Is de IQ echt zoveel IntellIgenter dan andere slImme autootjes? een ...

32 Tekst Ralf Dennissen Fotografie Eric van Vuuren
Naar de wiNtersport met eeN hoogbegaafde auto reportage 33
op
hoogtestage
Is de IQ echt zoveel IntellIgenter dan andere
slImme autootjes? een spontaan weekendje
snowboarden moet het antwoord
opleveren.

34 Naar de wiNtersport met eeN hoogbegaafde auto reportage 35
specIfIcatIes
Prijs € 14.300,--
OP De Markt nu
tOPsnelheiD 150 km/h
acceleratie 0-100 14,7 s
GeM.Verbruik 1 op 23,3
cO 2-eMissie
99 g/km
MOtOr driecilinder in lijn, inhoud 998 cm 3
Max.VerMOGen 68 pk (50kW)/6000 min -1
Max.kOPPel 91 Nm/4800 min -1
transMissie voorwielaandrijving, handgeschakelde
vijfversnellingsbak
besturinG tandheugel , elektrisch bekrachtigd
WielOPhanGinG McPherson veerpoten voor,
torsie-as achter
reMMen geventileerde schijven voor, trommels achter
geventileerde schijven voor, massieve schijven achter
banDen 175/65 R15
Maten lengte 298,5 cm, breedte 168 cm, hoogte 150 cm,
wielbasis 200 cm, spoorbreedte v/a 148/146 cm, inhoud
kofferbak 32-238 liter, inhoud brandstoftank 32 liter,
Alle gegevens zijn fabrieksgegevens
massa leeg 845 kg
‘net als wij lijkt het motortje vastberaden
om vandaag nog de eerste meters op
besneeuwde ondergrond te maken’
Er hEErst vErbazing in dE iQ. Nadat we anderhalf
uur geleden de parkeerplaats van de Toyota-importeur
in Raamsdonksveer verlieten, zijn we direct de snelweg
opgereden richting Antwerpen, de Belgische Ardennen
en Noord-Frankrijk. De verbazing betreft de 120 tot 140
kilometer per uur die we sindsdien als comfortabele
kruissnelheid hebben kunnen aanhouden. De driecilinder
onder het minuscule motorkapje van de iQ is met
68 pk bepaald geen Arnold Schwarzenegger, maar net
als wij lijkt het eenlitermotortje vastberaden om vandaag
nog de eerste meters op besneeuwde ondergrond te
maken. Okay, als de hellingpercentages maar even toenemen
moet je, om de gang er enigszins in te houden,
terug van vijf naar vier en als de helling steiler is dan
een procent of vijf, soms zelfs terug naar de drie. Bij die
volle inspanning draait het motortje met een arbeidsgeluid
dat elke Smart-rijder direct zal herkennen, ook
al omdat je net als in die concurrent bijna bovenop de
uitlaat zit. Maar eenmaal op snelheid is het opvallend
stil in de 3+1 zitter. Bij 140 km/h in V staat de naald van
het toerentellertje iets boven de 4000, maar je trommelvliezen
registreren dan eigenlijk alleen windgeruis
en bandenrumoer. De motor laat zich pas horen als je
hem echt aanspreekt. Mocht dat een bezwaar zijn dan
levert Toyota ook een 1.4 diesel met 90 pk, maar die is
een kolossale 6300 euro duurder dan deze, vanaf 12.900
euro kostende 1.0. Een 1.3 benzineversie met 100 pk zit
in de pijpleiding, prijzen daarvan zijn echter nog niet
bekend.
De auditieve rust is overigens maar één van de eigenschappen
waarmee de iQ scoort op de snelweg. Het
298,5 cm lange karretje met 200 cm lange wielbasis is
uiteraard in eerste instantie bedoeld voor stadsverkeer,
maar blijkt ook nog eens over een indrukwekkende
rechtuitstabiliteit te beschikken. Met 168 cm is hij
breed voor zijn lengte. Het pokdalige Belgische asfalt
met hier en daar diepe sporen, laat hem daardoor totaal
onverschillig. Zijwind is een groter probleem, maar je
voelt je zeker geen dwarrelend blad bij een windvlaag of
zelfs een briesje.
