De Newfoundlander - Nederlandse Newfoundlander Club

De Newfoundlander
De Gentleman onder de honden
“Daar staat hij, onze goedhartige reus, de hercules, de majesteit, maar grooter is zijn
eeretitel: de Gentleman onder de honden. Machtig op zijn zware beenen, laag en zwaar,
massief, als een blok, de machtige kop rond gebogen met daarin een paar donkere, zielvolle
oogen. Oogen die spreken van wilskracht, van moed, van zachtheid. Oogen die spreeken
van een nobel karakter, van een zich voelen als een persoonlijkheid”.
Met deze woorden typeerde destijds de bekende kynoloog en pionier van het
Newfoundlanderras in Nederland en grondlegger van de Nederlandse Newfoundlanderclub,
Johan Pieterse, uiterlijk en karakter van de Newfoundlander. Deze woorden van jaren
geleden klinken misschien wat gezwollen, ze zijn niettemin nog altijd actueel.
De Engelse dichter Lord Byron schreef in het grafschrift van zijn hond Boatswain: .
“ Die schoonheid bezat zonder ijdelheid, kracht zonder onbeschaamdheid, moed zonder
wreedheid en alle deugden van de mens zonder diens gebreken.”
Oorsprong
Er bestaan verschillende theorieën, maar niet één geeft uitsluitsel hierover. De reeds
genoemde Johan Pieterse, hield het erop dat John Cabot ( geboren in Venetie onder de
naam Giovanni Caboto) en zijn manschappen, die in 1497 Newfoundland ontdekten, hun
scheepshonden aldaar aan land hebben gebracht.
Deze honden, op hun beurt ook voorouders van de Pyreneese berghond en de Noord-
Spaanse Spaniël, zouden op Newfoundland de grondslag hebben gelegd voor onze
Newfoundlander.
De Zwitserse deskundige Dr. Albert Heim is van mening dat op basis van schedelonderzoek
het Newfoundlanderras en de overige dogachtigen als een afsplitsing van de prehistorische
'Canis Familiaris Inostranzewi' moeten worden beschouwd. Tot deze groep zouden ook de
poolhonden rassen behoren. Op grond van die verwantschap kan de Newfoundlander zich
niet zelfstandig op het eiland hebben ontwikkeld en moet dus van elders zijn gekomen.
Brachten Baskische vissers of Spaanse, Portugese en Scandinavische handelsschepen al
vanaf begin zestiende eeuw scheepshonden mee? Of waren het de oer-Indianen die aan het
einde van de laatste ijstijd via de Aleoeten het Amerikaanse continent binnentrokken en

Tibetaanse dogachtigen meebrachten? Was het misschien Leif Erikson, die in de tiende
eeuw al op Newfoundland landde en een grote zwarte berenhond mee bracht?
Wat er van die theorieën ook waar mag zijn, één ding is zeker: we zullen nooit met zekerheid
de herkomst van de Newfoundlander kunnen vaststellen.
Misschien is dat ook wel goed, want we kunnen nu met stelligheid beweren dat het ras niet
door mensenhanden is gemaakt. De Newfoundlander heeft een natuurlijk
ontwikkelingsproces doorgemaakt, zonder slachtoffer te zijn geworden van ingrijpen door de
mens om te voldoen aan een vooraf bepaald doel, aan een gril of waanidee. De
Newfoundlander is een natuurproduct van het eiland. Dit natuurproduct is door de Engelsen
'bewerkt' waardoor het huidige verschijningsbeeld is ontstaan.
Karakter
Steeds opnieuw raken mensen in de ban van dit
imposante ras en willen zo’n hond in hun gezin,
maar ook voor de Newfoundlander geldt dat hij,
ondanks alle lof die wij hem toezwaaien,
afhankelijk is van de mens.
Diezelfde mens heeft dan ook een
verantwoordelijkheid voor het grootbrengen, de
verzorging en het welzijn van de hond.
Hoewel de Newfoundlander bekend staat als”De
Gentleman onder de honden”zal zijn imposante
verschijning diegene, die kwaad in de zin heeft,
op een afstand houden. Newfoundlanders voelen
situaties feilloos aan. Zij zullen u als baas adequaat beschermen. Veel mensen denken
echter dat een Newfoundlander een trage lobbes is die moeilijk op gang komt. Vergeet het
maar! Een Newfoundlander is in staat om bliksemsnel te wenden en te keren en op de korte
afstand is hij maar moeilijk te kloppen.
