OPVANG EN OPSLAG VAN HEMEL- EN DRAINAGEWATER - PCS

54
nieken zijn gebaseerd op een zo goed mogelijk
contact tussen lucht en water, zodat door
het contact met zuurstof het ijzer oxideert. De
geoxideerde vorm is minder oplosbaar, vlokt
uit en slaat neer. De chemische manier van
ontijzeren is gebaseerd op het toevoegen van
chemicaliën om tot eenzelfde uitvlokking te
komen. In de land- en tuinbouw wordt vooral
gebruik gemaakt van een open ontijzering
en soms ook van een gesloten systeem. Het
chemisch ontijzeren komt minder voor omdat
de dosering van de chemicaliën moeilijk verloopt.
Open ontijzering
Doordat een open ontijzering gebaseerd is
op het contact tussen zuurstof en ijzer, biedt
deze techniek heel wat mogelijkheden. In een
open ontijzeringsinstallatie wordt het water
via een beluchtingsproeier (Dresdener) over
een zandbed gesproeid, waardoor het ijzer in
het water in contact komt met de omgevingslucht.
Hierdoor vlokt het ijzer uit waarna het
kan verwijderd worden door de zandfi lter terug
te spoelen. Het principe van een ontijzeringsinstallatie
wordt geïllustreerd in fi guur 6.3.
De ontijzering kan vaak ook iets eenvoudiger,
door het water fi jn te versproeien in een waterbassin,
een open put of over een dakoppervlak.
Om een goed contact met de lucht te bekomen,
moet het sproeien fi jn genoeg gebeuren. Hier
zal de uitvlokking naar de bodem van het bassin
zinken. Indien er versproeid wordt op een
dakoppervlak, moet er rekening mee gehouden
worden dat de uitvlokking op het oppervlak zal
gebeuren, het moet dus bevuild mogen worden.
Figuur 6.3: Ontijzeren van irrigatiewater
6.3 Ontzouten van water
In de tuinbouw worden er hoge eisen gesteld
aan het irrigatiewater inzake aanwezigheid
van schadelijke zouten. Vooral bij zoutgevoelige
teelten kan de elektrische geleidbaarheid
(EC) van het water of in het bijzonder het
gehalte aan bepaalde schadelijke zoutionen
(vb. Na, Cl, B) te hoog zijn. Een eerste maatregel
om dit op te lossen vormt het zoveel
mogelijk gebruiken van regenwater, omdat dit
water algemeen een laag zoutgehalte heeft.
Indien echter het probleem onvoldoende via
regenwatergebruik kan opgelost worden, kan
ontzouting van bepaalde waterstromen op
het bedrijf een mogelijk alternatief zijn. Bij
gebruik van drainagewater als alternatieve
waterbron kunnen hogere gehalten aan schadelijke
zouten in het water voorkomen. Vraag
stelt zich in het geval van drainagewater vooral
of ontzouting voor de betreffende toepassing
economisch haalbaar is.
De belangrijkste techniek om water in de tuinbouw
te ontzouten bestaat erin om de zouten
uit het water te verwijderen via omgekeerde
osmose.
Omgekeerde osmose
Omgekeerde osmose is een zeer geschikte
methode om natrium- en chloorarm water te
produceren. Water met een hoge EC wordt onder
druk door een semi-permeabel membraan
geperst. De zouten, en afhankelijk van het
membraan, mogelijk ook zware metalen, bacteriën
en virussen, blijven achter aan de ene
kant van het membraan en aan de andere kant
wordt er meer zoet, schoon water verkregen.
Omgekeerde osmose is in staat om 95%-99%
van het TDS gehalte (Total Dissolved Solids)
en 99% van alle bacteriën te verwijderen en
verschaft veilig, puur water.
Tijdens de werking van de installatie dient er
nauwlettend op toe gezien te worden dat het
membraan niet vervuild is. Een voorfi ltratie van
het te zuiveren water is dan ook aan te raden.
Opvang en opslag van hemel- en drainagewater | Waterbehandeling en algenbestrijding