FC Ter Mote Seizoen 2009 – 2010 R.L.V.

officieel scheidsrechtersblad slechts 15 vakjes heeft kregen drie
spelers meteen rust voorgeschreven: Bram Schrauwen, Stijn Himpens
en de kootsj himself. Die laatste had er trouwens heel goed aan gedaan
zichzelf buiten de kern te plaatsen. Vanop de parking van de sporthal
tot aan de kleedkamer was één straatje zenuwen te bespeuren,
getekend S.G.. Eenmaal in de kleedkamer was het meteen duidelijk
dat er een nieuwe wind zou waaien. Uitspraken als: ‘Joenges, ’t is
onze eerste match in eerste en ik vind dat we die moeten winnen’ en
‘dit moeten vandaag minstens drie punten worden’ ontlokten een
nogal nerveus gegniffel. Tja, minstens drie punten … waren er
eventueel nog meer te rapen misschien? Met het RLV-reglement weet
je immers nooit! Toen er nog een flitsend wit bordje verscheen
waarop de namen van de ongelukkigen stonden waren we ‘beschid’.
Weg het overleg tussen kootsj en dillegee, weg dat puzzelpraatje van
de zondagmorgen. Het had meer zoiets van ‘Kiekt en trekt joen plan’.
Toch leek het begrijpbare taal want iedereen wist zowaar de juiste
uitrusting te vinden. Tot plots consternatie alom: het pasje van Bert
Gernaey was nergens te vinden. Toen ook bleek dat Bert niet op de
geleverde lijst van het RLV stond hadden we echt een probleem. ‘Mo
joenges toch, oe is da meuglik?’ Na overleg met de scheids bleek zijn
eigen pas ook voldoende, al zou later blijken dat dit nog meer voeten
in de aarde had dan we vermoedden.
Vijftien gladiatoren dus, al zagen er enkelen uit alsof ze de avond
voordien ook al eens de arena waren ingestuurd en ternauwernood de
kiezen van de op hen afgestuurde leeuwen hadden weten te trekken.
Net voor de aftrap dan toch even een kil moment. Twee vaste
supporters, Raf en Jan, hadden ons in het tussenseizoen verlaten
waarvoor één minuut stilte in acht werd genomen.
Om 09.35 stipt werd het nieuwe seizoen dan op gang gefloten. Het
eerste commentaar van langs de zijlijn liet niet lang op zich wachten.
Daniël schoot op zijn beurt het leuterseizoen op gang met een
voorzichtige ‘Niet te kort joenges!’.
Nauwelijks na de aftrap eventjes consternatie (weeral) langs de zijlijn:
de ex-kootsj kwam zijn team aanmoedigen en dit ging gepaard met
heel wat ‘getoot’ en ‘gelek’.
Ter Mote voetbalde vrij aardig, al was besluiten er telkens net niet bij.
De bezoekers konden enkel dreigen op tegenaanval maar een secure
Ditten wist alles met de glimlach op te lossen.
Een brilscore bij de rust dus wat voor wat ongenoegen bij de kootsj
zorgde. Resultaat: meteen vier wissels. Gemor en gefrons leken niet
uit de lucht maar al na één minuut na de rust was het overdonderende