Locaties Oldenzaal: Antoniuskerk Drieëenheidkerk Emmauskerk ...

In juli 2011 hebben de locatieraad
van de Emmaus, het parochiebestuur
H. Plechelmus en WBO-wonen overeenstemming
bereikt over de verkoop
van het kerkgebouw van de geloofsgemeenschap
aan WBO-wonen. In
samenspraak met de locatieraad is
een stappenplan opgesteld, dat moest
leiden tot het verzoek aan het bisdom
om het kerkgebouw aan de eredienst
te onttrekken. De wijze waarop het
stappenplan werd uitgevoerd, hee
tot een conict tussen het parochiebestuur
en de toenmalige locatieraad
geleid. Ondanks diverse gesprekken
en de inschakeling van een mediator
is het niet gelukt het conict op te
lossen. Hierop hee het parochiebestuur
besloten Dick Bosma, de voorzitter
van de locatieraad, en Diana
Posthumus, de secretaris, te schorsen.
Het verwachtte daarmee een duidelijk
signaal af te geven van zijn overtuiging,
dat de ontstane situatie - een
geloofsgemeenschap in een belangrijke
fase zonder adequate aansturing
- een oplossing eiste. Het middel
schorsing bleek echter statutair niet
mogelijk, maar het signaal zelf hee
de desbetreende personen diep
gekrenkt. Het parochiebestuur hee
de schorsing toen herroepen. Het
conict was daarmee niet opgelost.
De heer Bosma en mevrouw Posthumus
hebben de zaak aan het bisdom
voorgelegd. Namens het bisdom hee
Vicaris R. Cornelissen de partijen gehoord
en geconcludeerd, dat er geen
basis aanwezig is om weer tot een
vruchtbare samenwerking te komen.
In reactie hierop hee mevrouw
Posthumus haar ontslag aangeboden.
Dit zal haar eervol worden verleend.
De heer Bosma hee zijn plaats in de
locatieraad ter beschikking gesteld.
Het bestuur betreurt het, dat het
onmachtig is geweest het geschil op
te lossen op een wijze die aan alle
partijen recht gedaan zou hebben.
Het parochiebestuur H.Plechelmus
Paus Benedictus XVI hee per 28 februari
om 19.30 uur zijn ambt neergelegd
om zich voor de rest van zijn leven terug
te trekken binnen Vaticaanse kloostermuren
en zich te wijden aan meditatie
en gebed, aan wetenschappelijke studie
en – wellicht – aan de publicatie daarvan.
Hij voelde zich te zwak om nog
langer ten volle als paus te functioneren
en verkoos een leven in de luwte van de
hitte der Vaticaanse verplichtingen en…
kuiperijen. Deze pauselijke stap was zo
uitzonderlijk, dat hij lang ‘hot’ was in de
ociële media’, en gaf het sein voor de
kardinalen van heel de wereldkerk om
zich naar Rome te spoeden en zich te
beraden op een opvolger op de stoel van
Petrus. Op maandag 4 februari werden
de eerste verkenningen in gang gezet
waaraan kardinalen van alle leeijden
konden deelnemen in de voorbereidingen
op het Conclaaf, dat zou aanvangen
op maandag 11 maart jl. Daartoe hebben
kardinalen van boven de tachtig jaar
geen toegang. Zo schreden na de viering
van de Eucharistie 115 kardinalen in
processie de Sixtijnse kapel binnen
(waar voor het eerst in 1492, maar pas
sinds 1878 alle conclaven gehouden
zijn) om met de hand op de H. Schri
geheimhouding te beloven (op strae
van excommunicatie) en in een of meer
stemmingen uit hun midden de nieuwe
paus aan te wijzen. Het woord ‘conclaaf’
betekent letterlijk: ‘samen opgesloten’.
Om de keuzeheren te vrijwaren van mogelijke
beïnvloeding van buitenaf worden
ze van de buitenwereld afgesloten tot het
moment dat ze erin geslaagd zijn om de
kandidaat van hun voorkeur (met tweederde
deel plus één van de stemmen)
verkozen te krijgen. Als dat gelukt is,
wordt dat met witte rook en klokgebeier
aan de wereld bekend gemaakt; zo niet,
dan krijgt die wereld alleen maar zwarte
rook te zien. Als er met vier stemrondes
per dag na vierendertig stemronden
geen beslissing is gevallen, wordt er een
laatste stemming gehouden tussen twee
kandidaten met tot dan toe de meeste
stemmen. De winnaar behoe nog maar
een meerderheid van stemmen.
De kandidaat die het vereiste aantal
stemmen op zich verenigt, krijgt dan
van de Kardinaal-Camerlengo de vraag
voorgelegd of hij zijn verkiezing aanvaardt.
Stemt hij er niet mee in, dan
worden de stemmingen voortgezet: de
rook uit de schoorsteenpijp op het zadeldak
van de Sixtijnse kapel zal dan zwart
zijn. Of dit ooit is voorgevallen, behoort
tot de geheimen van een conclaaf. Is zijn
antwoord positief, dan begee hij zich
naar de Kamer der Tranen om zich te
hullen in het pauselijke wit. Die eer viel
nu te beurt aan de Argentijnse kardinaal
Jorge Mario Bergoglio, die zich als paus
Franciscus I, der gewoonte getrouw,
even later terug in de kapel begaf om de
trouw- en aanhankelijkheidsbetuigingen
van zijn voormalige collega-kardinalen
in ontvangst te nemen. Daarna begaf hij
zich met de zijnen naar het balkon van
de St. Pieter om zich aan het intussen samengestroomde
volk op het St.-Pietersplein
te presenteren na de aankondiging
van de Camerlengo: “Habemus Papam!”
en de bekendmaking van de naam van
de nieuwe paus. Met zijn rechterhand
wuivend naar de menigte trad de eerste
niet-Europese paus naar voren om met
een simpel “Buona sera!” (goedenavond)
aller harten te stelen. En in plaats van
zelf eerst de eerste pauselijke zegen te
geven, vroeg hij de aanwezige massa om
voor hem te bidden. Zelf bad hij voor,
het gebed van eenvoudige gelovigen: het
Onze Vader en het Wees Gegroet. Nog
nooit vertoond! Dat vervulde menigeen
met hoge verwachtingen betreende
de uitoefening van het hoge en heilige
Petrusambt door deze Jezuïet. Hier is
geschiedenis geschreven en wij waren
daarvan getuigen. Moge paus Franciscus
van de Heer van alle goeds overvloedige
zegen ontvangen.
Ton Agterbos