Locaties Oldenzaal: Antoniuskerk Drieëenheidkerk Emmauskerk ...

Kerktijd
Locaties Oldenzaal:
Antoniuskerk
Drieëenheidkerk
Emmauskerk
Mariakerk
Plechelmusbasiliek
7 e jaargang - nummer 3
van 13 april t/m 24 mei 2013

Ootmarsumsestraat 104
7573 GN Oldenzaal
0541 513210
www.lansinkkeukens.nl
Een belevenis voor
jong en oud!
ieder ieder ieder seizoen seizoen seizoen
springlevend springlevend springlevend
Vliegveldstraat 2 | Deurningen | T. 074-2761010 | www.tuincentrumborghuis.nl
Ook zonder afspraak
Tel. 0541 516 716
Jan Hoveling
K a s t e l e i n
Steenstraat 108
7571 BH Oldenzaal
T 0541-522051
M 06-12218483
E jphoveling@home.nl
T. 0541 - 510777 OLDENZAAL
WWW.SCHOPMAN.NL
AUTORUITSCHADE?
Kleibultweg 107 Oldenzaal,
tel. 0541 - 57 20 72, www.kipautoschade.nl
www.markt-media.nl
Grondmanstraat 10
7572 PB Oldenzaal
T. 0541 - 533 989
WWW.TUINTOTAALOLDENZAAL.NL

De volgende Kerktijd zal verschijnen op 25 mei en loopt tot
28 juni. Kopij moet voor vrijdag 26 april, 12.00 uur binnen
zijn bij de redactie, p/a Kruisstraat 9, 7573 GJ Oldenzaal, bij
voorkeur per mail (als bijlage in Word!) kerktijd@live.nl. Als u
beeldmateriaal geplaatst wilt hebben, deze in jpg bestand (niet
in Word) aanleveren. De redactie houdt zich het recht voor
om aangeleverde stukken in te korten.

op straat uitdaagt om over hun leven en
hun geloof na te denken. Onlangs stond
hij met een vier meter lange stang in een
Een succesvolle ondernemer uit mijn voetgangerszone en helemaal boven aan
geboortedorp, een schoenenfabrikant,
ging met pensioen. Een zoon was bereid
om het bedrijf - zoals hij zei, helemaal in
de geest van zijn vader - over te nemen.
Inmiddels hee die zoon wereldwijd
die stang had hij een bordje bevestigd
dat voor de mensen niet leesbaar was.
Hij gaf aan de nieuwsgierige voorbijgangers
een verrekijker, zodat ze konden
zien wat er op het bordje stond: “God
meer dan 3000 winkels en behoort tot
de rijksten, maar vanuit zijn christelijke
visie deelt hij ook ontzettend veel met
de armen en ondersteunt hij sociale
is niet hierboven!” En daarover ging hij
dan met de mensen in gesprek: “Als je
God wilt zoeken, kijk niet allereerst naar
de hemel, maar kijk om je heen!” God en
Zijn Heilige Geest zijn dus veel dichterbij
dan wij verwachten.
projecten in Afrika en India. In mijn
geboortedorp stond onmiddellijk naast
de kerk ook een Dom-café met een bak-
kerij en een kleine levensmiddelenzaak.
Kerk en kroeg horen dicht bij elkaar,
zoals je weet. De dorpsbewoners deden
hun boodschappen vooral
in die kleine zaak om een
praatje te kunnen maken,
maar toen de eigenaars kwa-
men te overlijden, was geen
van de drie zoons bereid
om het bedrijf ‘in de geest
van de oude bakker’ over te
nemen. De winkels werden
tot woningen verbouwd en in het café
zit tegenwoordig een kapsalon. De oude,
vertrouwde sfeer is helemaal verdwenen.
Leven ‘In Zijn Geest’ of juist niet, hee
dus grote consequenties. Dat mogen we
ook zeggen met betrekking tot de Heilige
Geest, die met Pinksteren weer een cen-
trale rol in onze liturgie zal spelen. Leven
wij, jij en ik, bewust vanuit Gods Heilige
Geest? Wie is deze Geest dan eigenlijk?
Niet alleen onze vormelingen hebben er
moeite mee deze vraag te beantwoorden.
Vorig jaar heb ik de duif als symbool van
de Heilige Geest in verschillende barok-
ke kerken gezien, zelfs helemaal boven in
de lantaarn, dus in het uiterste topje van
geweldige koepels: in Oostenrijk in de
dom van Salzburg, in Duitsland in de ab-
dijkerk van klooster Ettal en in België in
de St. Albanuskathedraal in Namen/Na-
mur. Heel ver weg was hij dus, zo ver dat
je hem nauwelijks nog kon zien. En dit
aspect past waarschijnlijk ook uitstekend
bij ons leven. De Geest is er misschien,
maar als hij er is, dan is hij heel ver weg!
Maar hoe kan ik de Geest dan vinden
en hoe kom ik erachter welke boodschap
Hij voor me hee ? Mijn antwoord
is: “Geef de Geest ruimte!” Hoe meer
ruimte ik Hem geef, hoe voelbaarder Hij
in mij wordt en hoe duidelijker het voor
mij wordt wat Hij me zeggen wil. En dit
gebeurt op verschillende manieren. De
belangrijkste rol speelt hier natuurlijk
de Bijbel. Ik moet elke
dag even de nodige tijd
nemen voor Gods Woord.
Natuurlijk kan ik niet
verwachten, dat Hij mijn
leven met de lezing van
drie bijbelverzen verandert;
veel belangrijker is
dat ik de gelezen teksten
op mezelf laat inwerken
en probeer om er in mijn alledaags leven
ook iets mee te doen. Misschien hee
ieder van ons een plek waar hij of zij veel
meer rust ervaart om God te ontmoeten
dan thuis in de eigen woonkamer? Het
zou buiten in de natuur kunnen, op een
bank bij een rivier, of in een van onze
kerken? Soms spreekt de Geest overigens
ook door het eigen geweten. Als ik dan
naar mijn binnenste stem luister, krijgt
Hij opeens ruimte in mijn leven! Maar
raakt deze Geest nooit uitgekeken op
mij, omdat ik toch zoveel verkeerde dingen
doe en omdat ik altijd weer dezelfde
fouten maak? Gods Geest, dat is nu het
bevrijdende, werkt niet volgens menselijke
normen en overwegingen. Jezus zegt
in Joh 14,17: “Jullie kennen Hem (dus de
Geest) wel, want hij woont in jullie en
zal in jullie blijven.” Is dat geen mooie
gedachte? Zijn Geest blij voor altijd
bij ons. De vormheren noemen hem
daarom ook een onuitwisbaar zegel van
God: de Geest die met een wind vergeleken
kan worden, misschien niet overal
Ik ben altijd weer onder de indruk van
de
christelijke cabaretier Arno Backhaus
voelbaar, maar wel altijd diep in mij!
die met zijn gekke acties de passanten Pastor Martin Grote pw.

Als je de St.-Mauritiuskerk in mijn geboortedorp Hattingen-Niederwenigern betreedt,
vallen je allereerst de bronzen deurklinken van dit gebouw op. Zoiets vind
je in de hele omgeving en ook hier in Twente niet. Door welk portaal je ook naar
binnen wilt, je moet allereerst een vis naar beneden drukken. “Wat origineel” of “Wat
leuk,” hoor je bezoekers zeggen, hoewel die zich daar vaak helemaal niets bij kunnen
voorstellen. Protestanten hebben nog vaker dan katholieken het idee dat zo´n visje
iets met het geloof te maken hee. Tenslotte zie je dit motief ook geregeld als sticker
op de auto´s van mensen die lid zijn van de een of andere christelijke gemeente. De
vis is dan ook een van de oudste symbolen die de aanhangers van Jezus Christus ooit
hebben gebruikt. Het Oudgriekse woord “Ichthus” dat “vis” betekent werd al in de
catacomben, de ondergrondse begraafplaatsen voor christenen in het Romeinse Rijk,
op de muren geschreven.
Maar waar staat de vis dan voor? Vissen
leven vrolijk in het water en ze zwemmen
ook in de Jordaan, waarin Jezus
ooit is gedoopt. Het doopwater dat we
in de Paaswake weer
hebben gewijd, staat
juist voor het leven
dat God ons hee
geschonken, doordat
Zijn Zoon uit de dood is opgestaan. Als
we de kerkdeur openen met een vis, worden
we eraan herinnerd, dat we kinderen
van God zijn, leden van de wereldwijde
Beeldmeditatie
Kerk, en dat Jezus ons door Zijn dood
en verrijzenis van al onze schuld hee
bevrijd, zodat we zelfs de dood niet meer
hoeven te vrezen. Wat voor een geweldige
uitnodiging is het
toch door dit portaal
naar binnen te mogen
gaan! God hee
ons ontzettend rijk
bedacht. Jezus hee twee vissen zo vaak
vermenigvuldigd dat duizenden hongerige
mensen verzadigd werden (Mc 6,30-
44). Maar Hij wil niet dat we Zijn liefde
en vergeving alleen maar consumeren,
zonder dat we ook zelf actief worden.
We hebben namelijk een opdracht, dat
kunnen we in het evangelie van Matteüs
nalezen. Jezus zei tegen Petrus en
Andreas: “Kom, volg mij, ik zal van jullie
vissers van mensen maken!” (Mt 4,19).
En zij lieten meteen hun netten achter en
volgden Jezus. Hoeveel netten gebruiken
wij eigenlijk in ons dagelijks leven? We
hebben Smartphones, Notebooks, i-pads,
Facebook, Twitter, stroomnetten, waterleidingnetten,
wegennetten… In hoeveel
netten raken wij niet verstrikt? Al deze
netten zijn vergankelijk. Slechts één net
kan ons werkelijk dragen: het vissersnet
van Jezus Christus.
In Zijn net raken wij niet verstrikt, maar
worden we opgevangen, en Hij vraagt
ook ons om mensenvissers te worden.
Hoe gedragen wij ons, nadat we de
kerkdeur hebben geopend? Bezoeken we
de viering alleen om onze zondagsplicht
te vervullen? Of zijn wij getuigen die
echt gaan vissen en die anderen iets over
de grote liefde van onze machtige God
vertellen? Bij het verlaten van de kerk
nemen we de deurklink ook weer in de
hand. Zo roept Jezus ons duidelijk toe:
“Als je de wereld weer in gaat, praat dan
over Mij en deel met je medemensen het
evangelie!”
Pas in de 17e eeuw is
men overigens begonnen
om de letters van
‘Ichthus’ als een geloofsbelijdenis
te duiden: I =
Jezus, ch = Christus, th
= eou, van God, u =
Yios, zoon, en s = Soter,
verlosser. Als we ons
leven aan Hem geven en
Hem kunnen belijden
als Jezus Christus, de
Zoon van God en onze
Redder, gaan inderdaad
deuren voor ons open.
Maar dan worden we er
ook toe uitgedaagd dit
te laten zien: misschien
door een visje op de
achterkant van onze
auto, maar beter nog
door onze persoonlijke
levenswandel.
Martin Grote

