Twaalf wensen voor Kerstmis - Vnv

december 2012 Jaargang 8, nr.3
In dit nummer:
Van de voorzitter
Programma december – maart 2013
Twaalf wensen voor kerstmis…..
In memoriam: Hans Kievits
Afscheid van een rondje
Werpen eindelijk een succes
Mexico vliegvistrip 2102 (deel 2)
Nieuwe leden
Ditjes en Datjes
Beste medeclubgenoten,
Het loopt alweer tegen het einde van 2012. Dus is het weer tijd om ff achterom te kijken.
Er zijn weer tal van presentaties de revue gepasseerd. De ene wat beter als de andere, maar de meeste leuk,
leerzaam, informatief etcetc. Ook werd er weer druk gebruik gemaakt van het veld om NOG beter te leren
werpen. De meeste en zeker ook de grootste vissen werden gevangen op maandagavond aan de bar.
Tegen het einde van het jaar werd ook het 90 ste lid ingeschreven. Dus als er niemand per 1 januari besluit om het
lidmaatschap te beëindigen, hebben we vanaf nu een ledenstop zoals we dat tijdens een van de algemene
ledenvergadering hebben afgesproken. Tijdens de vele maandagavonden werden er ook weer de meest
exotische, goedvangende en vooral mooie creaties in elkaar geknutseld waarvan gezegd werd dat het een
kunstvlieg was. Tegen de tijd dat jullie dit onder ogen krijgen hebben we de jaarlijkse smulpartij bij de
watersportvereniging ook weer achter de rug, en als de kwaliteit van het eten net zo goed is als vorig jaar, hebben
we niks te klagen. Het weekend bij de Ronde Bleek was wederom een succes. Er bleven dit jaar wat minder
mensen slapen, maar ik heb begrepen dat het er niet minder gezellig door was.
Uiteraard wil ik hierbij ook nog even stilstaan bij het plotselinge overlijden van een van onze trouwste en oudste
leden, Hans Kievits. Toen ik op een avond gebeld werd door Cees met de mededeling dat Hans was overleden,
was ik even helemaal stil en het kippenvel stond dik op mijn armen. Later begreep ik dat ik niet de enige was.
Een flink aantal leden was aanwezig bij de indrukwekkende uitvaart plechtigheid.
Al met al hebben we, denk ik, goed clubjaar achter de rug.
Bij deze wil ik iedereen die hier een steen of steentje aan heeft bijgedragen, heel hartelijk bedanken.
Ik wens jullie allemaal goede kerstdagen en een voorspoedig 2013.
Hopelijk wordt het weer een goed, leuk, leerzaam jaar met veel strakke lijnen.
Jan

JANUARI
Programma : december – maart 2013
14 januari: Nieuwjaarsreceptie & Tenkara Vissen
Overgewaaid uit Japan naar eerst de USA, later
Engeland en Noorwegen. Nu ook Nederland ?
Tenkara vliegvissen is honderden jaren oud.
Je zou kunnen zeggen dat het Chechnymphen hier
een moderne afgeleide van is. Het is een
vliegvismethode waar gebruik wordt gemaakt van
een telescopische, zeer lange vliegenhengel, een
leader met tippet en een vlieg. Er komt geen reel aan
te pas!
Uiteraard is de discussie al weer losgebarsten als
zou deze hengel niets met vliegvissen te maken
hebben, aldus de aanhangers van 'strictly dry and up
streams…….
Op onze Nieuwjaarsreceptie kun je zelf je standpunt
bepalen, want we hebben Chris Hendriks (Tenkara
visgids in Noorwegen) voor deze avond uitgenodigd
om jullie te introduceren met de Japanse
vliegvis methode Tenkara.
Echt een avond om niet over te slaan !!! ....
21 januari: Binden door Hans Weileman
Wie kent hem niet: Hans Weileman. Vanavond komt
hij voorbinden. Neem gerust je bindpullen mee (en je
goede bril, wan t Hans bindt soms op hele kleine
haakjes…)
Kijk ook eens op zijn website:
http://www.danica.com/flytier/
28 januari: 2 e Hands verkoop
Vanavond kan je je spullen proberen te ruilen of te
verkopen. Je kan ook kijken of je een mooi iets kunt
aanschaffen. Dus mooi tijd om eens alles op te
ruimen en te kijken of je een ander een plezier mee
kunt doen. En om te kijken
of ze zelf nog iets kunt
scoren
FEBRUARI
4 februari: Werpen
Geen officiële clubavond maar uiteraard kan je
weer komen werpen.
