6E-JAARS OP DRIEDAAGSE: DE FOTO'S - KCST

6 E -JAARS OP DRIEDAAGSE: DE FOTO’S
Onze 6 e -jaars mochten opnieuw
hun eigen driedaagse uitwerken.
We beginnen met een paar leuke
groepsfoto’s en eindigen met een
verslag van 3 dagen Brugge met
6WEWI8.
5REA, 6REA en 7WE
in Antwerpen
6 EMT in Brugge
6HW: You only live
once in Brugge
6WEWI6 en Obama
in Amsterdam
JUNI
2013

OP DRIEDAAGSE IN BRUGGE
MET 6 WEWI8
Onze 6 e -jaars mochten opnieuw hun eigen driedaagse uitwerken. De
leerlingen van 6WEWI8 kozen Brugge als bestemming. Een verslag:
De zon was nog niet lang opgestaan, en
terwijl die ster vanuit zijn eenzame positie
licht wierp op het station van Sint-Truiden,
zag hij hoe individuen samenkwamen en
een klas vormden. En misschien zag hij ook
hoe de klas vervolledigd werd door 2 begeleiders,
de heren Francis en Degeling, die op
het einde niet meer werden beschouwd als
toezichters, maar als volwaardige vrienden.
En heel misschien zag hij ook hoe deze
polyvalente, complementaire en kwieke klas
toch met enige terughoudendheid de trein
besteeg, hoe ze door het raam naar de
voorbijrazende bloesem keek, hoe ze
angstig de route overbrugde en dacht dat er
niets mooiers bestond. Het avontuur van
6WEWI8 begon. De zon begaf zich
geleidelijk naar het centrum, en ook wij
bereikten Brugge, de wondermooie stad die
we geleidelijk zouden beschouwen als het
centrum van de wereld.
Onder de 'Cadance De WEWI-trolleys' (afkorting
cdw, een begrip waarmee we het prachtige geluid
van valiezen over volslanke kasseien beschreven)
gingen we naar ons verblijf.
3 DE
GRAAD
JUNI
2013
Het motto 'cultuur en eten gaan perfect
samen' werd vervolgens toegepast, want na
het hoofdgerecht in het frietmuseum aten
we het dessert in de ”Choco-Story”. Het
Salvador Dali museum spreekt voor zich,
maar toch: het gaat over Salvador Dali, een
kunstenaar die heel wat bij elkaar
schilderde. Het museum bevond zich langs
het Belfort, maar helaas werd ons de
toegang tot de toren geweigerd omdat we 2
minuten voor sluitingstijd aankwamen, het
is een treurig feit dat er zich zelfs in zo’n
mooie omgeving rasechte ambtenaren
bevinden.
Niet uit ons lood geslagen maakten we ons
klaar voor het avondeten, wel een beetje
uitgesteld toen we vernamen dat elke dag
tussen 6 en 7 een happy hour plaatsvond in
ons verblijf. We gingen menig restaurant af,
op zoek naar de beste prijs-kwaliteitverhouding,
een beleving die iedere toerist
beschrijft als ‘typisch’. Katrien zorgde even
voor commotie toen ze de kelner van een
restaurant vroegtijdig aanmaande om tafels
te verschuiven voor onze groep,

