BOEDELHOFBODE - Hockeyclub MHC-Zutphen

Bij Flexibility gaat er
een wereld voor u open.
Werkgevers vinden bij
Flexibility kandidaten op
maat. Vast of tijdelijk.
Maar altijd de besten
binnen hun vakgebied.
Als kandidaat vind je via
Flexibility de plek waar
jouw specialiteit helemaal
tot zijn recht komt.
PASSIE EN BEVLOGENHEID IN ARBEIDSBEMIDDELING
René Roos
Postbus 4054
7200 BB Zutphen
T: 0575-522049
M: 06-51847799
rene.roos@flexibility.nl
BOEDELHOFBODEMIXED HOCKEY CLUB ZUTPHEN22
WWW.FLEXIBILITY.NL/IJSSELSTREEK
Flexibility is uw adviseur
voor tijdelijke en vaste
banen vanaf mbo niveau in
de vakgebieden:
> Financieel / Administratief
> Management / Support
> Commercieel
IJsselkade 18, 7201 HD Zutphen
Goorsestraat 8, 7496 AD Hengevelde
Telefoon: 0575-491560
info@hoogbergen-advocaten.nl
www.hoogbergen-advocaten.nl
De wedstrijd van...
Het is gelukt! We hebben
een volwassene
bereid gevonden
om voor Boedlhof-
Bode een verslag te
schrijven over haar
hockey-ervaringen.
Anita ter Hofte is
op latere leeftijd
begonnen met
hockey (in navolging
van haar
dochters), maar
heeft de smaak
na haar eerste
echte wedstrijd
flink te pakken.
Lees mee
hoe Anita in
de ban raakte
van hockey en
een memorabele
eerste
wedstrijd
met feestelijke
afdronk
speelde.
Gezien de inhoud
van de
tekst is ‘De
wedstrijd
van...’ voor
een keer
omgedoopt
in
‘De eerste
keer
van...’
DE EERSTE KEER VAN...
Anita ter Hofte
Mijn meiden hockeyen al sinds hun zesde: zodra ze hun zwemdiploma’s hadden, mochten ze een sport kiezen en ze kozen
allebei hockey.
Zelf heb ik nooit gehockeyd. Ja, wel op de middelbare school, tijdens de gymlessen. Dan stonden we een half uur met oude, geknakte
sticks even wat ballen naar elkaar te slaan (en weer van mijlenver op te halen – in rustig tempo…) en deden daarna partijtje.
Ik vond het wel een leuk spelletje, maar begreep niets van ‘afhouden’ – en dat deden we kennelijk veel, volgens de meiden die
wel op hockey zaten.
Langs de lijn
Toen mijn meiden op hockey gingen, ging ik uiteraard mee. Eerst elke zaterdagochtend vroeg naar de rommelpot (nu Benjamins),
en daarna naar alle uithoeken van Gelderland. In weer en wind langs de lijn, want hockey gaat al-tijd door, dus supporteren ook. En
als je dan zo vaak staat te kijken, dan begint het wel een beetje te borrelen: lijkt me ook wel leuk om zelf te gaan hockeyen. Maar
ja, om op mijn leeftijd nog eens met een nieuwe sport te beginnen? Dat kan (ik) toch helemaal niet? En denkend aan die hockeymeiden
van de gymles van vroeger: daar kon ik toen al niet aan tippen, dus wat zou ik dan nu op het groene veld te zoeken hebben?
Hockeyvirus
Tot ik tijdens het supporteren hoorde van trimhockey. Op zondagochtend is er een uur training voor mensen zoals ik: je bent
aangestoken door het hockeyvirus, maar hebt nog nooit zelf gehockeyd, en je wilt het wel eens proberen. Hoewel ik dat al best
spannend vond, scoorden mijn man en ik een paar hockeyschoenen en een stick en lieten ons door Maarten bijbrengen hoe je die
stick vasthoudt en vervolgens ook nog iets met een bal kunt doen. We waren meteen enthousiast en sinds anderhalf jaar gaan we
elke zondag naar het hockeyveld, en de meiden gaan mee. Die moeten vaak hun lachen inhouden als ze hun moeder zien staan
krukken, maar als ik iets goed doe, krijg ik ook wel eens compliment van ze. Het mooiste compliment kwam van een teamgenootje
van de oudste: ‘Jouw moeder kan best aardig hockeyen, maar het ziet er wel wat raar uit …’
We deden ook mee aan het familietoernooi (als Kiss, weet u nog?). Supergezellig en leuk. Maar een hele dag rennen op het veld:
ik was kapot!