11 februari: : Vrij werpen en binden
Er zijn drie tafels: een beginnerstafel (Gert Jan ) ,
een certificaat tafel (Frans) en een thema tafel.
(René) Verzoeknummers bij Rene van Hezik
melden!!!!
18 februari: Mongolie
Wijtse Houtman woon, werkt en vliegvist bijna 8
jaar in Mongolië. Hij organiseert goedkope vis trips
naar Mongolië waar je geen uitgezette vis treft
maar wilde, gezonde sterke vissen. Hij komt
vanavond iets vertellen over het vliegvissen in
Mongolië. De vissoorten en vis trips waarmee hij
ook nog een goed doel steunt.
25 februari: Lijnen knopen en anders lastige
dingen
Anne en Cees laten zien hoe je lijnen kunt maken,
verbinden en knopen. Je kunt al je vragen kwijt en
je zal tal van praktische tips krijgen. Uiteraard kan
je spullen meenemen
MAART
4 maart: Werpen
Geen officiële clubavond maar uiteraard kan je
weer komen werpen.
11 maart: : Vrij werpen en binden
18 maart: Binden
25 maart: Entomologie, Martin van Berkel
Een vervolgsessie op de entomologie
presentatie van oktober. Vanavond nemen we
de eendagsvlieg onder de loep nemen. Dat
onder de loep nemen doen we letterlijk en
figuurlijk. De eendagsvlieg is niet de
belangrijkste insectengroep voor de vliegvisser,
maar wel een bijzonder interessante door de
grote verscheidenheid. Het wordt een mooi
programma, inclusief het binden van een goed
patroon als afsluiting.

3
Twaalf wensen voor Kerstmis
In tegenstelling tot wat hij meestal verkondigt geniet Rob wel degelijk van de
Kerstmaand. Dit omdat er rond die tijd bij een ieder van zijn vrienden altijd wel
een gezellige avond, een hapje en een alcoholisch drankje valt te scoren.
Zelfs zonder op de kalender te kijken kun je aan hem zien dat het december is en de Kerst nadert. Het
puntje van zijn neus kleurt dan, in tegenstelling tot de rest van zijn hoofd, per bezoek aan een van zijn vrienden
dieper paars.
Het was al laat op de avond, de fles bijna leeg en het turfvuur in mijn open haard was al overgegaan in een
hoopje donkergrijze smeulende as, toen Rob plotseling met dubbele tong zei: “Ik wens dat je leader nooit in de
knoop gaat.” “Dat is een buitengewoon aardige wens van je,” gaf ik ten antwoord.
“Mag ik je dan wensen dat je lijn nooit een geleidering mag missen.” “Ik wens dat je vlieg er nooit af vliegt,”
kaatste Rob snel terug. Hier moest ik even over nadenken maar wist terug te komen met: “ik wens dat je butt
nooit van je hengel valt.’ “Zwakke wens”, gromde Rob. “Zonder butt kan ik best nog heel goed vissen.” “Ik
Heb voor jou een betere.” “Ik wens dat je waadpak nooit lek gaat.”
Ik vulde de glazen langzaam bij, zodat ik wat tijd kon winnen om na te denken en kwam met: “mag je
thermosfles altijd heel blijven.” “Die heb ik geeneens”, antwoordde Rob“, maar toch bedankt.” “Ik wens dat je
vergunning altijd droog mag blijven.” “Ik wens dat je nooit een eend mag haken.” Rob huiverde. “Weet je nog
toen Peter er een haakte en er een oudere dame langs de rivier liep die ogenblikkelijk zonder er bij na te
denken haar paraplu op Peters hoofd testte?” “Traumatisch was dat.“ “Ik stond me slap te lachen,” was mijn
antwoord.” “Jij viel trouwens wel in de rivier, toen ze jou ook bewerkte met die paraplu,” merkte Rob droogjes
op en vervolgde met: “ik wens dat het je laatste leugen was.”