Hij is zelfverzekerd, aanhankelijk,
intelligent en zachtmoedig. Hij is lief voor
zijn huisgenoten en dol op kinderen.
Bij de beschrijving van de kenmerkende
eigenschappen van de Newfoundlander in
de officiële FCI-standaard staat vermeld:
"Een waterhond, gebruikt voor het redden
van drenkelingen. Hij moet een bijzonder
zachtmoedige en volgzame aard hebben."
Dat is ook zo, maar er zijn mensen die
vergeten dat we het over een hond
hebben die op zijn eigen wijze reageert en
dat er in die hondenwereld een strenge
rangorde in de roedel heerst. Zo kan het
gebeuren dat, naarmate de hond meer past in de bovenste regionen van de rangorde, hij
ook meer zal gedragen als een 'donderstraal'. U zult hem duidelijk moeten maken dat er een
absolute leider is. Dit is de baas, waarna in de rangorde de gezinsleden komen en daarna
pas de hond. Vanuit deze rangorde komt zijn zachtmoedige en gewillige aard tot uiting.
Het gedrag ten opzichte van andere honden is vriendelijk en zeer tolerant. Wordt een
Newfoundlander echter herhaaldelijk uitgedaagd en geprovoceerd, dan toont hij zijn
overmacht door zijn lichaam in de strijd te gooien.
Aanschaf
De Newfoundlander is een grote, brede en zware hond die mede door zijn rijke beharing aan
een beer doet denken. Wie raakt niet onder de indruk van zo’n zwarte, bruine of wit-zwarte

eus? Steeds weer zult u op straat belangstelling en bewondering oogsten, als u met uw
Newfoundlander gaat wandelen.
Maar uw grote Newfoundlander neemt wel veel ruimte in beslag in winkels, op de markt of in
een restaurant. Bovendien moet u er rekening mee houden dat kinderen, die vaak qua
hoogte gelijk zijn aan uw hond, nogal eens bang voor hem kunnen zijn.
En wat nu met uw familie of vrienden die normaal even aankwamen voor een kop koffie,
maar niet gediend zijn van “zo’n groot en harig beest”. Wat we hiermee willen aangeven is:
de ene mens is de andere niet en dus zal niet iedereen uw liefde voor grote honden delen.
Dat hoeft ook niet, maar het is wel goed dat u zich dit realiseert voordat u een
Newfoundlander aanschaft. Aan de andere kant zult u ongetwijfeld ook familieleden en
vrienden hebben die even dol op de hond zijn als u, die u benijden om uw “beerachtig” bezit
en er geen enkel bezwaar tegen hebben als u de hond meebrengt als u op bezoek komt.
Indien u de hond als pup krijgt zal deze in het begin nog geen moeilijkheden geven, maar de
pup groeit en uw auto niet. U bent dan ook niet de eerste die vanwege de nieuwe huisgenoot
een grotere auto aan moet schaffen.
Ten slotte nog dit: de Newfoundlander is een waterhond, die dol kan zijn op elke plas die hij
tegen komt. Eenmaal thuis gekomen en hij zich lekker gaat uitschutten, ondervindt u de
gevolgen.
Het is natuurlijk beslist niet zo dat aan het hebben van een Newfoundlander alleen maar
nadelen zitten.
In ruil voor al uw goede zorgen wordt u rijkelijk beloond in de vorm van zijn aanhankelijkheid,
kameraadschap, bescherming en trouw.
De aanschaf van een Newfoundlander is een nogal kostbare zaak. Daar komen dan nog de
kosten voor voeding en de dierenarts bij. Verder moet u rekening houden met bijkomende
kosten, zoals de aanschaf van een riem, stevige eet– en drinkbakken, het maken van HD en
ED foto’s enz.
Opvoeding
Natuurlijk is een Newfoundlander als pup al
een bijzonder innemende huisgenoot. Met zijn
koddige bewegingen en gedrag zal hij
welhaast ieders hart weten te veroveren. Het
grootbrengen van zo’n ’pup vergt evenwel
bijzondere zorg.
