Jubileumboek in PDF - Het Groene Dak

schimmels vernietigen wanden en vloer. daar gaat
onze droom. alles afbreken en toch weer opbouwen.
bewoners zetten door #nietuithetveldteslaan
@hetgroenedak
dat we desnoods bereid zijn om de reparatiekosten helemaal zelf te
betalen. Dit is een heel belangrijk en ook wel ontroerend moment. Voor
mij reden om me aan te sluiten bij de tweede vraag van Frans en mee
te gaan doen met het werven van fondsen. De kosten voor de reparatie
worden geraamd op tenminste 100.000 gulden en we zijn in totaal met
66 huishoudens. Daarom wordt tijdens de vergadering besloten dat
ieder huishouden alvast 1.500 gulden in de noodpot zal storten, om de
eerste kosten te kunnen betalen.
DE REsTAURATIE
Kort hierop wordt begonnen met de restauratie. Om kosten te sparen,
doen we de sloopwerkzaamheden zelf. Hierbij wordt duidelijk wat een
ravage de schimmels hebben aangericht. Veel balken zijn helemaal poreus
geworden en je kunt er met je vinger doorheen prikken. Alle stroleem
wordt verwijderd, ook uit de wanden. De aangetaste stijlen in de
wanden worden vervangen. Het dak blijkt gelukkig niet beschadigd en
kan dus gespaard worden. De nieuwe vloer wordt van beton (broodjesvloer)
en de wanden worden van binnen van houtskelet met baksteen
aan de buitenkant. Heel traditioneel, want iedereen heeft even genoeg
van ecologische experimenten. De eenvoudige dingen worden door
de bewoners zelf gedaan, zoals slopen, materialen afvoeren, meubilair
opslaan, helpen bij betonstorten en schilderen. De echte bouwkundige
werkzaamheden worden door aannemer Marcel Doornweerd uitgevoerd.
De restauratie duurt ruim een jaar, tot het voorjaar van 2001.
Begin juni kunnen de meubels, die in een container waren opgeslagen,
weer te voorschijn worden gehaald en op 15 juni 2001 wordt het Tuinhuis
weer feestelijk in gebruik genomen.
KOsTEN VALLEN mEE
De totale herstelkosten zijn uiteindelijk uitgekomen op ruim 155.000
gulden. Dat is dus 2.350 gulden per huishouden en anderhalf keer
zoveel als de eerste ramingen. Maar gelukkig blijkt de fondsenwerving
goed te verlopen. Allerlei stichtingen en instellingen blijken ons
te willen helpen. In totaal ontvangen we ruim 106.000 gulden aan
schenkingen en subsidies. De grootste schenkingen komen van de
Gemeente Utrecht en de woningbouwvereniging Amnis (tegenwoordig
Portaal). Er blijft dus nog een bedrag over van 49.000 gulden dat door
de bewoners zelf betaald moet worden, 740 gulden per huishouden. In
de herfst van 2001 kunnen we dus iedereen de helft van de ingelegde
1.500 gulden terugbetalen.
TERUgBLIK
Het is nu 2013, twintig jaar nadat we in Het Groene Dak kwamen
wonen en dertien jaar nadat de stroleemramp in het Tuinhuis zich
aandiende. Het Tuinhuis staat er nu goed bij en we denken niet vaak
meer aan de schimmel ellende. Wat ik me vooral herinner van die tijd
is de vastbeslotenheid van alle Groene Dak bewoners om de schade te
herstellen en het Tuinhuis daarmee een nieuw leven te geven. Het is
gelukkig niet uitgedraaid op een juridisch gevecht over de vraag wie er
aansprakelijk kon worden hersteld. Ook zo’n juridische strijd kost tijd,
energie en geld. De uitkomst is onzeker en ondertussen wordt het echte
probleem niet opgelost. We wisten dat we met stroleem een experiment
aangingen. En experimenten kunnen ook verkeerd uitpakken. Je begint
eraan om ervaring op te doen en in die zin is ons experiment geslaagd.
We weten nu dat in ons klimaat hout en stroleem elkaar niet verdragen.
Ons experiment heeft zin gehad als zoveel mogelijk mensen ervan
horen. Dus daarom de moraal van dit verhaal: bouwen met stroleem
in ons natte klimaat is vragen om problemen. Ik zou er niet meer aan
beginnen.
Maarten Camman - bewoner sinds 1993 - penningmeester
Herstelwerkzaamheden
38 39