Ik bloosde diep van schaamte. “Die oude dame was woedend en beresterk. Ik wens dat de muggen je nooit
tegen komen zonder tabak.” “Dat vind ik een goede”, was Rob’s antwoord. “Mag de wind altijd de vlieg recht
In de bek van de vis blazen.” Rob strekte zich eens behaaglijk uit in zijn luie stoel, gaapte diep en zei: “ik wens
dat er altijd water in de rivieren zal staan als je gaat vissen.” “Dit zijn twaalf wensen”, merkte ik op. Laten we ze
als kerstwens namens ons naar alle vissers sturen die we kennen. We hebben zelfs voor elke maand een
wens.”
Er kwam geen antwoord meer anders dan een luid gesnurk. Rob was uit zijn stoel gegleden en op zijn rug op
de grond in slaap gevallen. Zijn al kalende
hoofd, getooid met grijze baard lag half
verscholen als een verloederde
Kerstman onder de Kerstboom en het
puntje van zijn neus glom diep paars als een
overrijpe aubergine. Een plaid was snel
over hem heen gegooid; ik nam een
laatste slok, stond op en ging naar bed.
De volgende ochtend was hij verdwenen.
John Piekaar

4
Hans Kievits 1943-2012
In memoriam door Frans Leunisse
Hans.
Jouw afwezigheid op onze clubavonden, laat niet alleen
voor mij, maar ook voor de clubleden die jou langer
hebben gekend een grote leegte achter. Het zal zo'n
twintig jaar geleden zijn geweest dat ik mijn eerste
schreden zette in de wereld van het vliegvissen en werd
dus lid van onze club. Anne was voorzitter, maar had al
aangegeven het stokje te willen overgeven. Samen
hebben we toen over de ontstane situatie gepraat en jij
hebt toen het voorzitterschap op je genomen. Je deed dat
op jouw bekende, rustige wijze. Ik herinner mij nog een
snoekdag, samen de polder, maar het begon alras
behoorlijk te regenen, jij had, secuur als altijd, de juiste
voorzieningen getroffen, maar ik had daar niet zo op
gerekend. Jij overzag de situatie en na een halfuur
besliste jij er mee op te houden. Dat deed jij voor mij
Hans. Onze bezoeken aan Mevrouw Eisenberger
in Ruhpolding herinner ik mij als ontspannen, leerzaam en
vooral ook de maaltijden bij Engelbert.
Hans was een rustige leerzame vriend, waarvan ik veel
gebruik heb mogen maken. Hij wist veel van vliegvissen
en had daar dan ook alle benodigde spullen voor, hij
maakte ze desnoods zelf. Weinigen in onze club weten,
dat Hans de "uitvinder" is geweest van de “papierklem
methode" waarmee Marc Petitjean nu goede sier maakt.
Hans, ik zou nog heel veel herinneringen met jou gedeeld
willen hebben maar helaas, het mag niet zo zijn.
We zullen je missen

5
Afscheid van een Rondje.
In 2001 ben ik begonnen met vissen vanuit een bellyboat.
Het oermodel oftewel “een rondje”. De U- en de V-modellen
bestonden toen weliswaar ook al, maar mijn eerste rondje kreeg
ik van Rolf Paays. Dat ding lag bij Rolf al jarenlang op zolder
en hij zocht er iemand voor die hij er blij mee kon maken. Dat werd ik. Ik heb deze bellyboat letterlijk tot op de draad
toe versleten. Geweldig zo’n ding. Daarna een rondje overgenomen van Anne Dikkerboom. Die had een enorm
overschot aan bellyboaten en ik zocht een nieuw “rondje”. Wederom een prima bellyboat. Je went eraan, zo’n
model waarin je lekker opgesloten zit. Heerlijk comfortabel.
Een hele hoop vismaten stapten steeds vaker over naar een V-model. Een soort drijvende fauteuil eigenlijk. Nadeel:
ze zijn veel windgevoeliger dan een rondje en je kunt niet lekker voorover hangen. Daarbij zijn ze behoorlijk aan de
prijs. De betere toch zeker. Kortom, niets voor mij heb ik lang gedacht. Voor de zekerheid nog een keer een stukje
gevaren met het V-modelletje van broer Edwin. Voordeel: je zit wat hoger. Nadeel: ik had het idee dat ik er heel
makkelijk voorover uit zou kunnen sodemieteren. Nou is dat laatste in de zomer misschien niet zo erg, maar bij barre
weersomstandigheden is dat een ander verhaal. En dan die prijs he?