Denk alleen al aan het feit dat een pup per
week ruim één kilo aankomt. Het spreekt dus
vanzelf dat de voeding aan hoge eisen moet
voldoen. Iedere serieuze fokker zal u graag
wegwijs willen maken. Omdat de
Newfoundlander een grote hond wordt, is het
belangrijk dat hij goed luistert en goed wordt
opgevoed. U moet er niet aan denken, dat u rustig wandelend met de hond een interessante
poes tegenkomt en de hond u meesleurt over de weg.
Het is een misvatting te denken dat in zulke situaties uw harige vriend in de eerste plaats
aan zijn baas zal denken. Nee, hoe zachtaardig en aanhankelijk een Newfoundlander ook is,
hij blijft voor alles gewoon een hond.
Een pup kan spelenderwijs alles leren wat hij wel en niet mag.
Beloon uw hond wanneer hij gewenst gedrag vertoont.
Blijf altijd consequent bij de opvoeding en een puppycursus kan u hierbij zeker helpen.
Waterwerk
Zijn voorkeur voor water is bekend.
Neem nu bijvoorbeeld zijn veel geprezen kwaliteiten om drenkelingen te redden.
Ongetwijfeld is dit één van zijn meest markante eigenschappen.

Probeer dit eens uit door hem op een mooie dag mee te nemen wanneer u gaat zwemmen.
U kunt er bijna op rekenen dat hij om u heen gaat zwemmen. Indien u hem vastpakt, zal hij u
naar de kant loodsen. Niet speciaal naar de plek waar uw kleding ligt maar wel naar de
dichtstbijzijnde droge plaats.
Dat hij u daarbij mogelijk door
de modder trekt, ach dat
neemt u dan toch voor lief.
Denk echter niet dat hij
iedereen die in het water valt
zal willen redden. Zeker, er
zijn Newfoundlanders die dit
op commando doen, maar
het is hen aangeleerd. Indien
u de tijd en het geduld kunt
opbrengen kan uw
Newfoundlander het ook
leren. Dan zult u merken dat
óók een Newfoundlander
graag wil werken.
Vachtverzorging.
De vacht van een Newfoundlander vraagt veel verzorging. Een goed verzorgde
Newfoundlander is een lust voor het oog!
Het is dan ook noodzakelijk dat de vacht regelmatig wordt gekamd en geborsteld.
Benodigdheden:
borstel, middelgrove kam, schaar, effileerschaar en hark.
De wekelijkse kambeurt.
Dit is een richtlijn, extreme vachten hebben vaker een kambeurt nodig.
Laat de hond staan of liggen. Indien u de hond op een trimtafel kamt, let dan goed op dat hij
er niet vanaf kan springen of vallen.
Begin het kammen bij een achtervoet en werk laagje
voor laagje, langs het hele been naar boven. Vergeet
daarbij niet de binnenkant van het achterbeen. Doe
daarna het andere been.
Ga verder aan de onderkant van de buik en kam laagje
voor laagje naar boven tot u bij de rug bent. Doe
hetzelfde aan de andere zijde van de hond.
Daarna zijn de voorbenen aan de beurt: u kamt weer
laagje voor laagje naar de oksels en schouders.
Voorzichtig bij de oksels; deze zijn gevoelig en het haar
kan daar nogal eens klitten. Vanaf de onderzijde van de
borst tussen de voorbenen kamt u laagje voor laagje omhoog naar hals en nek. Dan vanaf

het puntje van de staart, nog steeds laagje voor laagje, over het kruis en de rug naar het
hoofd. Let daarbij goed op het haar achter de oren. Dit is zachter en klit snel. Vergeet niet
het korte haar op de benen te borstelen.
Indien u een klit in de vacht tegenkomt, probeer deze dan met uw vingers te ontwarren of
knip de klit in de lengte van het haar door. Zet daarbij de punt van de schaar tussen de huid
en de klit en knip in de richting van de haarpunten.
Twee keer per jaar zal de hond ruien. In die tijd verliest de hond heel veel haar. In de ruitijd
kunt u de vacht ook met een harkje goed doorkammen. U zult zien dat de ondervacht, die er
toch uit moet dan goed los komt.
De oren:
De oren moeten regelmatig worden bijgehouden. De rasstandaard vermeldt: kleine oren,
naar achteren geplaatst en vlak tegen het hoofd aan liggend, zonder franje. U kunt het haar
met duim en wijsvinger plukken, of u kunt de oren met een effileerschaar knippen. Met deze
schaar knipt u niet zo snel happen uit het haar.
