getest of bestudeerd. Verder blijkt een middel in
patiënten vaak precies die effecten te creëren waartegen het in eerste instantie werd
ingezet: Prozac, Ritalin. Of zijn de ’bijwerkingen’ gevaarlijker dan de klachten: zoals
de gevallen van hartaanvallen en dood door Vioxx, en de schokkende effecten van
TGN1412, het uit mensen-, en muizencellen genetisch gemanipuleerde CD-28
monoclonale antilichaam dat recentelijk in de testfase zes gezonde jongemannen voor
hun leven verminkte.
Dit alles lijkt te zijn gepermitteerd omdat het zich afspeelt binnen de richtlijnen van
’de wetenschap’, waarin het hoofd niet is verbonden met het hart. De dooddoener:
’Een paar slacht-offers voor het welbevinden van velen’ is onacceptabel, omdat het
mensenleveld betreft, en het daarin noot mag gaan om de uitzondering die de regel
bevestigt.

In plaats van als een beoefenaar van de Oosterse vechtsporten gebruik te maken van
de beschikbare natuurlijke krachten en processen en deze te versterken, zit de
Westerse medische wetenschap gevangen in een eigenge(b)reid paradigma dat
Pasteur ooit aangaf, maar op zijn doodsbed herriep. Niettemin blijft men maar
proberen om vanuit dit reductionistisch lineair konijnenhol de natuur te verbeteren,
in steeds subtielere variaties op hetzelfde manke thema. Het kind hoeft niet met het
badwater weg: de verbinding zou kunnen zijn, dat de kennis van de reguliere
geneeskunde wordt toegepast in holistische, complementaire kaders.
Tot slot
Artsen willen meer vrijheid, meer mogelijkheden in het helpen helen van hun
patiënten. Patiënten willen hetzelfde. Is het en utopie te wensen dat de duistere
wortels en de verborgen agenda’s van de farmaceutisch aangestuurde Westerse
geneeskunde kunnen worden omgezet in een paradigma van liefde en heelheid?
De mogelijkheden daartoe zijn te vinden in het herstel van de verbinding tussen
hoofd en hart: het mannelijk principe van actie – drijfkracht van de Westerse
geneeskunde – en het vrouwelijk principe van overzicht, zoals binnen procesmatige
en (eeuwenoude) holistische benaderingen. Dit in combinatie met de hereniging van
lichaam, geest en ziel.
De meest voor de hand liggende, en ook de meest succesvolle aanzet daartoe is om
het beste uit deze twee werelden te combineren door de rijke wetenschappelijke
medische kennis te benutten, en de lichaamsvijandige farmaceutische ’oplossingen’ te
vervangen door middelen en methoden die mèt het lichaam werken: zoals
energetische geneeskunde, acupunctuur, homeopathie, fytotherapie en
voedingssuppletie.
Behalve Fusion en Integrale Psychiatrie zijn er dit jaar nog meer congresinitiatieven
die deze toenadering ondersteunen.
Agenda
23 - 24 september 2006
Integration of Eastern & Western Medicine
Dorint Sofitel, Amsterdam Schiphol,
www.integrationjournal.com/symposium
7 oktober 2006
Orthomoleculair, een regulier alternatief
Conferentiecentrum Woudschoten, Zeist,
www.mbog.nl
21 oktober 2006
Bio-energie, de natuurwetenschappelijke basis van veel niet-reguliere
behandelingen
hotel Mercure, Nieuwegein,
www.naav-sno.nl

Literatuur
- Yeshi Dhonden, Tibetaanse geneeeskunde, Servire, ISBN 90.2159924.4;
- Byron Richards, Fight for your Health, exposing the FDA’s betrayal of America, ISBN .
933927.17.8;
- Drugs companies are defrauding healthcare systems: http://bmj.bmjjournals.com/cgi/
content/full/329/7472/940-e
- Gary Null, Carolyn Dean, Martin Feldman, Debora Rasio, Dorothy Smith; Death by
Medicine: http://www.newmediaexplorer.org/sepp/Death%20by%20Medicine%20Nov
%2027.doc
- German prosecutors probe again into bribes by drug companies: http://
bmj.bmjjournals.com/cgi/content/extract/328/7452/1333-a
- Das Kaiser-Wilhelm-Institut für Anthropologie, menschliche Erblehre und Eugenik und
die Humangenetik in der Bundesrepublik Deutschland, http://www.smilenow.de/
s00025.htm;
- The 2029 Project -Achieving an Ethical Future for Biomedical R&D: http://
www.altfutures.com/2029/2029_Forecasts.pdf;
- Farma spookschrijvers: http://www.pharmapolitics.com/;
- Bedrog medische onderzoekers: http://www.canada.com/national/nationalpost/news/
cnspolitics/story.html?id=a320fffa-9ff7-48b6-b975-86cdef0b4228;
- Wolfgang Ludwig: http://hometown.aol.com/hwludwig/goals.htm;
- Special Virus Cancer Program, Progress Report #8, Office of the Associate Director for
Viral Oncology (OASDVO). JB Moloney, Ed. Washington DC: US Government Printing
Office 1971. Verkrijgbaar via the Davis Library, The University of Carolina, Chapel Hill,
Government Documents Department Depository, Reference # HE20.3152:V81;
- Horowitz L, DNA, the Pirates of the Sacred Spiral, ISBN 0.923550.45.3,
www.tetrahedron.org;
- William E. Seidelman, Medicine and Murder in the Third Reich, http://www.adl.org/
Braun/dim_13_1_med_murder.asp;
-