Begin november 2012 vier ik mijn bedrijfsjubileum. Voor mij geheel onverwachts ontvang ik ter gelegenheid daarvan
een royaal gevulde enveloppe van mijn werkgever. De financiële hobbel voor de aanschaf van een V-tje was ineens
een stuk makkelijker te nemen. Toch maar weer eens diep nagedacht. Yme Dikkerboom, ook een verstokte
“rondjes-visser”, had het al een paar keer koud gehad, vroeg in de herfst. Wij “rondjes-vissers” zitten immers met
het zitvlak in het water in plaats van erboven. Ik had er op dat moment weliswaar nog geen last van gehad, maar ik
wist natuurlijk wel dat zulks onherroepelijk nog zou komen. Wij vissen ook bij luchttemperaturen onder 0, waarbij het
water nog net dik vloeibaar is. Neopreen helpt dan maar tijdelijk.
De stoute waadschoenen aangetrokken en ook een V-tje besteld. Bij Rene van Heezik. Als ik dat ding bestel is
stomtoevallig de importeur in de winkel. Binnen een paar dagen belt Rene al. De bellyboat is binnen. Snel een
snipperdag geregeld en een afspraak gemaakt met Anne en Ron. We gaan een dagje vissen. Zij hebben al zo’n
drijvende fauteuil en kunnen me wellicht nog van nuttige tips voorzien.
Een fantastische ervaring. Wat een comfortabel ding. Het is, zeker in het begin, behoorlijk wennen als je al zo lang in
een rondje vaart en je stapt over naar een fauteuil. Maar er blijken na 4 uur aaneengesloten vissen toch wel een paar
voordelen ten opzichte van mijn vorige modelletje: je zit boven het (koude) water en blijft dus lekker warm. Je bent
veel sneller, niet perse noodzakelijk maar wel makkelijk. Je hebt aanzienlijk meer opbergruimte. Er zijn ook wat
nadelen: je bent windgevoeliger en ik heb in het begin toch nog steeds het idee dat ik er makkelijk uit zou kunnen
vallen. Dat laatste zal voornamelijk tussen mijn oren te zitten en uiteindelijk wel wennen. Als ik er eens goed over
nadenk heb ik eigenlijk nog nooit gehoord dat het iemand ook daadwerkelijk is overkomen namelijk. Het model dat ik
heb aangeschaft heeft 2 gescheiden drijvers en de rugleuning en de zitting zijn ook opblaasbaar. Vind ik een prettig
idee.
Ikzelf heb nog nooit een bellyboat-ongeval meegemaakt of gezien en wil dat ook graag zo houden. Zo heb ik mij
voorgenomen om mijn zwemvest standaard te gaan gebruiken, zeker bij lage watertemperaturen. Dat, gecombineerd
met al die drijfdingen in mijn nieuwe bellyboat, zal zeker bijdragen aan de veiligheid van het vissen vanuit de
bellyboat. Het plezier was er in elk geval niet minder om.
Samenvattend kan ik stellen dat het een prima investering is geweest.
Inmiddels is Yme ook om. Hij heeft hetzelfde modelletje als ik aangeschaft: Een tijdperk is voorbij, de rondjes zijn niet
meer……
Richard Tuasela
Het rondje van Anne
is goed “ingevist”

6
Werpen, eindelijk een succes !
Het is zelden dat ik niet aanwezig ben op onze verenigingsavonden. Buiten de gebruikelijke maandagavonden, kom
ik ook geregeld op de niet officiële 1 e maandag van de maand naar het terrein in Vlaardingen. Het is voornamelijk op
deze “onofficiële” avond gebruikelijk, dat er een lijn geworpen wordt. Er zijn zelfs zeer fanatieke leden die een heel
arsenaal aan lijnen meenemen om deze met een bepaalde hengel uit te testen. Deze leden bieden de overige
aanwezigen desgewenst de mogelijkheid hier gebruik van te maken. Waarschijnlijk trap ik een open deur in, door hier
te vermelden dat het verbluffend is te ervaren dat er wezenlijke verschillen te bemerken zijn in verschillende
combinaties hengel- en lijn. Echter door eigen ervaring ben ik van mening dat de voordelen (lees visgenot) van een
zodanige uitgekiende combinatie, voor een belangrijk deel te niet worden gedaan in de handen van een middelmatige
werper. Gezien mijn stijl van het werpen, kan ik mezelf indelen in die categorie. Dat is een gegeven waar ik mij dan
ook absoluut niet voor schaam!