De werkwijze is als volgt:
Kam het haar goed door,het haar dat over de oorrand steekt kunt u plukken of effileren. Knip
1 keer, haal de kam er door en herhaal dit.
Controleer of beide oren gelijk zijn en ze mooi tegen de zijkant van het hoofd aanliggen.
De voeten:
De voeten moeten rond en gesloten zijn, zonder overtollig haar tussen de tenen.
De werkwijze is als volgt:
Laat de hond staan.
Van de onderzijde van de voet knipt u met een gewone schaar het haar gelijk aan de
voetzolen. Controleer of er geen klitten tussen de grote voetzolen zitten. Dit kan irritaties
veroorzaken.
Kam het haar tussen de tenen omhoog, knip met de effileerschaar de omhoog stekende
haren weg.
Kam de beharing van de voet naar beneden en knip het haar gelijk met de rand van de grote
voetzool, zodat de haren de grond niet raken. Kijk of de voeten gelijk zijn.
Heupdysplasie
Heupdysplasie (HD) is een door erfelijke factoren en omgevings - invloeden bepaalde
ontwikkelingsstoornis van de heupgewrichten,die vooral bij grote en zware rassen voorkomt.
Dit leidt tot instabiliteit van het gewricht, waardoor al op jonge leeftijd pijnlijke kreupelheid kan
ontstaan,later gevolgd door artrose ( gewrichtsslijtage ).
De volgende factoren kunnen een belangrijke rol spelen; zoals groeisnelheid,
lichaamsgewicht, beweging, spierontwikkeling en voeding.
Probeer deze omstandigheden voor de opgroeiende jonge hond zo gunstig mogelijk te
maken door middel van goede voeding, het voorkomen van overmatige belasting van de
heupgewrichten en het beperken van springen, rondjes draaien, traplopen en trekspelletjes.
Symptomen
Deze hangen af van de leeftijd van de hond. Bij honden jonger dan 3 maanden kan de pup
"onhandig" lijken door de instabiliteit van de heupen en gaan zwalken. Bij honden tussen de
3-18 maanden veroorzaakt het meestal pijn in de heupen, die kan leiden tot kreupelheid en
stijfheid in de achterhand. Uiteindelijk ontstaat er artrose en is behandeling noodzakelijk.
Echter, er zijn ook honden met meer of minder ernstige misvormingen van de
heupgewrichten, die hiervan niet zichtbaar hinder ondervinden.
Behandeling
Bij jonge honden bestaat de behandeling uit medicijnen, een uitgebalanceerd dieet en
matige beweging. De meeste honden stabiliseren als ze1 à 2 jaar oud zijn. Indien de heupen

pijnlijk blijven is een operatie mogelijk waarbij de bovenbeenkop wordt vervangen. Daarna
moeten de spieren de heup gaan stabiliseren.
HD uitslagen
De HD-uitslagen worden tegenwoordig (sinds 1 mei 2002) vermeld volgens de FCI norm.
Voorheen werd in Nederland een andere uitslag gehanteerd.
Hieronder ziet u een tabel waarin de oude Nederlandse uitslag
naast die van de FCI is gezet
.
HD-uitslagen
NL / FCI (tot 1 mei 2002) FCI (na 1 mei 2002)
HD - / HD A.1-A.2
HD A
HD Tc / HD B.1-B.2 HD B
HD ± / HD C.1-C.2 HD C
HD + / HD D.1-D.2 HD D
HD ++ / HD E. 1-E.2 HD E
HD A is de beste uitslag: de hond heeft geen HD.
Elleboogdysplasie
Elleboogdysplasie is een verzamelnaam van verschillende aandoeningen ( OCD, LPA en
LPC) van het ellebooggewricht. Deze kunnen ontstaan vanaf een leeftijd van ongeveer 5
maanden.
Symptomen
De meeste honden met elleboogdysplasie vertonen de eerste tekenen ervan als ze tussen
de 4-8 maanden oud zijn. Vaak gaat het om kreupelheid van het been of stijfheid na rust. De
kreupelheid kan erger zijn na beweging. Soms zijn beide ellebogen aangetast, zelfs als de
hond slechts aan één been kreupel is. De hond kan pijn bij het buigen of strekken van de
elleboog ervaren. Oudere honden kunnen ook deze symptomen vertonen, maar dan is er
meestal al sprake van osteoartrose ten gevolge van de elleboogdysplasie.