• Op 10 februari, Carnavalszondag,
nam pastor Grote ‘s middags in Nordhorn
deel aan de intrededienst van ds.
Simon de Vries en feliciteerde hem
met zijn benoeming, ook namens
onze parochie.
• Op 13 februari kwamen de pastores,
zoals gewoonlijk om de zes weken,
bijeen voor een teamdag bij de zusters
in Denekamp. ‘s Morgens was er
uitgebreid tijd voor het wel en wee
van de pastores individueel en ‘s middags
werd het nieuwe contourenplan
besproken.
• De pastores
Reerink, Zeinstra,
Grote en Janssen
waren op 14
februari aanwezig
in de kapel van de Antoniuskerk voor
een bijzondere Valentijnsviering.
Alle aanstaande bruidsparen voor dit
jaar waren uitgenodigd en zes van
hen zijn ook gekomen. Het werd een
sfeervolle viering met muziek, gebed
en een zegening van de bruidsparen.
Elk paar kreeg een mooie kaars en een
roos mee naar huis. Na aoop werd
koe gedronken, met natuurlijk een
chocolaatje in de vorm van een hartje
erbij.
• Pastor Janssen hee bij verschillende
scholen met groep 4 gesproken over
hun komende Eerste Heilige Communie.
Samen met de kinderen hee
zij nagedacht over vragen als wat de
Eucharistie is en wat die voor ons kan
betekenen.
• Op 17 februari verzorgde pastor
Reerink in de parochiekerk van het
H. Hart van Jezus te Grashoek de
zes-wekenmis voor z’n broer, die
eind vorig jaar overleed. Een prachtig
gebruik in Limburg om na veertig
dagen van eerste rouwperiode als familie
weer samen te komen, te bidden
en te gedenken ter afsluitng van de
eerste rouwperiode. Dit kennen we in
Twente niet.
• In de geloofsgemeenschap H. Paulus
te Enschede hee pastor Grote op 19
februari aan een Alpha-avond deelgenomen
o.l.v. diaken Paul van Blijswijk,
die zich bereid hee vrklaard om ook
voor de Alpha-cursus in Oldenzaal
een introductie te houden.
• Pastor Janssen ging op 24 februari
samen met dominee Bos voor in een
oecumenische viering in de Antoniuskerk.
De viering was aangepast voor
mensen met een verstandelijke beperking.
Het thema was: ‘Op zoek naar
de parel’. Samen met de mensen in de
kerk werd nagedacht over de vraag
wat nou zó belangrijk in het leven
is, dat je er echt alles voor zou willen
verkopen. De viering werd afgesloten
met een kopje koe en een zelfgebakken
koekje.
• Op 26/27 februari en op 1 maart verzorgden
de pastores Reerink, Zeinstra
en Grote kerkrondleidingen voor de
communicantjes van de locatie H.
Drieëenheid. Terwijl koster Arnold
Roelofs hen in het kerkgebouw
rondleidde, lieten de pastores diverse
liturgische spullen
zien die in de sacristie
worden bewaard.
• Op 27 februari
bezocht pastor
Reerink een overleg
van de PCI (Parochiele Caritas
Instelling) met vertegenwoordigers
van de geloofsgemeenschappen. Dit
overleg beoogt de locale activiteiten
en aanwezigheid van de PCI in de
plaatselijke geloofsgemeenschappen te
verstevigen.
• Pastor Reerink bezocht op 28 februari
een overleg tussen Kevelaerbedevaartorgani-saties
die jaarlijks dit
pelgrimsoord bezoeken. Hun overleg
ging vooral over samen-werking en
afstemming van activiteiten.
• Van 3 tot 10 maart woonde pastor
Grote op vijf verschillende plekken
een avond van het evangelisatieproject
“ProChrist” bij (Zie ook pag. ….).
• Op 5 maart bezocht pastor Reerink
een overleg, dat het bestuur van de
parochie H. Plechelmus had georga-
niseerd voor kosters, werkzaam in de
negen geloofsgemeen- schappen.
van de parochie. Dit overleg had als
doel: kennismaking, uitwisseling van
ervaring en eventueel ondersteuning
van elkaar.
• Het pastoresteam overlegde op 7
maart met de heer Eddy Oude Wesselink,
vertegen-woordiger van de
KCWO (Katholiek Centrum Welzijn
Overijssel). Dit overleg poogt een
marktplein op te zetten rond diaconie
en maatschappij.
• Op 10 maart is pastor Janssen voorgegaan
tijdens een duiesviering in
Weerselo. Een aantal kinderen die
afgelopen jaar gedoopt waren, kwamen
het duie ophalen, dat al die tijd
achterin de kerk had gehangen.
• Pastor Grote hee op 11 maart deelgenomen
aan het jeugdwerkersoverleg
Overijssel in Bathmen, waar Henry
Schutte het thema belichtte: “Veranderende
geloofsgemeenschappen –
Hoe durf jij mee te veranderen?”
• Op 16 maart vond de presentatie
plaats van de ‘’Contourennota”. Deze
nota wil een brede discussie in alle
geloofsgemeenschappen op gang helpen,
over de toekomst van de locale
geloofsgemeenschappen en de ontwikkeling
van de ene grote parochie
H.Plechelmus.
Gezegende Pinksterdagen en altijd de
inspiratie door Gods Heilige Geest wenst
van harte namens het pastoresteam,
Pastor Martin Grote pw.
N zundag is t wier moderdag,
En hej al prakkezeerd
de een of aandre oarigheid,
deej moder dan vereert?
Het hoof gen ding van völle geald,
gen groot present te wean,
as t ear met leefde gevven wödt,
is z’ umsgelieks tevrean.
As moder n meujlijk leaven hef
en völle zöarg’ alleen,
aj dan óp dissen dag veur ear
is good oew beste deen.
Zi’j vaak nich oar’g veur ear ewes,
veraandert dat dan noew
óp dissen dag en deankt is an
wat zee wal dee veur oew.
Dooj klean nog waarn, kój aait biej ear
terechte met oew zeer.
Noej groot zint, och, noew is t wat aans,
noew zeg iej t zo nich meer.
Mer ook, al wödt t ‘r nich zo zegd,
oew moder veult en weet:
alwat de wichter lien mött is
veur moo nog meer verdreet.
t Kan wean daj, wied van moder of
woaraj nich heurt, woar zit
en oonder dee bedrieven nog
oew moder veur oew bidt.
Maakt allemoal óp dissen dag,
en aandre ók, ear bliej.
En nich met ’n present alleen.
de leefde heurt d‘rbiej.
En meuglijk hej gen moder meer?
Is ze misschien al dood?
Dan deankt den dag mer völ an ear,
dan ’s moderdag ók good.
Johanna van Buren
(N.B.: De redactie hee de spelling wat aangepast.)

In juli 2011 hebben de locatieraad
van de Emmaus, het parochiebestuur
H. Plechelmus en WBO-wonen overeenstemming
bereikt over de verkoop
van het kerkgebouw van de geloofsgemeenschap
aan WBO-wonen. In
samenspraak met de locatieraad is
een stappenplan opgesteld, dat moest
leiden tot het verzoek aan het bisdom
om het kerkgebouw aan de eredienst
te onttrekken. De wijze waarop het
stappenplan werd uitgevoerd, hee
tot een conict tussen het parochiebestuur
en de toenmalige locatieraad
geleid. Ondanks diverse gesprekken
en de inschakeling van een mediator
is het niet gelukt het conict op te
lossen. Hierop hee het parochiebestuur
besloten Dick Bosma, de voorzitter
van de locatieraad, en Diana
Posthumus, de secretaris, te schorsen.
Het verwachtte daarmee een duidelijk
signaal af te geven van zijn overtuiging,
dat de ontstane situatie - een
geloofsgemeenschap in een belangrijke
fase zonder adequate aansturing
- een oplossing eiste. Het middel
schorsing bleek echter statutair niet
mogelijk, maar het signaal zelf hee
de desbetreende personen diep
gekrenkt. Het parochiebestuur hee
de schorsing toen herroepen. Het
conict was daarmee niet opgelost.
De heer Bosma en mevrouw Posthumus
hebben de zaak aan het bisdom
voorgelegd. Namens het bisdom hee
Vicaris R. Cornelissen de partijen gehoord
en geconcludeerd, dat er geen
basis aanwezig is om weer tot een
vruchtbare samenwerking te komen.
In reactie hierop hee mevrouw
Posthumus haar ontslag aangeboden.
Dit zal haar eervol worden verleend.
De heer Bosma hee zijn plaats in de
locatieraad ter beschikking gesteld.
Het bestuur betreurt het, dat het
onmachtig is geweest het geschil op
te lossen op een wijze die aan alle
partijen recht gedaan zou hebben.
Het parochiebestuur H.Plechelmus
Paus Benedictus XVI hee per 28 februari
om 19.30 uur zijn ambt neergelegd
om zich voor de rest van zijn leven terug
te trekken binnen Vaticaanse kloostermuren
en zich te wijden aan meditatie
en gebed, aan wetenschappelijke studie
en – wellicht – aan de publicatie daarvan.
Hij voelde zich te zwak om nog
langer ten volle als paus te functioneren
en verkoos een leven in de luwte van de
hitte der Vaticaanse verplichtingen en…
kuiperijen. Deze pauselijke stap was zo
uitzonderlijk, dat hij lang ‘hot’ was in de
ociële media’, en gaf het sein voor de
kardinalen van heel de wereldkerk om
zich naar Rome te spoeden en zich te
beraden op een opvolger op de stoel van
Petrus. Op maandag 4 februari werden
de eerste verkenningen in gang gezet
waaraan kardinalen van alle leeijden
konden deelnemen in de voorbereidingen
op het Conclaaf, dat zou aanvangen
op maandag 11 maart jl. Daartoe hebben
kardinalen van boven de tachtig jaar
geen toegang. Zo schreden na de viering
van de Eucharistie 115 kardinalen in
processie de Sixtijnse kapel binnen
(waar voor het eerst in 1492, maar pas
sinds 1878 alle conclaven gehouden
zijn) om met de hand op de H. Schri
geheimhouding te beloven (op strae
van excommunicatie) en in een of meer
stemmingen uit hun midden de nieuwe
paus aan te wijzen. Het woord ‘conclaaf’
betekent letterlijk: ‘samen opgesloten’.
Om de keuzeheren te vrijwaren van mogelijke
beïnvloeding van buitenaf worden
ze van de buitenwereld afgesloten tot het
moment dat ze erin geslaagd zijn om de
kandidaat van hun voorkeur (met tweederde
deel plus één van de stemmen)
verkozen te krijgen. Als dat gelukt is,
wordt dat met witte rook en klokgebeier
aan de wereld bekend gemaakt; zo niet,
dan krijgt die wereld alleen maar zwarte
rook te zien. Als er met vier stemrondes
per dag na vierendertig stemronden
geen beslissing is gevallen, wordt er een
laatste stemming gehouden tussen twee
kandidaten met tot dan toe de meeste
stemmen. De winnaar behoe nog maar
een meerderheid van stemmen.
De kandidaat die het vereiste aantal
stemmen op zich verenigt, krijgt dan
van de Kardinaal-Camerlengo de vraag
voorgelegd of hij zijn verkiezing aanvaardt.
Stemt hij er niet mee in, dan
worden de stemmingen voortgezet: de
rook uit de schoorsteenpijp op het zadeldak
van de Sixtijnse kapel zal dan zwart
zijn. Of dit ooit is voorgevallen, behoort
tot de geheimen van een conclaaf. Is zijn
antwoord positief, dan begee hij zich
naar de Kamer der Tranen om zich te
hullen in het pauselijke wit. Die eer viel
nu te beurt aan de Argentijnse kardinaal
Jorge Mario Bergoglio, die zich als paus
Franciscus I, der gewoonte getrouw,
even later terug in de kapel begaf om de
trouw- en aanhankelijkheidsbetuigingen
van zijn voormalige collega-kardinalen
in ontvangst te nemen. Daarna begaf hij
zich met de zijnen naar het balkon van
de St. Pieter om zich aan het intussen samengestroomde
volk op het St.-Pietersplein
te presenteren na de aankondiging
van de Camerlengo: “Habemus Papam!”
en de bekendmaking van de naam van
de nieuwe paus. Met zijn rechterhand
wuivend naar de menigte trad de eerste
niet-Europese paus naar voren om met
een simpel “Buona sera!” (goedenavond)
aller harten te stelen. En in plaats van
zelf eerst de eerste pauselijke zegen te
geven, vroeg hij de aanwezige massa om
voor hem te bidden. Zelf bad hij voor,
het gebed van eenvoudige gelovigen: het
Onze Vader en het Wees Gegroet. Nog
nooit vertoond! Dat vervulde menigeen
met hoge verwachtingen betreende
de uitoefening van het hoge en heilige
Petrusambt door deze Jezuïet. Hier is
geschiedenis geschreven en wij waren
daarvan getuigen. Moge paus Franciscus
van de Heer van alle goeds overvloedige
zegen ontvangen.
Ton Agterbos