In 1983 heb ik mijn eerste vliegenhengel aangeschaft bij Martin Hengelsport en heb achter de (toenmalige) winkel,
van Wout van Rijmenam, mijn eerste werpinstructies gekregen. Ik kan het mij absoluut niet meer herinneren, maar
Wout zal mij ongetwijfeld hebben aangeboden om desgewenst meerdere “lessen” bij hem te komen volgen. Het is
aan mezelf te wijten dat ik hier nimmer gebruik van heb gemaakt. Met behulp van het boek Vissen-Vliegen-Vangen,
van Kees Ketting & Henk Peeters, heb ik vanuit de theorie getracht het werpen met de vliegenhengel te verbeteren.
Het voornoemde boek in het gras en de hengel in de hand ben ik dag in dag uit, week na week aan het oefenen
geweest. Wat een gekl…… en wat een frustraties! Ik twijfel er niet aan dat ik mij een Pietertje van de Hoogenband
op het voetbalveld moet hebben gevoeld. Maar goed, de aanhouder wint en ik dacht dat ik wel een redelijk lijntje kon
werpen want ik wist de nodige vissen te vangen. Echter na verloop van tijd werd het vissen met de vliegenhengel tot
nul gereduceerd en ben ik zeer fanatiek in de weer geweest in de zeehengelsport en in het bijzonder in het vissen
van wedstrijden.
Eigenlijk was ik voornemens om de hele handel aan vliegvismaterialen van de hand te doen. Gelukkig heb ik thuis
een “boswachter” die verstandiger is en heb ik het idee gelaten voor dat het was en heb ik het vissen met de
vliegenhengel weer opgepakt. De eerste hernieuwde poging om te vissen met de vliegenhengel vond plaats nabij de
Hoornse Hoofden in het Haringvliet. Het is welhaast een waarheid in het leven dat je het fietsen en zwemmen nooit
zal verleren, wel nu vliegvissen dus wel! Ik mag van geluk spreken dat er op die stek niemand getuige kon zijn van
mijn kunsten, anders had men mij absoluut in een dwangbuis laten afvoeren. Wat een capriolen, ik heb nimmer mijn
vliegvisvest zo vaak moeten uit- en aantrekken omdat de nymph zich in het rugdeel had verankerd.
Omdat ik John Lanting niet naar de kroon wilde steken, en ik zeker wist dat Nederland niet zat te wachten op een 2e
Theater van de lach, ben ik lid geworden van Kunst en Vliegwerk Vlaardingen.
Het viel de “cracks” al snel op dat er in mijn manier van werpen zaken waren ingesleten die typerend zijn voor een
autodidact. Het is een voordeel dat wij binnen de vereniging de nodige leden hebben die je desgewenst (en ook wel
eens niet gewenst) instructies en/of tips geven. Maar… van de een moest ik zo gaan staan, van de ander moest ik de
dubbelstrip zo uitvoeren. Van weer een ander verenigingslid kreeg ik het advies om ……….?

7
Geloof mij, ik ben leergierig en heb de bereidheid om aanbevelingen ter harte te nemen, maar op een gegeven
moment “zag ik door de bomen het bos niet meer”. Om het voor mezelf leuk te houden leek het mij wijzer om maar
geen hengel meer mee te nemen naar de verenigingsavonden.
In februari van dit jaar ben ik door Cees van Noord gepolst of ik de interesse zou hebben om deel te nemen aan een
werpprogramma - genaamd het zelflerend werpprogramma. Aldus Cees zou het doel van dit programma zijn om,
samen met hem, een plan te maken.
Ter ondersteuning van zijn verhaal gaf hij mij een mapje met informatie met de vraag of ik dit aandachtig wilde lezen
en hem aangaande de inhoud terugkoppeling wilde geven.
Na het geheel te hebben doorgenomen heb ik mij direct bij Cees aangemeld om deel te nemen aan het programma.
Het feit dat nog 9 andere leden zich hadden opgegeven gaf blijk van de behoefte aan een dergelijk programma.