Behandeling
De behandeling is afhankelijk van de ernst van de klachten. Voor veel honden kan worden
volstaan met medicijnen, een uitgebalanceerd dieet en matige beweging. Indien dit
onvoldoende effect heeft moet men chirurgisch ingrijpen en het beschadigde deel van het
bot en/of kraakbeen verwijderen. Ongeacht de therapie kan er toch artrose ontstaan.
ED uitslagen
De ED uitslagen worden vermeld volgens de FCI norm:
Vrij
Graad 1
Graad 2
Graad 3
ED vrij is de beste uitslag: de hond heeft geen ED.
Oorzaken: HD / ED
Snelle groei en gewichtstoename.
Erfelijkheid: Bepaalde rassen lopen een hoger risico.
Overvoeding: Het voeren van teveel calorieën, mineralen, vitaminen en eiwitten verhoogt
het risico. Een verstandige voeding, vooral tijdens de groeiperiode, voorkomt dat de hond te
zwaar wordt.

Ook dient overbelasting van de gewrichten te worden voorkomen Houdt de bewegingen
rechtlijnig en voorkom snelle draaiingen bij spelen.
Uit het bovenstaande blijkt dat door het moeizaam lopen van de hond soms kan worden
afgeleid dat er sprake van HD / ED kan zijn. Ook moeizaam opstaan kan een aanwijzing
vormen. Zekerheid kan slechts worden verkregen door het maken van röntgenfoto's. Voor de
Nederlandse Newfoundlander Club (NNFC) is dit aanleiding geweest om bijzondere
aandacht aan de bestrijding van HD / ED, te besteden.
Omdat de ernst van de aandoening door steeds meer mensen wordt onderkend en de
kennis van de mogelijkheden ter bestrijding van HD/ED toeneemt, is het beleid van de NNFC
voor wat betreft HD / ED in de loop der jaren stringenter geworden.
De NNFC heeft besloten om in haar fokreglement vast te leggen dat met honden, die in een
bepaalde mate aan HD/ ED lijden, niet gefokt behoort te worden.
Uiteraard is het dan ook noodzakelijk dat alle fokdieren tijdig worden geröntgend, omdat
anders niet kan worden vastgesteld of en in welke mate zij aan HD / ED lijden. Dit is echter
niet voldoende. Het is van uitermate groot belang dat niet alleen bij fokdieren, maar bij alle
Newfoundlanders röntgenfoto's van de heup- en ellebooggewrichten worden gemaakt en
beoordeeld. De goede fokkers handelen hier ook naar en de ouderdieren zullen geröntgend
zijn. Tevens zal hij u als koper adviseren uw hond vanaf de leeftijd van 18 maanden te laten
röntgenen. Alleen op deze wijze is op den duur voldoende inzicht te verkrijgen in de wijze
van vererving van de aanleg voor HD / ED en is er succes te behalen bij de bestrijding van
HD / ED binnen de Newfoundlander-populatie in Nederland.
Cystinurie
Bij honden met Cystinurie is er een defect in het transportsysteem dat cystine ( een
aminozuur) terug moet brengen in de bloedbaan. De cystine die aanwezig blijft in de urine
kan tot kristalvorming leiden en zo nier- en blaasstenen vormen.
Bekend is dat Cystinurie bij meer dan zestig rassen, waaronder de Newfoundlander,
voorkomt. De NNFC heeft besloten om in haar fokreglement vast te leggen dat er van
honden die worden ingezet voor de fokkerij een DNA profiel van Cystinurie aanwezig dient te
zijn.
RASPUNTEN VAN DE NEWFOUNDLANDER
FCI-standaard NO50/06.11.1996/GB de vertaling kwam 20.10.1996 tot stand op de overlegavond
van de exterieurkeurmeesters met het NNFC-bestuur
Algemeen voorkomen
De Newfoundlander is zwaar met krachtig lichaam, goed gespierd en goed
gecoördineerd in zijn bewegingen.
