De Plantage Weesper - WCOB

eursbezoekers en andere liefhebbers
de winkel nog steeds goed te vinden.
Buitenbeentjes
Madou: ”We wonen al 49 jaar met plezier
in de Plantagebuurt en ja, er is veel
veranderd. Toen we hier kwamen wonen,
was deze omgeving nog erg burgerlijk.
Men hield niet van buitenbeentjes.
Wat een verademing dat het
nu anders is! Tijdens de Vietnamoorlog
veranderde er trouwens ook veel. Er
was een duidelijke uitslag naar links:
veel posters achter de ramen en veel
initiatieven voor demonstraties. Nu
wonen er in de Plantagebuurt allerlei
mensen, ook veel artistieke mensen.
We maken geregeld een praatje met
buurtgenoten en in de zomer genieten
we vaak van de zon, in het plantsoen
hier om de hoek. We zijn erg tevreden
met de buurt.”
Stoppen
De deur van het winkeltje is tegenwoordig
niet meer elke zaterdag open,
maar Madou opent de winkel graag op
afspraak (06-252 618 71). “Het kan
niet anders. Gezien onze leeftijd is het
niet meer te doen om vaker open te
zijn. Mijn man is 80 en ik ben bijna 75.
Over een paar jaar zullen we ermee
moeten stoppen. We hebben nog geen
oplossing voor het speelgoed. Het zou
leuk zijn als een liefhebber of handelaar
die er goed raad mee weet, het allemaal
zou overnemen...”
• dorien ter veld •
Heeft u ook een leuk verhaal dat u met de
buurt wilt delen?Mail naar:
plantageweesperbuurtkrant@gmail.com.
• COLUMN ballabona •
Ballabona voldoet niet
meer aan de eisen
had een benedenbuurvrouw Olga, tot ze een jaar of twee geleden verhuisde
Ik
naar een rijtjeshuis in Heerhugowaard. Is er een ergere plek te bedenken? Ik
mag dit overigens schrijven van Olga want ze vindt het er zelf ook vreselijk. Door
geldnood was Olga gedwongen minder op stand te gaan wonen, dan hier op de
Kadijken. Olga was trots dat ze vernoemd was naar een personage uit de film van
Pim de la Parra uit 1975: Mijn nachten met Susan, Olga, Albert, Julie, Piet & Sandra,
een vrolijke dramady over een woongroep. In datzelfde jaar ben ik in Nederland
komen wonen, maar daarover kunt u lezen in mijn oudere columns, te vinden op
mijn blog, maar dat terzijde. Olga dus, heeft een stapje terug moeten doen. Ze
verruilde de gewilde Oostelijke Binnenstad voor een tussenwoning met
gammaschuttingen, die haar achtertuin afschermen van de naastgelegen
barbecueënde Henk en Ingrid.
Als geen ander kan Olga mopperen op de misstanden in de wereld. Gezeten in
haar tuin, naast een doos wijn, bag in the box, bespreken we de economische
malaise. Het is gedaan met luxe. Olga’s roestige, gammele barbecue zal voorlopig
niet vervangen worden door een glimmend zwarte, van het tuincentrum. Dat
spaart vele tientjes uit. Bij de overheden zijn ze daar nog niet achter. Nog steeds
worden straten opnieuw bestraat, terwijl ze best nog een paar decennia mee
kunnen. Ga een eindje de grens over en iedereen vindt die hobbelige straten
ineens gezellig pittoresk.Waarom moet in Amsterdam alles zo gladjes zijn?
Olga zet in, nu ze naar Noord-Holland verbannen is, op de jaarlijks
terugkerende renovatie van de IJ-tunnel.“Hoe veilig kun je die slurf nou helemaal
maken? Er zal altijd meer risico in die buis zijn dan op een grasveldje in het Twiske.
Waar liggen toch de grenzen aan de eeuwige eisen van brandweer, Arbo en
milieu?”Ik ben het roerend met haar eens: met onze slinkende portemonnee
kunnen we dadelijk niet meer voldoen aan al die luxe veiligheidseisen. Dus
moeten de meeste eisen worden afgeschaft, anders is het hele land straks
gesloten op last van de brandweer.“Voldoet niet aan de veiligheidseisen”, wordt
er gezegd. Olga ziet het voor zich:“Als de welvaart hier blijft afnemen moeten we
straks, net als in India, ook gewoon op het dak van de trein kunnen reizen en
overal op straat ons handeltje beginnen.Verordeningen die dat verbieden
moeten worden afgeschaft. Hoe kunnen we anders ooit nog rondkomen in dit
land?”
Precies. Een slecht geïsoleerde woning is nog altijd beter dan helemaal geen
woning, dus stop met die sloop van huizenblokken in West en langs de
Wibautstraat. Er staan drommen studenten en anderen met weinig geld te
popelen om daar zelf wat te gaan klussen en te wonen voor een lage huur.
“En wie verzint het om nu al weer voor de tweede keer in zestien jaar het
monument op de Dam te gaan renoveren?”gilt Olga vanuit de bijkeuken.“In 1996
is die paal al maanden weggeweest, weet je nog? We moeten onderkennen dat in
tijden van crisis luxe renovaties, topkwaliteit en topveiligheid niet meer
betaalbaar zijn”.“Nu nog de wetgeving daarop aanpassen,”zeg ik.“Olga, is zo’n
gezellige woongroep als in de film van De la Parra niets voor jou? Lekker een
beetje aanrommelen met z’n allen in een oud huisje?”
• ballabona cucharón •
Spreek uit: [Bahjabóna Koetsjarón]
e-mail: ballabona@gmail.com
weblog: www.ballabona.wordpress.com
juni 2012 • de plantage-weesperbuurtkrant • 23