Met ingang van 4 maart, en de daarop volgende 6 zondagmiddagen, werd verwacht dat wij ons zouden melden op
een locatie in Maasland. Cees had 2 afzonderlijke groepen samengesteld die elk één uur de aandacht zouden krijgen
van zijn expertise. Deze opsplitsing was o.a. gedaan naar aanleiding van “het kunnen” van de betreffende
deelnemers. Voor beide groepen gold dat Cees in het bijzonder de basisworp zou bekijken. Deze is namelijk
bepalend voor de overige worpen en de basisworp was dan ook het uitgangspunt. Voorts werd er onder andere
bekeken hoe ver de deelnemers wierpen en hoe de afstand kon worden vergroot. Met andere woorden er werden per
individu doelstellingen geplaatst. Voorts werden er ook uitstapje gemaakt naar de surfplas in Vlaardingen (naast de
A20) en gingen we nat!
Tijdens deze sessies werden door Cees de vele waterworpen- en ook diverse truukworpen toegelicht. Al met al heb
ik deze zondagmiddagen veel geleerd en, zoals blijkt uit de resultaten de afgelopen maanden, beleef ik ontzettend
veel meer plezier aan het vissen met de vliegenhengel. Ik heb van Cees begrepen dat hij, althans bij voldoende
interesse, weer bereid is om een vervolg te geven aan dit geweldige initiatief. Ik kan het jullie in ieder geval
aanbevelen!
Met vriendelijke groet
Ton van Duppen
Goed leren werpen?
Ook in 2013 de kans om
een werpopleiding te volgen!
.

8
7
Mexico Vliegvis Trip 2012 (deel 2)
In de vorige uitgave zijn Anton en Carla gaan vissen op Isla Blanca, een schiereiland ten Noorden van Cancun.
Ze vervolgen hun reis naar Holbox, Canbcun en Ascension Bay.
Holbox
Onze tweede bestemming was Holbox, een klein eiland dicht tegen het noordelijkste puntje van het Yucatan
schiereiland aan. Holbox is berucht om zijn Tarpon, niet alleen de giants, maar ook de vele baby Tarpon. De grote
jongens worden vooral in de vroege ochtend gevangen, bij het eerste daglicht. Daarom hadden we afgesproken
dat we zo vroeg mogelijk opgehaald zouden worden. De eerste veerpont naar het eiland is om 6.00, dus wij
werden om 3:30 opgehaald in ons hotel... Als de wekker toch gezet moet worden, maakt het eigenlijk niet uit hoe
vroeg! De chauffeur was netjes op tijd en als snel waren we onderweg en lieten Cancun achter ons. De rit was
liep langs typische Mexicaanse dorpjes en we waren netjes op tijd bij de pont voor de overtocht naar het eiland.
Aan de overkant werden we begroet door onze gids: Raphael. Die bracht ons met een golfkarretje bij de boot. Dit
is het algemene vervoersmiddel op het eiland. Enerzijds omdat de afstanden allemaal erg kort zijn, anderzijds
roest een normale auto binnen no-time weg, vanwege de zoute zeewind. Het advies voor de dag van Raphael
was om niet voor de grote Tarpon te gaan vanwege het weer. De giants worden vooral goed gevangen bij helder
weer met weinig wind. Het zou een winderige dag worden met flink wat wolken en kans op een buitje. Geen
goede vooruitzichten, zeker niet voor de giants, baby Tarpon dus. Het was een flinke bootrit van een uur tot de
eerste stek. De Tarpon stekken zijn nl. aan de oostzijde van Holbox, aan de kant van de Caribische zee. Het
getijde was precies goed toen we bij de stek aankwamen. Op verschillende plekken zagen we de Tarpon rollen.
Raphael legde uit dat een Tarpon zowel kieuwen als longen heeft en het daarom prettig vindt om extra lucht te
pakken aan de oppervlakte, vandaar het 'rollen' van de vis. We starten met Renee's 'Holland Special' en Raphael
bracht de boot in positie. De eene na de andere Tarpon werden perfect aangeworpen, maar geen van alle waren
geïnteresseerd in de 'Holland Special', de 'Black Widdow' of de ' Seducer'.
Tijd voor de volgende stek, aldus Raphael. Hij manouvreerde de
boot soepel door de mangrove kanalen en hier controleerde we
enkele stekken, zonder resultaat. Het was opvallend hoe goed
de mangrove bescherming bood voor de wind, het was er bijna
windstil, terwijl er aan de kust een stevige bries waaide.