In het eerste hoofdstuk
van de Handelingen van
de apostelen staat vermeld
(Hand. 1:14) dat de
apostelen na de hemelvaart
van Jezus vanaf de
Olijerg terugkeerden
naar de stad (Jeruzalem)
en daar naar een bovenzaal
gingen, waar ze samen
met Maria en andere
getrouwen eensgezind in
gebed bij elkaar bleven.
Tien dagen later gebeurde
het wonder van Pinksteren,
waarover Handelingen
2 uitvoerig bericht:
‘Toen de dag van Pinksteren
aanbrak, waren zij
allen op één plaats bijeen.
Plotseling kwam er uit de
hemel een geraas alsof er
een hevige wind opstak en
vulde heel het huis waar
zij waren, er verschenen
tongen als van vuur, die
uiteen waaierden en zich op
ieder van hen neerzetten.
Zij raakten allen vol van
heilige geest en begonnen
te spreken in vreemde talen
alnaargelang de geest hun
ingaf.’
De Maastrichtse schilder
Jon Collette schilderde in
1924 het Pinstertafereel van
Maria en de apostelen op
een muur in het klooster
Cenakel van de Aanbiddingszusters
Dienaressen
van de H.Geest in Soesterberg.
In de naast het
klooster gebouwde kapel
verfraaide de schilder de absis
met een voorstelling van
de H.Geest in de gedaante
van een duif, terwijl een
zevental engelen de zeven
gaven van de H.Geest elk
op een soort sjerp vertonen.
(Zie pag. 3) De kapel van
het Cenakel werd jarenlang
gebruikt voor de tv-uitzending
van de zondagse H.Mis
van het mediapastoraat
RKK.
Wim Everink

In 1993, na een optreden van de Amerikaanse
predikant Billy Graham in Essen,
ontstond ‘ProChrist’, een reeks van acht
evangelisatieavonden onder leiding van
Ulrich Parzany, een uitstekend redenaar,
ook bekend als de algemeen secretaris
van de
“Christelijke
Vereniging voor Jonge Mensen”.
Twintig jaar geleden begon hij met de
‘ProChrist’-week, die om de vier jaar
wordt aangeboden. Het succes is bijna
onvoorstelbaar.
Dit jaar werd de evangelisatieweek (van
3 tot 10 maart) vanuit Stuttgart via satelliet
naar drieduizend plekken in zestien
Europese landen uitgezonden. Ze was
te volgen in protestantse gemeenten,
rooms-katholieke parochies, Baptistenkerken,
scholen, cafés en op stations. Dat
deden meer dan 1,5 miljoen mensen. In
bijna heel Europa kon je de uitzendingen
ontvangen, alleen in Nederland zocht je
tevergeefs naar ‘ProChrist’. Gewoon een
gemiste kans!
“Twijfelen en je verwonderen”, zo luidde
het motto van de avonden. “Twijfelen
mag altijd”, vertelde de inmiddels
72-jarige dominee Parzany, “maar je
moet wel bereid zijn om te zoeken naar
antwoorden op je vragen. Over de antwoorden
die de Bijbel je dan gee, zul je
alleen maar verbaasd staan. Geen andere
wereldreligie hee je zo’n boodschap te
bieden: een God die zo diep neerdaalt,
dat Hij Zijn zoon, Jezus Christus, aan het
kruis laat sterven, opdat onze zonden
worden vergeven!. Zo’n God is uniek!”
Aan zes van de acht avonden heb ik deelgenomen
en ik vond het echt de moeite
waard om de preken te vertalen in het
Nederlands en op Facebook te plaatsen.
Ze gingen immers over de grote thema´s
van ons leven: “Waar vinden wij het
geluk? Hoeveel netwerken hee de mens
nodig? Wat hee geld met geloof te
maken? of “Verspelen wij de toekomst?”.
Dat waren zo enkele van de onderwerpen.
Elke avond was er een boeiende
preek, maar je kon ook naar geweldige
muziek luisteren. En er waren interessante
gasten: bijvoorbeeld de drieënveertig-jarige
Anja Bielenberg, die als kind
werd misbruikt en die als zestienjarige
onder een trein kwam en daarbij beide
benen verloor. Nu zat zij in een rolstoel
Twijfelen en je verwonderen
en getuigde ervan, hoe vast
zij in het geloof stond en hoe
dankbaar ze ervoor was, dat
ze nog leefde en voor anderen
iets mocht betekenen.
Soms kon je je inderdaad
alleen
maar
verwonderen,
maar voor mij
was er deze keer nog een
extra grote zegen: behalve
dat ik Ulrich Parzany zo
gepassioneerd urenlang en
zonder conceptpapier over
de Bijbelse Boodschap had
horen spreken, werd er op
internet een parallelle actie
aangeboden. Op de website
van ‘ProChrist’ kon je opschrijven
waarvoor je wilde
bidden en wat jouw wens
was aan God. Uit tweeduizend
vrijwilligers kon je
iemand kiezen die voor je
intentie zou gaan bidden.
Nadat je je gebed had verzonden,
verscheen een link
op de site, en via deze link
ontving je enkele dagen later
een persoonlijk antwoord
van je gebedspeten. Sommige
mensen schreven maar
enkele zinnen terug, maar
van verschillende christenen
heb ik hartverwarmende
mailtjes ontvangen.
Er waren er die zich diep
met mijn intentie hadden
bezig gehouden en die zo
vol liefde terugschreven, dat hun geloof
in Jezus Christus goed voelbaar was.
Soms vond ik het jammer dat deze actie
anoniem was, want er is lang niet meer
zo veel gebeden als via internet, en met
diverse mensen was ik hartstikke graag
in contact gebleven. Overal waar ik dit
jaar ProChrist heb meegemaakt, was het
weer anders: aantal en leeijd van de
deelnemers varieerden sterk, zoals ook
het onthaal. Maar overal was je welkom,
je kwam met heel veel christenen in
gesprek. Ik weet niet hoe vaak ik vragen
over het katholieke geloof heb beantwoord.
Misschien hebben de avonden
ook tot een verdere uitwisseling geleid?
Wie weet? In Stuttgart hebben aan het
einde van de week 42.000 mensen een
nieuw begin gemaakt met Jezus. Dat is al
een heel groot wonder! ‘ProChrist’ gaat
natuurlijk door: ocieel in 2017, maar
nu vooral in onze christelijke gemeenschappen,
in huiskringen en Alpha-cursussen,
om het mottolied van 2013 waar
te maken: “God hee ons niet vergeten!”
Martin Grote pw.

- Komt de pastoor vrolijk over, dan heet hij naïef.
Kijkt hij serieus, dan noemt men hem een
nurks.
Graag wil ik u ken-
- Als hij een knappe vent is, vraagt men terstond
nis laten maken met
waarom hij dan niet getrouwd is. Is hij lelijk,
een oude, maar ook
dan hee hij vast geen vrouw kunnen vinden.
vrij nieuwe manier
- Hee hij een dikke buik, dan zeggen ‘ze’, dat hij
van samen kerk-zijn.
niets kan laten staan. Is hij mager, dan vinden
Tijdens mijn stagetijd
ze hem een fanaticus!
kwam ik in contact
- Rijdt hij in een dure auto rond, dan wordt hij
met de werkgroep
een materialist genoemd. Hee hij geen rijbe-
Koecatechese in
wijs, dan gaat hij weer niet met de tijd mee.
Saasveld. Deze groep
- Zit hij op Facebook en Twitter, dan neemt hij
bestaat uit een aantal
te weinig tijd voor Bijbellezing. Vind je hem op
enthousiaste men-
geen van de sociale media, dan is hij erg oudersen,
die elkaar goed
wets.
kennen. Al jaren lang
- Drinkt hij hier en daar een pilsje mee, dan lee
komen ze één keer per
hij ongezond. Hee hij geen borrel in huis, dan
maand bij elkaar in
is hij geen gezelschapsmens.
het locatiecentrum in
- Gaat hij vaak op huisbezoek, dan bemoeit hij
Saasveld. Onder het
zich overal mee. Bezoekt hij niemand, dan laat
genot van een heerlijk
hij zijn schaapjes in de steek.
kopje koe praten
- Doet hij alles zelf, dan vindt men hem hyperac-
ze met elkaar over
tief. Laat hij alles aan de pastoraal werker over,
onderwerpen die met
dan is hij een luiaard.
zingeving of geloof te
- Preekt hij lang, dan vindt men hem vervelend.
maken hebben.
Preekt hij kort, dan heet hij niet goed voorbe-
De deelnemers kiezen
reid.
zelf hun onderwerpen
- Spreekt hij alleen maar over de hemel, dan
en stellen een program-
noemt men hem vooruitstrevend. Hee hij het
ma samen. De ene keer
vaak over de hel, dan geldt hij als fundamenta-
staat een boek cenlistisch.traal,
de andere keer een lm, een mensen die bij elkaar komen om op - Organiseert hij parochiefeesten, dan verkwist
natuurwandeling, een excursie of zoek te gaan naar het geheim van God hij geld. Organiseert hij niets, dan zorgt hij
een (bijbel)lezing. Na aoop praten en dat met elkaar willen delen. Zo zijn voor een op sterven na dode geloofsgemeen-
ze hierover met elkaar en wisselen ook de allereerste christelijke gemeenschap. gevoelens en ervaringen uit. tes begonnen. Iets van dat “geheim” - Laat hij de kerk renoveren, dan gee hij te wei-
De deelnemers zijn meer of minder heb ik in Saasveld zelf als zeer verrijnig aan de armen. Blij de kerk donker en grijs,
kerkbetrokken en hebben verkend mogen ervaren. Misschien ook dan verwaarloost hij alles.
schillende geloofsopvattingen. De iets voor u of voor uw geloofsgemeen- - Begint de viering vijf minuten te laat, dan roo
bijeenkomsten ervaren ze als inspischap? Bel of vraag mij gerust.
hij de gelovigen hun kostbare tijd. Begint hij
rerend en verrijkend. Vanuit een
om klokke tien, dan loopt zijn horloge voor.
vragende houding gaan ze samen Dianne Nijhuis,
- Staat hij na de viering mensen een hand te
op zoek naar wat voor hen in het stagiaire H. Plechelmusparochie geven, dan lijkt hij te protestants. Blij hij in
leven belangrijk is.
E-mail: dianne-nijhuis@hotmail.com de sacristie, dan tre hem het verwijt dat hij
Samen kerk-zijn begint met enkele Mobiel: 06-29319918
moeilijk contact maakt met mensen.
- Betekent hij veel voor de jeugd, dan jaagt hij alleen
maar geestelijke roepingen na. Besteedt hij
veel aandacht aan bruidsparen, dan doet hij te
weinig voor de aanwas van het aantal priesters
in het bisdom.
- Is hij oud, dan wordt het tijd voor hem om met
emeritaat te gaan. Is hij jong, dan hee hij nog
niet genoeg ervaring.
- Wat hij ook doet, hij doet het altijd verkeerd.
- Zou de bisschop niet langzaam maar zeker over
zijn verplaatsing willen nadenken? Maar als
de pastoor er inderdaad niet meer is, wie moet
hem dan vervangen?