EK
Dus ben je dan klaar voor de volgende stap? Spelen in een echt team? De dames VET A willen zo graag
spelen, en ze hebben steeds te weinig dames. Of wij, dames van de trimhockey, geen zin hebben om
mee te spelen? ‘Dat kan (ik) toch helemaal niet?’, was mijn eerste reactie. Maar we hebben onze mitsen
en maren aan de kant gezet en ‘ja’ gezegd. Met verscherpte aandacht heb ik daarna naar de EKwedstrijden
op tv en de wedstrijden van de meiden gekeken: wie loopt waar, hoe gaat dat met een
strafcorner, waar moet je uitnemen als de bal over de achterlijn gaat, wat betekenen de gebaren van de
scheidsrechter, wat is ‘afhouden’, …?
De wedstrijd van
Ieieieieieik! Op 11 september was het zover: onze eerste wedstrijd. Met zenuwen in het lijf, in het gloednieuwe
hockeyrokje geperst, rijden Lianne en ik naar de club. We maken kennis met de rest van het
team en gaan gewoon beginnen! We spelen tegen De Mezen, en die zijn erg goed op elkaar ingespeeld,
vertellen de ervaren dames ons. Ik begin op de bank (we zijn met z’n veertienen: een unicum!) en kan nog
even bekijken wat er straks van me verwacht wordt. Na een kwartiertje mag ik erin. Rechtsvoor. Ik ren de
longen uit mijn lijf, maar helaas komen er weinig ballen door naar voren. De Mezen zijn nog een maatje te
groot voor ons. Ze zijn fel tegen ons en de scheidsrechters. Maar mijn directe tegenstandster is aardig. Ze
vraagt me: “Hebben jullie een ander
team dan vorig jaar?” Waarop
ik antwoord dat ongeveer de helft
van het team vandaag voor het
eerst in haar leven een echte hockeywedstrijd
speelt. “Echt waar?”
is haar reactie, en die leg ik maar
positief in ons voordeel uit.
Bij rust staan we met 2-0 achter.
Het kan nog, toch? Na de rust kom
ik er op de midvoorpositie in. Weer
lukt het ons niet zo goed om de
ballen uit de verdediging te krijgen, dus ik sta een beetje te twijfelen: moet ik nou meehelpen verdedigen?
Of toch maar blijven staan? De Mezen kennen de spelregels steeds beter en bemoeien zich steeds meer
met ons en de arbitrage. Ik begrijp niet zo goed waarom: we spelen toch gewoon een leuke, fanatieke
pot tegen elkaar?
Als de scheidsrechters affluiten, hebben we vier doelpunten moeten incasseren. De Mezen mopperen
nog wat na, maar wij zijn best trots op onszelf! We moeten elkaar nog veel meer weten te
vinden, maar de kop is eraf en we hebben ons redelijk staande gehouden!
En dan komt het mooiste van de middag: de borrel. De mail van Kathalijne vond ik al geweldig:
‘die en die spelen, die en die zijn afwezig, die en die zorgen voor de borrel …’ Borrel?
Borrel? Ik ken alleen het rustfruit van de E- en D-meiden. En ook dat vind ik lekker,
maar een borrel … wow, kom maar op! En dat kwam er: heerlijke broodjes
en bijlagen. Ge-wel-dig! En zoals het dames betaamt, kletsten en babbelden
we zo een dik uur weg. Wat ontzettend leuk!
Ik baal nu al als ik een wedstrijd niet mee kan doen. Dus pas op voor het
hockeyvirus: als het je te pakken heeft, raak je het niet meer kwijt.
Anita ter Hofte
BOEDELHOFMAGAZINEMIXED BOEDELHOFBODEMIXED HOCKEY CLUB ZUTPHEN23