Na een wir-war van mangrove kanalen kwamen we de volgende
stek en al snel werd een flinke school gespot. De eerste
aanworp was perfect en werd gelijk gepakt. De haak werd gezet
en de Tarpon ging direct de lucht in, wat een spectakel! De dril
duurde een minuut of tien voordat de Tarpon geland kon worden.
Nadat de foto's en het terugzetten visten we verder op deze
stek, maar zonder resultaat. Op de volgende en laatste stek van de dag haakte Carla nog 2 vissen, maar die
vlogen er beide af. De tweede visdag was voorbij en na een lange rit, boot, golfkar, veerpont en busje, waren we
weer terug in het hotel. Al met als was Holbox toch iets te ver om aan te reizen voor een dagtrip vanuit Cancun.
Voor de baby Tarpon is Isla Blanca een beter alternatief. Uiteindelijk visten we namelijk vanuit Isla Blanca in exact
het zelfde mangrove gebied. Wil je gaan voor de Giant Tarpon, dan is het verstandig een paar dagen in Holbox te
blijven.
Cancun (Nichupte Laguna)
Cancun bestaat uit een strip van hotels die door een laguna van het vaste land is gescheiden. In onze
voorbereidingen kwamen we terecht bij Martin van der Does, een Nederlander die al jaar en dag in Cancun woont
en werkt. We waren verbaasd toen we erachter kwamen dat er met succes gevliegvist wordt in deze laguna en
besloten hier een dag te boeken. Het startpunt van de trip is in een marina die letterlijk tussen de hotels en
restuarants in ligt. Erg praktisch dus als je ene dagje dicht bij huis wilt vissen. We hadden om 6:00 uur
afgesproken en onze gids was er al helemaal klaar voor.

9
7
Binnen 5 minuten waren we op de eerste stek; dat is nog eens praktisch.
Via een smalle doorgang kwamen we in een afgesloten laguna. De eerste
tekenen van activiteit waren al snel te zien en nog voor de eerste zonne
stralen het water raakte, was de eerste vis gevangen. Niet een Tarpon,
maar een Snook speerde vanuit de mangrove op de vlieg af en was de
Tarpon te snel af! Weer een nieuwe soort die Carla op haar lijstje kon
bijschrijven!
In de laguna kregen we die ochtend nog diverse kansen, maar de het
was lastig om strak langs de mangrove te werpen. De vis zie je vaak onder de laagste takken liggen, waar we
(met onze beperkte werptechniek) onmogelijk de vlieg konden presenteren. Ook de aanwakkerende wind hiep
hier niet echt bij.
Niet getreurd, want voor de middag stonden een aantal andere
mooie stekken op het programma. Het was heel apart om tussen
de hotels door te varen naar een volgende stek. Langs een
uitgestrekte kustlijn van mangroves struinde we het water af
naar zonnebadende Tarpon. Uiteindelijk kregen we een aantal
goede kansen waarvan ik er nog een wist te verzilveren. De
sensatie van het op zicht aanwerpen van een Tarpon, de reactie,
de aanbeet en vaak direct de run en de sprong, dat gaat nooit
vervelen!
Ascension Bay
Dit zou het mekka voor de Mexicaanse Bonefish moeten zijn! Met grote scholen vis in ons achterhoofd boekte we
de trip. We twijfelde wel, omdat de rit 3 uur enkele reis zou duren en het laatste deel over een beruchte
onverharde weg loopt. Het Pesca Maya busje stond om 5:00 te wachten bij ons hotel en we gingen op weg. De rit
verliep vlot, met uitzondering van de laatste 40 kilometer over de onverharde weg. Hier deden we ongeveer een
uur over en was op zijn minst gezegd uiterst oncomfortabel... Rond 8:00 uur kwamen we aan bij de Pesca Maya
lodge, vlak bij Punta Allen. Daar werden we door de gidsen ontvangen en in overleg werden onze hengels
opgetuigd. Vanuit Punta Allen kan men vissen op Tarpon en Snook in het eene gebied, of Bonefish en Permit in
het andere. Wij kozen voor de Bonefish en er werden nog hengels opgetuigd voor Permit, een 'toothy critter' voor
de Baracuda en een streamer voor overige toevaligheden. De gids koos een aantal vliegen uit en we waren direct
in een opperbest humeur toen hij een van de eigengemaakte ‘soldaatjes’ uitkoos voor de Bonefish vlieg! Deze
bleek gedurende de dag een uiterst efficiente vlieg.