Maria van Altijd durende Bijstand
De maand mei is net als oktober in de
volksdevotie een Mariamaand geworden.
Hoe is dat zo gekomen? Als we op
die vraag een antwoord willen geven,
moeten we bedenken, dat veel kerkelijke
feesten feitelijk gekerstende heidense
feesten zijn. De mensen die zich tot het
christendom bekeerden, konden zich,
zo lijkt het, maar moeilijk losmaken van
de eenmaal ingeslepen heidense zeden
en gewoonten, hun feesten incluis. Geen
wonder dat de Kerk meestal haar best
deed om hun die feesten niet rigoureus
af te nemen, maar er wel een andere
inhoud aan te geven.
Zo hebben de Romeinen rond 1 mei de
Floralia gevierd, een bloemenfeest waarvan
de eerste dag gewijd was aan de
aardgodin Bona Dea ( = goede godin),
die later met de Griekse moedergodin
Maia versmolten raakte, naar wie op een
gegeven ogenblik de maand mei vernoemd
werd.
Vanaf de tweede tot de zesde eeuw ontstonden
er allerlei vrome verhalen om
de guur van Maria, over wier leven de
evangeliën niet zoveel vertellen. Volgens
een van die verhalen zou zij haar laatste
levensjaren hebben doorgebracht in
Efese, de heidense bedevaartplaats van
de oud-Griekse moedergodin Artemis,
en zou ze daar ook gestorven zijn.
Zij zou daarheen verhuisd zijn met de
apostel Johannes, de oogappel van Jezus
de Gekruisigde, die hem als
zoon had toegewezen aan
Zijn moeder.
Al tijdens de verbreiding
van het geloof werd de moeder
van Jezus ook vereerd
als de Moeder van God. Niet
zo verwonderlijk dus, dat op
het Concilie van datzelfde
Efese in 431 het leerstuk van
Maria als eótokos (zij die
God gebaard hee) ocieel
werd afgekondigd. Goed een
jaar later werd te Rome door
paus Sixtus V de basiliek
van Santa Maria Maggiore
gebouwd. Ongeveer van
toen af ook werd Maria als
moeder veelvuldig afgebeeld
met het kindje Jezus op haar
arm. Vooral in het middeleeuwse
Italië werd deze
Mariadevotie heel populair
en bij de bekeerde volken nam de H.
Maagd langzamerhand als de christelijke
“oermoeder” de plaats in van hun oude
heidense aardmoeder. De meimaand
werd zo vrij algemeen tot Mariamaand.
Het feest van Maria’s bezoek aan haar
nicht Elisabeth, oorspronkelijk gevierd
op 2 juni, werd in 1969 nog verplaatst
naar 31 mei, zodat de maand ook met
een Mariafeest kon worden
afgesloten. En in de litanie
van Maria, die in de vroege
middeleeuwen vaste vorm
krijgt, zien we die titel dan
ook onmiddellijk genoemd,
direct nadat dit gebed zich
rechtstreeks tot Maria gericht
hee.
De Moeder Gods is in de
loop der tijden met vele andere
titels geëerd. De meeste
daarvan hebben een vaste
plaats gekregen in de Litanie
van de H. Maagd, zoals die
eertijds steeds gebeden werd
na het dagelijkse rozenhoedje.
Zo kennen de trouwe
Kevelaergangers onder ons
Maria als de Troosteres der
Bedroefden (of Bedrukten),
die daar (en in de stad
Luxemburg!) in het bijzonder
vereerd wordt.
En in de vierde eeuw al
gaf Johannes Chrysostomus Maria de
titel van ‘ Hulp’(of Bijstand). Vele oude
Oost-Europese en Oosterse ikonen
zijn gewijd aan de Moeder van God als
‘Maria van Altijddurende Bijstand’, maar
de titel ‘Hulp der Christenen’, werd pas
in 1571 in de eerder genoemde litanie
opgenomen, toen de zeemacht van de
katholieke westerse Heilige Liga had
gezegevierd over de vloot van de Moren
in de slag bij Lepanto. Die zege werd
door paus Pius V toegeschreven aan de
ijver waarmee de katholieken gereageerd
hadden op zijn oproep om de rozenkrans
te bidden en die zege af te smeken.
En toen paus Pius VII op 24 mei 1814
uit Napoleontische gevangenschap
terugkeerde in Rome, stelde hij het feest
van Maria Hulp der Christenen in voor
de hele Kerk op diezelfde datum. Don
Bosco hee in de negentiende eeuw aan
deze devotie een grote vlucht gegeven en
in 1868 te Turijn de basiliek van Maria
Hulp der Christenen gebouwd, nu een
druk bezocht pelgrimsoord. Behalve de
Congregatie van de H. Franciscus van
Sales (de Salesianen) stichtte hij ook een
vrouwencongregatie: de Dochters van
Maria Hulp der Christenen (1872).
Ton Agterbos
Maria Hulp der Christenen

Maria van Altijd durende Bijstand
De maand mei is net als oktober in de
volksdevotie een Mariamaand geworden.
Hoe is dat zo gekomen? Als we op
die vraag een antwoord willen geven,
moeten we bedenken, dat veel kerkelijke
feesten feitelijk gekerstende heidense
feesten zijn. De mensen die zich tot het
christendom bekeerden, konden zich,
zo lijkt het, maar moeilijk losmaken van
de eenmaal ingeslepen heidense zeden
en gewoonten, hun feesten incluis. Geen
wonder dat de Kerk meestal haar best
deed om hun die feesten niet rigoureus
af te nemen, maar er wel een andere
inhoud aan te geven.
Zo hebben de Romeinen rond 1 mei de
Floralia gevierd, een bloemenfeest waarvan
de eerste dag gewijd was aan de
aardgodin Bona Dea ( = goede godin),
die later met de Griekse moedergodin
Maia versmolten raakte, naar wie op een
gegeven ogenblik de maand mei vernoemd
werd.
Vanaf de tweede tot de zesde eeuw ontstonden
er allerlei vrome verhalen om
de guur van Maria, over wier leven de
evangeliën niet zoveel vertellen. Volgens
een van die verhalen zou zij haar laatste
levensjaren hebben doorgebracht in
Efese, de heidense bedevaartplaats van
de oud-Griekse moedergodin Artemis,
en zou ze daar ook gestorven zijn.
Zij zou daarheen verhuisd zijn met de
apostel Johannes, de oogappel van Jezus
de Gekruisigde, die hem als
zoon had toegewezen aan
Zijn moeder.
Al tijdens de verbreiding
van het geloof werd de moeder
van Jezus ook vereerd
als de Moeder van God. Niet
zo verwonderlijk dus, dat op
het Concilie van datzelfde
Efese in 431 het leerstuk van
Maria als eótokos (zij die
God gebaard hee) ocieel
werd afgekondigd. Goed een
jaar later werd te Rome door
paus Sixtus V de basiliek
van Santa Maria Maggiore
gebouwd. Ongeveer van
toen af ook werd Maria als
moeder veelvuldig afgebeeld
met het kindje Jezus op haar
arm. Vooral in het middeleeuwse
Italië werd deze
Mariadevotie heel populair
en bij de bekeerde volken nam de H.
Maagd langzamerhand als de christelijke
“oermoeder” de plaats in van hun oude
heidense aardmoeder. De meimaand
werd zo vrij algemeen tot Mariamaand.
Het feest van Maria’s bezoek aan haar
nicht Elisabeth, oorspronkelijk gevierd
op 2 juni, werd in 1969 nog verplaatst
naar 31 mei, zodat de maand ook met
een Mariafeest kon worden
afgesloten. En in de litanie
van Maria, die in de vroege
middeleeuwen vaste vorm
krijgt, zien we die titel dan
ook onmiddellijk genoemd,
direct nadat dit gebed zich
rechtstreeks tot Maria gericht
hee.
De Moeder Gods is in de
loop der tijden met vele andere
titels geëerd. De meeste
daarvan hebben een vaste
plaats gekregen in de Litanie
van de H. Maagd, zoals die
eertijds steeds gebeden werd
na het dagelijkse rozenhoedje.
Zo kennen de trouwe
Kevelaergangers onder ons
Maria als de Troosteres der
Bedroefden (of Bedrukten),
die daar (en in de stad
Luxemburg!) in het bijzonder
vereerd wordt.
En in de vierde eeuw al
gaf Johannes Chrysostomus Maria de
titel van ‘ Hulp’(of Bijstand). Vele oude
Oost-Europese en Oosterse ikonen
zijn gewijd aan de Moeder van God als
‘Maria van Altijddurende Bijstand’, maar
de titel ‘Hulp der Christenen’, werd pas
in 1571 in de eerder genoemde litanie
opgenomen, toen de zeemacht van de
katholieke westerse Heilige Liga had
gezegevierd over de vloot van de Moren
in de slag bij Lepanto. Die zege werd
door paus Pius V toegeschreven aan de
ijver waarmee de katholieken gereageerd
hadden op zijn oproep om de rozenkrans
te bidden en die zege af te smeken.
En toen paus Pius VII op 24 mei 1814
uit Napoleontische gevangenschap
terugkeerde in Rome, stelde hij het feest
van Maria Hulp der Christenen in voor
de hele Kerk op diezelfde datum. Don
Bosco hee in de negentiende eeuw aan
deze devotie een grote vlucht gegeven en
in 1868 te Turijn de basiliek van Maria
Hulp der Christenen gebouwd, nu een
druk bezocht pelgrimsoord. Behalve de
Congregatie van de H. Franciscus van
Sales (de Salesianen) stichtte hij ook een
vrouwencongregatie: de Dochters van
Maria Hulp der Christenen (1872).
Ton Agterbos
Maria Hulp der Christenen

