Geweld tegen homosexuelen - Politie & Wetenschap

Hoofdstuk 1
Marokkaanse Nederlanders en 41 procent van de Turkse Nederlanders zou
echter afwijzend staan tegenover de homoseksualiteit van een eigen kind.
Veertien procent van de Turkse en zeven procent van de Marokkaanse
Nederlanders staat negatief tegenover een homoseksuele leerkracht voor het
eigen kind. Veertien procent van de Marokkaanse Nederlanders en twaalf
procent van de Turkse Nederlanders beschouwt homoseksualiteit als een
ziekte (Maatschappelijke Barometer 2005: 3).
Daarnaast brengt de gemeente Rotterdam jaarlijks een Jeugdmonitor uit
waarin onder meer de tolerantie van jongeren ten aanzien van
homoseksualiteit wordt onderzocht. In het schooljaar 2003/2004 is op 51
scholen voor voortgezet onderwijs in Rotterdam de vragenlijst van de
Rotterdamse Jeugdmonitor afgenomen. Bijna 10.000 brugklassers en
derdeklassers namen hieraan deel. De respons bij de leerlingen was hoog,
namelijk ruim negentig procent.
Uit de antwoorden van de leerlingen kunnen de volgende conclusies worden
getrokken:
- meisjes zijn toleranter ten aanzien van homoseksualiteit dan jongens
- hoe lager het schoolniveau van de leerlingen, des te geringer de tolerantie
- de mate van tolerantie ten opzichte van homoseksuelen/homoseksualiteit
verschilt duidelijk naar etnische herkomst van de leerlingen: Nederlandse
leerlingen scoren toleranter dan leerlingen met een andere etnische herkomst
- ten opzichte van de vorige meting (2000/2001) is er weinig veranderd voor
de leerlingen in het algemeen. Binnen de groep jongens zijn er wel enkele
verschuivingen te constateren: Nederlandse jongens scoren nu toleranter,
terwijl Turkse jongens minder tolerant zijn gaan scoren.
1.2 Stijgt of daalt het geweld tegen homo’s ?
De vraag is vervolgens of er op basis van de onderzoeken die zijn gedaan iets
te zeggen valt over de frequentie van het geweld tegen homo’s. Uit het
weinige onderzoek dat er is geweest, wordt geconcludeerd dat het om een
veel omvangrijker probleem lijkt te gaan dan statistieken doen vermoeden.
Slachtoffers van potenrammerij doen echter zelden aangifte (angst voor een
negatieve houding van de politie en/of van de omgeving, bang dat de eigen
homoseksualiteit aan het licht komt, etc) en zonder aangifte kan de politie
geen actie ondernemen (Drogt 1995: 81).
12