Kranenpool nummer 5 2005 - Golf Brunssummerheide

6
Gerard van Gasselt kan zich eindelijk wat meer met het spel bezighouden
Tachtigjarige begint aan
zijn tweede golfjeugd
Als Gerard van Gasselt alle onderscheidingen die
hij sinds de oprichting van onze club heeft gekregen
op zijn borst kon spelden, dan zouden de
Navo-generaals uit Brunssum van jaloezie verbleken.
De (voorlopig) laatste eretitel ontving de tachtigjarig onlangs
bij het afscheid als voorzitter van de seniorencommissie. Tijdens
de Sinterklaasmiddag werd hij door drie heuse, bestuurlijke,
kerstmannen opgenomen in de orde der wijzen. Op een
vrijdagmiddag volgden we de clubman tijdens een van
‘trainingsrondjes’ met teamgenoten uit de seniorencompetitie.
Plezier
Het draagtasje geeft aan dat Gerard van Gasselt niet van plan
is alles uit de kast te halen die middag. ,,Ben je gek. Het gaat
om het plezier met je maten. De ‘vierbal’ met geschatte gemiddelde
leeftijd van achter in de zeventig voert een straf tempo
en heeft het karwei er in vier op zitten. Kenners van het spel,
die geen tijd verdoen met het lang zoeken de bal, lijntjes op de
greens of twijfels bij de stokkeuze. Staan en slaan en dan
weer verder. Af en toe een opmerking, niemand wordt verbaal
Gerard van
Gasselt in
zijn diverse
hoedanigheden.
Als officieel
commissielif
en als
verteller en
op de
volgende
pagina als
golfer.
gespaard, en vervolgens verder op weg naar de borrel in de
negentiende hole. De scores van het jongste lid uit de orde
der wijze mannen bewegen zich tussen bogeys en doublebogeys.
Wennen
,,Een goede golfer ben ik nooit geweest. Voor mij staat het
plezier altijd voorop. En plezier heb ik elke ronde die ik speel.”
En dat zijn er in de winter twee en in de zomer drie per week.
Hij was echter aanmerkelijk vaker op de club door de week.
Daaraan is sinds kort een einde gekomen. ,,Ja, dat is een
gekke gewaarwording. Niet meer vergaderen of geen afspraken
voor welk overleg dan ook. Dat moet nog even
wennen.”
Begonnen is het golfspel bij Gerard van Gasselt in Zürich
op de mooie baan van Zumikon. ,,Ik had wel wat gesport,
rugby, hockey en voetbal, maar echt fanatiek niet. Mijn
zwager was een golfer en nodigde mij uit in Zúrich, waar hij
woonde, om eens mee te gaan. Daar op die baan, in die
schitterende natuur, daar heeft het spel me in zijn greep
gekregen. Ik von het geweldig hoe die balletjes door de
lucht vlogen en vaak ook nog daar terechtkwamen waar
mijn zwager dat wilde. Maar ja, hier”in onze omgeving was
toen niets op de vlak.”
Dat veranderde enkele jaren later. Op zijn route van Ubach