Maria van Altijd durende Bijstand
De maand mei is net als oktober in de
volksdevotie een Mariamaand geworden.
Hoe is dat zo gekomen? Als we op
die vraag een antwoord willen geven,
moeten we bedenken, dat veel kerkelijke
feesten feitelijk gekerstende heidense
feesten zijn. De mensen die zich tot het
christendom bekeerden, konden zich,
zo lijkt het, maar moeilijk losmaken van
de eenmaal ingeslepen heidense zeden
en gewoonten, hun feesten incluis. Geen
wonder dat de Kerk meestal haar best
deed om hun die feesten niet rigoureus
af te nemen, maar er wel een andere
inhoud aan te geven.
Zo hebben de Romeinen rond 1 mei de
Floralia gevierd, een bloemenfeest waarvan
de eerste dag gewijd was aan de
aardgodin Bona Dea ( = goede godin),
die later met de Griekse moedergodin
Maia versmolten raakte, naar wie op een
gegeven ogenblik de maand mei vernoemd
werd.
Vanaf de tweede tot de zesde eeuw ontstonden
er allerlei vrome verhalen om
de guur van Maria, over wier leven de
evangeliën niet zoveel vertellen. Volgens
een van die verhalen zou zij haar laatste
levensjaren hebben doorgebracht in
Efese, de heidense bedevaartplaats van
de oud-Griekse moedergodin Artemis,
en zou ze daar ook gestorven zijn.
Zij zou daarheen verhuisd zijn met de
apostel Johannes, de oogappel van Jezus
de Gekruisigde, die hem als
zoon had toegewezen aan
Zijn moeder.
Al tijdens de verbreiding
van het geloof werd de moeder
van Jezus ook vereerd
als de Moeder van God. Niet
zo verwonderlijk dus, dat op
het Concilie van datzelfde
Efese in 431 het leerstuk van
Maria als eótokos (zij die
God gebaard hee) ocieel
werd afgekondigd. Goed een
jaar later werd te Rome door
paus Sixtus V de basiliek
van Santa Maria Maggiore
gebouwd. Ongeveer van
toen af ook werd Maria als
moeder veelvuldig afgebeeld
met het kindje Jezus op haar
arm. Vooral in het middeleeuwse
Italië werd deze
Mariadevotie heel populair
en bij de bekeerde volken nam de H.
Maagd langzamerhand als de christelijke
“oermoeder” de plaats in van hun oude
heidense aardmoeder. De meimaand
werd zo vrij algemeen tot Mariamaand.
Het feest van Maria’s bezoek aan haar
nicht Elisabeth, oorspronkelijk gevierd
op 2 juni, werd in 1969 nog verplaatst
naar 31 mei, zodat de maand ook met
een Mariafeest kon worden
afgesloten. En in de litanie
van Maria, die in de vroege
middeleeuwen vaste vorm
krijgt, zien we die titel dan
ook onmiddellijk genoemd,
direct nadat dit gebed zich
rechtstreeks tot Maria gericht
hee.
De Moeder Gods is in de
loop der tijden met vele andere
titels geëerd. De meeste
daarvan hebben een vaste
plaats gekregen in de Litanie
van de H. Maagd, zoals die
eertijds steeds gebeden werd
na het dagelijkse rozenhoedje.
Zo kennen de trouwe
Kevelaergangers onder ons
Maria als de Troosteres der
Bedroefden (of Bedrukten),
die daar (en in de stad
Luxemburg!) in het bijzonder
vereerd wordt.
En in de vierde eeuw al
gaf Johannes Chrysostomus Maria de
titel van ‘ Hulp’(of Bijstand). Vele oude
Oost-Europese en Oosterse ikonen
zijn gewijd aan de Moeder van God als
‘Maria van Altijddurende Bijstand’, maar
de titel ‘Hulp der Christenen’, werd pas
in 1571 in de eerder genoemde litanie
opgenomen, toen de zeemacht van de
katholieke westerse Heilige Liga had
gezegevierd over de vloot van de Moren
in de slag bij Lepanto. Die zege werd
door paus Pius V toegeschreven aan de
ijver waarmee de katholieken gereageerd
hadden op zijn oproep om de rozenkrans
te bidden en die zege af te smeken.
En toen paus Pius VII op 24 mei 1814
uit Napoleontische gevangenschap
terugkeerde in Rome, stelde hij het feest
van Maria Hulp der Christenen in voor
de hele Kerk op diezelfde datum. Don
Bosco hee in de negentiende eeuw aan
deze devotie een grote vlucht gegeven en
in 1868 te Turijn de basiliek van Maria
Hulp der Christenen gebouwd, nu een
druk bezocht pelgrimsoord. Behalve de
Congregatie van de H. Franciscus van
Sales (de Salesianen) stichtte hij ook een
vrouwencongregatie: de Dochters van
Maria Hulp der Christenen (1872).
Ton Agterbos
Maria Hulp der Christenen

Maria van Altijd durende Bijstand
De maand mei is net als oktober in de
volksdevotie een Mariamaand geworden.
Hoe is dat zo gekomen? Als we op
die vraag een antwoord willen geven,
moeten we bedenken, dat veel kerkelijke
feesten feitelijk gekerstende heidense
feesten zijn. De mensen die zich tot het
christendom bekeerden, konden zich,
zo lijkt het, maar moeilijk losmaken van
de eenmaal ingeslepen heidense zeden
en gewoonten, hun feesten incluis. Geen
wonder dat de Kerk meestal haar best
deed om hun die feesten niet rigoureus
af te nemen, maar er wel een andere
inhoud aan te geven.
Zo hebben de Romeinen rond 1 mei de
Floralia gevierd, een bloemenfeest waarvan
de eerste dag gewijd was aan de
aardgodin Bona Dea ( = goede godin),
die later met de Griekse moedergodin
Maia versmolten raakte, naar wie op een
gegeven ogenblik de maand mei vernoemd
werd.
Vanaf de tweede tot de zesde eeuw ontstonden
er allerlei vrome verhalen om
de guur van Maria, over wier leven de
evangeliën niet zoveel vertellen. Volgens
een van die verhalen zou zij haar laatste
levensjaren hebben doorgebracht in
Efese, de heidense bedevaartplaats van
de oud-Griekse moedergodin Artemis,
en zou ze daar ook gestorven zijn.
Zij zou daarheen verhuisd zijn met de
apostel Johannes, de oogappel van Jezus
de Gekruisigde, die hem als
zoon had toegewezen aan
Zijn moeder.
Al tijdens de verbreiding
van het geloof werd de moeder
van Jezus ook vereerd
als de Moeder van God. Niet
zo verwonderlijk dus, dat op
het Concilie van datzelfde
Efese in 431 het leerstuk van
Maria als eótokos (zij die
God gebaard hee) ocieel
werd afgekondigd. Goed een
jaar later werd te Rome door
paus Sixtus V de basiliek
van Santa Maria Maggiore
gebouwd. Ongeveer van
toen af ook werd Maria als
moeder veelvuldig afgebeeld
met het kindje Jezus op haar
arm. Vooral in het middeleeuwse
Italië werd deze
Mariadevotie heel populair
en bij de bekeerde volken nam de H.
Maagd langzamerhand als de christelijke
“oermoeder” de plaats in van hun oude
heidense aardmoeder. De meimaand
werd zo vrij algemeen tot Mariamaand.
Het feest van Maria’s bezoek aan haar
nicht Elisabeth, oorspronkelijk gevierd
op 2 juni, werd in 1969 nog verplaatst
naar 31 mei, zodat de maand ook met
een Mariafeest kon worden
afgesloten. En in de litanie
van Maria, die in de vroege
middeleeuwen vaste vorm
krijgt, zien we die titel dan
ook onmiddellijk genoemd,
direct nadat dit gebed zich
rechtstreeks tot Maria gericht
hee.
De Moeder Gods is in de
loop der tijden met vele andere
titels geëerd. De meeste
daarvan hebben een vaste
plaats gekregen in de Litanie
van de H. Maagd, zoals die
eertijds steeds gebeden werd
na het dagelijkse rozenhoedje.
Zo kennen de trouwe
Kevelaergangers onder ons
Maria als de Troosteres der
Bedroefden (of Bedrukten),
die daar (en in de stad
Luxemburg!) in het bijzonder
vereerd wordt.
En in de vierde eeuw al
gaf Johannes Chrysostomus Maria de
titel van ‘ Hulp’(of Bijstand). Vele oude
Oost-Europese en Oosterse ikonen
zijn gewijd aan de Moeder van God als
‘Maria van Altijddurende Bijstand’, maar
de titel ‘Hulp der Christenen’, werd pas
in 1571 in de eerder genoemde litanie
opgenomen, toen de zeemacht van de
katholieke westerse Heilige Liga had
gezegevierd over de vloot van de Moren
in de slag bij Lepanto. Die zege werd
door paus Pius V toegeschreven aan de
ijver waarmee de katholieken gereageerd
hadden op zijn oproep om de rozenkrans
te bidden en die zege af te smeken.
En toen paus Pius VII op 24 mei 1814
uit Napoleontische gevangenschap
terugkeerde in Rome, stelde hij het feest
van Maria Hulp der Christenen in voor
de hele Kerk op diezelfde datum. Don
Bosco hee in de negentiende eeuw aan
deze devotie een grote vlucht gegeven en
in 1868 te Turijn de basiliek van Maria
Hulp der Christenen gebouwd, nu een
druk bezocht pelgrimsoord. Behalve de
Congregatie van de H. Franciscus van
Sales (de Salesianen) stichtte hij ook een
vrouwencongregatie: de Dochters van
Maria Hulp der Christenen (1872).
Ton Agterbos
Maria Hulp der Christenen

