Christiaan Ravensbergen - Frans Walkate Archief

enige dreiging en teleurstelling verwees het stadsbestuur daarbij naar alle
weldaden die Georgius en zijn familie dankzij de stad Kampen genoten
hadden en nog steeds genoten. 41
Georgius Goyckerus had dus iets aan te merken op een Kamper predikant.
Waarschijnlijk betrof het hier Everhardus Voskuyl. Deze was in het jaar dat
Goyckerus predikant van Wilsum werd, beroepen door Kampen en behoorde
nu samen met Thomas Goswinius tot de remonstrantsgezinde factie in de
stad. Als contraremonstrantsgezinde predikant hield Goyckerus zich actief
bezig met de kerkelijke situatie in Kampen. Met het schrijven en laten ondertekenen
van het genoemde geschrift heeft hij de remonstrantsgezinde
predikanten in diskrediet gebracht en poogde hij de positie van de contraremonstranten
in de stad te versterken. Hier stond hij niet alleen in. Ook de
Kamper predikant Daniël Souterius en enkele vooraanstaande leden van de
gereformeerde kerk stonden voor de contraremonstrantse zaak. 42 De remonstrantse
predikant en geschiedschrijver Johannes Uytenbogaert noemt in dit
verband bijvoorbeeld de namen van Lubbert van Hardenberg, Marten
Albertsz. en Geurt Pietersz. Met de resolutie van 17 februari 1615 heeft de
Kamper magistraat geprobeerd het openbare spreken over de controversiële
punten te verbieden en de rust te herstellen. Dit streven is jammerlijk
mislukt. Van beide zijden werd het verbod niet gerespecteerd.
Tumult in de Bovenkerk
Op 14 juni 1615 sloeg de vlam weer in de pan. Op die dag preekte de contraremonstrantse
Daniël Souterius in de Bovenkerk over het opnieuw geboren
worden uit Johannes 3. De contraremonstrantse predikant en geschiedschrijver
Wilhelmus Baudartius 43 was bij deze dienst aanwezig en in zijn
Memoryen beschrijft hij als ooggetuige de loop van de gebeurtenissen. Na de
dienst verzamelden zich volgens hem zo’n 15 of 16 remonstranten bij de
preekstoel en zij scholden Daniël Souterius uit voor ketter en valse leraar.
Souterius wilde zich verdedigen, maar men bleef hem dingen toeroepen en
men dreigde hem te slaan. De contraremonstrantse edelman Arend Sloet
sloeg iemand op het hoofd en wilde zijn degen trekken. Op aandringen van
zijn moeder en Baudartius heeft Sloet dit niet gedaan. Uiteindelijk werd
iedereen scheldend en roepend de kerk uitgewerkt. Volgens Baudartius had
er gemakkelijk bloed kunnen vloeien. Omdat de remonstrantse ‘oproermakers’
na de preek in de kerk gekomen waren, was hier volgens Baudartius
sprake van voorbedachte rade.
Na deze gebeurtenissen zijn enkele contraremonstranten naar het raadhuis
110