'hij ging weg op zijn fiets en kwam terug in een rolstoel'

Foto: Frank Kouws
nou ga ik toch al 47 jaar met zienden om,
maar toch went het nooit. Ze blijven me
verbazen. ik houd van ze, echt waar, maar
soms zijn ze zo vermoeiend. Je moet ze
constant moed inpraten. Dat komt door
de spiegels, waar ze de hele dag in kijken.
Dat ondermijnt hun zelfvertrouwen.
Dan zien ze hun hoofd en dan denken ze:
ben ik dat? is die kop echt van mij?
Kijk nou, die rimpels, die uitzakkende
wangen, nee, dat kan ik niet zijn.
of ze kijken naar de televisie, dat doen
ze gemiddeld 196 minuten per dag,
doodzonde van de tijd, en op die televisie
zien ze allemaal mooie mensen en dan
gaan ze zich voor de spiegel dus spiegelen
aan die mooie mensen van televisie.
Het is dan aan mij om ze gerust te stellen.
Dan zeg ik: ‘weet je wie je ziet in die
spiegel? Je ziet een ontevreden mens en
ontevreden mensen zijn niet leuk om naar
te kijken. Maar die ontevredenheid van jou
begint bij de ontevredenheid zelf.
want denk nou eens na. Heb jij redenen
om ontevreden te zijn?’
‘Hè,’ zeggen ze dan, ‘heb je hem weer.
Jij hebt makkelijk praten, jij hoeft je eigen
kop nooit in de spiegel te zien.’
‘Ja,’ zeg ik dan, ‘heb ik ook, alleen het
horen van mijn eigen stem vind ik soms al
bijna niet te doen, maar dat is op te lossen
door af en toe te zwijgen. Doe als ik.
laat anderen je spiegel zijn, kijk niet
steeds naar jezelf.’
‘Maar,’ zeggen ze dan, ‘ik moet toch
weten of ik er goed uitzie?’
‘laat dat nou maar aan anderen over.
sterker nog, je kunt het aan mij overlaten.
Als je goed klinkt, zie je er goed uit.
en op dit moment klink je heel goed.
ik hoor je glimlachen, je bent tevreden.’
‘is het zo simpel?’ ‘Ja, zo simpel is het.
laat je ogen geen dictators zijn, probeer
niet te voldoen aan een beeld waaraan
je niet kunt voldoen.’ Dan keren ze meestal
gerust huiswaarts. Maar de volgende dag
staan ze op, kijken in de spiegel en pats,
daar begint het allemaal weer van voren
af aan. wanneer leren ze nou eens dat
schoonheid toch echt van binnen zit?
Dat als je je geest in beweging houdt, je je
lichaam vanzelf jong houdt. ik blijf het ze
vertellen, ze zijn hardleers, zienden, maar
misschien komt er ooit een dag dat ze
het door zullen hebben. Dan zijn we
allemaal elkaars spiegel.
Vincent Bijlo
‘Ik hoor je glimlachen,
je bent tevreden’
De blinde cabaretier, schrijver en columnist
Vincent Bijlo geeft commentaar op het leven
en de sociale zekerheid.