In deze tijd van ver gevorderde en
nog voortschrijdende ontkerkelijking
zagen we geregeld kerkgebouwen aan
de eredienst onttrokken, en gesloten
worden. Vele werden zelfs afgebroken.
Andere werden daarvoor behoed door er
bibliotheken in onder te brengen of ze tot
bedrijfsgebouwen of appartementencomplexen
om te toveren.
Bleven over: kerkgebouwen waarin nog
wel ‘gekerkt’ kon worden. Enkele daarvan
hadden het geluk tot hoofdkerk van
een vergrote parochie te worden aangewezen,
waarin de Eucharistie altijd kan
en vooral ’s zondags moet worden gevierd.
Die grote parochies zijn ontstaan
uit de samenvoeging van voormalig zelfstandige,
die nu ‘geloofsgemeenschappen‘
worden genoemd. En de bedehuizen
van die gemeenschappen zijn pastoraalliturgische
steunpunten geworden. In de
meeste daarvan kan weliswaar altijd de
H. Eucharistie gevierd worden, maar
door het priestertekort gebeurt dat
lang niet elk weekend meer. In een
enkele kerk is zelfs de eucharistische
weekendviering niet meer
toegestaan, al geldt da verbod niet
voor de doordeweekse dagen. In
ieder geval leidt de manier waarop
kerkelijke overheden, maar ook
gelovigen, met hun kerken omspringen,
dikwijls bij veel mensen van
goede wil tot verwarring en verontwaardiging.
Maar wat betekent nu een kerk? Volgens
teksten in de liturgie van het jaarfeest
van elke kerk, het feest van de kerkwijding,
is een kerk de materiële woning
van God en van Zijn volk, een gebouw,
waarin gelovigen samenkomen voor Zijn
eredienst, een gebouw waar eensgezindheid
en vrede heerst (Introitus, Ps. 67,6
/ Graduale, Ps. 121, 1,7), waar God
zelf dus is (“Ubi caritas et amor,
Deus ibi est”). Daartoe is het gebouw
dan ook ingewijd (geconsacreerd).
Zo herinnert elk kerkgebouw
de voorbijgangers eraan
dat God aanwezig is onder hen.
Maar God woont ook in Zijn volk,
dat daardoor evenzeer Zijn tempel
wordt, immers: waar meer mensen
zijn vergaderd in Zijn Naam, daar is
Hij in hun midden. Bovendien is een
kerk als gebouw tevens het zinnebeeld
van de H. Kerk als bruid van Christus.
En daarom werden en worden dergelijke
gebouwen gewoonlijk ook in een
onderscheidende en herkenbare stijl
opgetrokken, hebben veel kunstenaars
hun talenten dienstbaar gemaakt aan
de lof en eer van de Allerhoogste en de
prachtigste monumenten neergezet alom
in de wereld. De schoonheid van die gebouwen
is hartverheend, stichtelijk, om
het wat ‘ouderwetser’ te zeggen. Een kerk
is met haar vaak artistiek rijke exterieur
en interieur geen museum of concerthuis,
waar je komt om louter te genieten
van al wat oog en oor streelt, waar je je
zo wel bij kunt voelen, maar ze is een
oord waar je hart wordt opgetild naar de
Onzichtbare, die ook in jouw innerlijk
woont. Dichterbij kan niet. De eigen
welbevinding is dus niet direct het doel
van je kerkbezoek, maar die kan je wel
als een toegi toevallen in de ontmoeting
met God, waarom het eigenlijk altijd
gaat bij kerkbezoek.
Als we van dit alles goed doordrongen
zijn, zullen we ook ons eigen aandeel
in de instandhouding van ons eigen
kerkgebouw willen leveren, niet alleen
nancieel, maar juist door de ontmoeting
met de Heer en met onze medegelovigen
intensiever te zoeken en zo Gods
aanwezigheid in de maatschappij mede
te verwerkelijken.
Ton Agterbos
Bron:
Drs. J.C.M. de Jong “Wat is een kerk?”,
Internet, http://www.latijnseliturgie.nl

NIEUWS
Op 18 mei en 22 juni zijn er nog enkele
plaatsen beschikbaar voor de doop van
uw kindje.
Vanaf 1 juli a.s. wordt het tarief ver-
In de week voor Pinksteren wordt weer
de landelijke actie gevoerd voor het
welzijn van de Nederlandse missionarissen.
Dat zijn mensen die weinig voor
zichzelf vragen, maar wel hun onkosten
hebben. De Week voor de Nederlandse
Missionarissen (WNM) ondersteunt
hen daarom en betaalt voor hen ook een
welverdiende vakantie in het vaderland.
Ze stelt ook jongeren in staat om in het
voetspoor van de missionarissen ontwikkelingswerk
te verrichten. De opbrengst
van deze actieweek komt dan ook geheel
ten goede van de WNM.
In de kerken van de geloofsgemeenschappen
van onze parochie H. Plechelmus
zal daarvoor dan ook een collecte
gehouden worden. Wees op uw wijze
missionair en bedenk die collecte met
een gulle bijdrage. U kunt ook rechtstreeks
uw gi storten op Pinksteractie
Week voor de Nederlandse Missionaris,
ING-bankrekeningnummer 676 t.n.v.
Nederlandse Missionaris te Den Haag.
Namens het parochiebestuur, de Oldenzaalse
locatieraden en pastoraatsgroepen
en het priesterteam van de Parochie H.
Plechelmus,
de redactie van ‘Kerktijd’.
hoogd naar € 75,00 dus.... wees er snel
bij! Mail naar:
hdrieeenheid@hetnet.nl
Ook dit jaar zijn er weer Mariavieringen
in het “Kruispunt" van onze
Drieëenheidskerk.
U bent van harte uitgenodigd op
dinsdag 7, 14, 21 en 28 mei om 19.00
uur.
De Locatieraad en de Pastoraatsgroep van de Geloofsgemeenschap Drieëenheid
hebben het voornemen om in 2013 op een aantal vrijdagavonden een bijeenkomst
in de kerk of in de multifunctionele ruimte ‘Het Kruispunt’ te organiseren.Vele
vrijwilligers kunnen en mogen hier in meedenken. Vooral de koren zullen hierin
een actieve rol spelen.
Het doel is elke vrijdagavond een andere invulling te geven voor verschillende
doelgroepen, zodat iedereen, jong en oud ,de bijeenkomsten
inspirerend,interessant maar bovenal plezierig vinden. Het thema in 2013 is TIJD.
De avonden beginnen om 18.30 uur en zullen om ongeveer 19.15 uur worden
afgesloten onder het genot van een kopje ko e of thee.
In de volgende Kerktijd komen we hier inhoudelijk op terug. We hopen op vele
enthousiaste bezoekers.
Namens de Werkgroep een zeer vriendelijke groet,
Mirjam oude Vrielink
Zoals elk jaar worden ook nu weer de
voorbereidingen getro en voor een
avond van en voor de vrijwilligers in de
locatie H. Drieëenheid.
Het programma is al voor een groot deel
ingevuld, zodat U alvast de datum kunt
noteren.
Reserveer vrijdagavond 14 juni a.s. in
uw agenda.Het beloo een heel mooie
avond te worden met een avondvullend
en ontspannend programma. Ook een
hapje en een drankje zullen niet ontbre-
ken.
Nadere berichten over de locatie en de
tijden zullen nog volgen; wat het laatste
betre , reken er maar vast op: vanaf
ongeveer 19.30 tot 22.30 uur.
Coördinatie vrijwilligers
H. Drieëenheid

Van het Parochiebestuur
ontvingen we het volgende
schrijven:
Sinds medio februari
hee pastor Reerink het
bisdom diverse keren
verzocht om een gesprek.
In dit gesprek wil het
parochiebestuur het plan
toelichten dat het hee
ontwikkeld rond de verkoop
en levering van het
Kerkgebouw aan WBO
Wonen. De algemene
strekking van het plan is:
de kerkruimte als liturgisch
steunpunt te blijven
gebruiken gedurende een
periode, waarbinnen alle
• Na jarenlang de ledenadministratie te
hebben bijgehouden stoppen Evelien
Bekker en Tonny Visscher hiermee.
Van beiden wordt op passende wijze
afscheid genomen. Vanaf deze plaats
gaat voor beiden nogmaals onze grote
dank.
• Op 26 maart wordt de door ons
samen met de WBO belegde informatieavond
gehouden. We hopen dat
daaruit in elk geval duidelijk zal worden,
dat we na de sluiting van onze
kerk kunnen blijven beschikken over
een indrukwekkend mooi pastoraal
centrum voor onze bijeenkomsten en
er een prachtige ontmoetingsruimte
van de WBO zal komen waarvan wij
de toiletgroepen, de keuken e.d. ook
kunnen gebruiken. En dat we daarnaast,
zo nodig, kunnen beschikken
over de hele ontmoetingsruimte. In de
eventuele bezwaartermijnen
doorlopen zijn en
duidelijk is geworden, of
het gebouw denitief aan
de eredienst kan worden
onttrokken. Het kan en
mag niet zo zijn, dat er
een situatie ontstaat,
waarin het kerkgebouw
niet meer gebruikt mag
worden en nog niet door
WBO Wonen in gebruik
kan worden genomen.
Als enige reactie hee het
parochiebestuur van Mr.
Zuijdwijk, de econoom
van het bisdom, een
zeer juridisch gestelde
brief ontvangen, die de
verwarring omtrent de
toekomst alleen maar
groter maakt. De brief is
op 6 maart in de vergadering
van het parochiebestuur
besproken en
daar is besloten, dat het
parochiebestuur bij het
bisdom een bezoek aankondigt.
De geloofsgemeenschap
hee recht op
zekerheid en daar hee
het naar onze mening en
de uwe door onduidelijk
optreden vanuit het
bisdom lang genoeg aan
ontbroken.
Met vriendelijke groet,
het parochie bestuur
volgende ‘Kerktijd’ hoort u daarover
meer.
• Ook willen we een mogelijk misverstand
uit de wereld helpen: na de
onttrekking van onze kerk aan de eredienst
blij onze geloofsgemeenschap
gewoon een van de vijf Oldenzaalse
geloofsgemeenschappen, met al onze
Emmausgangers, pastoraatgroep,
locatieraad en hopelijk al onze vrijwilligers.
Weliswaar moeten we straks
voor de eredienst naar de Plechelmusbasiliek,
maar dat geldt op korte of
langere termijn ook voor de andere
geloofsgemeenschappen.
• Met uw eventuele vragen kunt u bellen
met Jan Wolbert(0541-519619)
voor de pastoraatsgroep, voor de
locatieraad met Remke van Marle
(0541-514781).
• Met terugkoppeling naar de werkgroep
Pastorale Toekomst Emmaus
wordt intensief nagedacht over vorm
en inhoud van ons pastorale centrum.
Ideeën van uw kant worden erg op
prijs gesteld, gebruik daarvoor a.u.b.
de ideeënbus in de kerk of bel.
• De gemeente Oldenzaal hee een
aantal jaren geleden samen met WBO
Wonen een klankbordgroep in het leven
geroepen, samengesteld uit wijkbewoners,
ondernemers, gemeente en
vertegenwoordigers van de WBO; ook
wij zijn daarin vertegenwoordigd. De
klankbordgroep hee als doel: inzicht
te geven in de te ontwikkelen plannen,
met betrekking totvoorzieningen
zoals:
o Supermarkt
o Gezondheidscentrum
o Ontmoetingsruimte
o Publieke ruimte
Naar nu bekend is zal in maart de
klankbordgroep worden bijgepraat
over de actuele ontwikkelingen; in
het volgende nummer van ‘Kerktijd’
hopen wij hierover meer te vertellen.
• De locatieraad is weer uitgebreid, ditmaal
met de heer Gerard Kleinsmann.
• Ter versterking van de locatieraad zijn
we nu nog dringend op zoek naar een
penningmeester; nadere informatie
bij Joop Schunselaar(0541-513743)
Met als motto: “Samen op weg” en met
vriendelijke groeten,
de locatieraad
en de pastoraatsgroep
Marianne H.B. van Halewijn
Uit: De kunst van voorbij.

