Niet inpakken, maar aanpakken - Vereniging Afvalbedrijven
Niet inpakken, maar aanpakken - Vereniging Afvalbedrijven
Niet inpakken, maar aanpakken - Vereniging Afvalbedrijven
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
DOOR ADDO VAN DER EIJK<br />
De wijze waarop we in Nederland onze<br />
stortplaatsen beheren, is niet meer van<br />
deze tijd. Gestort afval wordt hermetisch<br />
ingepakt, met een vloeistofdichte onder- en<br />
bovenafdichting. Als een mummie ligt het<br />
afval er voor de eeuwigheid. Met ook eeu-<br />
wigdurende nazorg als gevolg. “Vanwege<br />
de verontreinigingen schrijft het stortbeleid<br />
voor: <strong>inpakken</strong>, isoleren en beheersen”,<br />
vertelt Willem Kattenberg, beleidscoördi-<br />
nater van het ministerie van Infrastructuur<br />
en Milieu. Deze oplossing vindt hij verre van<br />
ideaal. “Hiermee schuiven we de verontrei-<br />
nigingen door naar toekomstige generaties.<br />
Beter is om milieuproblemen daadwerkelijk<br />
aan te pakken, en binnen één generatie<br />
op te lossen.” In plaats van effectgerichte<br />
maatregelen - door eeuwig emissies tegen<br />
te gaan - staat Kattenberg een brongerichte<br />
aanpak voor. En dat lijkt te kunnen. Tal van<br />
studies wijzen uit dat met een innovatief<br />
stortbeheer binnen een generatie een<br />
veilige situatie ontstaat. De innovatie draagt<br />
de naam: duurzaam stortbeheer. Binnen het<br />
ministerie klinkt het als muziek in de oren.<br />
“Een buitengewone kans”, zegt Kattenberg,<br />
“om iets aan het emissiepotentieel van<br />
stortplaatsen te doen.”<br />
BIOLOGISCHE AFBRAAK<br />
Duurzaam stortbeheer stimuleert de<br />
biologische afbraak. Met behulp van de<br />
natuur neemt het emissiepotentieel af.<br />
“Dat biologische afbraak werkt, staat<br />
vast”, zegt Kattenberg. Hij verwijst naar de<br />
ellenlange literatuurlijst van wetenschap-<br />
pelijke publicaties die de theorie staaft.<br />
Timo Heimovaara, onderzoeker aan de TU<br />
Delft, zette recent de studies op een rij, en<br />
concludeert: “Biologische afbraakproces-<br />
sen kunnen leiden tot een aanzienlijke<br />
vermindering van de emissies. In de<br />
bodemsanering wordt hier veel gebruik<br />
van gemaakt. Daar worden de van nature<br />
aanwezige bacteriën gestimuleerd om de<br />
grond te reinigen. Eerdere projecten en<br />
laboratoriumanalyses tonen aan dat, als de<br />
afbraakprocessen goed op gang komen, ook<br />
chemische processen een positieve bijdrage<br />
leveren. Zo wordt de zuurgraad gebufferd.”<br />
De kunst van duurzaam stortbeheer is<br />
het versnellen van de afbraak. Dat kan,<br />
volgens Heimovaara, door het toevoegen<br />
van water en lucht. “Zonder water toe te<br />
voegen, is een stortlichaam te droog voor<br />
natuurlijke afbraakprocessen. Voeg je water<br />
toe, dan versnelt dat de processen. Wat ook<br />
helpt, is het toevoegen van lucht”, zegt hij.<br />
Meteen lucht toevoegen, vindt hij vanuit<br />
energieoogpunt zonde en bovendien weg-<br />
gegooid geld. “Methaangas is een brand-<br />
stof, die verloren gaat als je lucht toevoegt.<br />
Beter is om eerst water rond te pompen,<br />
en het methaangas af te vangen. Pas als<br />
de methaanvorming stopt, ga je als tweede<br />
stap de lucht toevoegen.” Heimovaara schat<br />
in dat de eerste waterstap zeven jaar duurt,<br />
en de tweede luchtstap drie jaar. Daarmee<br />
komt hij op een termijn van tien jaar.<br />
EXPERIMENT<br />
Tien jaar staat daarom voor het experiment,<br />
dat gaat plaatsvinden op twee tot vier proef-<br />
locaties, in aanmerking hiervoor komen<br />
Wieringermeer, Braambergen, Kragge II en<br />
De Vlagheide. Heimovaara kijkt als weten-<br />
schapper mee, en voert een onafhankelijk<br />
fundamenteel onderzoeksprogramma uit.<br />
Met vier onderzoekers van de universiteit<br />
gaat hij trachten de processen te doorgron-<br />
den. Hij is druk doende om geavanceerde<br />
sensoren, apparaten en monitoringstech-<br />