De bestemming die we in het vizier hebben is het pittoreske
wintersportplaatsje Gérardmer in de Franse
Vogezen. Het ligt 550 kilometer van ons startpunt en
zou dus binnen een uur of vijf à zes te bereiken moeten
zijn. Het heeft de afgelopen week flink gesneeuwd op de
twintig pistes in het sneeuwpark aldaar, reden waarom
we spontaan besloten twee dagen in de agenda vrij te
maken. Zo’n weekendtrip zouden de hippe personen in
de iQ-brochure misschien ook wel een paar keer per jaar
willen maken. Toyota laat namelijk niet na te benadrukken
dat de iQ zich buiten de stadsgrenzen bijna net
zo thuis voelt als erbinnen. Tijd dus om zijn uithoudingsvermogen
te verkennen en te kijken in hoeverre
de iQ tegelijkertijd de fysieke gesteldheid van zijn passagiers
op de proef stelt. Een leuke bonus zijn de laatste
tientallen kilometers van de reis, de kronkelende B- en
C-wegen die naar de eindbestemming leiden. Een
lekker bord asfaltspaghetti, dat hopelijk als een toetje
smaakt na de lange halen die we eerst moeten maken.
Helaas zijn we onderweg gegaan zonder het eigen
snowboard dat ik de avond voor vertrek uit de spreekwoordelijke
mottenballen heb gevist. De ingepakte
plank meet bijna 180 cm in de lengte, en daarmee leek
hij op voorhand een maatje of vier te zwaar geschapen
voor de nog geen drie meter lange iQ. Verbazingwekkend
genoeg werd het een close call. Was de passagiersstoel
volledig omklapbaar geweest, dan zou precies de
benodigde ruimte in de lengte zijn ontstaan. Die stoel
buigt echter enkel een beleefd knikje naar voren om een
achterpassagier toegang te verschaffen. We probeerden
de lading nog even te redden door de tas tussen de voorstoelen
te schuiven, maar daarmee stak het pakket een
decimeter uit aan de achterzijde. De volgende keer dus
een dakdrager regelen; voor deze trip werd het een board
huren op de plaats van bestemming. Voordeel hiervan
was wel dat fotograaf Eric op menswaardige wijze
vervoerd kon worden. Die was anders
veroordeeld geweest tot
de plek achter de
bestuurder, die
De iQ is niet lang,
maar wel breed.
Daardoor zit je
voorin niet op elkaar
gepropt.
De hoofdsteunen
passen in een speciaal
vak onder de
bank. Met die bank
neergeklapt is er
meer dan genoeg
ruimte voor een
weekendlading
bagage. Verbazingwekkend
genoeg
verdwijnt het zo’n
180 cm lange snowboard
bijna in de iQ.

36 reportage Naar de wiNtersport met eeN hoogbegaafde auto
37
De voordelen van de
compacte afmetingen
zijn evident:
je parkeert hem
waar je maar wilt en
friemelt ‘m overal
tussendoor. Dwars
inparkeren is niet
meer alleen aan
de smart voorbehouden.
door het ontbreken van enige beenruimte hoogstens
geschikt is voor een borstbeeld, zoals een collega treffend
opmerkte. Onze bagage bestaande uit weekendtas,
rolkoffer, computertas, diverse camera- en statieftassen
slikte de iQ echter zonder problemen. Eerst verwijder je
de achterste hoofdsteunen, die op te bergen zijn in een
daarvoor bedoelde plek onder de achterbank. Met twee
hendeltjes klap je vervolgens de leuning van de achterbank
om, waarna een bruikbare bagageruimte van 232
liter ontstaat.
Het is bijna bizar hoe verschillend ex- en interieur van
de iQ op je over komen. Hij is, zoals gezegd, vrij breed
en hoog, waardoor het vooraanzicht je even op het verkeerde
been zet aangaande zijn maten. Van opzij bezien
kan geen designtruc verhullen dat dit echt een kleintje
is. Het op stilistisch vlak aartsconservatieve Toyota
heeft goed begrepen dat de vernieuwende techniek leuk
verpakt moest worden om van de iQ een hebbedingetje
te maken. Zo iconisch vormgegeven als een Smart of
Fiat 500 is hij niet, maar het is opvallend te zien hoeveel
mensen direct doorhebben dat de iQ iets bijzonders
is. Hij is net als de Smart of 500 een love it or hate it type.