Gedoopt:
- Imke Tanke
Zilverschoon 51
- Len Moredo
Erve Maatman 11
- Luuk Engbers
Koetsier 39
- Maurits Lammerink
Ellen van Langenstraat 9
- Juup Maseland
Sicilialaan 17
- Daan Niehuis
Erve Engelboer 10
- Isabel Niehuis
J.J. van Deinsestraat 51
Overleden:
9 februari
Antoon Smithuis, 66 jaar
Gronauerstrasse 1 Gildehaus
11 februari
Annie Wolbers-Steggink, 88 jaar
Dr. Kuijperstraat 16
16 februari
Johan Postel, 68 jaar
Dahliastraat 33
5 maart
Truus Brand-Jeunink, 70 jaar
Alleeweg 95
10 maart
Lies Jansen-Rauwers, 92 jaar
Meijbreestraat 52
11 maart
Stien Siers, 90 jaar
Meijbreestraat 40
Gedoopt:
- Stan Bloemen
Schapendijk 41
- Fenne Beld
Dellenbeekstraat 60
- Wieb Koop
Jan Steenstraat 27
- Sepp Oude Roelink
Leeuwebek 44
Overleden:
8 maart
Dinie Hakenberg-Lempsink,
86 jaar, Uiverstraat 15
9 maart
Johan Nordkamp, 73 jaar
Gruttostraat 26
Overleden:
5 februari
Gerharda Jonkman-Blenke,
92 jaar, Beatrixstraat 64-25
20 februari
Sientje Gortemaker-Huisstede,
95 jaar, Beatrixstraat 64
24 februari
Truus Leussink-Kroon, 92 jaar
Beatrixstraat 60B
26 februari
Jo Beukers-Braakhuis, 89 jaar
Fonteinstraat 55
Gedoopt:
- Job van Bentheim
Kastanjestraat 60
- Lotte Huiskes
Emmastraat 37
- Tijn Grashof
Kamille 63
- Ties Grashof
Veldweg 17, Noord Deurningen
Overleden:
1 februari
Annie Geerdink-Damink,
89 jaar, Monnikstraat 33-330
4 februari
Johan Ankone, 89 jaar
Tulpstraat 68c
15 februari
Antoon Klieverik, 85 jaar
De Walgaarden 314
4 maart
Hennie Egberink, 60 jaar
Peterskamplaan 73
6 maart
Tonnie Egbers, 92 jaar
Lutterstraat 4, Losser
8 maart
Betsie Oude Bekke-Wissink,
91 jaar, Fonteinstraat 55

Op zaterdagavond, 9 maart, werd eigenlijk onze aartsbisschop Willem Kardinaal
Eijk voor de Vormselviering in Deurningen verwacht, maar omdat hij voordat het
conclaaf begon, al in Rome moest zijn, deelde zijn ceremoniarius Ben Lokate ons mee,
dat er een vervanger zou komen en wel oud-bisschop Henk Kronenberg. Omdat de
sympathieke geestelijke voor de parochianen helemaal een onbekende is, hee pastor
Martin Grote hem na aoop van de plechtigheid om een interview gevraagd, dat de
bisschop ook heel graag hee gegeven.
MG: Monseigneur Kronenberg, nou bent
u een echte Tukker, maar desondanks
hebben de meeste Twentenaren
uw naam nog nooit gehoord.
Hoe komt dat?
HK: Het klopt, ik ben 78 jaar geleden in
Enschede geboren, maar ik heb helemaal
niet in deze regio gewerkt.
MG: Dan ben ik natuurlijk benieuwd
naar uw levensverhaal! Kunt u daar
een klein beetje over vertellen?
HK: Ja zeker! Ik hoor bij de paters
Maristen, ben in 1961 in Lievelde
tot priester gewijd, heb tot 1964 in
Hulst als leraar gewerkt, en op 19
januari 1965 ben ik als missionaris
naar Papoea-Nieuw-Guinea
vertrokken. In Bougainville had
ik allereerst een taak als parochiepriester,
en in de jaren tachtig
was ik verantwoordelijk voor de
vorming van leken tot catechisten
evenals voor de training van
pastoraal werkers. Van 1990 tot
1994 heb ik les gegeven op een
seminarie, van 1995 tot 1999 was ik
secretaris van de bisschoppenconferentie
en in juli 1999 ben ik zelf
tot bisschop gewijd.
MG: En nu bent u met pensioen! Hoe
ziet dan het leven van de emeritusbisschop
Kronenberg eruit?
HK: In mei 2010 heb ik het bisdom
Bougainville als laatste Europeaan
verlaten en sindsdien woon ik
bij de Maristen in Enschede. Heel
vaak ben ik gevraagd als voorganger
en dat doe ik ontzettend graag,
als de mensen me van thuis willen
ophalen. Regelmatig ga ik naar de
zorgcentra zoals Ariënsstaete in
Enschede of Huize St. Joseph in
Weerselo, en ik vind het gewoon
hartstikke leuk om samen met de
oude mensen de H. Mis te mogen
vieren. Maar evenveel assisteer ik
in de meest verschillende parochiekerken.
Voor vanavond ben ik
als Vormheer benaderd. Vorig jaar
heb ik dit al een keer in Brabant
gedaan, maar vandaag had ik
hier in Deurningen mijn eerste
Vormselviering in het Aartsbisdom
Utrecht!
MG: Als u de Vormselvieringen in Papoea-Nieuw-Guinea
met de toediening
van hetzelfde sacrament hier
bij ons in Nederland vergelijkt, ziet
u dan grote
verschillen
of lijkt het
allemaal een
klein beetje
op elkaar?
HK
(lacht): In
Bougainville
heb je natuurlijk
met
een heel andere
cultuur
te maken! Ik
zal je vertellen
hoe het
daar gaat.
Voordat de
kinderen
gevormd worden, zitten ze allemaal
in een hut die grotendeels
uit bladeren bestaat. En onder het
Vormsel wordt deze hut verbrand.
Dat betekent dat de kindertijd voor
de vormelingen nu is afgelopen is
en dat ze na het ontvangen van de
Heilige Geest mondige christenen
zijn geworden. Achter elke jongen
die gevormd wordt, staat een man
met een bijl in zijn handen. Deze
bijl is een symbool voor het werk
en voor de kracht die een jongeman
zou moeten hebben. En achter
elk meisje staat een dame met
een waaier, die als symbool wordt
beschouwd van de dans, maar ook
voor de vrouwelijkheid.
MG: Als u naar uw missietijd terugkijkt
en nu de situatie van onze kerk hier
in Nederland meemaakt, zijn er dan
dingen uit Papoea-Nieuw-Guinea
die u heel erg mist?
HK (even nadenkend): Ja, dat zijn vooral
de volle kerken! In Bougainville
waren alle vieringen ontzettend
druk bezocht, maar hier in onze
Twentse parochiekerken zie ik in
de banken bijna meer gaten dan
gelovigen. Dat is heel erg jammer!
MG: Nu hebben de mensen hier in Deurningen
al kennis met u gemaakt, en
iedereen was enthousiast over uw
mooie manier van vertellen. Mogen
we u binnenkort misschien vaker in
onze Plechelmusparochie begroeten,
bijvoorbeeld een keer als celebrant
bij Nightfever?
HK: Daar heb ik al van gehoord! Als ik
de data weet, ga ik kijken of er in
mijn agenda nog wat vrije plekken
zijn!
MG: U bent altijd welkom! Monseigneur,
heel hartelijk bedankt voor dit
gesprek!
HK: Graag gedaan. Nu moeten we ook
stoppen, want mijn chaueur staat
al op mij te wachten.....
Martin Grote

In 1950 vertrok ik naar Amsterdam om
aan de gereformeerde Vrije Universiteit
theologie te studeren. Het was een
mannenwereld; In het eerste jaar zaten
we met drie meisjes tussen zo’n dertig
jongemannen. De groep tweedejaars was
vrouwloos, bij de derdejaars waren drie
meiden, die onafscheidelijk waren; je
zag nooit één of twee van hen, ze waren
altijd met hun drieëen en werden in de
wandeling de ‘drieëenheid’ genoemd.
Ze waren aardig, maar zochten geen
aansluiting. Van mijn beide jaargenoten
was de één, een Hongaarse, die bij haar
grootouders in Haarlem woonde, spoorstudente
en woonde de ander samen met
een vriendin van een andere faculteit.
Er was nog een vierdejaars studente,
die net als ik uit Gelderland kwam;
haar kamer lag dicht bij de mijne. Wij
werden vriendinnen. We brachten de
zondagen samen door: eerst naar de kerk
en voordat we gingen wandelen in het
Amsterdamse bos een makkelijk potje
koken op een oliepitje, want de ‘mensa’,
waar V.U.-studenten goedkoop konden
eten was op zondag gesloten.
Alle docenten waren mannen; de oudste
van hen was principieel tegen theologiestudie
voor vrouwen.
Over hem ging het verhaal dat, wanneer
zoals gebruikelijk de studenten opstonden
bij zijn binnenkomst in de collegezaal,
hij placht te zeggen: ‘Goedemorgen
heren’. Op een keer spraken de jongens
af, allemaal weg te blijven, er zaten
bij zijn binnenkomst alleen een paar
meiden, waarop de prof vertrok met de
woorden: ‘Ik zie dat er vandaag niemand
is, het college gaat dus niet door’.
Zijn collega’s waren gelukkig anders,
het eerste tentamen dat ik deed toetste
mijn kennis van het Oude Testament:
Hebreeuws en geschiedenis en godsdienst
van het joodse volk. Het tweede
ging over de kerkvaders; van wie vooral
Augustinus mij aansprak. Ik legde beide
tentamens met goed gevolg af en moest
nu bij de ‘vrouwenhater’ nog aantonen
dat ik voldoende wist over de oude
joodse geschrien, gevonden in Egypte
en bij de Dode Zee. Hij liet niet zoals
zijn collega’s elke student apart komen,
maar met drie tegelijk. Mijn beurt was
samen met twee mannelijke kandidaten.
Er stonden drie stoelen klaar en het
eerste wat de prof zei was : ‘De jurouw
moet maar in het midden gaan zitten’.
Daarop begon hij vragen te stellen en
wel van links naar rechts en onmiddellijk
weer linksaf, zodat ik, die tussenin zat,
de meeste vragen kreeg.
En zoals de anderen later zeiden, ook
de moeilijkste. Ik werd bang dat hij me
wilde laten zakken, maar dat lukte niet,
ook dit tentamen haalde ik. Nu nog het
examen, dat het eerste studiejaar afsloot
en waarbij de drie docenten hun pupillen
weer moesten testen.
Samen met een paar jongens wachtte ik
buiten het examenlokaal op mijn beurt.
Toen ik binnen mocht moest ik plaats
nemen voor een grote tafel, waarachter
de drie proen zaten met in het midden
de vrouwenhater als oudste, die als zodanig
begon met het examen. Zijn eerste
vraag begreep ik niet goed – van de
zenuwen? – waarop hij een hatelijke opmerking
maakte, die ik ook niet begreep.
Vervolgens had hij op elk van mijn,
naar mijn overtuiging goede antwoorden
een aeurend commentaar. Weer
dacht ik: hij wil dat ik zak en ik kon het
niet helpen, maar uit een van mijn ogen
rolde een traan. Na een korte tijd die mij
eindeloos lang toescheen en waarbij de
twee anderen mij bij mijn antwoorden
vaak bemoedigend toeknikten, krabbelde
hij iets in een boekje, klapte het
dicht, keek naar zijn collega’s en zei: ‘Ik
weet genoeg, willen de heren misschien
Hoe kwam Mozes door de Rode Zee?
Hoe kwam hij er doorheen?
Ging hij vliegen? Nee! Nee!
Ging hij zwemmen? Nee! Nee!
Ging hij varen? Nee! Nee! Nee! Nee!
Over een brug? Nee! Nee!
Door een tunnel? Nee! Nee!
Hoe kwam hij er doorheen?
Op vrijdag 26 april hee de vierde
Taizéviering van dit seizoen plaats.
Taizévieringen zijn gebaseerd op
de vieringen van de oecumenische
kloostergemeenschap van Taizé, een
dorpje in Bourgondië (Frankrijk). Die
staan bekend om de prachtige liederen
die er gezongen worden. Ook in
de viering van 26 april zingen we deze
liederen in de Hoerk.
Iedereen is van harte welkom in deze
meditatieve viering, waarin behalve
Taizéliederen ook stiltemomenten
zijn opgenomen en teksten worden
(voor)gelezen.
De viering begint om 19.30 uur en
duurt tot ongeveer 20.15 uur.
Namens de Oecumenisch-Liturgische
Werkroep Oldenzaal,
Joke Flokstra
nog iets vragen?’ Beide heren knikten
nadrukkelijk en stelden zulke makkelijke
vragen dat ik geen fout antwoord zou
kunnen geven. Hierna mocht ik naar
de gang, waar de andere kandidaten mij
opwachtten. Zij zagen de tranen in mijn
ogen en concludeerden dat het mis was
gegaan. Een paar minuten later moest ik
weer naar binnen en hoorde de uitslag:
Ik was geslaagd!
Mies Westera-Franke,
lid van de Hoerkgemeente
God blies met Zijn wind ( )
God blies net genoeg, genoeg,
genoeg, genoeg, genoeg.
En door de zee kwam toen een pad.
Zo kwam hij er doorheen!
In de kleuterviering van 17 februari,
hadden we het over vertrouwen hebben
in God. Het verhaal van “Mozes en de
Rode Zee” werd voorgelezen en de kinderen
mochten zelf ook door de “Rode
Zee” lopen, net als Mozes.
Onze volgende viering is zondag 21
april, om 10.30 in de Antoniuskerk.
We hopen jullie dan allemaal weer te
zien!
Werkgroep Kleuterviering Oldenzaal