Belangrijke verhoudingen
De lengte van het lichaam gemeten vanaf het boeggewricht tot aan de zitbeenknobbel is
groter dan de hoogte van de schoft. Het lichaam is compact. Het lichaam van de teef mag
iets langer zijn en is minder zwaar dan dat van de reu. De afstand van de schoft tot de
onderzijde van de borst is iets groter dan de afstand van de onderzijde van de borst tot aan
de grond.
Gedrag en temperament
De expressie van de Newfoundlander weerspiegelt
welwillendheid en zachtheid. Waardig, opgewekt en
creatief. Hij staat bekend om zijn onvervalste
zachtmoedigheid en rust.

Hoofd
Massief. Het hoofd van de teef is als van de reu, maar minder massief.
Achterhoofd
Schedel
Breed met licht gewelfd schedeldak en sterk ontwikkelde
achterhoofdsknobbel.
Stop
Duidelijk aanwezig, maar nooit geprononceerd
Aangezicht
Neus
Groot, goed gepigmenteerd, neusvleugels goed ontwikkeld. Kleur: zwart bij zwarte en witzwarte
honden, bruin bij bruine honden.
Voorsnuit
Duidelijk vierkant, diep en matig kort, bedekt met kort fijn haar en vrij van plooien. De
mondhoeken zijn zichtbaar, maar niet te uitgesproken.
Lippen
Zacht.
Gebit
Scharend of tanggebit.
Ogen
Betrekkelijk klein, matig diepliggend; ze staan ver uitéén en tonen geen uitgezakt ooglid.
Kleur: donkerbruin bij zwarte en wit-zwarte honden. Lichtere schakeringen bij bruine honden
toegestaan.
Oren
Betrekkelijk klein, driehoekig met ronde punten, goed maar achteren geplaatst en aanliggend
tegen de zijkant van het hoofd. Wanneer het oor van de volwassen hond naar voren wordt
gebracht, dan reikt het tot de binnenhoek van het oog aan dezelfde kant.
Hals
Sterk, gespierd, goed in de schouders overgaand en lang genoeg om het hoofd waardig te
dragen. De hals mag geen overdadige keelhuid tonen.
Lichaam
Het gehele skelet is zwaar. Gezien van opzij is het lichaam diep en krachtig.
Bovenbelijning
Vlak en stevig vanaf de schoft tot aan het kruis.
Rug
Breed
Lendenen
Stevig en goed gespierd
Kruis
Breed, hellend onder een hoek van ongeveer 30 graden.
Borst
Breed, vol en diep met goed gewelfde ribben.
Buik- en onderbelijning
Bijna horizontaal en nooit opgetrokken
Ledematen
Voorhand
De voorbenen zijn recht en evenwijdig, ook als de hond in stap gaat of langzaam draaft.
Schouders
Zeer goed bespierd en goed schuin geplaatst.
Ellebogen

Goed aangesloten aan de borst
Middenvoeten
Iets schuin
Voorvoeten
Groot, en in verhouding tot het lichaam mooi rond en compact met stevige gesloten tenen.
Vliezen tussen de tenen zijn aanwezig.
Achterhand
Omdat de stuwkracht voor het trekken van lasten, voor
het zwemmen of om doelmatig voort te bewegen
voornamelijk afhankelijk is van de achterhand, is de bouw
van de achterhand van de Newfoundlander van het
grootste belang. Het bekken moet daarom sterk, breed
en lang zijn.
Bovenbenen
Breed en gespierd
Kniegewricht
Goed gehoekt, maar niet zodanig dat het een gedrukte
verschijning oproept.
Onderbenen
Krachtig en tamelijk lang
Hakken
Betrekkelijk kort, goed laag, goed uitéén en evenwijdig aan elkaar; ze draaien nooit naar
binnen, noch naar buiten.
Achtervoeten
Stevig en goed gesloten. Hubertusklauwen, indien aanwezig, dienen te zijn verwijderd.
Staart
De staart fungeert als een roer wanneer de Newfoundlander zwemt; daarom is hij sterk en
breed bij de aanzet. Staat de hond, dan hangt de staart omlaag met misschien een lichte
buiging aan het eind en reikt tot op of iets onder de sprong. Wanneer de hond gaat of
opgewonden is, dan wordt de staart recht naar achteren met een lichte opwaartse bocht
gedragen, maar nooit over de rug gekruld of tussen de benen gebogen.