Mensen beschrijven hem met uiteenlopende termen
als high-tech-hebbeding tot de designerversie van een
Canta GLX invalidewagentje.
Eenmaal onderweg vervagen de minimalistische associaties
opvallend genoeg direct. Enkel de nabijheid
van de achterruit en het ontbreken van een neus in je
blikveld herinneren je eraan dat je met zo weinig auto
onderweg bent. Je zit wat hoog op de bok (als bestuurder
bovenop de brandstoftank) maar door die 168 cm
breedte zit je allesbehalve schouder aan schouder met
de persoon naast je. Het ruimtelijk gevoel zet je al snel
op het verkeerde been. In je gedachten wint de iQ er
een meter in lengte mee en de linkerbaan van de snelweg
voelt ook helemaal niet als off-piste. Opgestoken
duimen en wijzende vingers van medeweggebruikers
doen je beseffen dat dit er van buiten heel wat minder
vanzelfsprekend uit moet zien.
Qua zitcomfort is de vorm van de rugleuningen het enige
echte minpunt. De stoelen geven prima zijdelingse
steun, maar na een uurtje rijden merkt fotograaf Eric
een gebrek aan steun op voor de onderrug, precies op
het moment dat ik daar de eerste pijn begin te voelen.
De dunnere rugleuningen vormen één van de ruimtebesparende
trucs in de iQ, maar dat had enig profiel niet
in de weg hoeven te staan. Een gemis dat extra opvalt
doordat het onderstel dwarsrichels enthousiast aan de
passagiers en hun rug doorgeeft. De enige oplossing is
wat meer achterover zitten. Niet ideaal, maar à la.
Met de knuisten vastberaden om het fijne lederen
sportstuur geklemd, stormen we binnen drie uur de
Luxemburg-Franse grens over richting een eerste tankstation.
Een gemiddelde van 115 echte kilometers per
uur. De skiliften lonken en dus weten we op voorhand
dat we de 1 op 23 (99 gram CO2 per km) uit de brochure
niet gaan halen. Het wordt gemiddeld 1 op 15,4, alsnog
een knappe waarde gezien de veelal verticale stand van
de rechtervoet en eentje waarmee je kan aankomen in
deze tijden van CO2-manie en smeltende skipistes.
De meter voor de tankinhoud wordt er desondanks naar
van, want hij doet er dik driehonderd kilometer over
om half leeg aan te geven, om nog geen 100 kilometer
verder paniekerig knipperend te melden dat de bodem
van de 32-litertank in zicht is. Zal ermee te maken
hebben dat die tank erg plat is waardoor de inhoud
minder nauwkeurig te peilen is dan bij een gebruikelijk
exemplaar.
Een nieuwe cd-tje in de speler en we zijn weer onderweg.
De bijzonder krachtige muziekinstallatie met zes
speakers is standaard op de iQ, net als negen airbags
overigens. Onze auto in Aspiration-trim (€ 14.300,--)
heeft daarnaast onder meer elektrische bediening voor
ramen en buitenspiegels, een zelfdimmende binnenspiegel,
automatische airco, keyless-go, een licht- en
regensensor en niet te vergeten een iPod-aansluiting.
De parelmoerlak is een optie (415 euro), net als de halflederen
stoelbekleding en stoelverwarming (850 euro).
Je kijkt echter standaard uit op de fraaie middenconsole
‘van opzij bezien kan geen designtruc
verhullen dat dit echt een kleintje is’

38 Naar de wiNtersport met eeN hoogbegaafde auto reportage 39
‘rijd zuivere lijnen en je verrast menig
stokbroodbezorger in zijn berlingo’
die als een zilveren afdaling over het zwarte en lichtpaarse
kunststof van het dashboard gedrapeerd is.