Na een bootrit van een minuut of 45 kwamen bij de eerste stek aan.
Dit was een bounty eilandje met een strandje, baai met veel leven
en een grote flat die doorliep tot het volgende eiland. De gids spotte
eerst een school ladyfish, maar wees ook naar het strand in de verte
waar de Bonefish actief was. Carla had precies 1 worp nodig en de
eerste Ladyfish was gehaakt. Drie sprongen later was de fut eruit en
werd de eerste vis van de dag geland. Omdat de school nog in de
buurt was, probeerde ik er ook eentje te verschalken, maar kreeg 3
harde aanbeten de vis niet gehaakt. Toch maar even de haak controleren,
en deze bleek inderdaad vanaf de bocht afgebroken. De aanbeten van
Ladyfish zijn ook zo fel en agressief! Een verse vlieg en 1 worp verder
was het raak en werd vis nr 2 geland, tijd voor focus op de Bonefish!

10
7
De gids koos een van onze eigengebonden vliegen uit de
doos en was erg tevreden over de kleur en patroon. De
gids legde ons uit hoe hij de Bonefish kon onderscheiden,
maar zonder zijn aanwijzingen was er niet veel van terecht
gekomen! De eerste aanworp was richting een school van
3 vissen die we duidelijk op zagen zwemmen richting het
strandje. Carla's eerste worp was te kort, maar de tweede
was spot on en bij het eerste stripje volgde een harde
aanbeet. Na het zetten van de haak, volgde een onvoorstelbare
krachtsexplosie! Het is werkelijk niet te geloven hoe zo'n klein
visje de hengel krom en de reel leeg krijgt... Voorzichtend
drillend en 2 runs later kon de eerste Bonefish van de dag
worden geland.
Er volgde die nog diverse andere Bones, maar ook een Jack, Snapper en een Bullshark. Het is werkelijk waar een
fantastisch visgebied rondom Punta Allen en zeker de moeite waard om een aantal dagen te vertoeven.
Alles bij elkaar een geweldige vakantie en nog flink wat vis gevangen ook.
Anton en Carla
We verwelkomen de onderstaande nieuwe leden:
Michael Ferwerda Ton Kroep Kevin Pheijffer Arnold Verschuren
Hans van der Kroef (geen foto aanwezig)
Tino Huizenga (geen foto aanwezig)

11
Contributie
Calling fishing a hobby is like calling brain surgery a job.
Paul Schullery
...van alle leugenaars op aarde is de visser de meest betrouwbare.
Give a man a fish, and he can eat for a day. But teach a man how to fish, and
he'll be dead of mercury poisoning inside of three years.
Charles Haas
There is no greater fan of fly fishing than the worm.
Patrick F. McManus, Never Sniff a Gift Fish, 1979
Even eminent chartered accountants are known, in their capacity as fishermen,
blissfully to ignore differences between seven and ten inches, half a pound and
two pounds, three fish and a dozen fish.
William Sherwood Fox, Silken Lines and Silver Hooks, 1954
Als je korte, dikke vingers hebt en je een leesbril moet dragen, wordt elke
ontspanning die je normaal gesproken zou krijgen bij het vliegvissen, compleet
geëlimineerd als je een vliegje probeert aan te binden.
Niets maakt een vis groter als die ene verspeelde vis.
Mijn grootste zorgen zijn dat mijn vrouw (als ik dood ben) mijn visgerei verkoopt
voor de prijs die ik haar verteld heb.
Het einde van 2012 nadert en 2013 staat weer voor de deur. Dat betekent ook dat
iedereen de contributie voor het jaar weer zal moeten voldoen. Hiervoor heeft een ieder al
een e-mail ontvangen. Dus hopelijk heb je het al overgemaakt.
Zo niet: wil je dan het verschuldigde bedrag ( € 40,- voor leden, € 20,- voor gezinsleden)
vóór 31 december 2012 overmaken op rekening 16 19 288 ten name van de
Vlaardingse Vliegvissersvereniging Kunst- & Vliegwerk.
Alvast bedankt voor je medewerking.
Namens,Alfred Estoppey
Penningmeester / ledenadministratie
p/a Dennendal 131
3142 LC Maassluis
Ledenadm.kenv@gmail.com