jaargang 2 nr 1 - Vereniging Oudheidkamer Tiel en Omstreken

Klas van school C in 1932 Archief J. van Wijk
bij mensen op de stoep, dit werd niet op prijs gesteld,
onze ouders moesten de klachten aanhoren en wij ondergingen
daarvan de gevolgen. Soms ratsten (gapten)
we wel eens wat rijpe appels of kersen uit een boomgaard
maar dat waren dan wel onze ergste vergrijpen.
Echte rottigheid was er niet bij. Ging er een te ver over
de schreef dan werd hij of zij door de anderen teruggefloten.
Het was een groot goed dat wij ons zo fijn vermaken
konden want we brachten alle vakanties thuis
door. Een groot avontuur voor de jeugd was de aanleg
van het Amsterdam- Rijnkanaal. Hier gebeurden boeiende
dingen. We keken onze ogen uit naar de grote
baggermachines en we reden vaak mee op de stoomlocomotiefjes
die de lorries met uitgegraven grond
elders brachten. Als aan het einde van de werkdag
de vuren onder de stoomketels werden leeggeschept
mochten wij grote hoeveelheden halfverbrande kolen
mee naar huis nemen.
Het nieuw gegraven kanaal was een prachtig helder
stilstaand water. Daarin leerden we onszelf zwemmen.
Levensgevaarlijk!
Wonder boven wonder zijn daarbij geen ongelukken
gebeurd. Het water was diep en de kanten steil. Er was
geen enkel toezicht bij. Met een zelfgemaakt vlot kon
22
je er fijn varen en het materiaal daarvoor kon je zomaar
pakken. Weggestuurd werden we nooit. En de school,
hoe zat dat? Vrijwel alle kinderen gingen naar een van
de drie dichtstbijzijnde scholen: de christelijke school
op de Grote Brugse Grintweg, of naar een van de
openbare scholen in de Binnenhoek of de Binnenweg.
Lopend natuurlijk en de afstand die we moesten afleggen
was niet mis, dat was ruim één, voor sommigen
bijna twee kilometer en dat viermaal daags. Een fiets
hadden we niet, een enkele uitzondering daargelaten.
We konden vaak niet eens fietsen, dat leerde je pas als
als je een jaar of tien, twaalf was, liefst op een damesfiets,
staande op de trappers. Of we reden op een voor
ons veel te hoge herenfiets waarbij we met één been
tussen de stangen door moesten hetgeen een nogal
slingerende gang tot gevolg had.
Het lopen vonden we overigens niet erg, we wisten
niet beter. We gingen altijd in groepjes en bovendien
kwamen we onderweg langs vele winkeltjes waar we
ons vierduitstuk (twee-en-een-halve cent) tegen drop
of zoethout konden inwisselen.
Op school ging het er ook anders aan toe dan tegenwoordig.
Discipline stond voorop en we voldeden
daar gewillig aan. Als aan het begin van de lessen de
Vereniging Oudheidkamer voor Tiel en Omstreken - de nieuwe kroniek