Worden we vrolijk van! Leuk en slim is de integratie
van de aircobediening in één druk-draaiknop. Je selecteert
de temperatuur, blowersterkte of blaasrichting
met een knopje, om vervolgens met het draaigedeelte
de waarde aan te passen. In die middenconsole hadden
ook best het display en de bediening van de boordcomputer
ondergebracht kunnen worden, maar die zitten
nu weggestopt links naast de klokkenwinkel. Terug
naar de tekentafel mag sowieso de radiobediening:
je kunt het geluid enkel bedienen met een onhandig
werkende kabouter-joystick op het stuur. Daarnaast
raden we Toyota aan om nu eindelijk eens een andere
kunststofleverancier te zoeken. Ook in de iQ is het
hard plastic wat de klok slaat, waar je meer zou mogen
verwachten voor de prijs van anderhalve Aygo. De
interieurdelen voelen niet overal even solide aan, en
erger nog: ons vijfduizend kilometer jonge exemplaar
zit reeds onder de krassen. Bijvoorbeeld op de plek waar
de gordelgespen de deur raken. Daar worden de strakke
paarse panelen ontsierd door putten en strepen.
Kort na Nancy verlaten we de snelweg om de laatste kilometers
binnendoor af te leggen. De instructies van de
schakelindicator worden nog minder opgevolgd, soms
uit bittere noodzaak. De iQ heeft een lange I en II, die
tot ongeveer 50 en 100 km/h reiken. Zeker bij het krappe
haarspeldwerk bergop moet je lang doorhalen in die
verzetten om iets van een tempo te kunnen rijden. De
iQ heeft geen sportieve inborst, daarvoor staat hij te los
op zijn veren en is de grip van de ecobandjes verre van
toereikend. Toch blijft onderstuur vele malen langer uit
dan bij een Smart en is het stuurgevoel helemaal niet
onaardig. Als je op enigszins open wegen zuivere lijnen
rijdt en dus de massa zo weinig mogelijk laat werken,
verras je met je snelheid nog heel wat stokbroodbezorgers
in hun Berlingo’s. Dat
levert dan misschien geen opgestoken duimen op,
maar leuk is het wel.
Al met al komen de besneeuwde hellingen van Gérardmer
veel eerder in zicht dan gepland. Extra uurtjes die
we hadden kunnen doorbrengen op de besneeuwde hellingen,
maar die wij besteden aan de fotografie, waarbij
de ongelooflijk korte draaicirkel (7,8 m) een hele nuttige
eigenschap blijkt. Qua spontane planning hadden
we misschien beter een dag kunnen kiezen die niet viel
in de Nederlandse, Belgische, Luxemburgse en Franse
voorjaarsvakantie, maar na wat zoekwerk vinden we
alsnog een kamer in hotel La Réserve op loopafstand
van het stadscentrum. Ondanks de grote drukte in het
stadje is er van een aprés ski-stemming weinig sprake
in de twee bars in de hoofdstraat, dus liggen we er niet
moe, maar wel voldaan in op een tijdstip waarop onze
moeders trots kunnen zijn.
De volgende ochtend wurmen we de iQ in een parkeerplek
waarvoor een Clio moet passen en een half uur
later is de missie geslaagd. Met een gehuurd board staan
we op de eerste top en kunnen we de laatste actiebeelden
van deze trip schieten. Helaas is het verblijf in Gérardmer
niet zo boeiend als de tocht erheen. In een dag
heb je alle pistes drie keer gezien en je als snowboarder
ook flink geërgerd aan de vele sleepliften, waar ik uiteraard
meerdere malen ben uitgedonderd.
Als we de iQ aan het eind van de dag terugsturen
richting huis, is dat daarom met de
overtuiging dat we de volgende keer
gewoon doorrijden richting de Alpen. De
voornaamste uitkomst van deze trip is
namelijk dat de iQ dat soort afstanden
makkelijk aankan. Dit stadswagentje is met
glans geslaagd voor zijn eerste hoogtestage en
klaar voor het echte werk. Een beetje tot onze
eigen verbazing, maar misschien nog wel meer
tot die van de duimopstekers en stokbroodbezorgers
die we onderweg tegenkwamen. De iQ is
echt een slim ventje.
radiobediening met
joystick op het stuur
werkt onhandig.
stuur zelf zou niet
misstaan in een Gti:
lekker dik en in deze
versie met leder
bekleed.
De pistes van
Gérardmer zijn beter
geschikt voor skiërs
dan voor boarders.
een skipas kost 25,50
euro per dag.