nologie te bestellen. “Uiteindelijk willen we<br />
het gedrag in het stortlichaam met model-<br />
len kunnen voorspellen. Belangrijk voor de<br />
voorspelbaarheid is dat een stortlichaam<br />
erg heterogeen is. De vraag is of het water<br />
en de lucht overal bij kunnen komen”, zegt<br />
hij. Heimovaara ziet duurzaam stortbeheer<br />
als een vorm van idealisme. Hij gelooft<br />
niet in de huidige aanpak, die uitgaat van<br />
eeuwigdurende afspraken. “Eeuwigdurend<br />
is een illusie. Daarvoor zijn mensen te kort<br />
van memorie. Wat we ook technisch verzin-<br />
nen: alles gaat een keer kapot. Nu wentelen<br />
we het probleem af op de maatschappij. De<br />
enige écht duurzame oplossing is het struc-<br />
tureel verlagen van het emissiepotentieel.<br />
In de bodemsanering vond dezelfde omslag<br />
plaats: eerst wilde men de verontreiniging<br />
<strong>inpakken</strong>, later koos men toch voor een<br />
brongerichte aanpak.”<br />
TOETSWAARDEN<br />
De stortexploitanten leggen zelf de beno-<br />
digde infrastructuur aan voor het inbren-<br />
gen van water en lucht, en zorgen voor de<br />
monitoring. Attero, één van de exploitanten,<br />
gaat experimenteren op De Kragge, een<br />
stortplaats bij Bergen op Zoom. “We voeren<br />
water versneld van boven naar beneden<br />
door het afval”, vertelt Emile Mastenbroek,<br />
directeur Bio-energie & Mineraal van<br />
Attero. “Het afval wordt zo natter en gaat<br />
sneller vergisten. Het percolaat vangen<br />
we op in drains, zuiveren we en pompen<br />
we rond. Het percolaat wordt zo als<strong>maar</strong><br />
schoner. Komt er geen methaangas meer<br />
WILLEM KATTENBERG<br />
(INFRASTRUCTUUR<br />
EN MILIEU):<br />
‘Duurzaam stortbeheer<br />
is een buitengewone<br />
kans.’<br />
vrij, dan gaan we het stortlichaam injecte-<br />
ren met lucht.” Attero start met een nul-<br />
meting om de huidige emissies in kaart te<br />
brengen en straks het effect van de maatre-<br />
gelen te kunnen bepalen.<br />
Voordat de experimenten starten, moet<br />
duidelijk zijn hoe hoog de milieulat over<br />
tien jaar moet liggen. “Aan het begin van<br />
het traject stellen we de toetswaarden<br />
vast”, zegt Kattenberg, die RIVM en ECN<br />
de waarden laat onderzoeken. Nul zal<br />
de emissie nooit worden. De vraag is wat<br />
acceptabel is. Kattenberg: “We kiezen voor<br />
maatwerk. Voor alle vier locaties worden<br />
locatiespecifieke toetswaarden ontwikkeld,<br />
waarbij onder meer de achtergrondwaarden<br />
en de ondergrond belangrijke factoren zijn.<br />
In de bodemsanering werkt deze aanpak<br />
goed.” Mastenbroek van Attero is benieuwd<br />
naar de toetswaarden. Hij houdt een slag<br />
om de arm. “De toetswaarden moeten glas-<br />
helder zijn, anders weten we niet wanneer<br />
het experiment succesvol is. Eerst beoor-<br />
delen we of de toetswaarden van RIVM en<br />
ECN überhaupt haalbaar zijn. Blijken ze een<br />
brug te ver, dan moeten we afwegen of het<br />
zin heeft om te investeren in de proef.”<br />
BOVENAFDICHTING<br />
Water en lucht in de stort brengen, druist<br />
in tegen het huidige stortbesluit. Dat<br />
schrijft immers <strong>inpakken</strong> voor. En met een<br />
ondoorlaatbare bovenlaag kan onmogelijk<br />
water en lucht in het stortlichaam komen.<br />
Een ontwerpbesluit in het kader van de<br />
Crisis- en herstelwet maakt het experi-<br />
ment juridisch mogelijk, stelt Kattenberg.<br />
“Het ontwerpbesluit is begin februari door<br />
de Tweede Kamer goedgekeurd. Dit besluit<br />
zorgt dat het Stortbesluit op een aantal<br />
punten wordt aangepast. Belangrijke wijzi-<br />
ging is dat de proeflocaties uitstel krijgen<br />
om een bovenafdichting aan te brengen.”<br />
Het uitstel geldt niet alleen voor de proef-<br />
locaties, <strong>maar</strong> kan zich uitbreiden met zo’n<br />
vijftien stortplaatsen. Want wat te doen met<br />
locaties, die de komende jaren afgedicht<br />
afvalforum <strong>maar</strong>t 2012<br />
»<br />
5