jaargang 2 nr 1 - Vereniging Oudheidkamer Tiel en Omstreken

De Zuidelijke Route
Door Henk van den Hoofdakker
Er is iets met veerponten. Ze roepen om de een
of andere reden iets speciaals bij je op en als je
ergens in het Hollandse landschap een pontveer,
een veer, een pont ziet, dan heb je meteen
het gevoel dat je weer eens naar de overkant
moet.
Er is iets met de óverkant. Dát is het natuurlijk.
In Noord Holland, ik geloof bij Zaandam dus
het zal wel aan de Zaan geweest zijn, schijnt een
veerhuis gestaan te hebben waarop de aankondiging
was aangebracht: hier zet men koffie en
over. Dat past in het beeld. Je krijgt koffie en je
18
Column
wordt overgezet, je doet dat niet zelf.
Je weet ook niet helemaal zeker waar je terecht
komt als je de pont neemt. In ieder geval is het
een andere wereld.
Bij Ochten noemen ze de mensen aan de overkant
de Overwaalsen. Vreemde mensen, niet
onaardig, maar katholiek. De pont ging van
Ochten naar Druten. En andersom, zou je zeggen,
maar dat zei je niet. Ook terug ging je met
de pont van Ochten naar Druten.
Een pont roept iets in een mens op.
Dat merkte ik weer eens toen ik op een vroege
Vereniging Oudheidkamer voor Tiel en Omstreken - de nieuwe kroniek