Geweld tegen homosexuelen - Politie & Wetenschap

Hoofdstuk 1
allerminst negentig procent. 8 Half de jaren negentig spreken voorzichtige
extrapolaties van beschikbaar materiaal van enkele duizenden gevallen van
antihomoseksueel geweld per jaar. Van der Meer benadrukte dat volgens
sommige schattingen één tot twee op de vijf homoseksuele mannen ooit
slachtoffer is geweest van deze vorm van geweld. Met recht en reden mocht
volgens hem gesproken worden van een structureel verschijnsel. 9 Op grond
van het voorgaande is duidelijk dat er geen klare uitspraken kunnen worden
gedaan over een eventuele toe- of afname van antihomoseksueel geweld.
Het laat zich wel bevroeden dat met de toenemende zichtbaarheid van
homoseksualiteit, van homoseksuelen en lesbiennes, in de afgelopen
decennia ook deze vormen van geweld zijn toegenomen (Van der Meer 1995:
4).
1.3 De daders
Er is in Nederland maar weinig onderzoek gedaan naar daders van
antihomoseksueel geweld waardoor we weinig weten over hun
achtergronden. Half de jaren tachtig deed Van den Boogaard interviews met
25 mannen die het slachtoffer waren geworden van anti homogeweld. Hij
suggereerde op basis van dat onderzoek dat ‘potenrammen’ in
jongensculturen kan gezien worden als een rite de passages zijnde een
ritueel waardoor deelnemers een mannelijke status of de status van
volwassene voor zichzelf realiseren. Hij nam daarmee impliciet afstand van
de lang gekoesterde mythe dat ‘potenrammers’ voornamelijk tot hun daden
zouden komen door hun onzekerheid over eigen homoseksuele gevoelens
(Van der Meer 1995: 13).
Op basis van de gesprekken met de slachtoffers kwam Van den Boogaard
(1987: 53) tot een ‘profiel’ van de potenrammers. Hij constateerde dat zowel
de slachtoffers als de daders overwegend blank zijn. In een aantal gevallen
bleken de daders jongens te zijn uit de tweede generatie migranten van het
Mediterrane gebied. Antihomoseksueel geweld vond steeds plaats in
groepsverband. De daders zetten in ongeveer de helft van de gevallen hun
schelden, slaan en trappen kracht bij door gebruik te maken van één of
meerdere wapens. In een aantal gevallen ging het antihomoseksueel geweld
8 Boogaard, H. van den en B. van Stolk, Potenrammers: vandalisme tegen mensen,
in, Cultuur en delict, themanummer van Recht der Werkelijkheid, Vuga, Den Haag,
1992.
9 Meer, T. van der (1995) ‘Potenrammen’ als rite de passage. Daders van
antihomoseksueel geweld in beeld, Amsterdam:SAD-Schorerstichting, pag.2.
14