Gang/beweging
De Newfoundlander beweegt met goed uitgrijpen van de voorbenen en met een sterke
stuwkracht vanuit de achterhand, daarbij de indruk gevend van moeiteloos vermogen. Een
lichte rol van de rug is normaal. Indien de snelheid toeneemt neigt de hond naar
éénsporigheid waarbij de bovenbelijning vlak blijft.
Vacht
Haar
De Newfoundlander heeft een waterafstotende dubbele vacht. De bovenvacht is tamelijk
lang en sluik zonder krul. Een lichte golving is toegestaan. De ondervacht is zacht en dicht,
dichter in de winter dan in de zomer, maar altijd in zekere mate aanwezig op kruis en borst.
Het haar op het hoofd, de voorsnuit en oren is kort en fijn. De voor- en achterbenen zijn
bevederd. De staart is volledig bedekt met lang dicht haar, maar vormt geen vlag. Trimmen
en bijknippen wordt niet aangemoedigd.
Kleur
Zwart, wit-zwart en bruin.
• Zwart: de traditionele kleur is zwart. De kleur moet zoveel mogelijk egaal zijn, maar een
lichte zweem van bruin is toegestaan. Witte aftekeningen op borst, tenen en/of
staartpunt zijn toegestaan.
• Wit-zwart: deze variëteit is van historische betekenis voor het ras. Voor de aftekening
gaat de voorkeur uit naar een zwart hoofd met bij voorkeur een witte bles doorlopend tot

op de voorsnuit, een zwart zadel met gelijke aftekening en een zwart kruis en het
bovenste deel van de staart. De overige delen van het lichaam moeten wit zijn en
mogen een minimale “ticking” vertonen.
• Bruin: de bruine kleur loopt van chocolade- tot bronskleur. Witte aftekeningen op borst,
tenen en/of staartpunt zijn toegestaan.
Wit-zwarte en bruine honden moeten in dezelfde klasse worden voorgebracht als de zwarte.
Grootte en gewicht
Gemiddelde schofthoogte is:
- voor volwassen reuen: 71 cm (28 inches)
- voor volwassen teven: 66 cm (26 inches)
Het gemiddelde gewicht is:
- voor reuen: ongeveer 68 kg
- voor teven: ongeveer 54 kg
Fouten
Ieder afwijking van de voorgaande punten moet als een fout worden beschouwd en de ernst
waarmee de fout moet worden beoordeeld is recht evenredig met de mate van de fout.
Iedere afwijking van de voorgaande punten moet als een fout worden beschouwd en de ernst waarmee
de fout moet worden beoordeeld is recht evenredig met de mate van de fout.
• Algemene verschijning: hoogbenigheid, gebrek aan massa.
• Algemene botstructuur: plompe verschijning, fijn bone.
• Karakter: agressiviteit, schuwheid.
• Hoofd: smal.
• Voorsnuit: puntig of lang
• Lippen: geprononceerd.
• Ogen: rond, uitpuilend, gele ogen, uitgezakt onderooglid
• Rug: karperrug, zwakke of doorgezakte rug
• Staart: kort, lang, knikstaart, gekruld uiteinde
• Voorhand: zwakke middenvoet, spreidtenen, naar binnen of buiten draaien van de voorvoeten,
ontbreken van de vliezen tussen de tenen
• Achterhand: steile knieën, koehakken, O-benen, naar binnen gedraaide voeten
• Gang/beweging: dribbelen, sloffen, krabben, te nauw gaan, breien, kruisen, naar buiten of
opvallend naar binnen draaien van de voorvoeten, extreem optrekken van de voorbenen,
telgang.
• Haar: geheel open vacht, gebrek aan ondervacht.
Uitsluitende fouten
• slecht karakter
• boven- of ondervoorbeet, scheve kaak
• korte en vlakke vacht
• aftekening anders dan wit bij een zwarte of bruine hond
• elke andere kleur dan zwart, wit-zwart of bruin.
N.B.Mannelijke dieren moeten twee duidelijk normale testikels hebben, die geheel in het
scrotum zijn ingedaald.
In de clubwinkel kunt u het boekje “De Newfoundlander in tekst en tekening“ aanschaffen.
(te bestellen via www.clubwinkel@nnfc.nl) Hierin is de rasstandaard gevisualiseerd.