Eechoud _1938_Wisselmeren.pdf - Stichting Papua Erfgoed

29 Mei....
30 Mei
stuk zijn gepasseerd, doch langs den Oostelijken
oever. De rotanbrug van der "toean
merah-merah" - de A.R., ligt veel zuidelijker,
doch dit pad leidt ook naar Paniai, is
zelfs korter en hij zal er ons morgen heen
brengen. Ook al goed, als we er maar komen.
Den volgenden morgen komen we al spoedig
bij de kampong van Wejarebo, waar we
opgewacht worden door den feestelijk uitgedosten,
half gekken vader van Wejarebo en
voorgesteld worden aan vrouwen en kinderen.
Ik laat Wejarebo wijzen waar Tigi
ligt en waar Paniai ligt. Op de eerste
plaats blijkt, dat deze richtingen loodrecht
op elkaar staan, zoodat de weg naar
Tigi in ieder geval een omweg moet zijn.
Maar bovendien ligt er in de richting Paniai
veel vrij vlak, zeker tamelijk gemakkelijk
land, zoodat er absoluut zeker een kortere
weg moet zijn. Ik breng dit Wejarebo aan
zijn verstand, betoog op alle mogelijke,
doch uiteraard gebrekkige manieren, dat ik
vandaag nog in Paniai wil zijn.
Het resultaat is echter nihil; Wejarebo vertikt
het om het kortere pad te wijzen en
wil, dat wij bij het Tigimeer, het Cbk.13.,
zullen overnachten. Dit zal hem wel niet
lukken, ik loop dan toch verder, doch ondertusschen
zit er niets anders op dan woedend
en kankerend achter dit heerschap
aan te loopen. Onderweg, als ik nog goede paden
in Noordelijke richting zie gaan, vraag
ik hem of deze soms te Paniai komen, doch
hij schudt maar van "neen" en loopt haastig
verder.
Om 11 uur zijn we reeds in Cbk.13;
ik denk er dus niet over om op dit uur
reeds in bivak te gaan en loop na de rust
kalm verder, tot groote ontsteltenis van
Wejarebo. Hij betoogt, dat daar ginder geen
hout is om bivak te maken; dat het nog heel
ver is; tenslotte dat de Paniaimenschen zoo
kwaadaardig zijn enz.
De chba heeft hier echter zijn geheugen
voor den weg teruggevonden, zoodat ik geen
gidsen meet noodig heb. Als ik dan aan Wejarebo
verzeker, dat we vandaag nog niet
tot Paniai zullen komen - hetgeen volgens
den chba toch niet mogelijk was - ging hij
verder mee.
We gaan in bivak ongeveer halverwege
Cbk.13 en 14.
Den volgenden dag te ca. half een zijn we
in de kampong aan de rivier, waar we prauwen
moeten hebben. Hier tracht Wejarebo ons
een tweeden strop te bezorgen: hij is vooruit
geweest en als wij er aankomen, verklaart hij
dat er geen prauwen zijn: "kóma béw".
Ik had echter gemerkt, dat er iets niet in
orde was; had de prauwen wel zien liggen,
17.