omdat we uiteindelijk besloten om ergens
anders te gaan eten. Gelukkig vond de
desbetreffende kelner het niet zo erg. We
gingen eten (de goedkoopste spaghetti of
lasagne) in een gezellig omgeving en
dronken ook nog een trappist in een
cafeetje. Later op de avond speelden we een
spelletje ‘Time’s up’, waarmee meneer
Francis het woord 'autoventieldopje'
onsterfelijk maakte.
Het is ook totaal overbodig dat ik vermeld
dat Arno en Dieter met een verpletterende
score van 29 wonnen. En na een avondje
stappen door Brugge by night, die ik niet
verder zal omschrijven dan leuk, gezellig en
rustig, gingen we slapen.
Weetjes van de dag:
Ketchup is een thixotropische stof.
Daniel Peter vond de melkchocolade uit.
De zon besloot de volgende dag onze huid
meer kleur te geven, en de driedaagse
begon ook meer en meer kleur te krijgen.
De aanmeerplaats voor de rondleiding van
Brugge in een bootje was nog maar net
open, of wij stonden er. Het bootje bracht
6WEWI8 tot bij het geliefde Minnewater,
door ons officieel uitgeroepen tot het leukste
water van Brugge en omstreken. In de verte
zaten we ook het Belfort, en aangewakkerd
door wraakgevoelens, ondernamen we een
nieuwe poging. De aanschuifrij was
aanzienlijk lang, en om de tijd te doden
speelden we een spelletje Chinese floppy,
waarbij de verliezer de dame van oudere
leeftijd achter de balie moest versieren. En
bij zijn eerste deelname kwam als winnaar /
verliezer uit de bus... meneer Francis!
Helaas maakte zijn 'Dag jonge dame' en 'U
ziet er prachtig uit vandaag' niet veel los bij
de dame. We zullen nooit weten wat 'Jij mag
mijn toren wel eens beklimmen' had
losgemaakt. Boven in het belfort beseften
we ook de fitheid van onze klas, en keken
we rustig naar Brugge, sporadisch
onderbroken door klokgeluid. Bij het
verlaten van de toren zagen we de
ambtenaar van de dag ervoor terug, maar
de wraakgevoelens waren reeds verdwenen,
zand erover! Over zand gesproken, we
gingen naar 't Zand, waar we fietsen gingen
huren. Talrijke kilometers later waren we in
Damme, een tussenstop om iets te drinken,
en onder het zonnetje gingen we verder.
Terug in Brugge brachten we de fietsen
terug, gingen we nog even te voet naar het
Minnewater, en gingen gebruik maken van
het happy hour in het verblijf. Een
historische kroegentocht bracht de groep
dichter bij elkaar, en ook wijsheid. En na
een avondje stappen door Brugge by night,
die ik niet verder zal beschrijven dan leuk,
gezellig en rustig, gingen we slapen.
Weetjes van de dag:
’Garre’ is Brugs voor steeg.
De hond van Brugge is lui.
JUNI
2013
De zon zagen we een laatste keer opkomen
in Brugge, de derde dag van de driedaagse
is spijtig genoeg ook de laatste. En hoewel
niet iedereen zo heel fris voor de dag kwam,
gingen we energiek en vol verwachting
verder. De bagage zetten we (met cdw)
strategisch in het station, waarna we ons
naar het Groeningenmuseum begaven. Een
museum om u tegen te zeggen, want de
Vlaamse primitieven is en blijft iets om fier
op te zijn en iets om te koesteren. 
Een
middagmaal in een hut waar men pizza
verkoopt nam de laatste centjes uit onze
portemonnees. De laatste activiteit stond op
het programma, de jongens gingen naar de
Sound Factory, de meisjes shoppen en de
leerkrachten gingen op zoek naar souvenirs.
Herenigd werden we in het station, voor de
2e keer.

Maar de tijd tikte in ons nadeel. De trein
begaf zich volgens het bord naar Sint-
Truiden. Voor de eerste keer wilden we dat
de trein vertraging had. We wilden niet
terug naar Sint-Truiden, naar thuis. We
hadden als klas een andere thuis gevonden.
Brugge zal nooit vergeten worden. De stad
die in de geschiedenis is blijven stilstaan,
liet ons stilstaan bij onze samenhorigheid,
liet ons openbloeien, bracht ons
herinneringen die we meenemen in de
toekomst. Dank u KCST, dank u Ulrich en
Jos en zoals verwacht, dank u WEWI8.
Arno Bossaert (6WEWI8)