Van links naar rechts ziet U:
1. de heer Addy Horsthuis, vice-voorzitter. Hij is op 8 juli
1947 geboren in Rossum en daar nog steeds woonachtig.
Na de HBS studeerde hij scheikunde en wiskunde te
Utrecht, kwam in het onderwijs terecht, o.a. in het Middelbaar
Middenstands- en Detailhandelsonderwijs, na diverse
fusies aan het ROC van Twente. Op 63-jarige leeijd ging
hij met de VUT. Behalve in zijn functie in het Parochiebestuur
is hij actief als lid van de ledenraad van de RABObank
Twente-Oost en als voorzitter van het Filmhuis
Rossum Buitengewoon. Aan zijn hobby’s wandelen, etsen
en beeldhouwen komt hij nauwelijks toe, zegt hijzelf. De
schaarse tijd die overblij besteedt hij daarom aan leuke
dingen met zijn vrouw en kleinkinderen.
2. De heer Ben Bruggink, sinds 2010 secretaris, is 54 jaar,
gehuwd en vader van twee studerende kinderen. Beroepshalve
is hij verbonden aan het ROC van Twente te Hengelo
als docent verpleegkunde. In de geloofsgemeenschap van
zijn woonplaats Deurningen is hij als vrijwilliger actief als
voorzitter van het herenkoor. Hij is een groot lieebber
van het Gregoriaans in al zijn facetten: de ontwikkeling
ervan in de loop der eeuwen, zijn plaats in de liturgie en de
uitvoeringspractijk ervan.
3. Pastoor Bernard Reerink, de voorzitter, werd op 7 juli 1951
geboren te Steenwijkerwold, werd opgeleid tot onderwijzer
en hee ook enige jaren voor de klas gestaan. Ondertussen
ging hij theologie studeren en volgde de pastorale cursus
aan de Katholieke eologische Hogeschool te Utrecht. In
1984 werd hij benoemd tot pastoraal werker te Deventer.
In 1985 werd hij tot priester gewijd om van 1987 tot het
jaar 2000 pastoor te worden te Didam. Vandaar werd hij
overgeplaatst als pastoor te Losser en in 2008 volgde zijn
pastoraat te Oldenzaal.
4. De heer Dick Tolsma, lid
5. Mevrouw Tiny Willemsen, al twee jaar lid, Oldenzaalse van
geboorte en daar nog steeds met plezier woonachtig. Zij
is haar hele werkzame leven onderwijzeres geweest aan de
basisschool, en wel 41 jaar lang aan de Aloysiusschool te
Weerselo. Daar was zij 30 jaar lang ook verantwoordelijk
voor de voorbereiding van tweedeklassertjes op de Eerste
H. Communie. Zij ging met de VUT, wat haar zeer goed
is bevallen; ze kreeg nu meer tijd voor zichzelf en voor
vrijwilligerswerk ten dienste van de Kerk.
6. De heer Hennie Goorhuis, penningmeester, woont in
Weerselo, is getrouwd en hee drie kinderen die alle
drie het huis uit zijn. Tot juli vorig jaar was hij werkzaam
als toezichthouder bij de Nederlandse Zorgautoriteit te
Utrecht. Sindsdien is hij met pensioen. Voor hem betekent
dat geenszins een dolce far niente; graag besteedt hij een
gedeelte van zijn vrije tijd aan kerkewerk.
De redactie

vaarten (VNB).
Aanmelding van deelname:
J. Breukel – Bourgondiëlaan 17 – 7577
ML Oldenzaal
tel. 0541-521 226; e-mail: breukelvanruijven@hotmail.com
Organisatie: Marienburgvereniging,
afdeling Twente
In oktober en november van het vorige
jaar hebben de vicarissen van het Aartsbisdom
Utrecht een ‘driejarenbedevaartplan’
gepresenteerd. Twee bedevaarten
daaruit brengen we graag onder uw
aandacht. Het Aartsbisdom organiseert
deze bedevaarten in samenwerking met
de Vereniging van Nederlandse Bede-
1. Een tweedaagse bedevaart naar
Echternach ( met springprocessie)
op 20 en 21 mei. a.s.. We gaan met de
Wij verrijken elkaar door te spreken over bisdomstaf naar het graf van St. Wil-
wat ons ten diepste beweegt.
librord, die het geloof in deze streken
En er over zingen gee woorden nóg bracht, de eerste bisschop van Utrecht
meer klank.
werd en patroon van de Nederlandse
kerkprovincie. We maken op de
Wij nodigen u uit, met elkaar te spreken heenreis een tussenstop in Luxem-
en te zingen – neem uw liefste lied mee! burg. In de kathedraal aldaar staat het
beroemde zeventiende-eeuwse beeld
Wie wil daar bij horen?
van Maria Troosteres der Bedroefden
Pinksterzaterdag 18 mei 2013, 10.30- (in Kevelaer staat daarvan een re-
12.30 uur, ontvangst v.a. 10.00 uur. plica). Na een eucharistieviering daar
Na de lunch (zelf meenemen) bespreking brengt ons de bus naar Echternach,
programma 2014 Marienburg-Twente, waar (of in de omgeving waarvan) we
afgesloten met Pinksterdienst.
in een hotel overnachten. De volgende
dag, na het ontbijt, vieren we
Plaats van samenkomst:
in de basiliek de ponticale eucharis-
aborkerk, Gerrit Peuscherstraat 1,
Hengelo.
Deelname-bijdrage: (ochtend en middag)
€ 7.50.
tieviering, waarna de springprocessie
begint. Na het lof in de namiddag
vertrekt de bus, een luxe touringcar,
weer naar Nederland. Prijs: € 125,00
(Excl.:.reis- en annuleringsverzekering,
lunches en consumpties).
2. Een zesdaagse bedevaart naar Rome
van 20 t/m 25 september a.s.. We vliegen
naar de Heilige Stad en bezoeken
o.a. de graven van de apostelen Petrus
en Paulus, de catacomben, de St.
Pieter. Dagelijks ondernemen we veel
samen, zo vieren we samen dagelijks
de Eucharistie. Maar kerken en Vaticaanse
musea bezoeken we groepsgewijs.
Priesters zullen ons op reis
begeleiden. Het is wel geraden goed
ter been te zijn: we zullen wel vaker
urenlang moeten lopen, maar dan wel
met korte pauzes. De laatste dag hebben
we ’s morgens een audiëntie bij de
paus, ’s middags vliegen we terug naar
Nederland.
Prijs: € 699,00 (Excl.: reis- en annuleringsverzekering
en lunches).
Voor meer informatie kunt u zich
wenden tot de heer G.L.M. Lokate, tel.:
030-2361570 of
E-mail: lokate@aartsbisdom.nl
Ellen Warmond

Goede zorg die
vertrouwd voelt
www.zorgfederatieoldenzaal.nl
0541-513433
VERHAAG
Drukkerij
Zutphenstraat 6a
7575 EJ Oldenzaal
0541 531 001
0541 531 138
info@verhaag.nl
www.verhaag.nl
Adres
Postcode en Plaats
Telefoon
Fax
E-mail
Website
De mooiste woonpromenade!
Van Gils Woonpromenade:
Kleibultweg 48, Oldenzaal | T 0541 850 100 | E info@vangils.nl
Openingstijden:
ma 13.00 - 18.00 | di, wo, en vr 10.00 - 18.00 do 10.00 - 21.00 (koopavond) | za 10.00 - 17.30
www.vangils.nl
Wonen in
Mariahof en
Scholtenhof
Beschut
wonen in een
aanleunwoning
ThuisZorg
en plusdiensten
wonen
slapen
keukens
badkamers
ontdek ‘t verschil
Mmrk Ootmarsumsestraat _pqsk qcqrp__r 79
5350 7572 AA ?? Mjbcl Oldenzaal x__j
Rcjcdmml Telefoon .32/+3 0541-515736 /3514
ROB EN RAGONDA ROUWHORST

Persoonlijk en gastvrij
Een persoonlijke uitvaart voor iedereen, ook voor
niet-verzekerden.
Vestigingen in Oldenzaal en Hengelo. Meer info? Bel
0541 51 59 99 of mail inpace@dela.org.
JUWELIER GOUDSMID
Grootestraat 28 Oldenzaal Telefoon (0541) 51 21 76
Kerktijd
Realisatie: Reclamebureau Markt & Media, Oldenzaal.